CHAPTER TWO
INILAPAT ni Santino ang dalawa niyang kamay sa magkabilang baywang ko. Yumuko ng bahagya ang kanyang ulo para magsalubong ang aming mga tingin... Pagkuwa'y umangat ang gilid ng kanyang mga labi at marahang kumurap ang namumungay na niyang mga mata...
Alam ko nang hinding hindi na 'ko bibitiw pa kay Santino....
Sa saliw ng tugtugin, alam ko na... Alam ko nang nabihag niya na 'ko ng buo.
And then she asks me, "Do I look all right?"
And I say, "Yes, you look wonderful tonight."
You look wonderful tonight, Aya."
I giggled. "Can't think of your own line? That's the lyrics of the song we are dancing right now. Hmm..." I playfully asked.
"Kung ako ang nagsulat ng kanta, paniguradong isinulat ko iyon para sa'yo."
Napakurap ako. Napangiti pa ng malawak. Oh, Santino!
"At ilang babae na ang nasabihan mo niyan, Mr. Delos Santos?"
Santino's playful grin turned to a handsome smile. "Ikaw pa lamang.""
Pabiro akong umirap, ngunit mas kumapit pa 'ko sa malalapad niyang balikat. I heard him chuckle.
"Eyes on me, Miss Anderson."
Tumingin na 'ko ulit sa kanya. "Marami akong naririnig na kakabit ng pangalan mo, Santino. Mapaglaro ka... sa mga babae."
Hindi nawala ang mga ngiti niya habang nakatitig lang sa'kin. He continued to sway us together in that slow sweet dance.
"Kung marami ka nang naririnig, bakit nakipagsayaw ka pa rin sa'kin?"
Dahil gusto kong makatikim ng halik? Lalo na't halik ni Santino Delos Santos?
Bata pa 'ko, oo. Pero sa tuwing kinukuwento ni Ate Glenda ang pakiramdam ng nahalikan ay mas nagiging kuryoso ako. Kilig na kilig si Ate kaya't gusto ko ring maranasan!
"I don't believe in rumors, Mr. Delos Santos."
Mas lumawak lalo ang mga ngiti niya. "Thank you for that."
"But aren't you, really?"
"Maybe..." Nagkibit-balikat siya. "Marami lamang ang lumalapit. Ngunit, hindi ko kayang magseryoso. May hindi ako mahanap sa kanila."
Ah! Tama nga ang hinala ko. He's jumping from woman to woman to find something! Dahil bakit pa siya lilipat pa sa ibang babae kung natagpuan niya na ang hinahanap niya?
I knew he has reasons!
"Ano bang hinahanap mo, if you don't mind me asking?" tanong ko. "May kulang pa ba sa isang Santino Delos Santos?"
Hindi siya sumagot. Bagkus ay hinila niya 'ko sa labas ng balkonahe dahil tapos na pala ang kanta.
Napalingon ako sa lamesa ng pamilya namin. Nakaupong lahat ang mga kapatid ko. Kumpleto na sila pero wala pa si Papa. May oras pa 'ko kaya naman nagpahila na lang ako kay Santino.
Napakabilis ng tibok ng puso ko! Hindi rin maalis ang ngiti sa mga labi ko...
Hinila ako ni Santi hanggang sa parte ng balkonahe na walang tao. Bahagyang madilim dahil nasa pinakabandang dulo iyon--kung saan hindi masyado abot ng ilaw mula sa loob ng ballroom.
Subalit sapat ang liwanag ng buwan para makita ko pa rin ang tamang anggulo ng kanyang mukha.
Napalunok ako. Napahawak sa tapat ng dibdib ko.
"Hahalikan mo na ba ako?" diretsa kong tanong, puno ng kasabikan ang tinig kong hindi ko masyado naitago.
Bumalik ang mga ngisi niya. "Aren't you a little excited, my dear? How old are you, again?"
"T-Twenty..." I lied.
"Young enough." Sumandal siya sa balustre at marahan akong hinila palapit sa kanya.
Inipit ni Santi ang ibabang katawan ko sa pagitan ng mga hita niya. Tumaas ang isa niyang kamay at marahang humaplos sa gilid ng pisngi ko.
Napalunok na naman ako. "A-Are you going to really k-kiss me?"
Ikiniling niya ang ulo sa isang gilid. "Hindi ka pa nahagkan noon, Miss Anderson?"
Napalabi ako. "Ikaw ang magiging una."
Napakurap siya. Pagkasalubong ng mga tingin namin ulit ay may kislap sa mga mata ni Santino.
"Close your eyes," he whispered softly.
Pumikit naman agad ako. "Are you going to kiss me na?"
He chuckled. I can smell his hot, wine-scented breath against my lips. "Sshh..."
Naghintay ako nang paglapat ng mga labi niya sa'kin. Hindi ko na pinansin pa ang tulin ng tibok ng puso ko. Maging ang malalakas na mga paghampas niyon.
At huminto ang ikot ng mundo, ang kamay ng mga orasan, maging ang pag-ihip ng hangin nang maglapat ang mga labi namin.
It was just a brief second, a gentle brush in the lips...
Nang lumayo si Santi ay napadilat ako.
"Iyon lang?" nagtataka kong tanong.
Napakurap si Santino sa tanong ko. Maya-maya ay napahalakhak siya at niyapos ang baywang ko.
My sister said the real kiss takes a long, long time! Iyong hindi na daw ito halos makahinga. Gusto ko nang ganoong halik! Katulad ng naranasang halik ni Ate Glenda sa nobyo niya!
"Ano ba ang nais mong halik?" tanong ni Santi.
"Ang sabi mo ay hahagkan mo ako..."
"I just did."
Napabuga ako ng hangin. It frustrated me! A brush in the lips is not a real kiss, my sister said.
Sinapo ni Santino ng mga palad niya ang magkabila kong pisngi. "I was just kidding."
"Huh?"
Sinakop na ulit niya ang mga labi ko! Nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ang masuyong pagkilos ng mga labi niya sa'kin.
Ang puso ko'y gusto nang tumalon palabas ng dibdib ko!
Unti-unti, napapikit ako at mas napakapit sa mga balikat niya. Nanlalambot ang mga tuhod ko, lalo na nang makuha ko kung paanong gumalaw ang mga labi niya.
I tried to kiss back.
And that's why real kisses takes time! It's like a... lips fight! Pulos gantihan ng halik. Walang gustong may sumuko sa'min ni Santino!
Nang bahagya akong lumayo ay humabol pa ang mga labi niya sa'kin!
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa. "God, you learn fast."
Napadilat na 'ko ng mga mata. "S-Sorry..." Bigla akong napalayo sa kanya. At saka pa naalala ng sarili kong mahiya!
Umiling siya at hinila muli ako, ikinulong ang katawan ko sa pagitan ng mga binti niya.
"Akala ko ay sasapat ako sa isang halik lang," bulong niya.
"W-What do you mean...?"
Santino smirked. "Ano ang tanong mo sa'kin kanina bago kita ilabas dito?"
Lumulutang pa rin ang isipan ko dahil sa paghahalikan namin. It was my first kiss and real kiss ever! Para akong sumobra sa pag-inom ng wine... it got me tipsy. But, I would want to have more.
"Anong tanong ko?"
Tinignan lang niya 'ko. Santino's warm hand slightly stroke my back, up and down. It gave me a delicious shiver all over.
Naalala ko na ang tanong. "Ano pa ang kulang sa isang Santino Delos Santos?"
Mas tumiim ang pagkakatitig niya sa'kin. "Baka ikaw, Amalthea Ysabella Anderson..."
Nakagat ko ang ibabang labi ko. "A-Ako?"
Tumango siya. Hininto niya ang paghaplos sa likod ko. Dumiretso siya ng tayo at tumingin sa relos niya.
"Kailangan ko nang umalis," aniya at may kinuha sa loob ng coat niya.
He handed me his calling card. "Call me tomorrow. Please? Gusto kong makasama ka pa ng mas matagal kaysa sa gabing ito."
Did he just say 'please'? "R-Really?" di-makapaniwalang sabi ko. Akala ko ay ngayong gabi lang itong kalokohan ko!
Tumango siya. "I'll wait for your call, Miss Anderson."
Hindi agad ako nakatawag kay Santino kinabukasan dahil bumalik na si Mama mula sa Cebu. Our family was busy preparing for Christmas eve. And then we attended a lot of gatherings until the next year.
Year 1978--bagong taon na nang magka-oras akong tawagan si Santino. Tahimik akong lumapit sa telepono sa aming salas.
Tulog pa ang lahat ng mga kapatid ko. Pati na ang mga magulang ko. Puyat pa silang lahat mula sa pagsalubong namin ng bagong taon kagabi.
"Hello, is this Mr. Santino Delos Santos?" pagtatanong ko agad nang sa unang ring pa lang ay may nag-angat na ng telepono.
"Speaking. Who is this?"
Napangiti ako nang marinig muli ang baritono niyang boses. Kahit sa telepono ay masarap siyang pakinggan!
"Santino, this is Ysabella. Ysabella Anderson... Pasensya na at ngayon lamang ako nakatawag. Naging abala ako..."
"I figured that out," he answered, calmly. "I was waiting for your call..."
"Pasensya na talaga, Santino."
"If you're really sorry, go out with me."
Nanlaki ang mga mata ko. "S-Seryoso ka ba?"
"I want to see you, again. Don't you want to see me, too?" he asked, smoothly.
Napangiti ako. Ang kordon ng telepono ay naikot-ikot ko sa aking mga daliri. "Ano... gusto ko rin. Sige, lumabas tayo."
Sinabi ni Santino ang petsa, oras, at lugar kung saan kami magkikita.
Ano kayang palusot ang ipapaalam ko kina Papa at Mama para payagan nila akong lumabas mag-isa? Madalas ay kapag nagpapaalam akong lumabas, kailangan ko pang kasama si Kuya Philip o kaya ay si Ate Glenda at Ate Regina.
Ngunit kung ipapaalam 'kong pupunta ako kina Paulina—ang matalik kong kaibigan, ay hahayaan lang nila ako mag-isa! Tama, tama!
True to that, my parents allowed me to go out alone!
"You came," nakangising sabi ni Santi nang lapitan ko siya sa lamesang ipinareserba niya para sa amin.
He invited me out for a late lunch and a little drink.
"Sabi ko naman sa'yo ay pupunta ako. And I'm really sorry for not calling you," I sincerely said.
"Because you came, you're forgiven." Tumayo siya at pinaghila ako ng upuan.
"Thank you," nakangiting pasasalamat ko pagkaupo ko.
Bumalik na din siya ng upo, mismo sa aking tapat. The waiters started to serve dishes. My mouth started to water when I saw my favorites! Nabanggit ko na sa kanya sa telepono ang gusto kong kainin kaya't hindi na 'ko nagtaka na iyon ang nakahain ngayon sa'min.
"Let's eat?"
"Let's pray first," I told him.
Halata ang paghinto niya. Kumurap siya at hindi nagsalita.
Napangiwi ako. "Ahm, do you have a different belief?"
Umiling lang siya. Prente siyang sumandal sa kinauupuan niya. "Go on, Aya. Say the graces."
I knew something was awkward. Ngunit pinalaki kami ni Mama na dapat ay laging nagdadasal. She came from a religious family in Cebu. Mula batang paslit, nasanay na kaming pitong magkakapatid. Hindi puwedeng hindi nagdadasal bago kumain.
I bowed my head and closed my eyes. After uttering a short prayer and thanksgiving, I smiled widely at Santino.
"Let's eat," I said.
Tumango siya at nagsimula na kaming kumain.
"So, I assume you're still in college? What year?" he asked.
"Ahm... T-Third year." Hindi ko tuloy malunok ang pagkain. Umpisa pa lang ng pagkain namin ay nagsisinungaling na 'ko!
Katatapos mo pa lang din magdasal, Bella! What a shame!
"What college?"
"M-Miriam College. I'm taking up a business-related course."
"I see. I graduated in Ateneo."
Napangiti ako. Matagal ko nang alam iyon, Santi. But I might creep you out if you'll find out I know a lot of things about you.
Umangat ang gilid ng labi niya. "Are you happy to see me?"
"O-of course!"
"I'm the happiest seeing you now."
Lumabi ako at pabirong umirap. Pero pumapalakpak na talaga ng tainga ko. "Mabulaklak nga ang iyong bibig. That's your way to your women, right?"
"My women?" Mas lumaki ang mga ngisi niya. "Akala ko ba'y hindi ka naniniwala sa mga haka-haka lamang?"
"But you said, it could be true. You've been finding something from them."
Tumang-tango siya. He delicately ate, chew, and swallowed a small piece of steak. Sana hindi niya mahalata na titig na titig ako sa kanya habang ginagawa niya iyon.
"Ano bang hinahanap mo sa'ming mga babae, that could make you settle?" natanong ko sabay baling ko ng tingin sa sarili kong pagkain.
"Hindi 'ano' ang hinahanap ko."
Napaangat ako ng tingin sa kanya. Medyo nalito ako. "What do you mean?"
"I thought it's 'something' until I met you." He sipped his white wine. "All along it's not about 'what' I'm looking for. Because I just have to see... you."
My heart melted instantly. Santino delos Santos is too fast, yet too smooth with his words! Suave, as they describe it!
"You're such a charmer," ingos ko. Pero sa totoo ay mangingisay na 'ko sa kilig. Kung alam lang niyang dise-sais lang ako!
"Are you charmed?"
"Hmm." Nagkibit-balikat ako. "Not quite. I always believed that we have to look beyond the words. Because words are just words until you act upon it."
Mas lalo siyang napangisi sa sinabi ko. At hindi ko alam kung bakit.
"Paano ko ipapakita ang pagkagusto ko sa iyo kung ganoon, Miss Anderson?" pormal ngunit may bahid ng mapaglarong tono niyang tanong.
Nakisakay naman ako. "Kung gusto mo ako'y iparamdam mo, Mr. Delos Santos. At saka ako maniniwala."
Tumawa siya nang may galak. At saka ko lang napansin ang pagningning ng kanyang mga mata.
"I'm not a romantic, I'm sorry," he said. "Ibang pagpaparamdam ang kaya kong gawin."
Napahinto ako sa pagkain. Maraming kahulugan ang sinabi niya. At ang naiisip ko ay kakaibang takot na may kasamang masarap na kilabot ang dulot sa'kin.
Itinaas ni Santino ang bote ng wine. "Want some?"
Tumango ako at inabot ang kopita ko sa kanya.
Imbes na kunin ang kopita sa kamay ko ay nilapat lang ni Santino ang kamay niya sa kamay ko! He chicly smirked and poured the wine.
"If you're up to it, I'll prove to you how much I wanted you."
Nag-init ang magkabilang pisngi ko nang makuha ko ang gusto niyang iparating. "I-I think I'm too young for that, Santi..."
"A first time, too?" makahulugan niyang tanong.
Naisang lagok ko tuloy ang alak. Sana ay hindi ako maamoy ni Mama pag-uwi ko mamaya.
Napangiwi ako sa pait. "Ikaw nga ang unang halik ko. Sa tingin mo ba'y may karanasan na 'kong higit pa doon?" balik tanong ko sa kanya.
"God, I really like you."
Sa paniniwala ko ngayon ay ako na ang pinakamagandang babae sa balat ng lupa, dahil sa naririnig kong gigil sa tinig ni Santi.
Are all grown up men like this? O si Santino lang? He's pretty straightforward and subtly aggressive. Or is it part of his charm that many women can't resist?
Dahil sa totoo lang, kahit ako ay bumibigay na. Gusto kong sumama sa kanya kahit saan para maiparamdam niya sa'kin kung gaano niya 'ko kagusto.
I'm curious about it, too. Walang kinukuwento sa'kin sina Ate Glenda at Ate Regina tungkol doon. Pero sa mga kaklase ko ay marami na akong nalaman.
Although, my mother taught us how to maintain our pureness, I can't help but be curious about sex.
And now, Santino's here... Offering it to me!
"I don't want to get pregnant..." bulong ko.
"I'll make sure you won't," siguradong-siguradong bulong niya rin pabalik sa'kin.
Napatingin tuloy ako sa kanya. At sa mga mata niya, tuluyan na 'kong nagpatihulog.
I don't know how we finished the whole course of meal. Hindi ko rin namalayan kung nakailang baso na kami ng alak. Naubos ba namin ang buong bote?
I suddenly found myself in Santino's bedroom. His hands all over me!
At hinding-hindi ako pumapalag o tumatanggi! Salungat ang nararamdaman ko. Kung gusto niya 'ko, higit pa ang pagkagusto ko sa kanya!
Sandali lang ako bumalik sa huwisyo nang nakahiga na'ko sa kama at nasa ibabaw ko na siya.
Natukod ko ang kamay ko sa hubad niya nang dibdib. I closed my eyes. "Wait! Wait, Santi... I-I... I..." Hindi ko na alam ang sasabihin ko!
Ano ba 'tong pinasok ko? Bakit ako napunta dito? This is just the second time that I met him and now...?
"Open your eyes," bulong niya sa'kin.
Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko. Kinuha ni Santino ang kamay ko at inilapat iyon sa dibdib niya—sa mismong tapat ng puso niya.
Napalunok ako nang maramdaman ang tibok ng kanyang puso—malakas at mabilis! Katulad sa'kin!
When I met his eyes, my lips automatically reached his. Tila may sariling utak ang mga labi ko. We kissed senselessly...
Lahat ng tamang rason na natira sa'kin para hindi ipagpatuloy ito ay nalunod na rin kasama ko... doon sa mga mata at halik ni Santino.
Napapasinghap at ungol ako sa bawat banayad niyang haplos.
I never felt this glorious...
***
"SO, DID you kiss?" kinikilig na tanong sa'kin ni Paulina. She's my best friend since high school. At hanggang ngayon sa kolehiyo ay magkasama pa rin kami.
Hinila ko ito sa pinakagilid na bahagi ng library. "After the dance, he pulled me outside the balcony and..." Napapikit ako dahil sa kilig nang maalala ko ang mga nangyari. Malinaw na malinaw pa rin iyon sa alaala ko. "Paulina, he kissed me!"
Impit kaming napatili. Magkasabay pa. Tinakpan namin ang aming mga labi para hindi kami marinig ng masungit naming librarian.
"His lips are so sweet!" sabi ko pa. "Ngayon alam ko na ang pakiramdam sa tuwing kinukuwento mo sa'kin ang nararamdaman mo kapag hinahalikan ka ni Heraldo," tukoy ko sa nobyo niya.
"What happened after he kissed you?" Paulina excitedly asked.
I playfully smiled. Ibinalik ko na sa shelf ang librong hiniram ko. "He kissed me, again."
Napatili na naman kaming dalawa pero iyong uri ng tili na walang tunog. I can still remember how Santino chased my lips after I backed away a little.
Napahagikgik ako dahil sa kiliting nararamdaman ko sa tiyan at sa puso. "Huwag na huwag mong sasabihin ito sa iba, Paulina," paalala ko rito. "Ayokong mahuli ako ni Papa..."
"I promised I'll keep my mouth zipped. But please, take care. Ang sabi sa'kin ni Herald, malikot sa babae ang Delos Santos na iyon."
"Alam ko naman."
Paulina and I are studying in Miriam College. Si Heraldo Octavio naman na nobyo niya ay sa Ateneo. Alumni din si Santino ng unibersidad na iyon kaya kilala siya ng mga nasa lower year.
"Herald also told me that Santino was caught having sex in the university's library. Kaya muntik na siyang masipa noon dahil pari pa ang nakahuli. But he was retained because Santi's a prized student. Matalino pero ha'yun nga at..." bulong ni Paulina. "Huwag na huwag kang sasama sa kanya sa private places. Masyado pa tayong bata para doon."
Hindi na 'ko umimik. Paulina, you're too late. Santino is not just my first kiss...
Narinig namin ang school bell. Break is over. Oras na para sa susunod naming subject. Ngunit, hindi ako papasok.
"Halika na, Bella, baka—"
"Ahm, Paulina? Didn't I tell you I won't be able to go to our third class today? I need to attend a family gathering," I lied.
I'm sorry, best friend.
"Oh! You mentioned to me earlier. But it's alright," ngumiti pa ito. Hindi naghihinala. "Ako na lang ang magsasabi sa professor natin."
"Thank you!" Niyakap ko si Paulina at bumeso bago ako lumabas ng library. Nagmamadali akong pumasok ng ladies' room at nagkulong sa isang cubicle. Hinubad ko ang uniform ko at nagpalit ng pulang bestida.
My fair skin was more highlighted because of the dress' color. I'm already wearing my black stilettos, so, I think I already look like a lady. Lumabas ako ng cubicle at nagsuklay ng buhok. My hair is kind of wavy and has a natural brown color. Naglapat din ako ng mabilisang make-up.
Tumingin ako sa kaliwa't kanan bago ako lumabas ng banyo. Iniwan ko ang school bag ko sa janitor's room. I already paid a janitress to keep my things safe. I just carried my purse with me.
Nagmamadali akong lumabas sa vicinity ng university. There's a restaurant across the road. Doon ako susunduin ni Santino.
Napapangiti na lang ako habang tumatawid. Magkikita na ulit kami ni Santi. Hindi ko akalain na ganito magiging kabilis ang lahat. I willingly lost my virginity to him! Ibinigay ko ang sarili ko dahil gusto ko rin. Kakaibang init ang bumalot sa'kin nang araw na iyon! Nakalimutan ko nang niloloko ko lang siya sa edad ko.
Santino made me feel a beautiful woman in every sense of it. He romanced me with too much passion, I can't control myself. I just gave it all up to him, kahit na wala naman kaming opisyal na relasyon.
Matatanggap ko naman kung dinala lang ako sa kama ni Santino para sa isang gabing kaligayahan lang. Lumigaya rin naman ako at dapat ay hindi ko na ikalungkot kung hanggang doon na lamang kami.
Ngunit nang sumunod na araw pagkagising ko, sinabi sa'kin ni Santino na nais niyang mas magkakilala pa kami.
So, here I am. Going on a date with him. Or maybe more.
Mag-iisang buwan na rin kaming nagkikita magmula niyon. Well, sa'kin ay palihim ang lahat ng ito. Hindi ko lang alam sa kanya. Wala naman kami sa mga balita kaya't sigurado akong ligtas at pribado ang mga paglabas namin.
Isiniksik ko muna ang konsensya ko sa kadulu-duluhan ng utak ko. Aamin naman ako tungkol sa totoo kong edad, eh. Ngunit huwag muna ngayon.
Ayokong layuan ako ni Santino. If he'll find out that I'm a minor... well, heaven knows what he's going to do with me.
"Are you alright?" Santino asked once he was able to pick me up. Nakaupo ako sa tabi niya sa harap ng sasakyan.
"I'm fine. M-Marami lang akong iniisip na gawain sa school." Ang alam niya ay nasa pangatlong taon na 'ko sa kolehiyo kahit nasa unang taon lang naman talaga ako.
His hand landed on my thigh. "I have a lot of work, too. But I feel like I should work on you, first."
I giggled and this heat inside me shoot up. "Santino..." saway ko nang mas tumaas ang kamay niya sa hita ko. "Tuwing magkikita ba tayo, all we have to do is have sex?" nakalabing tanong ko sa kanya.
"Don't you like it?"
"Are we officially together? Are you my... boyfriend?" I innocently asked.
"Do you want me to be yours, Aya?"
"Maso-solo ba kita?" matapang kong tanong. "I heard about the other women in your life..." paulit-ulit kong sinasabi para sa sarili ko.
Tumawa siya. "Sabihin mong nais mo akong maging iyo..."
"At anong gagawin mo?"
Lumiko ang sasakyan sa village kung saan siya nakatira. "I'll be yours, then. Wholeheartedly." The car parked in front of his house. He looked at me in the eyes. "Nais mo bang maging iyo lang ako?"
"S-Sino bang babae ang hindi gugustuhin iyon, Santino? Marami na 'kong naisuko at naibigay sa'yo ng unang beses. Sa tingin mo ba ay hindi ako umaasa nang kapalit doon?"
Tumaas ang isang gilid ng labi niya. Pinatay niya ang makina ng sasakyan at saka lumabas. Umikot siya para pagbuksan ako ng pinto. Inabot ko ang kamay niya habang palabas ako.
Ikaw lang ang dinala ko dito sa bahay ko, Amalthea Ysabella."
"Pang-ilan ako sa nilinyahan mo niyan?" nakalabing tanong ko.
"Ikaw ang una at magiging huli." Napakurap ako nang bumukas ang pinto ng bahay niya at agad na bumungad sa'kin ang nakakalat na talutot ng mga rosas sa sahig. There are also candles tactically lighted and placed all over his sala.
"What's this?" nagtatakang tanong ko.
"Kapag ba dinadala kita dito ay lagi mong iniisip na gusto ko lamang makipagsiping sa'yo?"
"Doon tayo palagi nauuwi!"
He laughed, joyfully. "Maybe. But, I just like you seeing here. I don't know... You fit perfectly inside my house. Tila ba para ka dito, Aya... Para ka dito sa bahay ko..." His arms encircled around my waist. "Para ka dito sa buhay ko..." malambing niyang bulong sa tapat ng aking tainga.
Napangiti ako nang maluwang. Maniniwala na lang ako kay Santino. Being with him feels so real.
Sinundan ko ang mga petals... it lead me to the dining room where a candlelit dinner was prepared... kahit hindi pa naman oras ng hapunan.
"Maaga pa para sa candlelit dinner," ani ko kay Santino.
"Well, we're not supposed to eat now. I'm kind of planning to have you in my room the whole afternoon."
My eyes widened. "Tignan mo! Dinala mo nga ako dito para doon!"
He smiled coyly. "Isang linggo tayong hindi nagkita." Humaplos ang mainit niyang palad sa baywang ko. "Nasasabik akong makita ka ngayon. Sabik akong mahalikan ka..." His lips are already in my neck. Yumapos na siya sa'kin. "Hindi ka rin ba nasasabik, my beauty?"
Tinignan ko siya sa mga mata niyang nag-aapoy na sa pagnanasa... Pagnanasa para sa'kin. I am wanted by this beautiful man in front of me!
Sa pagitan naming dalawa, ako ang nagsisinungaling sa kanya, ngunit ang damdamin ko ay totoo.
"I think I love you, Santino..." Napayuko ako sa pag-amin.
I might be wrong for giving up my virginity this early, but I did not just do it because I'm plain curious. I do like to try a lot of things. But I knew I'll only make love with the person I wanted to marry someday.
And believe it or not, I chose Santino since I was secretly observing him during some business events. Dumagdag pang akala ko ay suplado siya o masungit o masyadong seryosong tao. But he's balanced. He knows when to have fun, when to laugh, and when to be the sweetest guy.
Kaya marami sigurong babaeng nahuhulog sa kanya. Siya na ang pinakamalambing na lalaking nakilala ko. Santino Delos Santos looked so uptight on the outside, but he's the sweetest inside.
And I don't care if I'm too young to say that I'm in love with him.
Naramdaman kong hinaplos niya ang pisngi ko. "You just think? You're not sure yet?"
Napatingala ako sa kanya. "Santino..."
His eyes softened. "I'm sure I'm in love with you, though."
Napasinghap ako. Napakurap-kurap. Am I hearing it right? Or wait... nasa klase pa ba ako? Nakatulog ba 'ko habang nagle-lecture ang professor at nananaginip lang ako?
"Seryoso ka ba?" tanong ko pa sa kanya.
Marahan siyang tumango at inabot ang mga labi ko. Napapikit na lang ako at hinanap sa halik niya ang katotohanan.
And Santino kissed differently this time. Mas mabagal. Mas madamdamin. Sa bawat paghagod ng mga labi niya sa labi ko ay dinodoble ang sensasyong sa kanya ko lang naramdaman. He was taking his time kissing my lips. Sinapo niya pa ang magkabila kong pisngi at mas diniin ang mga labi niya sa'kin.
Every time he kisses me, I was always left in daze.
Para akong pinainom ng isang bote ng alak at nakalalasing ka, Santino. Ang mga labi mo, ang mga haplos mo... lahat-lahat ng ginagawa mo...
His hands travelled at the back of my dress. Narinig ko ang pagbaba ng zipper. My dress fell down to the floor. Bahagyang lumayo si Santino at binuhat ako paakyat sa kuwarto niya.
One thing I noticed, I truly can't resist him. The moment he wanted to do me, I'll just let him. Siguro kasi sa tuwing may nangyayari sa'min, hindi ako nandidiri. Bagkus ay parang minamahal at sinasamba niya ako... katulad ngayon.
Kaya siguro kahit hindi na lang sa mga salita, ngunit sa ganito ay parehas na naming nakuha ni Santino ang isa't isa.
The way his hands caressed every part of me... Napaungol at napaigtad ako sa nakaliliyong pakiramdam na dulot niyon...
Kung pagsisisihan ko 'to balang araw, I'll accept the consequences.
Pinili ko 'to.
Pinili ko si Santino Delos Santos. At sa pakiwari ko ay lagi ko na siyang pipiliin.
Sana kapag nalaman ni Santino ang katotohanan tungkol sa edad ko ay piliin niya pa ring makasama ako sa mga ganito. What's a seven-year age gap, anyway? Magiging legal din naman ang edad ko. Sana... sana tanggapin ako ni Santino...
Narinig ko ang pag-ungol niya nang magsimula na siyang sakupin ang pinakasentro ng katawan at maging ng kaluluwa ko. I gasped for air and started to moan with him. He stopped my waist when I tried to move with him.
Ayaw niyang sumasabay ako sa pagkilos. Hindi ko alam bakit. It was like a sweet torture not to move. Pero ako si Ysabella Anderson. Matigas ang ulo ko. Ngunit napapikit siya at muling napaungol nang mas mabilis akong sumabay sa indayog ng sayaw naming dalawa.
Santino, don't you think that making love should be danced by two people? Galaw ng dalawang tao at hindi lang sa'yo? I just don't want you to pleasure me alone. I want to give the same feeling to you.
Love is always better shared, right?
"You think you love me?" he whispered. "You just think so?"
Napailing ako at sinalubong ang mga mata niya. "I love you, alright?"
Parehas kaming pugto ang paghinga nang matapos. Napapikit ako at tila ibinalik ako sa mundo. Santino gently pulled out and lay beside me. Hinapit niya 'ko sa baywang. Sinubsob ko ang ulo ko sa dibdib niya. He smelled of musk, sweat, and sex...
I love him so much.
Itinaas niya ang kumot sa aming dalawa. Ngunit sa ilalim niyon ay yakap-yakap niya 'ko ng sobrang higpit.
I like how he cuddles after making love with me. I don't feel used. Kaya mas naniniwala akong totoo ang mga sinasabi niya sa'kin. Malikot lang siya sa mga babae noon dahil naghahanap pa siya ng mamahalin. At malaki ang posibilidad na sa wakas ay nahanap na niya iyon sa'kin...
Hayyy... ang sarap namang isipin na ganoon nga ang nangyayari ngayon. Mahal mo ba talaga ako, Santino? Dahil ganoon ang nararamdaman ko sa mga halik, yapos, haplos, at pagtatalik natin.
Lubos lubos ang paniniwala ko.
"Posible pa lang umibig din ako," he said, his voice both tired and husky.
Napatingala ako sa kanya. Nakapikit lang siya at kapayapaan ang nakarepleksyon sa buo niyang mukha. Inangat ko ang kamay ko at hinaplos ko ang kanyang pisngi. His eyes opened and it lovingly stared back at me.
Napangiti ako. "I always believed that whatever person you think you are or the people think you are, you're still capable of falling in love. And you still deserve to be loved back."
"You are the sweetest..." sabi pa ni Santino sa'kin at saka hinuli ang kamay ko. Masuyo niyang hinalikan ang likod niyon. "I have a messed-up background, Aya. So, messed up that I want to mess the lives of the people around me, too. But when I'm with you..."
"Santi..."
Pumikit siya at pinagtama ang aming mga noo. "Sa tuwing kasama kita, gusto kong ayusin ang lahat sa paligid ko. Nais kong maayos ang lahat sa'kin. Hangad kong makapagbigay ng kaayusan at perpektong mga bagay sa'yo."
I felt the guilt punched me on the chest. Hindi na lang ako tumugon. Inabot ko ang mga labi niya at malambing ko siyang hinalikan.
Tandaan mo sana, Santino, I only lied about my age. But everything I feel for you is real. My heart is real.
Siguro sa sobrang kapaguran ay nakatulog ako. Nagising na lang ako nang oras na ng hapunan, ngunit wala si Santino sa tabi ko. Is he preparing for the candlelit dinner already? Napangiti ako sa kaisipang iyon.
Bumangon ako mula sa kama niya at isinuot ang roba na pag-aari rin niya. It smelled like Santino. Manly and sexy.
Binuksan ko ang pinto ng kuwarto. Pababa na 'ko ng hagdanan nang may marinig akong boses ng isang babae sa baba. Napahinto ako sa paglalakad at nagtago sa pinaka-gilid ng hagdan.
"You can't come here anymore, Bridgette. You know we're through."
"Oh, come on, Santino! Nahihibang ka lang sa ibang babae ngayon, ngunit sa oras na magsawa ka ulit katulad ng dati ay babalik ka rin naman sa'kin."
Napakurap ako. Sino si Bridgette?
"After I decline coming with you on that Christmas Ball, you never called me," nagtatampong wika ng babae. "Doon mo ba nakilala ang bago mong babae?"
Hindi ko narinig na sumagot si Santino.
"I'm your girlfriend, Santi. I am the only official girl in your life that stays. Magsasawa ka rin diyan sa kinalolokohan mo kaya hindi mo 'ko maitataboy ng tuluyan. Palagi ka namang ganyan."
Hindi ko pa rin naririnig na sumagot si Santino. Nakaramdam ako ng kung anong kirot sa puso. Totoo ba ang mga sinasabi ni Bridgette?
"Was it the prostitute, again? What's the name of that gold-digging hooker? Andrea?"
"Leave, Bridgette."
"Ah, hindi ba? Marami ka kasing babae, Santino. At hindi ko na kayang isaulo ang mga pangalan nila. Pasalamat ka na lang sa'kin at kapag nagsasawa ka na sa kanila ay tinatanggap pa rin kita." I heard the girl laughed mockingly. "Oh, honey, so fucked up, aren't you? You're just like your mother. A cheater."
Napahawak ako sa mga labi ko upang hindi makawala ang singhap mula sa'kin. Napaigtad ako nang marinig ang pabalibag na pagsara ng pinto sa ibaba.
Nagmamadali akong bumalik sa loob ng kuwarto ni Santino nang matanaw ko ang anino niyang paakyat ng hagdanan.
Hinubad ko ang roba at binalik sa sabitan. At saka ako humiga ulit ng kama at nagtalukbong ng kumot. Eksaktong pumasok si Santino ng kuwarto. Nagkunwari akong kagigising lang.
I even faked a yawn. "What time is it?" inaantok kong tanong kunwari. Bumangon ako at tinakip ang kumot sa dibdib ko.
"It's almost dinner," he answered in a monotone voice. Halatang nasira na ang gabi niya.
Ang dami kong gustong itanong sa kanya. Katulad nang mga narinig ko kanina.
Totoo kayang nahuhumaling lang sa'kin si Santino ngayon, pero bukas o sa makalawa ay magsasawa rin siya?
He said to me earlier that he's messed up but his willing to fix everything for me... Sinabi niya ba iyon dahil sa nakaraan ng pamilya niya? At may girlfriend pala siya noon...
Are they really through?
Ang dami ko pa palang hindi alam kay Santino!
Ngunit nandito na 'ko sa kama niya, walang kahit anong suot at pang-ilang beses na ba naming ginawa 'to?
I'm so stupid.
Napatingin ako sa kanya nang umupo siya sa tabi ko at yumapos ang mga bisig niya sa baywang ko. Pagkuwa'y sinubsob niya ang mukha niya sa leeg ko.
Nagulat ako sa ginawa niya. Yet my arms automatically embraced him back. I playfully brushed his hair.
"Is everything alright?" I asked him.
Hindi siya kumibo. Mas yumakap lang siya sa'kin nang mahigpit. Maya-maya ay nakuha ko na kung bakit.
Nanghina siguro siya sa mga sinabi ni Bridgette kanina. Ayaw na siguro maungkat ni Santino ang nakaraan niya. Baka naman totoong inaayos niya na ang buhay niya dahil sa'kin? I don't want to sound confident but that's what he told me earlier.
Maybe he's a man trying to change, but his dark past is stopping him.
Imbes na intindihin ko kung magsasawa ba siya sa'kin o ano, pinili kong mas maniwala sa mga sinabi niya kanina. Sigurado siyang mahal niya 'ko. Sigurado din naman ako.
Kailangan niya ng kakampi, iyong maniniwalang kaya niyang magbago.
And that will be me.
***
Follow my official FB Pages:
FGirlWriter and C.D. De Guzman
Twitter & IG: fgirlwriter_cd
~~~
Join our family!
FB Group: CDisciples
Twitter: CDisciplesHome
~~~
Visit our PubCamp:
Facebook: FGW Publishing Camp
Twitter: FGWPubCamp