Η κρίστι πάρκερ ήταν μια κοπέλα γύρω στα 22. Είχε πολύ χλωμή ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα και φορούσε γυαλιά τα οποία έσπευσε να βγάλει αμέσως μόλις είδε το Γουίλιαμ και να τα κρύψει στη μεγάλη της μαύρη γυαλιστερή τσάντα την οποία αφού την ξεκρέμασε νευρικά από τον ώμο της την ακούμπησε πλάι στην καρέκλα στην οποία της υπέδειξε ο αστυνομικός να καθίσει.
Ήταν ντυμένη από πάνω ως κάτω στα μαύρα. Φορούσε ένα στενό υφασμάτινο παντελόνι, ένα λεπτό επίσης μαύρο πουκάμισο κι από πάνω μια πλεκτή ζακέτα που κούμπωνε μπροστά με κάτι που στο Γουίλιαμ θύμιζε κοχύλι και για κάποιο λόγο δεν του άρεσε καθόλου.
Έπειτα από μια πιο προσεκτική ματιά, όταν έγιναν οι συστάσεις, διαπίστωσε πως το πρόσωπό της ήταν καλυμμένο με πολλά διαδοχικά στρώματα πούδρας και make up και πως είχε ακόμη βάλει στα μάτια της μαύρο μολύβι αιλάινερ και βέβαια την απαραίτητη μάσκαρα. Είδε όμως πως τα χείλη της δεν είχαν ίχνος χρώματος, ούτε κραγιόν ούτε κάτι πιο διακριτικό. Ήταν πολύ λεπτή, τόσο που δεν την κολάκευε καθόλου μάλιστα και έπλεκε και ξέπλεκε νευρικά τα χέρια της γύρω από ένα φουλάρι που κρεμόταν γύρω από το λαιμό της. Κοσμήματα δε φορούσε και γενικά του έδινε την εντύπωση πως ήταν πολύ κουρασμένη κι αναμφίβολα λυπημένη και ταλαιπωρημένη.
-Μπορείς να καθίσεις, της είπε όσο πιο φιλικά μα κι επαγγελματικά μπορούσε.
Εκείνη κούνησε ελαφρά το κεφάλι και κάθισε στην καρέκλα στην οποία λίγο πριν είχε κρεμάσει την τσάντα της.
-αρχικά πρέπει να σου εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια για την αδερφή σου. Αυτό που έγινε είναι αναμφίβολα πολύ θλιβερό άσχημο και προφανώς άδικο.
Όσο της μιλούσε εκείνη είχε χαμηλώσει τα μάτια της αλλά είχε γνέψει σε αναγνώριση όσων της έλεγε.
-δε μπορώ να το πιστέψω αυτό, είπε όταν εκείνος σταμάτησε να μιλάει.
Η φωνή της ήταν βαθιά και βραχνή κι αυτό τον ξάφνιασε για κάποιο λόγο. Άθελά του άρχισε να αναρωτιέται πώς να ήταν η φωνή της σαμάνθας. Θα στοιχημάτιζε πως και οι δυο αδερφές είχαν λεπτές απαλές φωνές... μα τι σκεφτόταν τώρα...
-Καταλαβαίνω, θα πρέπει να σοκαρίστηκες πάρα πολύ.
-Φοβάμαι πως η λέξη σοκ είναι λίγη, ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει πως έχασα τη μικρή μου αδερφή.
Μιλούσε σιγά αλλά πειστικά κι έντονα κι ο τόνος της είχε κάτι απροσδιόριστα σαγηνευτικό. Ω να πάρει, να τι του έκανε εκείνο το αναθεματισμένο το κρασί. Δεν έπρεπε να ξαναπιεί για κάμποσες μέρες.
Η φωνή της ακούστηκε ξανά.
-δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ, και χθες δεν ήμουν καλά από την ώρα που το έμαθα. Έτρεμα διαρκώς, καταλαβαίνεις; Δεν ήθελα να μιλήσω σε άνθρωπο, τον τρόμαξα κι εγώ τον πατέρα μου, σαν να μην του έφτανε η στενοχώρια του. Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα, καθόμουν στο κρεβάτι κι έβλεπα όλες τις φωτογραφίες που είχα με τη σαμάνθα, διότι μόνο αυτές μου έμειναν πια, μόνο αυτές.
Απότομα έκανε το χέρι της γροθιά και το κατέβασε με δύναμη πάνω στα γόνατά της όμως φαίνεται πως θυμήθηκε που ήταν γιατί την επόμενη στιγμή άνοιξε και πάλι τα δάκτυλά της κι ακούμπησε το χέρι της χαλαρά στο πλάι.
-καταλαβαίνω πως οι μέρες αυτές δεν είναι καθόλου εύκολες για εσένα και την οικογένειά σου, και για το λόγο αυτό ακριβώς θα πρέπει να μιλήσουμε, το καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι;
-Φυσικά το καταλαβαίνω και γι'αυτό ήρθα, θέλω να πω... εγώ ήθελα να έρθω από χθες ακόμη, αμέσως μόλις έμαθα τι συνέβη αλλά δε με άφησαν. Επέμεναν όλοι πως δεν ήμουν σε θέση να μιλήσω με συνοχή και πως έπρεπε να ηρεμήσω. Ήθελαν κιόλας να μου δώσουν κάποιο ελαφρύ ηρεμιστικό το βράδυ για να κοιμηθώ, αλλά εγώ δεν το πήρα, το πέταξα στην τουαλέτα για να έχω καθαρό μυαλό σήμερα που θα ερχόμουν. Τα ξέρω καλά αυτά τα φάρμακα, κανένα καλό δεν κάνουν.
-αλήθεια; Έχεις πάρει κανένα;
-ναι έχω, τότε που νόμιζα πως δεν είχα κανέναν.
-Πότε δηλαδή;
-Όταν ήρθα εδώ να σπουδάσω, τότε που τσακώθηκα άσχημα με την αδερφή μου. Αλλά βάζω στοίχημα πως αυτή την ιστορία την έχεις ήδη ακούσει, αφού προηγήθηκαν ήδη ο Μάρτιν σΚοτ και η κάρεν.
-δεν έχει σημασία τι κουβέντιασα μαζί τους, εσύ θα μου πεις τα πράγματα από τη δική σου πλευρά.
Τον κοίταξε για λίγο σκεφτική. σίγουρα η κοπέλα αυτή είχε ισχυρή προσωπικότητα, ήταν βέβαιος γι'αυτό. Πολύ θα ήθελε να την έβλεπε κάτω από διαφορετικές περιστάσεις, να παρακολουθούσε τις αντιδράσεις και τα καπρίτσια της όπως τα περιέγραφαν οι άλλοι δυο.
-Λοιπόν;
-Λοιπόν τι; Έλεγα πως είχα χάσει την αδερφή μου, είχα κάνει τρομερό λάθος με το Μάρτιν κι αυτό ήταν όλο. Ένιωθα εξόριστη εδώ, έπεσα με τα μούτρα στις φοιτητικές παρέες και στους υπολογιστές. Τα βράδια πήγαινα στα κλαμπ και γύριζα τα χαράματα στο σπίτι μου. Όμως ξάπλωνα να κοιμηθώ κι ο ύπνος δεν ερχόταν. Έτσι τελικά όταν είδα πως δεν πήγαινε άλλο αποφάσισα να επισκεφθώ κάποιο γιατρό για να μου γράψει κάποιο ηρεμιστικό. Στον ίδιο ήταν που πήγα και τη σαμάνθα λίγο καιρό πριν.
Καμπανάκια άρχισαν να κουδουνίζουν μέσα στο κεφάλι του. Ναι, τα πράγματα έμπαιναν στη θέση τους, τουλάχιστον σε κάποιες πτυχές της υπόθεσης δηλαδή αλλά κάτι ήταν κι αυτό. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων είχαν δείξει πως η σαμάνθα έπαιρνε κι αντικαταθλιπτικά.
-Πότε έγινε αυτό; Γιατί πήγε εκεί η Σαμάνθα;
Η Κρίστι κούνησε λυπημένη το κεφάλι της.
-δυο μήνες πριν περίπου. Δε σου είπε κανείς τίποτα ε; σωστά, τι να σου πούνε, μήπως ήξεραν και τίποτα;
-Τι θέλεις να πεις;
-Θέλω να πω πως αν και η φίλη της η κάρεν πίστευε πως είχε πάρει τη θέση τη δική μου στη ζωή της σαμάνθα έκανε λάθος.
-φοβάμαι πως δε σε καταλαβαίνω.
-Ναι, λογικό είναι. άκου λοιπόν πως έγιναν τα πράγματα.
Εγώ όπως ξέρεις τσακώθηκα άσχημα με τη σαμάνθα πριν λίγα χρόνια για το μάρτιν σΚοτ και το λάθος ήταν δικό μου. Δεν ξέρω τι έπαθα μαζί του, χαρακτήρισέ το όπως θέλεις. Εγώ το λέω εμμονή, τρέλα, καπρίτσιο... Τέλος πάντων δεν έχει σημασία. Κάτι έπαθα με αυτόν τον άνδρα, ίσως επειδή μεγάλωσα πολύ κοντά του. Είναι ωραίος, δεν είναι; Τώρα τι σου λέω κι εσένα, χίλια συγνώμη. Ξέφυγα πολύ, δεν έπρεπε. Τέλος πάντων, μου άρεσε ο Μάρτιν σΚοτ και το έβαλα σκοπό να τον κατακτήσω. Αυτό που είχε και μου άρεσε εκτός των άλλων ήταν η φιλοδοξία που έβλεπα στα μάτια του. Και πέτυχε ακριβώς γι'αυτό. Το καταλάβαινα από τότε πως θα τα κατάφερνε να κάνει κάτι καλό στη ζωή του. Κι εγώ γεννήθηκα σε μια οικογένεια βουτηγμένη στη φιλοδοξία ξεκινώντας από τη μητέρα μου, τη διάσημη ρόουζ μπάρτον. Όμως... δες πως κατάντησε σήμερα...
Η πίκρα στη φωνή της ήταν ολοφάνερη παρά την καυστικότητα των λόγων της.
-ναι, δυστυχώς έχω πληροφορηθεί ορισμένα πράγματα, αλλά συνέχισε σε παρακαλώ.
-με λίγα λόγια τέλος πάντων έβαλα στο μάτι τον Μάρτιν Σκοτ από πολύ νωρίς, προτού ακόμη το καταλάβω πως άρεσε και στη σαμάνθα. Αλλά κι όταν ακόμη το κατάλαβα δε σταμάτησα όπως σίγουρα θα έμαθες. Κι αυτό το έκανα επειδή δυστυχώς όταν θέλω κάτι δε λογαριάζω τίποτα και κανέναν, έτσι έλεγε πάντα ο πατέρας μου. Αυτό έλεγε που είχα ήταν κάτι πολύ κακό. Υπέροχος άνθρωπος ο πατέρας μου, μοναδικός. απίστευτα πράος και στοργικός... τέλος πάντων...
Όταν κατάλαβα πως άρεσε στη σαμάνθα θα έπρεπε να κάνω πίσω αλλά όπως είπα δεν το έκανα, επειδή νόμιζα πως θα της περνούσε. έλεγα ήταν μικρή για τέτοια αλλά έκανα λάθος βέβαια. Δε σταμάτησα ούτε και τότε που πήρα αυτό που ήθελα. Αλλά ακριβώς γι'αυτό το λόγο ήρθε σε μένα η σαμάνθα όταν χρειάστηκε βοήθεια.
-δηλαδή; Βοήθεια για ποιο πράγμα;
-Όταν έκανε σχέση με τον άλλον θέλω να πω.
Ήταν ωμή, αλλά δεν καθυστερούσε καθόλου να του απαντήσει.
-για ποιον μιλάς;
-Είδες; Η κάρεν δεν είχε ιδέα, κάτι ήξερε η σαμάνθα που ήρθε σε εμένα να τη βοηθήσω. Η κάρεν το μόνο που θα έκανε ήταν να βάλει τις φωνές αντί να καθίσει να κουβεντιάσει ψύχραιμα μαζί της. Όμως σίγουρα το ξέρετε πως υπήρχε κι άλλος εκτός από το μάρτιν σκοτ.
-Ξέρεις ποιος ήταν;
Δε θεώρησε σκόπιμο να τη διαψεύσει αφού αυτό δε θα βοηθούσε καθόλου τη συζήτηση να εξελιχθεί.
-δυστυχώς όχι, αυτό δε μου το ομολόγησε η αδερφή μου. Εκατό φορές τη ρώτησα αλλά δε δέχθηκε να μου αποκαλύψει το όνομά του.
-Μάλιστα, τι ξέρεις τότε ακριβώς γι'αυτόν;
-Ξέρω πως είχε χρήματα και πως ήταν κατά πολύ μεγαλύτερός της. Ξέρω πως της έκανε ένα σωρό ακριβά και πανέμορφα δώρα. Ο Μάρτιν σκοτ ούτε τα μισά από αυτά δε θα μπορούσε να της προσφέρει.
-τα είχες δει;
-Κάποια ναι. Αφού ήξερα το μυστικό της δεν έκανε και πολλά να κρυφθεί από εμένα. δΥο τρεις φορές που είχαμε συναντηθεί έξω για φαγητό ερχόταν κουβαλώντας και τα ψώνια που είχε κάνει λίγο πριν μαζί του τα οποία και μου τα έδειχνε. Μάλιστα τώρα τελευταία είδα κι ένα υπέροχο φόρεμα το οποίο δε σου κρύβω πως το ζήλεψα για τα καλά. Της ζήτησα μάλιστα να το δανειστώ το πιστεύεις;
Η αδερφή μου έφυγε από αυτή τη ζωή κι εγώ κάθομαι και σου μιλάω για φορέματα.
Ο Γουίλιαμ κούνησε ευγενικά το κεφάλι του.
-Αυτά γίνονται, όλοι οι άνθρωποι διαθέτουν ένα σωρό μηχανισμούς για την άμυνα και την αντοχή τους στον πόνο, τους οποίους βγάζουν στην επιφάνεια. Αλλά για πες μου αφού το ανέφερες, πώς ήταν αυτό το φόρεμα;
Η Κρίστι τον κοίταξε έκπληκτη.
-Έχει καμιά σημασία;
-Θα μπορούσε, πίστεψέ με. Για πες μου λοιπό, πώς ήταν, το θυμάσαι καθόλου;
-Πώς δεν το θυμάμαι, ξεχνιέται τέτοιο ρούχο; Μια υπέροχη μαύρη τουαλέτα, δαντελένια, γεμάτη με μικρούτσικες πέτρες, σβαρόφσκι.
Ο αστυνομικός έκρυψε με δυσκολία το χαμόγελό που ετοιμάστηκε να χαραχθεί στα χείλη του. αυτό λοιπόν ήταν το επίμαχο φόρεμα.
-Και τι σου είπε γι'αυτό το ρούχο; Το είχε αγοράσει ειδικά για κάποια περίσταση;
Ναι, μόνο που δε μπορώ να σε βοηθήσω πιο πολύ. Μου είπε πως θα πήγαινε κάπου μαζί του σε λίγες μέρες. Τη ρώτησα που αλλά δε θέλησε να μου απαντήσει, αλλά βάζω στοίχημα πως ούτε και στην Κάρεν το είπε αυτό. Αυτή η κοπέλα είναι τόσο συντηρητική που απορώ πραγματικά γιατί έκανε τόση παρέα μαζί της η αδερφή μου.
-προφανώς ταίριαζαν πολύ σε κάποια σημεία αλλά τώρα δεν είναι αυτό το θέμα μας, νομίζω.
Η κοπέλα χαμήλωσε το βλέμμα και το κάρφωσε στις μπότες της.
-Και τι έγινε; Πήγε εκεί που σου είπε τελικά;
Την απάντηση βέβαια τη γνώριζε πολύ καλά αφού είχε δει ήδη και τη φωτογραφία που το αποδείκνυε αλλά ήθελε να δει πόσα γνώριζε η κρίστι.
-Πήγε ναι. Μου το είπε την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε, μερικές μέρες πριν. Είχαμε κανονίσει να φάμε μαζί την ερχόμενη Τρίτη αλλά δεν προλάβαμε.
Η φωνή της έσπασε κι έβγαλε ένα χαρτομάντιλο από την τσάντα της. Ο γουίλιαμ της έδωσε ένα δυο λεπτά προτού αρχίσει ξανά τις ερωτήσεις. Κι όσο εκείνη προσπαθούσε να συνέλθει εκείνος έστελνε ένα μήνυμα με λίγες μόνο λέξεις στη έλεν. Του είχε έρθει μια ιδέα. Η κοπέλα αυτή για κάποιο λόγο τον είχε βοηθήσει πολύ με τον τρόπο που του απαντούσε. Ήταν κοφτή και ξεκάθαρη και δεν τον δυσκόλευε καθόλου.
-λοιπόν; Τι σου είπε σχετικά, πες μου ό,τι θυμάσαι.
-είπε πως στην αρχή όλα ήταν υπέροχα αλλά κάποια στιγμή κάτι συνέβη που τα χάλασε όλα.
-σαν τι δηλαδή;
-Ούτε κι αυτό το ξέρω. Μου είπε πως είχε παραπλανηθεί πως της είχαν πει ψέματα.
-Για ποιο πράγμα; Αλήθεια πού έγινε αυτό το πράγμα που παρακολούθησε και τι ήταν; Δεξίωση;
-Ναι δεξίωση, αυτό τουλάχιστον το παραδέχθηκε. Δεν το ξέρω το που ειλικρινά, λυπάμαι.
-Δεν πειράζει, πάμε παρακάτω. Πες μου τι άλλο θυμάσαι;
-θυμάμαι καλά την ταραχή της εκείνη την τελευταία φορά που την είδα. Με το ζόρι έτρωγε αν και είχαμε παραγγείλει ένα από τα αγαπημένα της φαγητά. Είχαμε πάρει φιλέτο ψαριού και καπνιστό σολομό. Έβαζε μια μπουκιά φαγητό στο στόμα της και τη μασούσε τη μασούσε... εγώ που ήθελα να μάθω τι είχε γίνει εκεί που πήγε καταλάβαινα ωστόσο πως δεν έπρεπε να την πιέσω και προσπαθούσα να είμαι διακριτική μαζί της. Το έβλεπα πως θα μου μιλούσε κάποια στιγμή αν δε χτυπούσε εκείνο το καταραμένο το τηλέφωνό της.
-σας διέκοψαν; Και ποιος ήταν; ο φίλος της ο Μάρτιν σΚοτ; Η κάρεν;
-Μπα κανένας από τους δυο.
-Πώς το ξέρεις;
-Επειδή το τηλέφωνο που χτύπησε ήταν το άλλο, το δεύτερο, όχι το δικό της αυτό που την παίρναμε όλοι εμείς.
Τελικά ναι, ήταν θησαυρός αυτή η κοπέλα.
-Είχε κι άλλο τηλέφωνο η σαμάνθα;
-Ένα iphone και μάλιστα το τελευταίο, το πιο καινούριο. Το είχα δει πολλές φορές το τελευταίο διάστημα επειδή κάθε φορά που τη συναντούσα δεν το άφηνε λεπτό από τα χέρια της. Είμαι σίγουρη πως της το είχε χαρίσει εκείνος για να μπορούν να μιλάνε ανενόχλητοι. Είχε πολλά χρήματα ο άνθρωπος αυτός, αλλά αυτό νομίζω το ξαναείπα.
-Δεν πειράζει. Δε μου λες, τον είχες δει ποτέ;
-Μπα όχι, ούτε φωτογραφία δε μου έδειχνε όσες φορές κι αν την είχα παρακαλέσει να το κάνει.
-γιατί;
-Ήταν μυστικό έλεγε, δεν έπρεπε να ξέρω ποιος ήταν.
-γιατί;
-Προφανώς δε με εμπιστευόταν. Λες κι αν τον έβλεπα θα μάντευα κιόλας την ταυτότητά του. Ήταν μυστικοπαθής η σαμάνθα μας τον τελευταίο καιρό.
-τέλος πάντων, τι έγινε μόλις χτύπησε το τηλέφωνο;
-Ο,τι γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Μίλησε για λίγο, στην αρχή απαντούσε μετρημένα, κοφτά και θυμωμένα αλλά έπειτα από λίγο άρχισε να χαμογελάει κι έπειτα από λίγα επιπλέον λεπτά έκλεισε το τηλέφωνο και μου είπε πως λυπόταν πολύ αλλά θα έπρεπε να φύγουμε από εκεί. Δε σου κρύβω πως ενοχλήθηκα κάπως. Εντάξει, δεν είχαμε τις καλύτερες σχέσεις αλλά κάναμε φιλότιμες προσπάθειες και οι δυο για να διορθώσουμε τα πράγματα και νόμιζα πως κάτι είχαμε καταφέρει. Την είχα βοηθήσει βλέπεις όσο μπορούσα, την είχα πάει στο γιατρό μου, είχα φυλάξει το μυστικό της, ακόμη και κάλυψη της πρόσφερα μια δυο φορές στο Μάρτιν. Κι εκείνη αντί να μείνει μαζί μου με παράτησε στο πρώτο τηλεφώνημα του άλλου με τον οποίο προφανώς κάτι είχε μεσολαβήσει, διαφορετικά δε θα έμενε σχεδόν νηστική, ούτε θα μου έλεγε πως την είχαν παραπλανήσει και πως της είχαν πει ψέματα. Όμως φαίνεται πως έπαθε μαζί του ό,τι ακριβώς έπαθα κι εγώ με το Μάρτιν Σκοτ λίγα χρόνια πριν.
-Κι έφυγε λοιπόν, σωστά;
-Πολύ σωστά. Με φίλησε στο μάγουλο, πλήρωσε το λογαριασμό και χάθηκε μέσα σε μια στιγμή αφού πρώτα μου έδωσε το λόγο της πως θα συναντιόμαστε ξανά σύντομα. Πού να ήξερε κι εκείνη κι εγώ πως αυτό δε θα γινόταν ποτέ;
Σκούπισε άλλο ένα δάκρυ.
-Στο γιατρό γιατί πήγε;
-γιατί είχε αρχίσει να αντιμετωπίζει κι εκείνη προβλήματα στον ύπνο, κι ακόμη την έπιαναν κρίσεις πανικού. Έλεγε πως πνιγόταν και πως έκλαιγε όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό.
-Και; Γιατί πιστεύεις πως της συνέβαιναν όλα αυτά;
-επειδή ήταν ανάμεσα σε δυο άνδρες.
-Αλήθεια, γιατί δε χώριζε τον έναν από τους δυο;
-Επειδή πιστεύω πως το μάρτιν δε θα τον άφηνε ποτέ και πως αυτό που είχε με τον άλλον ήταν κάτι έντονο αλλά παροδικό. Νομίζω πως γνώριζε καλά και η ίδια πως αυτό δε θα διαρκούσε επειδή υπήρχαν σοβαροί παράγοντες που θα το έκαναν αδύνατο.
-Όπως;
-Η διαφορά ηλικίας για παράδειγμα. Μου είχε πει μια φορά πως ήταν αρκετά μεγαλύτερος. ΚΙ ακόμη πιστεύω πως δεν ήταν αγάπη αυτό που την ένωνε μαζί του. Ήταν πιστεύω η ανάγκη της να εκδικηθεί το μάρτιν επειδή τον είχε δει μαζί μου. Ίσως και να της άρεσε που της ψώνιζε και που την πήγαινε σε ωραία μέρη, σίγουρα ένιωθε πολύ κολακευμένη κι επιθυμητή και επιπλέον όλη αυτή η μυστικότητα με έκανε να πιστέψω πως αυτός ο άνθρωπος είχε κάποια σημαντική επαγγελματική ιδιότητα κι αυτό μετρούσε οπωσδήποτε στα υπέρ. Αλλά αργά ή γρήγορα νομίζω θα τον άφηνε για το Μάρτιν. Η σαμάνθα θα βαριόταν κάποια στιγμή και τα πανάκριβα ρούχα και τις δεξιώσεις και τα δείπνα στα πολυτελή εστιατόρια. Θα επέλεγε να ζήσει μια πιο ήσυχη ζωή. εγώ ήμουν φτιαγμένη για τέτοια, όχι εκείνη. Όλα από αντίδραση τα έκανε αμέσως μόλις της δόθηκε η ευκαιρία.
-Καταλαβαίνω τι προσπαθείς να μου πεις. Θέλω τώρα ωστόσο να σε ρωτήσω κάτι πολύ πιο σοβαρό.
-Τι λοιπόν; Όσα ξέρω τα λέω χωρίς δισταγμό.
-Ποιος πιστεύεις πως την ήθελε νεκρή; Σκέψου το καλά και απάντησέ μου.
-Ένας από τους δυο το έκανε αυτό. Είτε ο μάρτιν σΚοτ είτε ο άλλος. Κι αν με ρωτάς πιστεύω πως ήταν ο Μάρτιν Σκοτ.
-γιατί το λες αυτό; Πού το στηρίζεις;
Αυτή ήταν μια από τις σπάνιες φορές που την ένιωσε να κομπιάζει.
-Επειδή πιστεύω πως κάτι ανακάλυψε εκείνος κάποια στιγμή. Ήταν πολύ προσεκτική δε λέω όμως αυτά τα πράγματα δεν κρύβονται κι εύκολα. Το λάθος δεν αργεί να γίνει. Ο μάρτιν ίσως βρήκε το κινητό, διάβασε τα μηνύματα αν και μου έλεγε πως τα διέγραφε όλα, κι έβγαλε τα συμπεράσματά του.
-και πιστεύεις πως ο άνθρωπος αυτός είναι ικανός για φόνο; Τον ξέρεις καλά, από παιδί.
-Ναι έτσι νομίζω. Θόλωσε, έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του. Κόντεψε να τρελαθεί στη σκέψη πως η σαμάνθα θα μπορούσε να τον αφήσει και πάνω στην απελπισία του έκανε ό,τι έκανε. Όμως διάλεξε τον πιο εύκολο τρόπο. Δεν ήθελε να λερώσει τα χέρια του με το αίμα της. Αυτός ο άνθρωπος μας κατέστρεψε όλους.
Έβαλε τα κλάματα κι έκρυψε το πρόσωπο μέσα στα χέρια της κι ο γουίλιαμ έσπευσε να της δώσει λίγο νερό. Ωστόσο πριν σπάσει είχε μιλήσει με απόλυτη πειθώ και ψυχραιμία.
Ήπιε προσπαθώντας να ηρεμήσει.
-Ο άλλος γιατί να το κάνει; Την ήθελε, την είχε. Θα την είχε για καιρό ακόμη και το ήξερε. Ο,τι ήθελε την έκανε αυτό τον καιρό. Καθόριζε αν θα έκλαιγε ή θα γελούσε, σου είπα τι έγινε στο εστιατόριο. Δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει. εκτός κι αν του είπε τελικά να χωρίσουν την τελευταία φορά που τον είδε, αλλά δεν το πιστεύω. Δεν είχε φτάσει η ώρα νομίζω για να γίνει αυτό.
Ο Γουίλιαμ κάλυψε επιδέξια έναν αναστεναγμό. Δε θα έμπαινε στη διαδικασία να της πει πως ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να το έχει κάνει, νιώθοντας πως είχε έναν πολύ καλό λόγο γι'αυτό. Ήταν εκεί για να κάνει ερωτήσεις και να ακούει τις απαντήσεις, κι όχι για να δίνει εξηγήσεις.
-Λοιπόν, υποθέτω πως θα είσαι αρκετά κουρασμένη, οπότε θα μου επιτρέψεις να σου κάνω μερικές μόνο ερωτήσεις ακόμη κι ύστερα θα μπορέσεις να πας να ξεκουραστείς.
Εκείνη κούνησε το κεφάλι σε συμφωνία κι έπειτα έπιασε πάλι το παράξενο κουμπί που τόσο του θύμιζε κοχύλι.
-Θα ήθελα να μου πεις τι έκανες χθες.
-δηλαδή;
-μια περίληψη της μέρας σου με λίγα λόγια πώς πέρασες κι αν πήγες κάπου.
-κατηγορούμαι για κάτι;
Ο τόνος της φωνής της δεν είχε υψωθεί καθόλου ωστόσο κάτι αιχμηρό έκανε την εμφάνιςη του.
-Η αδερφή σου ήταν ήδη νεκρή χθες. όχι, για τίποτα ως αυτή τη στιγμή που μιλάμε, διαφορετικά δε θα σου έλεγα πως είσαι ελεύθερη να γυρίσεις στο σπίτι σου. Μπορείς να ηρεμήσεις λοιπόν και να μου απαντήσεις ψύχραιμα.
Εκείνη έγνεψε καταφατικά.
-συγγνώμη, δεν είναι εύκολο αυτό για εμένα, καθόλου στην πραγματικότητα.
-Ναι το αντιλαμβάνομαι.
Κάτι είχε αλλάξει στο γραφείο, κάτι στην ατμόσφαιρα είχε παγώσει ξαφνικά κι ο Γουίλιαμ παρά τη σχολαστικότητα και την προσήλωσή του στην έρευνα ήθελε να τελειώσει το συντομότερο δυνατό. Τον περίμεναν ένα σωρό πράγματα ακόμη.
-Λοιπόν, χθες η μέρα θα ήταν για μένα εντελώς συνηθισμένη ή τουλάχιστον είχα σχεδιάσει να είναι πριν μάθω αυτό που έγινε. Ξύπνησα γύρω στις 8, έφαγα ένα πολύ ελαφρύ πρωινό και μετά ετοιμάστηκα να φύγω για το πανεπιστήμιο. Δεν είχα διάθεση για τόσο πρωινό μάθημα αλλά δε μπορούσε να γίνει διαφορετικά, δε γινόταν να λείψω. Αν το έχανα θα δυσκολευόμουν πολύ αργότερα να καλύψω το κενό.
Της έγνεψε για να δείξει πως την παρακολουθούσε.
-Ξεκίνησα λοιπόν να πάω στη σχολή, παρέα με δυο φίλες, τη Μάριον και την κάθριν, κι αν θέλεις μπορείς να το διασταυρώσεις αυτό μιλώντας μαζί τους.
Περίμενε λίγο αλλά όταν κατάλαβε πως ο Γουίλιαμ δεν επρόκειτο να μιλήσει συνέχισε όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
-Συνάντησα τα κορίτσια και ξεκινήσαμε μαζί για το πανεπιστήμιο όμως λίγο πριν φτάσουμε μου τηλεφώνησε ο πατέρας μου. Είχε μόλις μάθει τα νέα. Μου ζήτησε όπως καταλαβαίνεις να γυρίσω αμέσως στο σπίτι και το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Το μόνο που μου είχε πει στο τηλέφωνο ήταν πως κάτι είχε συμβεί στη σαμάνθα. τρόμαξα πολύ όπως καταλαβαίνεις. Τα κορίτσια ήρθαν μαζί μου χωρίς συζήτηση κι όταν φτάσαμε βρήκαμε τον πατέρα μου να κάθεται στον καναπέ με το τηλέφωνο στο χέρι και να κλαίει. Κατάφερε με δυσκολία κάποια στιγμή να συνέλθει και να μας εξηγήσει τι είχε συμβεί. Από εκεί και πέρα δε μένουν πολλά να σου πω. ΟΙ φίλες μου δεν έφυγαν καθόλου από κοντά μου. Ήταν κι εκείνες πραγματικά σοκαρισμένες με το θάνατο της αδερφής μου και δεν ήξεραν τι να μου πούνε. Την περισσότερη ώρα απλώς καθόμαστε όλες μαζί στο δωμάτιό μου κι εγώ έκλαιγα και δεν ήθελα να τους μιλήσω πολύ. Κάποια στιγμή μάλιστα τους ζήτησα να φύγουν και το έκαναν, αλλά μόνο για να επιστρέψουν λίγο αργότερα αποφασιστικά και να μου δηλώσουν πως δε θα με άφηναν στιγμή πια.
-Μάλιστα. Πολύ αφοσιωμένες φίλες έχεις, κι αυτό είναι πραγματικά καλό. Και προχθές; Τι έκανες προχθές;
ευχήθηκε να μην του απαντήσει με κάποια άλλη ερώτηση σαν την προηγούμενη κι εκείνη σαν να το μάντεψε κατάπιε μια δυο φορές νευρικά κι άρχισε ξανά να μιλάει.
-Προχθές είχα και πάλι μάθημα το πρωί κι αυτή τη φορά πήγα με μεγαλύτερη ευχαρίστηση αφού μου άρεσε περισσότερο ο συγκεκριμένος τομέας. Φυσικά συναντηθήκαμε και πάλι οι τρεις και πήγαμε μαζί. Κράτησα ένα σωρό σημειώσεις κι όταν το μάθημα τελείωσε γύρω στη μία πήγαμε να φάμε κάτι πρόχειρο εκεί κοντά επειδή δεν έπρεπε να καθυστερήσουμε. Στις δυο είχαμε ραντεβού σε κάποιο σπα. Πηγαίνω μια δυο φορές το μήνα εκεί για ένα πακέτο πλήρους περιποίησης και που και που... τέλοσπάντων έλεγα και στη σαμάνθα να έρθει μαζί.
-Κι εκείνη ερχόταν;
-Πότε ναι πότε όχι, ανάλογα με τις υποχρεώσεις και τη διάθεσή της.
-Καταλαβαίνω. Προχθές όμως δεν την προσκάλεσες σωστά;
-Σωστά.
-Για ποιο λόγο;
-Επειδή ήμουν ακόμη λίγο θυμωμένη μαζί της για τον τρόπο που μου φέρθηκε την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε κι ακόμη επειδή ήταν και κάτι που έπρεπε να κουβεντιάσω με τα κορίτσια.
-σαν τι;
-Ήταν να βγω για πρώτη φορά με κάποιον προχθες.
-Και δεν ήθελες να το ξέρει εκείνη;
-θα της το έλεγα αν γινόταν κάτι.
-μάλιστα, λοιπόν;
-Λοιπόν, αμέσως μόλις τελειώσαμε αποχαιρέτισα τις φίλες μου και γύρισα στο σπίτι μόνη. Ήθελα να έχω χρόνο να αποφασίσω τι θα φορούσα.
-Και δε σου χρειαζόταν μια δεύτερη γνώμη ας πούμε;
-Κοίτα, τα αγαπάω πολύ αυτά τα κορίτσια όμως κάποιες φορές νιώθω πως δε με αφήνουν να αναπνεύσω. Είμαι σίγουρη για παράδειγμα πως προχθες θα επέμεναν να φορέσω ένα συγκεκριμένο φόρεμα το οποίο εγώ δεν το ήθελα για πρώτο ραντεβού.
δυσκολεύτηκε πολύ να καταπνίξει τα γέλια του εκείνη την ώρα. Η κοπέλα αυτή είχε χίλια πρόσωπα. Η αδερφή της είχε μόλις πεθάνει κι εκείνη έκανε το ίδιο πράγμα για δεύτερη φορά. Την πρώτη τουλάχιστον οι παρατηρήσεις της για το βραδινό φόρεμα της σαμάνθας ήταν πολύ χρήσιμες. Μα πού την έβρισκε τη διάθεση;
-Λοιπόν ντύθηκα και πήγα να τον βρω.
Ήταν τουλάχιστον οξυδερκής και μάλλον διορατική αφού καταλάβαινε πως έπρεπε να συντομεύει.
-τον συνάντησα γύρω στις 8. Είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε σε μια καφετέρια αρκετά κοντά στο σπίτι. Ο νεαρός που δουλεύει στο μπαρ με ξέρει καλά και μπορεί να το βεβαιώσει πως ήμουν εκεί. Πήγα στο μαγαζί κατευθείαν από το σπίτι. Περάσαμε εκεί τις επόμενες δυο ώρες και μετά πήγαμε κάπου για φαγητό. Αν έχει σημασία μπορώ να πω που ακριβώς.
-δε νομίζω πως χρειάζεται στην παρούσα φάση.
Αυτό έδειξε να την ικανοποιεί.
-μείναμε εκεί άλλη μια ώρα κι έπειτα με πήγε ως το σπίτι κι εκεί χωρίσαμε. Εκείνος έφυγε κι εγώ ανέβηκα για ύπνο αμέσως επειδή είχα πρωινό ξύπνημα όπως σου είπα και πριν από λίγο.
-Ναι βέβαια, το θυμάμαι. Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να μου πεις εσύ πριν σου κάνω μια τελευταία ερώτηση;
Η κοπέλα φάνηκε να σκέφτεται για λίγο αλλά τελικά έγνεψε αρνητικά.
-όχι, δε νομίζω. Τις υποψίες μου τις ανέφερα και νιώθω πολύ μπερδεμένη και κουρασμένη. Σας παρακαλώ μόνο όλους εδώ να κάνετε ο,τι μπορείτε για να τελειώσει το συντομότερο όλο αυτό.
-Σου δίνω το λόγο μου πως γι'αυτό δουλεύουμε όλοι. Τότε λοιπόν θα ήθελα να σε ρωτήσω πως είναι τα πράγματα ανάμεσα σε εσένα και τη μητέρα σου.
Τον κοίταξε έκπληκτη τραβώντας επιτέλους το χέρι της από το παράξενο εκείνο κουμπί που τόσο τον ενοχλούσε.
-Τι θέλεις να πεις;
-Μόνο αυτό που ρωτάω. Πώς είναι η σχέση σου μαζί της.
Η Κρίστι αναστέναξε τόσο έντονα που τον ενόχλησε.
-Η μητέρα μου δεν είναι πολύ καλά. Ζει στην Κορνουάλλη σχεδόν απομονωμένη το τελευταίο διάστημα. Ο πατέρας μας και η σαμάνθα πήγαιναν να τη δούνε όσο πιο συχνά μπορούσαν.
-αλλά εσύ όχι;
Είδε πως τα χέρια της έτρεμαν και βιάστηκε να τα ακουμπήσει πάνω στο γραφείο μπροστά της.
-δε με τιμάει αυτό που θα πω αλλά εγώ το απέφευγα κάποιες φορές.
-Γιατί;
-επειδή κάτι πάνω της με τρόμαζε.
-τι θέλεις να πεις;
Ξεροκατάπιε νευρικά για άλλη μια φορά. Ήξερε καλά σε πόσο δύσκολη θέση την έφερνε αλλά δε μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Θυμόταν πολύ καλά τα όσα του είχε πει ο Μάρτιν σΚοτ για αυτό το θέμα.
-κοίτα αυτό ξεκίνησε εδώ και πολλά χρόνια. Ήμουν μικρότερη όταν άρχισα να συνειδητοποιώ την έντονη απέχθεια που αισθανόμουν για τη ζωγραφική και το εργαστήριο της μητέρας μου. Όσο το λάτρευε η αδερφή μου αυτό το δωμάτιο τόσο το σιχαινόμουν εγώ. Έλεγα σε όλους πως ήταν η μυρωδιά από τις μπογιές και τα λάδια και πράγματι δε μπορώ να τα μυρίσω καν τώρα πια όμως δεν έφταιγε αυτό. Στην αρχή ήταν η αίσθηση που είχα πως η ζωγραφική την έπαιρνε μακριά από εμάς αν και δεν ήταν πάντα έτσι. Κάποτε η μητέρα μας έβρισκε χρόνο να παίζουμε, γελούσε και σκόρπιζε παντού χαρά και φως. Μας πήγαινε σε ένα σωρό όμορφα μέρη και παίρναμε και το μάρτιν μαζί μας. Όμως κάποτε τα πράγματα άρχιζαν να αλλάζουν. Κλεινόταν στον εαυτό της όλο και πιο πολύ αγνοώντας μας σχεδόν. Τη σαμάνθα δεν την πείραζε, και δυσκολευόταν κιόλας να το παραδεχθεί όσο κι αν την πίεζα αλλά εγώ το έλεγα δυνατά χωρίς ντροπή. Κι ακόμη ήταν και οι πίνακες.
-Ποιοι πίνακες;
-Κάποιοι σκοτεινοί που δεν άντεχα ούτε να τους βλέπω, ειδικά έναν με μια γυναίκα κι ένα μικρό κοριτσάκι.
Ο αστυνομικός σταμάτησε να γράφει για μια στιγμή. Η σύνδεση είχε αρχίσει να σχηματίζεται. Αυτός ήταν σίγουρα ο πίνακας για τον οποίο του είχε μιλήσει η λόρι. Να που έγινε και κάτι χρήσιμο χθες το βράδυ τελικά.
-Ο πίνακας που το κοριτσάκι ήταν νεκρό;
Η κοπέλα έγνεψε χωρίς να μιλήσει.
-τον είχες δει πολλές φορές;
-Πολύ περισσότερες από όσες θα ήθελα. Τον είχε φτιάξει μάλιστα και σε πολλές παραλλαγές. στη μια ο θάνατος ερχόταν με τη μορφή ενός μαύρου πουλιού που πετούσε πάνω από τη μικρούλα και την άρπαζε στα νύχια του.
Ανατρίχιασε και τηλίχτηκε πιο σφιχτά με τη ζακέτα της.
-Κι έφτιαχνε κι άλλα τέτοια πράγματα;
-από ένα σημείο και μετά ναι. Δεν άντεχα να τα βλέπω αλλά έκανα προσπάθειες να την πλησιάσω και να κουβεντιάσω μαζί της.
-Πολύ ωραία, κι εκείνη πώς αντιδρούσε;
-όχι πάντα με τον ίδιο τρόπο. Πότε ήταν δεκτική, δοτική και διαυγής και με ρωτούσε όλα όσα ρωτάει μια μητέρα και πότε έδειχνε να μη με ακούει καν. έτσι έφευγα όσο πιο διακριτικά μπορούσα και πήγαινα κοντά στον πατέρα μου. Γι'αυτό έχω δεθεί τόσο μαζί του.
Ο γουίλιαμ που είχε αρχίσει πάλι από ώρα να γράφει άφησε το πληκτρολόγιο και καθάρισε το λαιμό του.
-Νομίζω πως καταλαβαίνω τι θέλεις να μου πεις. Είσαι ελεύθερη να γυρίσεις στο σπίτι σου. Να ξέρεις πως ίσως χρειαστεί να σε ξανακαλέσουμε. αν στο μεταξύ θυμηθείς κάτι όσο μικρό κι αν είναι μη διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μας.
Η κρίστι συγκατένευσε και σηκώθηκε. Πριν στραφεί προς την πόρτα τον κοίταξε διαπεραστικά αλλά δεν είπε τίποτα άλλο.