Όταν έφτασε τελικά στο σπίτι το αίσθημα της πείνας και της κούρασης είχε αυξηθεί. Εκείνη η μέρα του είχε φανεί τεράστια κι όχι αδικαιολόγητα. Είχε ακούσει ένα σωρό ανθρώπους να μιλάνε, παρουσιάζοντας ο καθένας τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα της ζωής αυτής της κοπέλας. Επίσης είχε προσπαθήσει να μιλήσει και με την ΈΛεν μερικές φορές αλλά δεν τα είχε καταφέρει κι αυτό τον απογοήτευε.
Αναστέναξε και πάρκαρε. Θα έτρωγε κάτι και θα καθόταν να δουλέψει λίγο αν τα κατάφερνε. Δεν πρόλαβε να κλείσει την πόρτα του αυτοκινήτου όταν το κινητό του άρχισε να χτυπάει, και μάλιστα υπερβολικά δυνατά όπως του φάνηκε, άλλο ένα αναμφίβολο σημάδι κούρασης. Το τράβηξε από την τσέπη του κι απάντησε χωρίς να μπει στον κόπο να κοιτάξει την ταυτότητα του καλούντος.
-πού είσαι πια; ακόμη στο γραφείο; Η φωνή της λόρι τον έκανε να απομακρύνει τη συσκευή απότομα.
-στο σπίτι, μόλις έφτασα.
-Ωραία, κλείσε τότε κι έλα.
Η γραμμή έκλεισε. Έμεινε με το κινητό στο χέρι σαστισμένος για μια στιγμή αλλά τελικά έκανε τα λίγα βήματα που τον χώριζαν από το κτίριο και τότε την είδε.
Ήταν ακουμπισμένη στην πόρτα και στα χέρια της κρατούσε ένα σωρό πλαστικές σακούλες. Περπάτησε γρήγορα προς το μέρος της κι εκείνη τραβήχτηκε λίγο για να του κάνει χώρο να ξεκλειδώσει.
-μα καλά, πότε ήρθες; Γιατί δε με πήρες πιο πριν; Είχαμε ραντεβού;
-κανένα ραντεβού. Λες να μην είχα τίποτα καλύτερο να κάνω; άΝτε, τέλειωνε, δε μπορώ άλλο με τόσα ψώνια.
Άνοιξε και την άφησε να περάσει πρώτη μέσα. Εκείνη κατευθύνθηκε στη στιγμή προς την κουζίνα, έτσι την ακολούθησε μη έχοντας άλλη επιλογή. Δεν είχε προλάβει να βγάλει ούτε το σακάκι του.
-Τι κάνεις, Λόρι;
Η γυναίκα είχε αρχίσει να αδειάζει το περιεχόμενο από τις σακούλες στο μεγάλο πάγκο κι αμέσως μετά πήγε να πλύνει τα χέρια της στο νεροχύτη.
-κοίτα, πεινάω πάρα πολύ, εσύ;
-σαφώς αλλά τι γίνεται εδώ; Τι κάνεις τώρα;
-Ακόμη τίποτα, σε λίγο θα μαγειρέψω αν σταματήσεις να μου μιλάς για λίγο.
-τι λες; Είχαμε πει πως θα τρώγαμε μαζί;
Άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω νιώθοντας νευρικότητα αλλά εκείνη γέλασε μόνο κοφτά ωστόσο.
-Λοιπόν, λέω να φτιάξω κοτόπουλο με μανιτάρια, ωραίο δε θα είναι;
-δε νομίζω πως καταλαβαινόμαστε.
-Γιατί; Σήκωσε απορημένη τα φρύδια της. Δεν τρως τα μανιτάρια; Αφού τα τρως, το ξέρω.
-τα τρώω, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.
-βγάλε το σακάκι σου και πήγαινε να κάνεις ένα μπάνιο.
-λόρι, πού είναι η έλλα;
Την πλησίασε αργά αργά προσπαθώντας να βγάλει μια άκρη.
Εκείνη που την ώρα αυτή ξετύλιγε το κοτόπουλο στράφηκε να τον αντικρύσει. Και τότε το είδε. Ένα σκανταλιάρικο χαμόγελο έκανε την εμφάνισή του. απίστευτο, αυτή η γυναίκα ήξερε τελικά να χαμογελάει, ποιος να το'λεγε...
-σε ρώτησα κάτι. Είχε μιλήσει σιγανά χωρίς να το θέλει.
-Η Έλλα απόψε θα δει ταινία με το Μάικ και ύστερα θα την πάει να μείνει με τη μητέρα μου. Την είχε πεθυμήσει πολύ και μου το ζητούσε επίμονα, αλλά δεν ήταν καλά η μαμά μου, κάποια γρίπη μη φανταστείς αλλά δεν το ρίσκαρα.
Τίναξε τα μαλλιά της και στράφηκε πάλι προς την κουζίνα.
-Τι κάνει αυτός ο μικρός άγγελος; Καιρό έχω να τη δω.
χωρίς να καταλαβαίνει τι έκανε, άρχισε να ξεκουμπώνει το σακάκι του.
-Είναι καλά, μεγαλώνει και με παιδεύει, αλλά μήπως ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτή;
Το χαμόγελο χάθηκε από το πρόσωπό της κι άρχισε να επιτίθεται με μανία στα μανιτάρια κόβοντάς τα σε μικρές φέτες.
-δε θα τη φέρεις καμιά φορά στο γραφείο;
-σου έλειψε; Να το πάλι αυτό το γέλιο.
-Είναι γλυκιά, έξυπνη και χαριτωμένη, κι επιπλέον έχει και θαυμάσιες μπουκλίτσες.
Κρέμασε προσεκτικά το σακάκι στη ράχη μιας καρέκλας και πλησίασε περίεργος τις υπόλοιπες σακούλες που δεν είχε ανοίξει ακόμη η Λόρι.
-θα φάμε μους σοκολάτα;
-αν είσαι εντάξει μαζί μου και δε με διακόπτεις όσο θα σου μιλάω για τη ρόουζ μπάρτον;
-Για τη ρόουζ; Τι βρήκες για τη Ρόουζ; Είναι κάτι που δεν ξέρω εγώ ακόμη;
-βάλε σε παρακαλώ τα γλυκά στο ψυγείο.
-γιατί είναι 3;
-Για να φας ένα κι αύριο. Όλο ερωτήσεις κάνεις και θα αργήσουμε να φάμε κι εγώ πεθαίνω της πείνας όπως σου είπα και πριν.
Σαν υπνωτισμένος άνοιξε το ψυγείο κι άρχισε να τακτοποιεί τα πράγματα που είχε αγοράσει η Λόρι. Όταν τελείωσε πήρε το μπουκάλι με το νερό και γέμισε ένα ποτήρι.
-με περίμενες ώρα; Έπρεπε να το πεις πως θα ερχόσουν;
-γιατί; Θα έλεγες στο μάρτιν σΚοτ να συντομεύει;
-όχι δα.
-ε λοιπόν; Άλλωστε δεν το είχα προσχεδιάσει απλά όταν ήρθε ο Μάικ να πάρει την κόρη μας σκέφθηκα να κάνω λίγη παραπάνω έρευνα για τη Ρόουζ, κι αφού έπεσα σε κάτι ενδιαφέρον είπα να έρθω να σου το πω από κοντά, αντί να πληκτρολογήσω άλλο ένα μακροσκελές μήνυμα το οποίο δεν ξέρω καν πότε θα το διάβαζες.
Ο Γουίλιαμ ξεφύσηξε ακουμπώντας το ποτήρι πάνω στο τραπέζι.
-φαντάζομαι πως δε θα μου πεις τι βρήκες προτού καθίσουμε σωστά;
-Πολύ σωστά, γι'αυτό πήγαινε να ξεντυθείς κι έλα να με βοηθήσεις λίγο.
-Μάλιστα, ο,τι πεις. Στράφηκε να φύγει αλλά πριν βγει από το δωμάτιο την κοίταξε που μαγείρευε. Φορούσε ένα μπλε τζιν κι από πάνω μια μακριά λευκή μπλούζα με λουλούδια. Καλύτερα να μην τη λέρωνε μαγειρεύοντας.
Τίναξε το κεφάλι και βγήκε από την κουζίνα. Τον είχε ξαφνιάσει πραγματικά απόψε. Ποτέ δε θα περίμενε να κάνει κάτι τέτοιο. Δεν ήταν παράτολμη και δε μπέρδευε τα προσωπικά με τα επαγγελματικά ειδικά από τότε που τα πράγματα ανάμεσα σε κείνη και το Μάικ είχαν αρχίσει να στραβώνουν τόσο πολύ. Λεπτομέρειες δεν ήξερε, θα φρόντιζε ωστόσο να τη ρωτήσει την ώρα του φαγητού.
Έκανε ένα μπάνιο αν και κάπως πιο βιαστικά από το πώς θα το ήθελε κι έπειτα φόρεσε κι εκείνος ένα τζιν μαζί με ένα αδιάφορο μπλουζάκι. Μια γαργαλιστική μυρωδιά είχε ήδη αρχίσει να έρχεται από την κουζίνα οπότε δεν το καθυστέρησε. Μπήκε και είδε με μια γρήγορη ματιά πως το τραπέζι ήταν ήδη στρωμένο. Υπήρχαν μάλιστα και ποτήρια για κρασί εκτός από εκείνα του νερού.
-δεν ήξερα πως θα πιούμε κιόλας.
-Ένα ποτήρι μόνο. Πήρα ένα κόκκινο με φρούτα. Το πίνεις αλήθεια;
-ναι φυσικά. Όλα τα κρασιά μου αρέσουν.
-κάθισε τότε. Δεν αργούμε.
Η Λόρι του έδωσε το μπουκάλι να το ανοίξει.
-τι μυρίζει έτσι; σΤοιχιματίζω δεν είναι το κοτόπουλο;
-όχι, είναι ψωμάκια ψημένα με τυρί. Τα φτιάχνω συχνά για την έλλα, της αρέσουν πάρα πολύ.
Έγνεψε και γέμισε τα ποτήρια τους.
-υγεία λοιπόν. Της έδωσε το δικό της χαμογελώντας πλατιά.
Εκείνη το πήρε ανταποδίδοντας με ένα πιο μετρημένο χαμόγελο.
Τσούγκρισαν κι έπειτα ήπιαν.
-Εύχομαι να λυθεί γρήγορα αυτή η υπόθεση. Ήταν εκείνη που έσπασε τη σιωπή. Ακούμπησε κάτω το ποτήρι και πήγε κατευθείαν στο φούρνο. Πέντε λεπτά αργότερα έβαζε μπροστά του μια μεγάλη πιατέλα με ψωμάκια που άχνιζαν και μοσχοβολούσαν.
-Δοκίμασε να δούμε αν θα σου αρέσουν κι εσένα το ίδιο.
-Εσύ;
-έρχομαι κι εγώ. Το κοτόπουλο είναι ήδη έτοιμο κι έφτιαξα και σαλάτα. Άνοιξε το ψυγείο και του την παρουσίασε.
-Πότε πρόλαβες;
-έχω συνηθίσει. Μέχρι πριν λίγο καιρό μαγείρευα για τρεις ή για τεσσερις όταν έπειθα τη μητέρα μου να μείνει μαζί μας για φαγητό.
έβγαλε τα πιάτα κι άρχισε να τα γεμίζει προσεκτικά με φαγητό.
Ο γουίλιαμ πήρε ένα ψωμάκι και το δάγκωσε συλλογισμένος. Δεν είχε περάσει και λίγα το τελευταίο διάστημα η Λόρι, όμως δεν του έλεγε ποτέ τίποτα σχεδόν.
-Υπέροχο είναι, είπε μασουλώντας με απόλαυση. Τώρα την καταλαβαίνω την κόρη σου.
Εκείνη έγνεψε και του έδωσε το πιάτο του. Έπειτα πήρε το δικό της και κάθισε απέναντί του.
-Νομίζω είμαστε έτοιμοι είπε κι έπιασε το πιρούνι και το μαχαίρι της.
Ο γουίλιαμ τη μιμήθηκε και για λίγο έτρωγαν στη σιωπή. Ξαφνικά ένιωθε πολύ καλύτερα, πιο ήρεμος και με αισθητά πιο βελτιωμένη διάθεση.
-σου αρέσει το φαγητό;
-Πολύ, δεν ήξερα πως είσαι τόσο καλή μαγείρισσα.
-μου αρέσει να μαγειρεύω κι εκνευρίζομαι κάθε φορά που μας αγοράζω εκείνα τα άθλια σάντουιτς και τα τσιπς όμως δε γίνεται διαφορετικά με τόση δουλειά που πρέπει να γίνει καθημερινά.
Έγνεψε συνεχίζοντας να τρώει.
-μίλησες ξανά με την έΛεν; Εκείνη έτρωγε πιο αργά παίζοντας κάθε τόσο με το φαγητό στο πιάτο της.
-Μόνο με γραπτά μηνύματα. Την πήρα αλλά δεν απάντησε. Ίσως βοηθούσε τη μητέρα της να ξαπλώσει. Αλήθεια, πού είναι το κινητό μου;
Ξαφνικά κυριεύτηκε από έντονες τύψεις. Τι έκανε εκεί, στην κουζίνα τους με τη Λόρι; Η γυναίκα του έλειπε κι εκείνος...
-περίμενε μια στιγμή. Πετάχτηκε όρθιος και λίγο αργότερα επέστρεφε με το κινητό στο χέρι. Το ακούμπησε δίπλα στο πιάτο του κι άρχισε πάλι να τρώει. ηΈλεν δεν τον είχε καλέσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα κι αποφάσισε να τη ρωτήσει για το μάικ.
-Λόρι, τι γίνεται με το Μάικ, θέλω να πω...
Εκείνη σκούπισε το στόμα της και μετά άπλωσε το χέρι να πιάσει το ποτήρι της. Είδε πως τα δάκτυλά της έτρεμαν ελαφρά. Δε θα γλίτωνε η μπλούζα με τα λουλούδια.
-ο Μάικ έφυγε τελικά από το σπίτι πριν έναν περίπου μήνα.
-Λυπάμαι ειλικρινά.
Ήταν ο σύζυγος της λόρι. Είχαν παντρευτεί πριν 5 χρόνια περίπου. Τότε ήταν ήδη έγκυος στην έλα. Ο Μάικ ήταν προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών και στον ελεύθερο χρόνο του έπαιζε μπιλιάρδο. Κι αυτό σήμαινε πως ταξίδευε όσο περισσότερο μπορούσε συμμετέχοντας σε κάθε τουρνουά που έβρισκε. Όλα αυτά τα είχε μάθει βέβαια εντελώς αποσπασματικά.
-Κι εγώ λυπάμαι, όμως ίσως αυτό να ήταν τελικά το καλύτερο και για τους τρεις. Οι καβγάδες είχαν καταντήσει σχεδόν καθημερινό θέμα και η μικρή δεν έφταιγε σε τίποτα. Θέλω να μεγαλώσει καλά, όσο καλύτερα γίνεται.
Άδειασε το ποτήρι της κι εκείνος που είχε από ώρα τελειώσει το δικό του έσπευσε να τα ξαναγεμίσει και τα δυο.
-Το καταλαβαίνω αυτό, και πιστεύω πως κάνεις το καλύτερο που μπορείς.
-Μπορώ να κάνω κι άλλα. Και θα τα κάνω. Αρκετά βυθίστηκα στη θλίψη μου.
Ξαφνικά ένιωσε πως μιλούσε με μια άλλη γυναίκα. Δεν ήταν η λόρι αυτή που καθόταν εκεί, όχι δεν ήταν.
-ήσουν λυπημένη, δεν έχω αντίρρηση ωστόσο δεν άφησες τη θλίψη να σε κυριεύσει.
-Έτσι λες;
Πήρε ένα ψωμάκι αλλά δεν ξεκίνησε αμέσως να το τρώει.
-ναι, έδειχνες σχεδόν εντάξει.
-Ακριβώς, σχεδόν εντάξει όχι απόλυτα, και πώς θα μπορούσα; Πληρώνομαι για να κάνω μια δουλειά, όχι για να κλαίω μεγαλόφωνα για τα προβλήματά μου.
-σαφώς, έχεις δίκιο εδώ. Όμως, τι έγινε και χάλασαν όλα μεταξύ σας;
-Τι έγινε ε; Ο,τι γίνεται τις πιο πολλές φορές. Κάποιος από τους δυο ανακαλύπτει ξαφνικά πως ο σύντροφός του δεν τον καλύπτει και σπεύδει να τον αντικαταστήσει.
Πήρε μια βαθιά ανάσα κι έκοψε ένα κομμάτι από το κοτόπουλό της.
-Έκανε άλλη σχέση;
-με μια αεροσυνοδό.
-τι λες; Ξαφνικά του φάνηκε τόσο παράλογο όλο αυτό.
-την αλήθεια. Ξέρεις πως είναι αυτές οι κοπέλες, γεμάτες φρεσκάδα και γέλιο. Εγώ έπρεπε να φροντίζω την Έλλα, να τρέχω στη μητέρα μου, να κάνω δουλειές στο σπίτι, ακόμη και να παίρνω και δουλειά εκεί για τα βράδια όταν αυτό κρινόταν αναγκαίο.
Άρχισε να τρώει διστακτικά εκείνο το ξεχασμένο ψωμάκι.
-Οι περισσότερες γυναίκες τα ίδια κάνουν, όλοι δηλαδή αυτό κάνουμε, τρέχουμε να προλάβουμε κι ύστερα κοιμόμαστε και ξυπνάμε ακριβώς για να ξανατρέξουμε.
-δεν το έθεσες κι άσχημα. Τέλος πάντων, τι θα έλεγες να πιάσουμε την υπόθεσή μας τώρα; σΟυ έχω κι ένα νέο τώρα που το σκέφτομαι.
-κι άλλο νέο εκτός από την ανακάλυψη για τη ρόουζ μπάρτον;
-ναι, κατόρθωσα να βρω τη μέρεντιθ. Της εξήγησα και συμφώνησε να μιλήσει μαζί σου αύριο το μεσημέρι γύρω στη μία μέσω σκαιπ.
-Πολύ χαίρομαι. Είμαι σίγουρος πως θα με βοηθήσει η κουβέντα μαζί της.
-Λογικά ναι, αν και δεν έχω καταλάβει που ακριβώς.
-θα δεις αύριο, θα ακούσεις και θα καταλάβεις. Για πες μου τώρα, τι ανακάλυψες για τη ρόουζ που δεν το ξέρω;
Είχε προσπαθήσει να δώσει ανάλαφρο τόνο στη φωνή του γιατί καταλάβαινε πως η αναφορά στον Μάικ την είχε στενοχωρήσει κι αυτό δεν του άρεσε.
-Ανακάλυψα πως η ρόουζ φοιτούσε στο ίδιο πανεπιστήμιο με τον Κόλιν πρέστον
Τι; Το πιρούνι έμεινε μετέωρο στο χέρι του. Τον... φίλο της...
-Ναι, αυτόν. Μπήκαν την ίδια χρονιά και στην αρχή παρακολουθούσαν και τα ίδια μαθήματα μάλιστα. Εκεί ήταν και η Τζέιν Κάρλσον, λίγα χρόνια μεγαλύτερη κι από τους δυο. Έκανε ήδη το μεταπτυχιακό της όταν αυτοί έμπαιναν στη σχολή.
-Άλλο κι αυτό.
-Γιατί απορείς τόσο; Δε σου είπα πως είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο εδώ;
-ναι βέβαια, αλλά για κάποιο λόγο δεν είχα κάνει τη σύνδεση. Δηλαδή την ήξερε; Και τώρα γνώρισε και την κόρη της με την οποία...
-έχω και καλύτερο μη βιάζεσαι.
-μα πόσα έμαθες πια; Πού κοίταξες;
-δε μπορώ να σου αποκαλύψω όλα μου τα μυστικά και τις πηγές αλλιώς δε θα σου είμαι ανεκτίμητη.
Σηκώθηκε κι άρχισε να μαζεύει τα άδεια πλέον πιάτα.
-τι λες για κείνο το γλυκό; Εγώ δε νομίζω πως μπορώ να αντισταθώ περισσότερο.
-Νομίζω πως συμφωνώ.
-λοιπόν που λες, πιστεύω πως αυτόν τον κύριο πρέπει να τον καλέσεις το συντομότερο δυνατό, τι λες;
Του έδωσε το μπολ μαζί με ένα κουτάλι κι αφού πήρε και η ίδια κάθισε ξανά στη θέση της.
Ο γουίλιαμ άρχισε να ανοίγει τη συσκευασία προσεκτικά εμφανώς αφηρημένος.
-Πιστεύω πράγματι πως μια κουβέντα μαζί του είναι τουλάχιστον επιβεβλημένη. Λες να τη γνώριζε τη ρόουζ;
-σίγουρα τη γνώριζε, περίμενε και θα δεις.
Η Λόρι τράβηξε την τσάντα της που ήταν κρεμασμένη στην καρέκλα της κι έβγαλε από μέσα το κινητό της. Έψαξε για λίγο κι ύστερα το έδωσε στο Γουίλιαμ που το πήρε και το κοίταξε αμίλητος.
-αυτή είναι η Ρόουζ κι αυτός ο κύριος Κόλιν, σωστά;
-Ναι, ακριβώς.
-Και η άλλη κοπέλα πια είναι; Δεν την έχω ξαναδεί, όμορφη ε;
Μήπως πρόκειται για τη τζέιν Κάρλσον;
Η κοπέλα στην οποία αναφερόταν είχε κόκκινα μαλλιά και κρατούσε από το μπράτσο τον Κόλιν. Φορούσαν και οι τρεις τα καλά τους και πόζαραν ειδικά για τη συγκεκριμένη φωτογραφία προφανώς. Το φόρεμά της ήταν μακρύ, δαντελένιο και διακοσμημένο με πέρλες στα μανίκια και στην περιοχή του στήθους. Της ρόουζ από την άλλη ήταν πράσινο και πιο στενό.
-Ήταν η Τζεραλντίν Ρόμερ.
-ήταν;
-ναι, δε ζει πια. Πέθανε πριν κλείσει τα 30.
-Πού τραβήχτηκε η φωτογραφία αυτή;
-στο πανεπιστήμιο όπου φοιτούσαν. Ήταν από το χριστουγεννιάτικο χορό του τμήματος.
-και πού τη βρήκες;
-η τζεραλντίν είχε διάσημους γονείς. Ο πατέρας της ήταν πολιτικός.
-δε μου λέει κάτι το επώνυμο.
-δεν είναι το δικό του αυτό.
-Και τότε πώς το βρήκες;
-Αν έψαχνες διεξοδικά στο ιντερνετ θα έβρισκες πολλά πράγματα για τη ροουζ μπάρτον και τους φίλους της αλλά είχα κι άλλη πηγή.
Η Λόρι πέταξε το άδειο μπολ του γλυκού και πήρε και το δικό του που είχε επίσης τελειώσει.
-Τέλος πάντων, τι άλλο ξέρεις;
έπιασε το ποτήρι του και αφού το έφερε πιο κοντά του ακούμπησε την πλάτη του πίσω στην καρέκλα.
Η Λόρι τον μιμήθηκε.
-Ξέρω πως ο κόλιν Πρέστον παντρεύτηκε τη τζεραλντίν αμέσως μόλις αποφοίτησαν από το πανεπιστήμιο. Ένα περίπου χρόνο αργότερα γεννήθηκε και η κόρη τους.
-Άρα ο πρέστον έχει και μια κόρη, μάλιστα. Σήμερα θα είναι γύρω στα 20 όπως η σαμάνθα λογικά ίσως και λίγο μεγαλύτερη.
-Μπα, η σαμάνθα σε σχέση με κείνη ήταν τυχερή. Πρόλαβε να ζήσει έστω και λίγα πράγματα.
-Τι θέλεις να πεις;
-Η τζουλιέτ, η κόρη τους, πέθανε όταν ήταν πολύ μικρή.
-Κι εκείνη; Δεν το πιστεύω.
Ήπιε μια γουλιά κρασί.
-Ναι, αρρώστησε βλέπεις. Η τζεραλντίν τράκαρε λίγο καιρό αργότερα.
-Πόσο λυπηρό αλήθεια. Πολύ άδικο δεν είναι;
-Πάρα πολύ. Ξέρεις πόσα βράδια πηγαίνω και κάθομαι στο δωμάτιο της μικρής και την βλέπω να κοιμάται; Και σήμερα το ίδιο θα έκανα αν δεν έμενε στη μητέρα μου. Κι αυτός είναι ένας λόγος που ήρθα εδώ. Τα διάβασα όλα αυτά και... κάπως ένιωσα.
Χαμήλωσε το κεφάλι της.
-Καλά έκανες κι ήρθες. Τόσα πράγματα είχες να μου πεις, κι άλλωστε, πεινούσα τόσο πολύ...
Η Λόρι γέλασε και σηκώθηκε.
Είναι ώρα να βάλουμε όλα αυτά τα πιάτα στο πλυντήριο ώστε να κοιμηθείς κι εσύ έπειτα, τι λες;
-γιατί όχι; Σηκώθηκε κι άρχισε να μαζεύει τα πιάτα.
-αύριο θα κανονίσω να μιλήσω με τον καθηγητή. Αλήθεια, τι διδάσκει ακριβώς;
-ιστορία της τέχνης.
-νόμιζα πως ζωγράφιζε.
-Πόσο άσχετος μπορεί να είσαι; Ζωγράφιζε βέβαια.
-δηλαδή η ρόουζ την ήξερε τη Τζεραλντίν.
-Τι λέμε τόση ώρα; Καλύτερα να πας αμέσως για ύπνο.
-Και ο κόλιν... Παράξενο μου ακούγεται, κάτι δε μου κολλάει εμένα...
-Μόλις ξυπνήσεις το πρωί όλα θα σου φαίνονται μια χαρά, έτοιμα προς διερεύνηση.
Ο Γουίλιαμ έπνιξε ένα χασμουρητό και της έδωσε το τελευταίο πιάτο.
-εσύ τι θα κάνεις;
-Πότε; Τώρα που θα φύγω; Α, για να μην το ξεχάσω, στο ψυγείο έχει φαγητό και για αύριο.
-Λόρι... δε χρειαζόταν.
-Πώς όχι; Όλη τη μέρα θα ακούς ανθρώπους.
έκλεισε το πλυντήριο και το έβαλε να δουλέψει.
-σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα. Για το φαγητό τις πληροφορίες... την παρέα...
Η Λόρι που εκείνη τη στιγμή κρεμούσε την τσάντα στον ώμο της στράφηκε και τον κοίταξε μα δεν είπε τίποτα.
Άρχισαν να κατευθύνονται προς την πόρτα.
Τη βοήθησε να φορέσει το παλτό της ευγενικά.
-Λοιπόν, καλή ξεκούραση. Άπλωσε το χέρι της και το ακούμπησε στο χερούλι της πόρτας μα δεν την άνοιξε αμέσως.
-ευχαριστώ, επίσης. Δώσε στην έλλα ένα φιλί από εμένα αύριο που θα τη δεις.
-εσένα θα δω πρώτα, δυστυχώς. Την έλλα θα την πάρω από το σχολείο αμέσως μετά το γραφείο.
Γέλασε στεγνά και ο Γουίλιαμ τη μιμήθηκε, άκεφα ωστόσο.
-εντάξει, θα της το δώσεις όταν τη δεις.
-αυτό είναι βέβαιο. Λοιπόν, πέσε για ύπνο τώρα. Ο αυταρχικός τόνος είχε επιστρέψει και η πόρτα ήταν πλέον ανοιχτή.
-αυτό θα κάνω. Καληνύχτα λοιπόν.
Την είδε να βγαίνει τινάζοντας τα μαλλιά της και άκουσε να κλείνει μαλακά την πόρτα πίσω της. Για λίγες στιγμές δεν κουνήθηκε, έμεινε όρθιος, ασάλευτος μπροστά στην πόρτα αργώντας να συνειδητοποιήσει πως δεν έκανε άλλο από το να εισπνέει το άρωμά της, ένα μείγμα γιασεμιού και καραμέλας. Του άρεσε μα δεν σκέφθηκε αμέσως πως δεν του ήταν οικείο αφού δεν ήταν της ΈΛεν.