~~~~~~~~~~{Een dag later}~~~~~~~~~~
"Goedemorgen!" Roept Maddison enthousiast. Ze is al aangekleed en wel. Vrolijk huppelt ze de kamer uit.
Hoe kan zij zo blij zijn in de ochtend?
"Chips!" Zegt Eline hard.
"Wat is er?" Vraag ik.
"Ik dacht dat het laatste uur uit zou vallen maar blijkbaar gaat het toch door."
Ik kijk haar aan met een gezicht van, 'wat is hier erg aan?'
"Ik heb een sollicitatie gesprek en ik mag deze les niet missen. Maar als ik het sollicitatie gesprek mis kan ik die baan wel vergeten."
"Dan val ik toch voor je in?"
"Zou je dat willen doen?"
"Tuurlijk, waar ben je anders een tweeling voor?"
"Dank je!" Zegt ze blij en omhelst me. "Dan kan ik gewoon naar de les en ga jij naar het sollicitatie gesprek."
Ik lach. "Laat je echt mij naar een sollicitatie gesprek gaan?" Vraag ik haar.
"Uhm, nee dat is inderdaad niet zo'n goed plan." Lacht ze met me mee.
Ik kijk haar glim lachend aan. Wat ben ik blij dat ik een keer iets voor haar kan doen.
"Dan moet ik er wel hetzelfde uitzien als jij." Zeg ik terwijl ik naar haar deel van de kast loop. Ik trek er een jurkje uit.
~~~~~~~~
Tevreden kijk ik in de spiegel. Ik kijk precies op Eline.
"En?" Vraag ik haar. "Lijk ik op je?"
"Ja! Niemand gaat het merken. Alleen.. Je accent.."
"Oké," ik haal diep adem en let op mijn stem. "Zo beter?" Vraag ik accentloos.
"Wow, dit is gewoon eng."
"Eens kijken of de rest erin trapt." Zeg ik. "Blijf jij hier, dan ga ik naar beneden."
~
"Goedemorgen." Zeg ik wanneer ik beneden ben aangekomen.
"Hey, Eline," zegt Maddison. "Heb je een nieuwe foundation? Het lijkt net iets lichter."
"Dat ligt vast aan het licht hier." Antwoord ik.
Ik ga naar de woonkamer en ga op de bank zitten.
"Hier." Damian geeft me een envelop. Het is aan Eline. Ik leg het op de tafel. Niks belangrijks.
Raf ploft naast me neer. "Echt kut dat de laatste les toch doorgaat." Zegt hij.
"Ach, hoe meer school hoe meer je leert."
Oké, Eline mag dan wel een studienerd zijn maar nu overdrijf ik een beetje.
Jax komt de woonkamer binnen. Hij ziet er moe uit. "Hey, Em. Ik weet dat je-"
"-Eindelijk!" Kap ik hem af.
"Wat is er?" Vraagt Jax.
"Emma?" Maddison kijkt me verward aan.
"Jep."
"Eline was zo dom om twee afspraken tegelijk te plannen dus ik val voor haar in." Beantwoord ik hun vragende blikken.
"De les zou uitvallen." Verbeterd Eline me.
Waarom duikt zij opeens overal op.
"Dit is gewoon eng." Mompelt Damian.
Ik lach en wend me tot Jax. "Wat wilde je zeggen?"
"Sorry dat ik je probeerde te zoenen." Valt hij met de deur in huis.
Die had ik niet verwacht.
Het blijft stil. "Oei, pijnlijk man." Zegt Damian zacht.
Ik sta op en loop naar de gang. Wanneer ik langs Jax loop trek ik hem mee.
"Ik hoef jou niet meer te zien." Zeg ik.
"Ik dacht dat-" "-rot op." Kap ik hem af.
"Sorry." Snel loopt hij weg. Ik hoor de voordeur dichtvallen.
"We hebben een uitleg nodig." Maddison en Eline staan voor me.
Ik zucht. "Ik weet zelf ook niet wat er is gebeurd.." Mompel ik. "Dus, we zien elkaar om 1 uur achter de school?" Vraag ik snel om het onderwerp te veranderen.
"Ja," antwoordt Eline. "Je bent de beste. Tot straks!"
~~~~~~~~
Wanneer ik precies om 1 uur aan kom lopen, zie ik Eline al staan.
"Serieus?" Ze knikt naar mijn leren jasje.
"Wat? Ik kan geen jurkje aan doen zonder iets stoers."
Eline lacht. "Oké, hier." Ze geeft me haar tas. Snel wisselen we van jasje.
"Succes." Zeg ik tegen hoor.
"Dank je, jij ook."
Snel loop ik de gang in. Als ik nu te laat kom vermoordt Eline me.
Net optijd stap ik het lokaal in.
"Fijn dat je er ook bent, Eline, ga zitten."
Gehaast ga ik naast Raf zitten. Eline zei dat ze in deze les altijd naast Raf zit dus ik moet wel.
Na een lange saaie uitleg, waar ik helemaal niks van snapte, worden er blaadjes uitgedeeld.
"Aan het eind van de les moeten jullie dit inleveren en krijgen jullie er een cijfer voor." Zegt de docent. Shit.. Ik heb niet opgelet en ik snap er niks van.
Er worden twee blaadjes aan mij gegeven. Ik geef Raf er een van.
"Jemig Em, wat is er? Je trilt helemaal."
Ik zucht. "Ik weet het niet, het is al een paar dagen zo."
"Ben je aan het afkicken?" Vraagt Raf hard, net iets te hard. Wat ons een paar vragende blikken opleveren. Wat bedoelt hij met 'afkicken'? Waarvan?
"Kun jij ook stil zijn, Rafael?"
"Ja, Sorry." Mompelt Raf.
Ik voel Raf zijn ogen op me branden. Maar ik blijf strak naar mijn blaadje staren. Ik snap er niks van. Waarom moet hij dit precies vandaag opgeven.
~
"Nog 5 minuten." Hoor ik de docent na een tijdje zeggen.
Shit, ik heb nog niks opgeschreven.
"Hier." Zegt Raf zacht. Hij schuift zijn blaadje naast dat van mij.
"Dank je." Zeg ik opgelucht. Snel schrijf ik de antwoorden over.
"Alle blaadjes naar voren graag." Zegt de docent. Ik kan nog snel het laatste woord opschrijven voor ik het blaadje geef.
Het geluid van de bel luidt. Snel sta ik op. Ik kijk Raf nog een keer dankbaar aan voor ik weg loop.
"Wacht." Raf pakt mijn nogsteeds trillende hand.
"Waar ga je heen?" Vraagt hij.
"I-ik weet het niet." Mompel ik. Mijn hoofd is zo in de war de laatste tijd.
"Ja, mensen ik weet dat mijn les zo ontzettend leuk is, maar jullie moeten weer gaan. Wees zoals normale jongeren en vlucht het lokaal uit."
Raf lacht. Zacht duwt hij me het lokaal uit.
"Ik denk dat je het beste naar huis kunt." Ik knik.
"Durf je naast me te lopen of wil je minstens 10 meter tussen ons?" Lacht hij.
Ik lach mee. "Nee, ik kan dat wel aan."
~~~~~~~~
"Dit werd net geleverd." Damian zet een doos voor me neer.
Oh, het is groter dan ik dacht. Ik maak de doos open.
"Wat is het?" Vraagt Eline.
Ik gooi een boek naar haar toe. Ze kan het maar net vangen. Vragend kijkt ze me aan.
"Het is een fotoboek."
Langzaam opent ze het boek. Ze staart naar de foto's. Opeens glimlacht ze. "Dank je."
Plots valt mijn oog op een briefje dat op de rest van de boeken ligt. Ik pak het eruit. Er zit een memo papiertje op.
'Dit vond ik, ik heb het niet gelezen.'
Langzaam haal ik het memo papiertje eraf.
Het is een envelop.
'Emma García' staat er in slordige letters op.
Ik herken het handschrift. Met trillende handen open ik de envelop. Er zit een brief in.
'Emma,
Wanneer je deze brief krijgt ben ik waarschijnlijk dood. Dat is kut maar je moet goed lezen.
De afgelopen maand heb ik je niet meer gesproken. Ik wil dat je weet dat dat niet aan jou ligt. Ik wilde je niet in gevaar brengen.
Maar je moet een ding voor me doen. Bij deze brief zit een USB stick. Kijk niet wat erop staat, zeg tegen niemand dat je dit hebt en verstop het goed. Je moet doen alsof je er niks van af weet.
Orlando weet dat ik dit heb. Hij zal er alles aan doen om het te krijgen. Wat hier op staat, Emma, het kan hem kapot maken. Wat wij zo graag wilde kan hiermee. Maar ik kan het niet zomaar aan de politie geven. Want hij weet dat ik het heb en dan vermoord hij me sowieso en jou waarschijnlijk ook. Dat risico kan ik niet nemen.
Ik wil dat je verder gaat met je leven Em. Nu moet je voor ons allebei leven.
Weet dat ik van je houd en altijd van je zal houden. Op een dag zien we elkaar weer.
Ik houd van je,
~Diego Álvarez'
Zonder dat ik het door heb, rolt er een traan over mijn wang.
"Oeh.." Maddison ploft naast me neer. "Liefdesbrief?"
"Afscheidsbrief." Mompel ik.
Gelijk is het stil. Iedereen kijkt me aan. "Van wie?" Damian vraagt het maar ik kijk Eline aan. "Diego.."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Heyy lieve mensjes,
Dit deel is zo cringe.. (Nieuwe stopwoordje hihi.)
Maar geen zorgen het volgende deel wordt nog erger..
Hebben jullie ook toets/SEweek?
Hoe gaat het?
Ik zou nu eigenlijk ook moeten leren voor mijn Nederlands examen voor morgen. Maar ik weet zo'n beetje welke 3 gedichten erin zitten moewhahaahaha.
Ik heb zo mijn contacten..
Succes allemaal!
Liefs,
~B