STRINGS AND CHAINS
CHAPTER 22
A lot of things happened in a day. I went to school, to the Liverton, and now I am here with the Roscoe. I met an incubus, vampires, witches, and now werewolves. Anong sunod ko pa kayang makikita at makakasalamuha? And to top all of it, my parents are hunters. My family are hunters. And I have a vampire boyfriend. What could go wrong?
Gabi na at wala pa rin akong balita sa mga magulang ko. Umalis si Trojan kasama ang iba pa niyang kamag-anak upang i-check ang pamilya ko. Tito Maria and Tito George went to the Liverton to see what they can do against the incubi and to convince them to take part of this mess and fight.
I was left here with Vanilla. She's my guard for tonight. Nasa loob siya ng bahay habang ako naman ay nandito sa bakuran. Wala siyang pakialam na baka may lumabas na incubus dito at dukutin ako. Ayoko naman siyang makasama sa loob. Baka magkasagutan kami at hindi niya ma-control ang sarili niya katulad kanina at baka mapatay n'ya pa ako.
If only I could go with them, so I could also see and maybe I could have an insight about what's actually happening and what are they planning to do. Without me to assess it, what can I contribute? Kung nandito ako sa bahay at wala sa aksyunan. Paano ko rin malalaman kung anong gusto nilang mangyari kung ayaw nilang sabihin sa 'kin?
I know there is a real reason behind all of this. I just need to know the incubi's side. I need to know what their goal is, what they actually aim.
And we need to know it as soon as we can bago pa man mahuli ang lahat. Iba ang kutob ko sa pinaplano nila. Ito na naman tayo sa kutob-kutob na 'yan. Napabuntong-hininga na lang ako.
Tumayo ako at akmang papasok na sa loob nang makarinig ako ng malakas na pagdabog sa likuran ko.
Nang lumingon ako ay laking gulat ko nang makita si Rai na duguan habang dala-dala ang mga magulang ko. Agad akong tumakbo papalapit sa kanila at inalalayan si Mama na walang malay. Tumingin ako kay Papa at nakita kong may tama s'ya sa tagiliran.
"Vanilla!" sigaw ko. Laking gulat ko nang makita si Vanilla na lumitaw agad sa harap ko at tinulungan ako kay Mama. Sa sobrang lakas niya ay hindi na niya kailangan pa ng tulong ko para buhatin si Mama. Dali-dali namin silang ipinasok sa loob. Agad na tumakbo si Van patungo sa isang kuwarto at naglabas ng first aid kit. Chineck ko si Mama at tiningnan kung humihinga pa ba ang nanay ko. Huminga ako ng malalim nang maramdaman ang paghinga ni Mama sa daliri ko. Chineck ko rin agad ang pulso niya.
Tumingin ako kay Papa at tiningnan ang sugat niya. "Dad..." tawag ko sa kanya at hinawakan ang kamay niya.
"It's okay, anak. I'm fine," nahihirapang sabi ni papa.
"No, you're not." He says he's fine when he's trying so hard not to flinch habang ginagamot siya ni Vanilla. I can see he's not okay.
"Anong nangyari?" Tumingin ako kay Raiden at tinignan siya mulo ulo hanggang paa. There are no wounds. Thank goodness. But why is he covered with blood?
"Are you okay?" tanong ko agad sa kanya. Ang bilis ng tibok ng puso ko sa kaba. Nang makita ko si Rai na balot na balot sa dugo habang dala-dala ang magulang ako, hindi ko alam kung paano pa ako nakakakilos ng normal ngayon habang hindi nagpa-panic. Pero ang kamay ko, nanginginig 'to sa takot.
"Rai, okay ka lang ba?" tanong ko sa kanya.
Tumango siya at hinawakan ang kamay ko. "I'm all right, Maru."
Lumunok ako at tumingin kay Papa na nakita kong nakatingin sa aming dalawa. Ginagamot na ni Vanilla ang sugat niya nang maalala ko sina Trojan.
"Anong nangyari, Pa?" tanong ko pero hindi umimik sa 'kin si Papa. Sa halip ay tumingin siya kay Mama.
Tumingin ako kay Rai na walang imik. "Where were you? What the hell happened, Rai?"
Bumukas ang pinto at nakita sina Tito George at Tita Maria. Hingal na hingal ang mga itong pumasok sa loob ng bahay at dali-daling lumapit kina Mama't Papa. Nang makita nila si Raiden ay napatigil sila sa kanilang ginagawa. Saglit silang napahinto at tumingin kay Raiden. Nang bumaba ang tingin nila sa kamay naming dalawa ay agad na tinuon nina Tito ang pansin kay Papa.
"Anong nangyari, Harold?" tanong ni Tito George.
Iniinda ni Papa ang sakit mula sa nakuha niyag tama sa kanyang tagiliran. "We were attacked," sagot ni Papa.
"Saan?" tanong ko agad.
"In our house," hirap na hirap na sagot ni Papa.
"Sina Trojan, nasaan sila?" tanong ko.
"Pabalik na sila rito," sagot naman ni Tita Maria.
"And you?" tanong ko naman kay Raiden.
Nang hindi makasagot si Raiden ay si Papa ang sumagot, "He saved us, Maru."
Tumingin ako sa t-shirt ni Raiden. Lumunok ako at hinawakan ng mahigpit ang t-shirt niya. I could only imagine what happened in our house. If Rai is like this, showered with blood, I can only expect worse.
"Okay..." Huminga ako ng malalim. "Okay..."
***
I stayed until my father is okay. Dinala si Mama sa loob ng kuwarto. Nakausap ko si Papa. He badly wants to explain what happened but based from his look, he already know that I'm aware of what is happening. He said he'll talk with me later and will look after mom first. Tita and Tito are discussing some things in their office with Trojan. I'm now standing outside the guest room where my mom and dad are inside.
Masyado akong nagulat sa nakita ko. My mom is unconscious and my dad is bleeding to death. Kung mamamatay ka sa takot, I'm probably dead by now. Namutla ata ang buong katawan ko nang makita silang duguan. My mom is still unconscious and my dad is now fine. I thanked Vanilla earlier dahil siya ang gumamot kay papa, but then she ignored me. I'm still thankful. Without her, ano na lang ang mangyayari kay papa?
And Rai...
Pumunta ako sa sala at nakitang wala si Rai. Lumabas ako ng bakuran at nakita siyang nakatayo roon. Malayo ang tingin. Basang-basa pa rin ng dugo ang buong katawan niya. He needs shower.
Lumapit ako sa kanya. He looked at me without saying a word. I did the same. I just looked at him.
"Okay ka lang ba talaga?" Nagtanong na ako dahil nakikita kong hindi okay si Rai. He's somehow... lost.
He didn't answer. Instead he went closer to me and rested his head on my shoulder. Naramdaman ko ang paghawak niya sa baywang ko kaya agad kong hinawakan ang ulo niya at hinaplos 'yon.
"Tell me what's bothering you."
"You're not going to ask where I went?" tanong niya.
"Do you want me to ask then?" tanong ko pabalik.
I heard him sigh. "I went back to see my master."
"Hmm... I am listening."
"That's why I was away for a day," paliwanag niya.
"And?" tanong ko.
"She offered me a deal," sagot niya.
Lumunok ako. I'm worried about this. Anong gustong makuha ng master niya sa kanya? O anong gustong ipagawa nito sa kanya kapalit ng ano?
"I was given a task. If I completed it, tatanggalin niya ang parusa sa 'kin."
That's... good, I guess. But what is his task?
"What does she want you to do?" tanong ko.
He didn't answer directly, instead he answered in riddle.
"You'll hate me, I guess."
I bit my lip.
"You stink," sagot ko. Lumayo ako ng kaunti at tiningnan siya. "Take a shower."
"I'll go back to my house. You stay here with your parents," sagot niya sa akin.
"Bu-" I want to insist na magstay na lang siya rito pero narealize kong maybe he needs time to be alone. I guess. I also know he doesn't want to stay in a house na punong-puno ng werewolves. It's uncomfortable for him. Base na rin sa nangyari kanina.
Tumango na lang ako.
"Okay," sagot ko pero nag-aalala pa rin ako. Paano kapag inatake rin siya ng mga incubi? He's alone. I know he's strong pero-
"Mag-iingat ka," dugtong ko pa.
Tumango siya sa akin at hinalikan ako sa noo. Tiningnan ko siyang naglakad paalis, palayo sa akin. I don't want him to go. I want him to stay here. I want to be with him. Alam kong may gumagambala sa isip niya and he's not really well. That's why I want to stay. Pero paano ko magagawa 'yon kung hindi rin okay ang parents ko?
So bago pa man ako tumakbo patungo kay Rai ay pumasok na ako ng loob at dumiretso sa guest room kung nasaan sina Mama't Papa.
Umupo ako sa upuan at tumingin kay mama na hanggang ngayon ay wala pa ring malay.
"Ano ba talagang nangyari, Pa?" tanong ko.
Naka-upo sa gilid ng kama si Papa habang hawak-hawak ang tagiliran niya kung saan siya may tama. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya.
"Inatake kami sa bahay ng mga incubi. We were ambushed and defenseless kaya wala kaming nagawa. We were also outnumbered. I thought your mom and I were going to die." Tumingin siya kay mama.
"We were saved by that man. He easily killed them all," dugtong pa ni papa.
So he did kill.
"What's your relationship with him?" tanong ni papa.
"I..." Hindi ako nakasagot agad dahil hindi ko rin alam kung paano ko i-e-explain 'to kay papa. But I only know one thing.
"I love him," sagot ko.
"And him?"
Ngumiti ako. "Ano sa tingin mo, pa?"
"He does."
Mas lalo akong napangiti. "And you're okay with it? Kahit na hindi natin siya katulad?"
"Your mom is not going to like it. I'm also protective. I don't want any of them to be near you. We agreed to Trojan because we know him since he was young and we know his family. He did save us pero hanggang doon lang 'yon. We're in debt, but the price is not you, Maru."
Nakatingin lang ako kay Papa. I already expected this. I already imagined the scenario na ganito ang isasagot sa akin ni Papa. But I expected much worse, then I guess mas okay pa 'tong nangyayari ngayon. Ang nasa isip ko ay sisigawan ako ni papa at mama.
"He's a vampire, dad," pag-aamin ko. I must be going nuts. Nababaliw na talaga ata ako, pero para saan pa na itago ko 'to kung malalaman at malalaman din naman nila?
"Then my guess is correct," sagot ni papa.
"He lived with us for three years," wika ko pa. Now he's surprised.
"He was my dog, Rai," dugtong ko pa. ito ang mas lalong ikinagulat niya. Matatawa na sana ako sa reaksyon ni papa but I am so serious about this.
"Before you could say anything, dad, he can shape shift. And he was protecting me all this time. He didn't hurt me and he also did not even try to drink my blood."
"How can you be so sure of that, Maru?" tanong ni papa.
"If he was going to hurt me or drink my blood, he could have done it from the start. Why bother stay for three years," sagot ko.
"Years are just number for them, Maru. They could wait thousands if they want."
Well, my dad has a point.
"But he still did not do it. I trust him. And I love him." Stubborn, I know.
Hindi sumagot ang papa ko. Sa halip ay tumingin siya muli kay mama.
"And what do you want me to do?" tanong niya.
"Nothing, pa. If you're against it, I can't force you. Just don't take my happiness away. That's all what I want."
Tumahimik ulit si papa at tumingin sa akin.
"I hope you made a right choice, anak."
Napangiti na lang ako.
"I'm also going to him, right now. He needs me."
Nakita ko ang pag-ismid ng mukha ni Papa. "It's dangerous right now, Maru."
"He can protect me. You know, he can."
Ngumiti ako ulit kay Papa. "Call me when mom wakes up. Magpapahatid ako kay Trojan."
Hindi ko na hinintay ang sagot ni Papa at agad na lumabas ng kuwarto. Saktong nakita ko si Jan sa sala kaya agad akong nagrequest na ihatid n'ya ako sa bahay ni Rai. Thank god at natatandaan ko pa kung saang parte ng bayan na 'to ang bahay niya. Tahimik ang naging biyahe namin ni Jan patungo sa bahay ni Rai.
Nang makarating kami doon ay sinabihan niya lang ako na tawagan siya kapag emergency o kailangan ng tulong niya. I agreed.
Bago pa man ako makapag-door bell ay narinig ko na ang pagbukas ng gate. Lumabas si Rai at dire-diretsong lumapit sa akin.
"Maru," tawag niya sa akin at agad na yinakap ako ng mahigpit. At hindi pa rin siya nagsha-shower.
"I told you to take a shower," wika ko sa kanya.
"What the hell are you doing here," bulong niya sa akin.
"I don't think you're okay so I thought it would be better if I'm here?" Medyo hindi ko pa siguradong sagot.
"And your parents? Are they all right?" tanong niya.
Tumango ako. "Dad is fine. Wala pa ring malay si mama. Nagpaalam ako don't worry. I'm just worried about you-"
Hindi pa ako tapos sa pagsasalita nang halikan ako ni Rai. There's something different from the way he kiss right now. He's not that aggressive. He's somehow... gentle and... passionate? It's a deep kiss and he's doing it slow. Hindi siya nagmamadali and he's making sure na he's tasting and feeling every part of my lips. He's using his tongue to make this more intense and make me burn. And I could damn feel it. I could feel his hands reaching to my waist and to the back of my head. Which is weird dahil kapag naghahalikan kami kung saan-saang parte na ng katawan ko nag-eexplore ang kamay niya.
From what I remember dapat ngayon nagfo-foreplay na kami pero he's here kissing me like I am so treasured, like he's afraid that I will go or I will break. The way he kisses is like conveying a message which I don't totally get.
Humiwalay siya sa halik at tiningnan ako sa mata at ang iba't ibang parte ng mukha ko. Ngumiti siya sa akin. I can really see he's happy.
"I'm glad you're here."
Napangiti na rin ako.
"I'll stay," sagot ko.
"Do you want to come with me?" tanong niya.
"Saan?" naguguluhan kong tanong.
"Bathroom. I need shower," sagot niya saka ako hinatak papasok sa loob.
"You need it too," wika pa niya.
Natawa na lang ako. If Rai sees me naked, he'll go insane. He can't resist. So I guess matatagalan kami sa shower.