Dedicated nga pala ang chapter na ito kay gerohlovesblackcofee. Hello! Eto na ang dedication ko for you. Dahil offline reader ka na nagsusubok magbagong buhay. Yehey! Nagparamdam ka sakin. At masyado akong natuwa sa sinabi mo. Hihi. Sana magustuhan mo ang update ko. Keep on supporting MNYOD. Thanks! Love you. Mwah mwah. :*
***
This is an original story.
People, places or events that are similar to others are purely coincidental.
All of the matters written and shall be written are all fictional.
My Nineteen-Year-Old Daddy
Written by: iHeartCMU
All Right Reserved | 2012
***
Chapter 48 – DNA Result
Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Teka, nasan ako?
Tiningnan ko ang paligid. Kwarto to at nakahiga ako sa kama ko. Ibig sabihin, nasa bahay ko ako mismo. Pero anong nangyari? Bakit ako nandito?
Pagkatapos kong magbihis, lumabas na ako sa kwarto ko. Bakit ang tahimik?
Ahh. Wala nga pala si Manong Joseph, day-off niya ngayon. Eh teka, si Nana Mercy? Tatanungin ko pa siya kung anong nangyari.
“Nana Mercy? Nana? Nasan po kayo?”
Makailang ulit ko ng tinawag ang pangalan niya pero wala pa ring sumasgot kaya napagdesisyunan kong hanapin siya sa lahat ng sulok ng bahay.
Una kong pinuntahan ang kwarto niya pero wala siya. Chineck ko ang cabinet pero nandun pa lahat ng mga gamit niya. Pinuntahan ko na rin ang likod ng bahay pero wala siya dun, at tapos na rin yata ang mga labahin niya.
Nalibot ko na ata ang lahat pero wala siya. Kaya napagdesisyunan kong kumain nalang. Nakakagutom na rin kasi. Kaya naman pumunta ako sa may kusina.
Pero bago ko pa buksan ang ref ay nakita ko ang isang papel na naglalaan ng mensahe niya sa akin.
* Rhian, umalis lang ako saglit. Tinawagan kasi ako ng pamangkin. Sabi niya may lead na daw sa pagkawala ni Maribel. Huwag kang mag-alala. Babalik din ako agad.*
Nagkibit-balikat nalang ako. Kahit ako, nag-aalala na rin para kay Nana Mercy. Nag-iisang anak niya kasi si Marbiel kaya naman todo ang pag-aalala niya rito nang mawala nalang ito bigla.
*Kring Kring*
Ahy tipaklong. Nagulat ako dun ah. Bigla nalang kasi tumunog yung telepono sa may kitchen.
“Hello?”
[Rhian, anak, mabuti at gising ka na.]
“Kayo po pala Nana.”
[Ano, okay ka na ba Rhian? Kamusta ang pakiramdam mo?]
“Maayos na naman po ako. Ano po bang nangyari?”
[Kanina kasi anak, bigla ka nalang nahimatay. Di ko nga namalayan yun hanggang sa napagdesisyunan kong maglinis sa sala. At nakita nalang kitang nakahandusay sa sahig.]
“Ahh. Ganun po ba. Eh kamusta naman po kayo diyan? Anong balita?”
[Sabi ng mga pulis, lumuwas nga daw talaga si Maribel dito sa Maynila. Pinuntahan nga daw talaga niya yung isang kaibigan niya pero agad din naman daw itong umalis.]
“Huwag po kayong mag-alala Nana. Mahahanap rin nila si Maribel.”
[Sana nga anak. Oh siya, sige, tawag ako nung isa sa mga pulis. May sasabihin daw siya. Uuwi rin ako mamaya.]
“Sige po Nana. Mag-ingat po kayo.”
***
Pagkatapos kong kumain ay napagdesisyunan kong manuod nalang ng TV since wala rin naman akong ibang pagkaka-abalahan. Tapos na rin kasi yung project namin ni Drei at mga ilang araw nalang ay bubuksan na ito officially.
Pero dapat pala, natulog nalang ako o gumawa ng kahit na ano. Basta huwag lang pumunta sa sala. Dahil unang nahagip agad ng mata ko ang envelop na binigay sakin kanina ng kuia ko. Ang diumanoy resulta ng DNA Test ko at nga mga magulang ko.
Alam ko na sabay ng pagbukas ko ay maaari akong masaktan o kung ano paman. Pero mas mabuti na to. Kung saka-sakali man, naniniwala pa rin akong totoong anak ako nina mommy at daddy.
Dahan-dahan kong binuksan ang envelope. Nanginginig pa nga ang mga kamay ko at nakapikit ang mga mata ko. Pero kailangan ko tong makita. Kaya naman, minulat ko ang mga mata ko at napasinghap ako sa nakita ko.
- - -
Interpretation: Based on the DNA Analysis, the alleged Father, BERNARD SANTOS is excluded as the biological Father of the Child, BRIANNA ANGELICA SANTOS, because they do not share sufficient genetic markers.
The probability of the stated relationship is indicated below:
Combined Direct Index: 0
Probability Percentage: 0%
Therefore, assuming a prior probability of 50%, the probability of paternity is 0.0%
- - -
Alam ko, nanginginig na ang tuhod ko. Di na ako halos makagalaw. Pagkatapos kong malaman ang totoo, di ko alam kung anong dapat kong maramdaman. Masakit. Napakasakit.
Lahat ng mga paniniwala ko, di totoo. Ang pamilyang inakala kong akin, hindi pala sakin. Ang luhong natatamo ko, di nararapat sakin. Ang pagmamahal na nadarama ko, hindi para sakin. Lahat yun, puro kasinungalingan. Buong buhay ko, nabubuhay pala ako sa kasinungalingan. At pati ako, isang napakalaking kasinungalingan.
Bakit ma? Bakit mo to nagawa? Bakit mo ko pinaniwala? Bakit mo kami pinaniwala? Ano ba talaga ako sayo ma? Ginagamit mo lang ba ako? Pero bakit? Bakit?
- - - “One thing Rhian, time will come na malalaman mo ang lahat. Tandaan mo, huwag kang magpapabulag sag alit. Use your heart.” - - -
“ANO PA BANG KAILANGAN KONG MALAMAN HA? ANO PA BA?” sigaw ko habang umiiyak.
Pero malas ko dahil pagkatapos nun ay parang unti-unting dumidilim ang paligid ko. Anong nangyayari? Bakit di ako makagalaw?
And everything went black.
***
---
A/N: Alam kong bitin. Kaya huwag kayong mag-alala guys. May kasunod na chapter pa yan. Ipopost ko rin siya ngayon. Pambawi ko man lang sa ilang weeks na hindi ako nakapag-update. Kaya sana hintayin niyo siya mamaya.
Love,
Tine (>_<)