Pov Emma
"Dus," begint Schoonhoven, de decaan. "Waarom waren jullie gister niet op school?"
We zitten allemaal naast elkaar voor het bureau van de decaan.
"Ik was ziek." Mompelt Eline.
"Oké, en de rest?"
"Mijn oma was jarig." Zegt Raf.
"Ja, dat is ook mijn oma. We zijn familie." Reageert Jax snel. "We zien haar maar heel weinig en ze woont erg ver dus we gingen al in de ochtend erheen."
"Het zou haar laatste verjaardag kunnen zijn." Valt Raf bij. Ik zucht. Dramaqueens..
"Belangrijke cheervergadering." Maddison loopt rood aan.
"Ik bracht haar!" Vult Damian haat leugen aan.
"Goed, Emma? Wat was jij aan het doen?"
*Flashback*
"Zullen we naar het zwembad gaan?"
"Je weet dat we zo naar school moeten toch?"
"Ja. Daarom."
"Waarom wil je dan naar het zwembad?"
"Omdat niemand naar het zwembad gaat op maandagen."
"Sorry Em, maar ik ga niet spijbelen." Ik zucht. Eline die studienerd.
"Oké. Ik ga mee." Jax kijkt me aan. "Een zwembad is beter dan school."
Ik knik instemmend en kijk hem glimlachend aan.
"Dan ga ik ook mee." Mengt Damian zich.
"Wie als eerste klaar is!" Roept Maddison en ze rent naar boven, gevolgd door Raf.
"Lien?" Verwachtingsvol kijk ik haar aan.
Ze zucht dramatisch. "Je hebt een slechte invloed op me." Zegt ze terwijl ze op staat.
Ik glimlach. "Weet ik."
~
"Is het water warm?" Verward kijk ik Jax aan. "Hoe moet ik dat weten?" Hij geeft me een klein zetje. Met een plons beland ik in het water.
"Emma, wat doe je? Je weet dat je niet met je kleren aan moet zwemmen he." Vraagt Jax quassi verbaasd. Ik rol met mijn ogen. "Haal die grijns van je gezicht en help hieruit." Jax lacht en steekt een hand uit. Wanneer ik deze aanpak trekt hij me behendig uit het water. Ik sta op het randje. Opeens voel ik hoe ik mijn evenwicht verlies. Jax probeert me nog tegen te houden maar voor we het weten liggen we allebei in het water.
*einde flashback*
"Ik spijbelde." Zeg ik simpel. "Ik had geen zin in school dus ben ik naar het zwembad gegaan."
"Oké." Zegt Schoonhoven. "Emma, je mag gaan. De rest blijft tot 4 uur."
"Wat?" Zeggen we allemaal tegelijk. Verward kijken we hem aan.
"Emma is de enige die de waarheid vertelde, dus zij mag gaan."
"Maar ik was ziek!" Roept Eline.
"Je blijft."
"M-Maar ik heb nog nooit straf gehad of me moeten melden. Dit kunt u me niet aandoen!"
"Je blijft en daarmee uit."
Ik begin te lachen. "Dus ik spijbel en krijg geen straf? Omdat ik het toegaf?"
"Ja, dat klopt."
"Maar dat is oneerlijk, dankzij mij gingen we naar het zwembad."
"Emma, ga nou maar of je kunt ook blijven."
De rest kijkt me aan met een blik van 'ga nou maar.'
Snel sta ik op en pak mijn tas. "Later losers." Ik loop naar de deur. "Of kan ik beter leugenaars zeggen?"
"Mevrouw García!" Zegt Schoonhoven hard.
"Ja, sorry, ik ga al." Lachend sla ik de deur dicht.
~~
Ik kijk op mijn horloge. 16:17 lees ik. Zuchtend loop ik verder. Mocht ik bij Schoonhoven weg, moest ik weer bij die heks van Frans blijven.
"Hey Em! Je vriendje zoent goed." Hoor ik achter me. Ik draai me om.
Sascha..
"Oh, sorry. Je ex-vriendje."
Irritatie borrelt in me op. Nee, ik ga me niet verlagen tot haar niveau. Ik haal mijn schouder op en wil door lopen.
"Dat je het weet, hij heeft nu iets met een beter iemand, mij."
Langzaam draai ik me naar haar om. Hoorde ik dat goed? Hij heeft met haar? Met dat? "Fijn dat je je zo goed voelt om tweede keus te zijn."
Ze lacht. "Ik? Tweede keus? Van wat? Jou?" Ze geeft me een harde zet naar achteren.
Ik haal diep adem. Mijn nagels duwen in mijn handpalmen. "Kunnen we hiermee stoppen? Ik bedoel, kom op, hoe oud zijn we nou? Is dit niet een beetje kinderachtig?"
"Dus nu noem je me kinderachtig?"
"Niet in die woorden maar, ja."
"Bitch!" Ze geeft me nog een duw naar achter. Ik sta nu tegen de muur aan. "Je bent gewoon bang." Zegt ze.
"Waarvoor? Jou? Of voor die twee meelopers van je?"
"Ik? Een meeloper?" Hoor ik van achter Sascha.
Ugh dat domme kind.
"Ja, je loopt als een hondje achter haar aan. Geloof me, je kunt zo veel meer."
Ik voel een vuistslag in mijn gezicht. Wow, ik geef een keer een compliment..
"Ga je niks doen?" De minacht is in Sascha haar toon te horen. "Je was toch zo'n goede kickbokser?"
Ik voel woede in me opborrelen. Laat je niet opfokken Em. Je bent beter dan dit. Spreek ik mezelf toe.
"Serieus Sascha, stop. Ik heb hier geen zin in."
"Wat is er? Heb ik je gevoelens gekwetst?"
"Zielig." Lach ik spottend. "Ik bedoel, hoe kun je leven met jezelf? Als ik jou was had ik mezelf allang.." Ik kap mijn zin af. Nee, dit gaat te ver.
"Wat zei je?" Snauwt ze.
"Je bent gewoon een wanhopige, aandachtszoekende sl-" een stomp in mijn gezicht kapt mijn zin af. Ik voel hoe het warme bloed zich een weg baant van mijn wenkbrauw naar mijn kin.
"Als je dood gaat ga ik alleen naar je begrafenis om erop te spugen!" Sist ze.
Ouch.
Ik voel mijn handen trillen. Ik probeer het tegen te houden maar het lukt niet meer. Voor ik het weet heeft mijn vuist haar al geraakt.
Ik schrik, shit. Dat was iets te hard.
Sascha kijkt me ongelofelijk aan.
En dan gaat het snel..
Ze vliegt op me af. Mijn vuisten hebben haar zeker een paar keer geraakt maar zelf voelde ik ook stompen.
Plots voel ik een paar armen om mijn middel en word ik naar achteren getrokken. Ik word tegen de muur geduwd. Wanneer ik opkijk, kijk ik recht in de diepblauwe ogen van Jax. Woedend kijk ik hem aan. Ik hoor Sascha spottend lachen. Ik wil naar haar toe lopen maar Jax houdt me tegen.
"Laat me los." Sis ik.
"Emma, doe is rustig."
"Vertel me niet wat ik moet doen en laat me verdomme los!" Roep ik naar hem.
Sascha kijkt me bitchy aan. Alsof ze 'gewonnen' heeft. Als Jax me nu niet vast had, zou ik haar kop eraf rukken. Oké, misschien is het beter dat hij me vast heeft.
"Serieus, rot op." Zegt Jax tegen Sascha. Ze kijkt geschrokken op en loopt dan snel weg.
"Waarom deed je dat?" Snauw ik tegen Jax.
Hij negeert me, pakt mijn kin en draait mijn hoofd naar de zijkant. "Je bloedt."
"Nee, echt? Dat had ik nog niet door." Antwoord ik sarcastisch.
Hij pakt mijn hand en bekijkt mijn knokkels. Ik merk nu pas dat deze ook bloeden.
Jax kijkt me ongelooflijk aan. Alsof hij niet kan geloven wat ik heb gedaan.
"Kom, we gaan." Zegt hij nors en trekt me mee.
Gelijk ruk ik me los. "Ik ga niet met jou mee."
"Emma, doe niet zo kinderachtig en loop gewoon mee."
Eigenwijs blijf ik staan. "Waarom zou ik?"
"Omdat we in hetzelfde huis wonen en uiteindelijk moet je wel daarheen. Dus doe niet zo moeilijk en kom mee."
Geschrokken kijk ik hem aan. Wat is er met hem gebeurd?
"Wat is jouw probleem?"
"Jij bent mijn probleem." Roept hij naar me. Ouch. Ik voel een steek door mijn lichaam gaan. Dit doet wel pijn.
"Wow." Zeg ik. "Als ik echt je probleem ben, rot dan op!"
"Sorry Em, zo bedoelde ik het niet. Ik wil gewoon niet dat je jezelf pijn doet." Hij kijkt naar de grond. "Ik geef om je."
Gaat hij het serieus op de 'ik geef om je' -tour gooien? "Shut up." Ik draai me om en wil weglopen.
"And dance with me." Zingt Jax terwijl hij mij hand pakt en me een rondje laat draaien.
Een klein lachje verlaat mijn mond. Jax trekt me in een knuffel. "Sorry." Zegt hij nogmaals. Hij kijkt me doordringend aan. Zijn hoofd buigt zich naar mijn hoofd toe. Snel trek ik mijn hoofd naar achter. Ik leg mijn hand op zijn schouder en duw hem zacht naar achter.
"Get a room!" Hoor iemand hard roepen.
Bart en Lars staan er. Bart lacht hard terwijl Lars chagrijnig onze kant op kijkt. Waarschijnlijk had Bart het geroepen.
Ik kijk Jax even aan. Dan schud ik mijn hoofd en loop weg. Jax verbaasd achterlatend.
~~~~~~~~
"Waarom ben je zo laat?" Vraagt Damian wanneer ik de huiskamer inloop.
Nog voor ik antwoord kan geven roept Maddison, "Oh my Gash, wat is er met je gezicht gebeurd!"
Ik zucht en schud mijn hoofd als teken dat ik er niet over wil praten.
"Nee, Emma, je gaat het ons uitleggen." Eline kijkt me geërgerd aan.
Ik staar haar aan. Niet wetend wat ik moet zeggen.
"Uhm.. I.. Het was.." Ik schud weer mijn hoofd, die inmiddels best pijn doet. "Muur." Zeg ik alleen.
"Ze vocht met Sascha." Hoor ik achter me. Wanneer ik me omdraai zie ik Jax staan. Verrader.
"Hoe weet jij dat?"
"Ik zag het."
Eline kijkt me teleurgesteld aan. Ik voel nu letterlijk mijn hart breken.
"Sorry Lien." Mompel ik.
"Het is niet haar schuld." Zegt Jax weer.
"Je hoeft het nieteens te proberen." Zeg ik tegen Jax. "Ze gelooft je toch niet."
Eline zucht en staat op. "Al zou je iemand vermoorden, ik zou nog steeds aan jouw kant staan." Zegt ze zacht zodat alleen ik het hoor.
Ik glimlach licht naar haar voor ze de kamer uit loopt.
"Wat is er gebeurd?" Vraagt Raf verward wanneer hij de woonkamer binnenstapt.
"Dat vertelt ze straks," zegt Maddison. "Eerst gaan we je gezicht fixen."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hey peops,
Sorry sorry en sorry..
Dit deel staat permanent op nummer 1 van slechtste deel ooit.
Wat vinden jullie van Jax? Hmm..
Ly you all xx
~B