#JorTyIsLove
#CBTG
********
CHAPTER 11.2.4
Tyrone
Kanina ko pa gustong umuwi para sana ihatid sa work ang Mahal ko, pero hindi ako makabuwelo sa mga ka-grupo ko dahil sa ikalawang araw na ang deadline namin. Nitong mga nakakaraang araw ay halos hindi ko sila matulungan dahil tumatakas ako para maihatid ang girlfriend ko pauwi at hatid-sundo naman sa work. Medyo hindi na rin gumaganda ang pakiramdam ko dahil halos araw-araw akong napupuyat. Kung bakit kasi hindi ko pa siya ma-convince na mag-iba na ng work.
As expected, hindi ko na nagawang ihatid siya sa work dahil sa dami pa rin ng mga nira-rush namin. Dito na nga rin kami naghapunan sa school katulad din nang ibang groups na nagpapakapuyat sa project.
"We need to do this overnight," sabi pa ni Ronnel. Isa siya sa pinakamatalino sa group. I am not close to him, but we're civil kahit na minsan I had this feeling that he was trying to compete with me.
"I agree." Si Gracie. Siya na ang pinaka-nerd sa mga babae. But compare with Tarah, wala siyang kaarte-arte sa katawan. Parang si Jordan lang din. "We need to finish this para editing na lang tayo tomorrow."
"So, where are we staying?" Si Tarah na makahulugan pang tumingin sa akin. I knew that look. Alam ko namang malayu-layo ang mga bahay nila at ako lang ang may malapit na condo unit sa school. Damn.
"Why don't we stay at Ty's suite?" Si Ronnel na bumaling pa sa akin.
"Yeah... sure," matabang namang sagot ko. As if I have a fucking choice, eh?
"Great!" Napapalakpak pa si Tarah. Oh no, Tarah, don't be so happy.
"Okay lang ba talaga, Ty?" Si Vianni. She's the average type of person. May kaya rin ang family niya tulad ni Tarah at napaka-elegante ring manamit. Oh, admirer ko nga rin pala.
"Of course, sure." I hate it when my private space is invaded. But they were'nt giving me any option. They wanted me to agree to it.
"Yes!" Halos sabay-sabay pa nilang sabi. Ngingiti-ngiti lang 'yung tatlo pa naming kasamahan na obviously excited na mapunta sa condo unit ko. Alam ko naman din kung gaano ako ka-popular dito sa school. They wanted to discover a few things about me.
At dahil bantay sarado ako ng mga ka-grupo ko, hindi ko nagawang makalabas para sana ihatid si Jordan sa work niya. Damn. Kailan ba ako pakakawalan ng mga pasaway na 'to? Hindi ako makapagreklamo. Fuck!
Around twelve o'clock midnight nang mapansin kong medyo lowbat na silang lahat at sumimple akong kunwari ay lalabas para bumili ng pagkain. Saglit na nag-usisa si Tarah at gusto pa sanang sumama but that's a big no of course at ayaw kong mabigyan na naman siya nang kakaibang impression kapag pinagbigyan ko siya. Tss, lakas pa rin talaga ng loob ng babaeng 'to.
Kung tutuusin, lowbat na rin talaga ako and all I wanted to do was to sleep on my bed. But I missed Jordan. I needed to convince her to stay with me tonight on my suite. For hell I care kung ano man ang iisipin nila. I just wanted to be with her and that's all that matters to me.
Pagdating ko sa bar na pinagtatrabahuhan niya ay tamang sumimple lang ako sa lobby para tingnan siya. Looks like sobrang busy niya at marami pa ring mga tao sa pagkakataong iyon. Normally, hanggang three o'clock ang buhay ng bar nila, but since shifting, hanggang one o'clock a.m. lang siya. It would probably be very exhausting on her part dahil puro trabaho ang ginagawa niya. Though I had to admit na isa 'yun sa mga features niyang hinangaan at minahal ko.
Naupo ako sa labas at doon naghintay. Mahirap na ring mapainom pa ako at kailangan ko pa ng reserved energy para sa project namin. Panay na rin ang tawag ni Tarah, pero hindi ko sinasagot. Tss, sasaglit pa lang ako nawawala kung maka-check naman daig pa si Jordan.
Exactly after an hour ay nakita kong lumabas na ang aking pinakamamahal. Hindi nga niya ako napansing nakaupo sa isang gilid at dire-diretsong naglakad papunta sa abangan ng taxi.
Pero hindi pa man ako masyadong nakakalapit sa kinalalagyan niya ay may kung sinong bigla na lang lumapit sa kanya. And, who the fuck is he, huh?!
"Sabay na tayong umuwi, Jorge," sabi pa n'ung lalaki na hindi ko rin nakikilala.
"Huh? E, magkaibang way—"
"Mahal ko!" Agad ko pang tawag sa kanya totally ignoring the guy beside her.
"Tyrone?" Taka pa siyang napatitig sa akin. "Hindi ba sabi ko—"
"You know how stubborn I am, Mahal ko. I missed you." Mahigpit ko pa siyang niyakap at hinalikan sa labi. Bahagya pa siyang nagulat sa ginawa ko kaya pasimple niya akong itinulak at dinilatan ng mga mata as if telling me na may kasama siya.
"Ty, si Aldrich, kasamahan ko sa work. Bago pa lang siya," pakilala pa niya d'un sa lalaki. I don't know how to describe him, but I knew that I am a lot more good looking than him. "Aldrich, si Tyrone—"
"Jordan's boyfriend," pakilala ko na rin sa sarili ko.
"Oh, nice to meet you, pare!" He looked surprised but he managed to straighten his expression.
"Same here," matabang namang sagot ko. I am so fucking jealous! Ganitung-ganito ako kay Chance noon.
"May maghahatid na pala sa'yo. Some other time na lang, Jorge. Ingat kayo." What the fuck? Some other time mo mukha mo!
"Ingat ka rin, Aldrich."
"Tyrone, pare." Tumango siya sa akin, pero hindi ko ibinalik ang tango sa kanya.
Agad naman siyang lumayo sa amin at sumakay na sa taxi na nagdaan.
"Is he hitting on you?" I frowned hating the idea that she's too friendly with other guys.
"Huh? Ano bang pinagsasasabi mo?" natatawa pang sabi lang niya at yumakap sa baywang ko. "Ang cute mo talaga magselos."
"Me? Jealous? Tss..." Umiling ako at nag-iwas nang tingin.
"Deny pa 'to!" nangingiti pang sabi niya sabay kagat sa kanyang labi. May kung ilang beses niyang sinundan ang aking mga mata at pilit na hinuhuli ang mga tingin ko. Damn, Jordan! Titig mo pa lang ay hulog na hulog na ako! "Mahal ko, mahal ko... tingnan mo naman ako. Selos ka ba, huh?" malambing pa niyang sabi. She has her way that I found it hard to resist. Unbelievable.
"Aish!" Hindi ko na rin naiwasan ang mapangiti. Sa pagtawag pa lang niya ng Mahal ko ay nababaliw na ako! Damn! "You seldom call me Mahal ko. Most of the time, puro Ty lang."
"Asus!" Nakangiti pa siyang umirap sa akin. "Nagtampo pa 'to!"
"Hindi mo yata ako mahal kaya hindi mo ako tinatawag nang gan'un sa harap nang ibang tao," nanghihinampo ko pang sabi.
"Ang drama naman!" Mas hinigpitan niya ang yakap sa baywang ko. Ugh, Jordan, that's not good! "Hindi na mahal agad? Hindi ba puwedeng, nahihiya lang ako? Nag-aalangan?"
"Bakit ka naman mag-aalangan?" Kumunot ako at medyo niluwagan na niya ang yakap sa akin. Tinitigan niya ako gamit ang malungkot na mga mata.
"Mayaman ka kasi, hindi tayo bagay."
"When does it become an issue to me?" Hinawi-hawi ko pa ang takas na buhok niyang humaharang sa kanyang magandang mukha. Dati naman pansin ko na ang ganda niya, but I think she's becoming more beautiful when she looked at me.
"Wala lang, naisip ko lang." Mapait pa siyang ngumiti.
"Hmm..." Yumuko ako at mabilis siyang hinalikan sa labi. "Then stop thinking, Mahal ko. I really don't care even if you have nothing because I love you so much, hmm?"
Kinagat lang ulit niya ang kanyang labi at muling yumakap nang mahigpit sa akin.
"Mahal na mahal kita, higit pa sa iniisip mo... remember?"
"Yeah..." Tumango ako bilang pagsang-ayon "I'd like you to sing that song to me one day. I just want to know how it feels when you're the one singing it for me."
"Sige. Pagpraktisan ko." Tumingkayad pa siya at hinalikan ako sa labi. "Uwi na tayo." Noon na siya bumitiw nang yakap at humawak sa kamay ko.
"Okay, because I'll kidnap you."
"Huh? Ano?" Napakunot lang siya at nagpigil naman akong matawa. I am never repeating that. I guess you'll have to see, Mahal ko.
Agad kong pinatunog ang sasakyan at inalalayan siyang pumasok bago ako umikot sa driver's seat.
"Ano nga ulit 'yung sabi mo?"
"Maglinis ka nga ng ears mo. Puro tutuli na yata 'yan. Tss..." Pigil naman ang tawa ko. For sure, she'll freak out kapag nalaman niyang doon ko siya patutulugin sa suite ko kahit na nand'un din ang mga kagrupo ko.
"Sama nito!" Umirap lang siya at agad ring nagseatbelt.
Nang masiguro kong secure na siya ay hindi na rin ako nag-aksaya nang panahon at pinaharurot ko na agad ang sasakyan.