8 μήνες αργότερα...
Το καλοκαίρι έχει κάνει την εμφάνισή του. Ο Ιούνιος είναι προ των πυλών κι εμείς ετοιμαζόμαστε για τα τελευταία επεισόδια.
Στη δουλειά υπάρχει ένα κλίμα μελαγχολίας διότι η σειρά που τόσο αγαπήσαμε, η σειρά που στους περισσότερους γνώρισε τους έρωτες της ζωής τους ή δημιούργησε δυνατές φιλίες, η σειρά που ο κόσμος εκτόξευσε στα ύψη, φτάνει στο τέλος της.
Μας ζητήθηκε να συνεχίσουμε και τρίτη χρονιά το σίριαλ, αλλά καλύτερα να τελειώνεις κάτι όταν είναι στη κορυφή, παρά όταν αρχίσει να πέφτει.
Με τον Άρη φυσικά έχουμε ήδη υπογράψει για να γυρίσουμε ταινία μαζί, αφού πρώτα ξεκουραστούμε και χαλαρώσουμε τους ρυθμούς μας από την ένταση των τελευταίων δυο χρόνων.
Εννοείται πως η σεναριογράφος θα είναι η Μυρτώ και σκηνοθέτης ο Λευτέρης. Ο οποίος Λευτέρης έχει οργανώσει από τώρα το πάρτι για το κλείσιμο της σειράς.
Κοιτάζω έξω από το παράθυρο του αεροπλάνου που είναι έτοιμο για απογείωση και σκέφτομαι πως ηρέμησε η ζωή μου τους τελευταίους οχτώ μήνες από τότε που ο Μίλτος μπήκε φυλακή, η Βέρα νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική, με τη μαμά μου μέρα με τη μέρα ερχόμαστε ξανά κοντά και φτιάχνουμε μια νέα, υγιής σχέση, έτσι με τον Άρη έχουμε ηρεμήσει από τους εξωτερικούς παράγοντες που μας βασάνισαν, αλλά και δυνάμωσαν τόσο.
Κοιτάζω τα πλεγμένα δάκτυλά μας. Φέρνει το χέρι μου στο στόμα του και το φιλάει απαλά.
«Αν δεν είμαι εγώ στη σκέψη σου θα τσακωθούμε!», το αεροπλάνο αρχίζει με μεγάλη ταχύτητα ώστε να καταφέρει να σηκωθεί στον αέρα.
Τα φώτα κλείνουν και στη καμπίνα ακούγεται μόνο ο ήχος από τις μηχανές.
«Μ' αρέσει να τσακώνομαι μαζί σου μωρό μου... βέβαια τρελαίνομαι περισσότερο όταν τα ξαναβρίσκουμε, οπότε δεν θα έλεγα όχι για ένα καβγά!», τον προκαλώ με τα λόγια και τα μάτια μου και βλέπω τις κόρες του να διαστέλλονται και να παίρνει μια κοφτή ανάσα.
Πλησιάζει το αφτί μου και ξέρω πως είμαι χαμένη από χέρι.
«Αν δεν σου έφτασε το πρωινό σεξ», λέει και σέρνει το χέρι του από το γόνατό μου μέχρι το εσωτερικό των μηρών μου, «δεν θα έλεγα όχι να δοκιμάσω τις τουαλέτες του αεροπλάνου μωρό μου».
Χώνει το χέρι του κάτω από τη φούστα μου και με χαϊδεύει πάνω από το εσώρουχο.
Η αντίδραση του κορμιού μου είναι ακαριαία. Κλείνω τα μάτια, δαγκώνω τα χείλη και γέρνω το κεφάλι πίσω.
«Έχουν περάσει ώρες από το πρωί...»
«Μη μου το κάνεις αυτό γαμώτο», ψιθυρίζει ενώ περνάει το δάκτυλό του στο υγρό φύλλο μου. «Ξέρεις πως πεθαίνω να σε βλέπω να τελειώνεις!»
«Άρη μη...».
«Εσύ το προκάλεσες αυτό... δεν θέλεις να δεις πόσο μ' έχεις ανάψει!»
Βάζω το χέρι μου διακριτικά στο καβάλο του και βλέπω πως είναι σκληρός κι έτοιμος για μένα. Ευτυχώς δίπλα μας δεν υπάρχει κανείς, έτσι έχουμε μια σχετική απομόνωση.
Αρχίζει να χαϊδεύει επιτηδευμένα τη σάρκα μου και νιώθω την ηδονή να ανεβαίνει, όπως ακριβώς και το αεροπλάνο.
Δεν χρειάζονται πολλά για να με φέρει στα άκρα και ο Άρης ξέρει πολύ καλά να χειρίζεται το κορμί μου. Τα χέρια μου σφίγγουν τις άκρες του καθίσματος καθώς είμαι στα όρια μου.
Βάζει ένα δάκτυλο μέσα μου ενώ συνεχίζει να με χαϊδεύει.
Θέλω να φωνάξω, αλλά δεν μπορώ. Δαγκώνω τα χείλια μου τόσο που πονάω.
«Κοίτα με», ψιθυρίζει αυταρχικά και μόλις γυρνάω το κεφάλι μου προς το μέρος του, με φιλάει και πνίγω τον οργασμό μου στο στόμα του.
Όταν το αεροπλάνο φτάνει στο απαιτούμενο ύψος και ανάβουν τα φώτα ξανά, έχω ηρεμήσει αν και είμαι αναψοκοκκινισμένη.
«Στόχος μου να βλέπω αυτό το χρώμα στα μάγουλα σου, αυτή την έκφραση στα μάτια σου».
«Σταμάτα», του ψιθυρίζω και κατεβάζω το κεφάλι καθώς έχω πεθάνει από τη ντροπή μου. Μου χαμογελάει και ξέρει πως αυτό αρκεί για να αλλάξει όλη μου η διάθεση. «Σ' αγαπάω».
«Το ξέρω μωρό μου!»
Και το ξέρει όντως. Αυτούς τους οχτώ μήνες φτιάχνουμε τη ζωή μας και ζούμε επιτέλους ευτυχισμένοι.
Τις περισσότερες μέρες λόγο δουλειάς μένουμε στο σπίτι στην Αθήνα και όταν θέλουμε να αποδράσουμε ή έχουμε ρεπό, στο καινούριο σπίτι.
Η ερωτική ένταση μεταξύ μας δεν έχει μειωθεί στο ελάχιστο, αυτό εξάλλου το απέδειξε ότι συνέβη λίγο πριν.
Η Αγγελική ζει ευτυχισμένη με το Γιώργο πια, το ίδιο και ο Στράτος με τη Μαρία.
Μια φορά τη βδομάδα, συνήθως Παρασκευή μαζευόμαστε στο σπίτι του καθενός εναλλάξ, όλοι μαζί και περνάμε εξαιρετικές βραδιές.
Εννοείται πως είναι ο Λευτέρης με τη γυναίκα του και η Μυρτώ με τον Χρήστο.
Αν μου έλεγε κάποιος πως η ζωή θα μπορούσε να είναι έτσι, δεν θα τον πίστευα. Ο Άρης είναι αυτός που γεμίζει τις σελίδες μου φωτεινά και χαρούμενα χρώματα.
Η πτήση για Κωνσταντινούπολη συνεχίζεται κανονικά. Έχουμε ναυλώσει ένα αεροπλάνο μόνο το καστ της σειράς και πάμε να γυρίσουμε τις τελευταίες σκηνές.
Τελικά θα ντυθώ νύφη στην Πόλη, αλλά για το γάμο του Στέφανου και της Δανάης, τους ρόλους δηλαδή που υποδυόμαστε με τον Άρη.
Ο γάμος είναι το μοναδικό που δεν έχουμε συζητήσει το διάστημα που είμαστε μαζί.
Δεν τον κρίνω ούτε μια στιγμή φυσικά. Ξέρω πως δεν μπορώ να του χαρίσω ένα παιδί και αυτό είναι το μοναδικό αγκάθι ανάμεσά μας. Ίσως γι' αυτό να μην θέλει να προχωρήσουμε παρακάτω.
Εκείνος φυσικά λέει πως όταν θα είμαστε έτοιμοι θα υιοθετήσουμε ένα, βαθιά μέσα μου γνωρίζω όμως πως θα ήθελε να γίνει πατέρας φυσιολογικά.
Τα παιδιά τα λατρεύει. Συνήθως αυτός είναι και ο γνωστός τσακωμός μας. Ναι μαλώνουμε και μάλιστα έντονα, αλλά στο τέλος πάλι τα βρίσκουμε, δεν μπορούμε να μείνουμε χώρια και το έχουμε αποδείξει αυτό ο ένας στον άλλον.
Από το μεγάφωνο ο πιλότος μας ενημερώνει πως σε λίγα λεπτά προσγειωνόμαστε. «Πώς νιώθεις που σε λίγα λεπτά θα είμαστε στη Πόλη απ' όπου ξεκίνησε η σχέση μας;», ρωτάει ο Άρης.
«Περίεργα... ξέρεις πέρσι ένα χρόνο πριν ετοιμαζόμασταν να παντρευτούμε εδώ και μετά χωρίσαμε».
«Τελικά θα παντρευτούμε όμως, έστω και στα ψεύτικα!»
«Ναι», λέω και γελάω, μέσα μου όμως νιώθω περίεργα.
«Εεε τι σκέφτεσαι; Μωρό μου δεν αντέχω να βλέπω αυτό το προσωπάκι θλιμμένο. Τι τρέχει;»
«Τίποτα, απλά κράτα με».
Κουρνιάζω πιο κοντά δίπλα του και ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο του.
«Μελίνα κοίταξέ με. Τι φοβάσαι;»
«Τίποτα», απαντάω αποφεύγοντας το βλέμμα του. Βάζει το δάκτυλό του κάτω από το σαγόνι μου και μου ανασηκώνει το πρόσωπο. Το βλέμμα του είναι ερωτηματικό. «Δεν θέλω να σε χάσω...», παραδέχομαι.
«Γιατί πότε τέθηκε τέτοιο ζήτημα και δεν το θυμάμαι;», γελάω με το χιούμορ του. «Έτσι μπράβο νεράιδα να μου γελάς για να φωτίζεις τον κόσμο γύρω μου!»
...
«Δεν το πιστεύω!», φωνάζω έξαλλη μόλις μπαίνω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μαζί με την Αγγελική.
Μόλις προσγειωθήκαμε πήγαμε κατευθείαν για φαγητό και μετά ήρθαμε στο ίδιο ξενοδοχείο όπως τότε.
«Ηρέμησε παιδί μου, θα μας ακούσουν!»
«Μα είναι δυνατόν; Αντί τώρα που ήρθαμε Κωνσταντινούπολη να κοιμηθούμε μαζί να θυμηθούμε τα παλιά, εκείνος θα μείνει μόνος του λέει; Δεν το χωράει το μυαλό μου. Στο λέω πως κάτι τρέχει. Ο Άρης ποτέ δεν θα με αποχωριζόταν ειδικά στον ύπνο, δεν μπορεί να κοιμηθεί αν δεν είμαι μαζί του!»
«Μα ποιος σου είπε πως θα κοιμηθεί;», ξεφεύγει της Αγγελικής και μόλις καταλαβαίνει το λάθος της μαγκώνεται.
«Τι εννοείς;»
«Αύριο παντρεύεται παιδί μου, πρέπει να γιορτάσει τη τελευταία μέρα της ελευθερίας του!»
«Αγγελική τι λες; Σαν Στέφανος παντρεύεται, όχι σαν Άρης, σαν Άρης δεν έχει αναφέρει καθόλου το γάμο, σαν Άρης δεν θέλει να παντρευτεί!», φωνάζω και ακούμε ένα χτύπημα στη πόρτα.
Η Αγγελική πάει να ανοίξει ενώ εγώ κάθομαι στο κρεβάτι. Μέσα μπαίνουν φουριόζες η Μαρία με τη Μυρτώ.
«Τι φωνάζετε καλέ;»
«Εδώ το κορίτσι μας έχει νεύρα με τον Άρη!»
«Καλά χεστήκαμε. Απόψε ξεχνάμε τους άντρες, αυτοί ήδη έφυγαν!»
«Πού πήγαν;», ρωτάω ενώ νιώθω έτοιμη χτυπήσω κάποιον. Κατά προτίμηση τον Άρη.
«Έξω να κάνουν ψεύτικο μπάτσελορ γαμπρού κι εμείς θα κάνουμε ψεύτικο νύφης!»
«Ο Άρης το ήξερε αυτό;», ρωτάω ακόμα πιο εκνευρισμένη. Δεν το πιστεύω ότι έφυγε χωρίς να μου πει κάτι. Προφανώς και το ήξερε λοιπόν για να προτιμήσε να κοιμηθεί με το Λευτέρη.
«Μελίνα», λέει η Μαρία και με πιάνει από τους ώμους. «Απόψε ξεχνάμε τους άντρες και βγαίνουμε να περάσουμε μια εκπληκτική βραδιά, μόνο γυναίκες. Κι επειδή είμαι σίγουρη πως δεν έχεις φέρει τα κατάλληλα ρούχα, σου αφήνω εδώ τα ρούχα για το μπάτσελορ με τα κατάλληλα αξεσουάρ. Έχεις μια ώρα να ετοιμαστείς, μετά η Πόλη μας περιμένει», κι έτσι απλά εξαφανίζονται όσο γρήγορα ήρθαν.
Στρέφομαι στην Αγγελική η οποία με κοιτάζει χαμογελαστή.
«Τις άκουσες... μια ώρα!»
«Μα καλά πάμε καλά; Ψεύτικο μπάτσελορ;;; Τι άλλο θα σκεφτούν;»
Πιάνω τη θήκη που μου άφησαν και την ανοίγω. Ουαου!!!!
«Αυτό θα βάλω;»
«Αυτό θα βάλεις χωρίς δεύτερη κουβέντα! Να σ' ενημερώσω πως και οι άλλες θα είναι σέξι ντυμένες. Οπότε μη νιώθεις άσχημα! Άντε τράβα να ετοιμαστείς, θα μας περιμένουν όλες οι γυναίκες της παραγωγής κάτω, σήμερα είναι η βραδιά μας. Ααα, πάω πρώτη για μπάνιο», λέει κι εξαφανίζεται.
Μια ώρα μετά είμαι έτοιμη και με τελείως διαφορετική διάθεση, αν δεν θέλει εκείνος να περάσει τη νύχτα μαζί μου και προτίμησε να βγει με τους φίλους του, τότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο. Κοιτάζομαι στο καθρέφτη για έναν τελευταίο έλεγχο και νιώθω ιδιαίτερα σέξι και με αρκετά ανεβασμένη διάθεση.
Η ώρα έχει πάει μιάμιση. Φυσικά και χρειαστήκαμε περισσότερο από μια ώρα για να ετοιμαστούμε. Κλείνουμε τη πόρτα του δωματίου με την Αγγελική και κατεβαίνουμε στο λόμπι.
Μόλις με βλέπουν αρχίζουν τα χειροκροτήματα, τα καλώς τη νύφη και δεν συμμαζεύεται. Όλες είναι σέξι και πανέμορφες. Από το ύφος τους καταλαβαίνω πως έχουν άγριες διαθέσεις.
Η χαρά και το κέφι τους με παρασέρνουν, τις πλησιάζω όσο πιο γρήγορα που επιτρέπουν τα δωδεκάποντα τακούνια μου και αμέσως γινόμαστε ένα.
«Αχ που είναι ο Άρης να σε θαυμάσει;», ρωτάει η μια.
«Σίγουρα με κάποια χανούμισσα στα πόδια του!», απαντάει η άλλη και σκάνε στα γέλια. Σαν να είμαστε συγχρονισμένες πλησιάζουμε ταυτόχρονα με την Μαρία και τη Μυρτώ.
«Αν έχουν πάει στις χανούμισσες θα τον αποκεφαλίσω», δηλώνει η Μαρία.
«Γιατί εγώ θα τον αφήσω νομίζεις!», συμφωνώ μαζί τους και δίνουμε και οι τρεις τα χέρια σε μια σιωπηλή συμφωνία.
«Εεε τι θα γίνει το πηγαδάκι εκεί πέρα με τη νύφη; Θα έρθετε να φύγουμε;»
«Ας τους πει κάποιος πως δεν παντρεύομαι στ' αλήθεια!»
«Σκάσε και προχώρα! Πρέπει να μπεις στο πετσί του ρόλου σου αύριο!»
Βγαίνουμε από το ξενοδοχείο πάνω από δέκα γυναίκες. Τα βλέμματα όλων στην Ίστικλαλ είναι στραμμένα πάνω μας καθώς πάμε στο πούλμαν. Παρά το περασμένο της ώρας έχει πάρα πολύ κόσμο και αρκετά καλά αστυνόμευση.
Λίγη ώρα μετά έχουμε φτάσει στο προορισμό μας. Το Reina είναι ακόμα πιο ωραίο απ' ότι το θυμόμουν.
Περνάμε τον διεξοδικό έλεγχο και μπαίνουμε μέσα. Η βραδιά είναι μαγική και τα φώτα από τη Πόλη, το Βόσπορο και τη γέφυρα, την κάνουν ακόμα πιο τέλεια.
Σ' ένα από τα καλύτερα σημεία του κλαμπ, είναι κρατημένο το τραπέζι μας, δουλειά του Λευτέρη σίγουρα.
Καθόμαστε και παραγγέλνουμε τέσσερα μπουκάλια διαφορετικών ποτών. Η μουσική παίζει δυνατά, με υπέροχα ανεβαστικά κομμάτια.
«Ο Λευτέρης μας έκλεισε τραπέζι έτσι;», τις ρωτάω και γνέφουν θετικά.
«Αυτό δεν είναι σωστό όμως, εκείνοι ξέρουν που είμαστε ενώ εμείς όχι!»
«Δεν έχεις άδικο!», εν τω μεταξύ έρχονται τα ποτά. Σερβιρόμαστε και υψώνουμε όλες μαζί τα χέρια στον αέρα. «Στην υγεία της νύφης!»
«Στη τελευταία νύχτα της ελευθερίας σου!»
«Να το κάψεις απόψε!»
Γελάω μαζί τους και μπαίνω στο κλίμα λοιπόν. Ας προσποιηθώ πως είμαι η νύφη! «Στην υγειά μου... και στα δικά σας κορίτσια!»
Τα τρία πρώτα ποτήρια φεύγουν σε μικρό χρονικό διάστημα, ανάμεσα σε γέλια και πολύ πολύ κουτσομπολιό.
Το αλκοόλ έχει αρχίσει να ζεσταίνει το κορμί μου επικίνδυνα, μια γλυκιά ζάλη κάνει το κεφάλι μου να γυρίζει και χωρίς να το καταλάβω βρίσκομαι όρθια με τα κορίτσια και αρχίζω να χορεύω.
Τα ηχεία είναι σαν να αντηχούν μέσα μου. Γίνομαι ένα με τη μουσική και κουνάω το σώμα μου χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Κάποιος μας κερνάει σφηνάκια και τα πίνουμε.
Πολύ ωραίοι άντρες μας πλησιάζουν αλλά δεν δίνουμε θάρρος. Σε ξένη χώρα είμαστε. Ούτε να συνεννοηθούμε δεν θα μπορούμε.
Έχω ιδρώσει και είμαι σίγουρη πως η εμφάνισή μου έχει τα χάλια της αλλά δεν μ' ενδιαφέρει. Με το χορό και το ποτό έχει ανάψει μια φωτιά στο κορμί μου και με καίει ώρα με την ώρα περισσότερο.
Μια φωτιά που μόνος κάποιος ξέρει να χειρίζεται. Γαμώτο που να είναι; Είναι δυνατόν να μου λείπει τόσο; Κι αν είναι με άλλες; Ας μην ξεχνάμε και τις φίλες του Λευτέρη. Αν είναι μαζί τους; Δεν ζηλεύω, ξέρω πως μ' αγαπάει, απλά δεν θέλω καμία να τον αγγίζει.
Πηγαίνω στο τραπέζι και βάζω ένα ακόμα ποτό να πιω. Το επόμενο κομμάτι είναι ένα από τα αγαπημένα μου και αφού αδειάζω το ποτήρι μου επιστρέφω στα κορίτσια και γίνομαι ένα μαζί τους.
Αισθάνομαι απελευθερωμένη, οι καταπιέσεις έχουν τελειώσει πια στη ζωή μου. Όλο αυτό είναι πρωτόγνωρο για μένα, καθώς ποτέ δεν βγήκα έτσι μόνο με φίλες μου.
Η μουσική, το ποτό, η φλόγα και το αγαπημένο μου τραγούδι με κάνουν να χορεύω πιο σέξι από ποτέ.
«Δες κάτι τεκνά που μπαίνουν στο κλαμπ», με σκουντάει η Μυρτώ και γυρνάω να δω χωρίς να χάσω το ρυθμό μου.
Το βλέμμα μου πέφτει αμέσως πάνω του, αλλά μου παίρνει κάποια δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσω πως είναι όντως ο Άρης και δεν ονειρεύομαι.
Η ομορφιά του μου κόβει την ανάσα. Δεν έχω δει πιο ωραίο και σέξι άντρα από αυτόν.
Γυναικεία κεφάλια περνάνε στο πέρασμά του και είναι μεγάλη ικανοποίηση να ξέρω πως αυτός ο θεός του έρωτα είναι ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ!
Το βλέμμα του με μαγνητίζει και νιώθω πως είμαστε μόνο οι δυο μας. Βρίσκω ξανά την ανάσα μου και συνεχίζω το χορό μου προκαλώντας τον. Με φτάνει και χωρίς να πει κουβέντα έρχεται από πίσω μου και κολλάει πάνω μου. Μόλις μ' αγγίζει καταλαβαίνω πως είναι ερεθισμένος.
Τα χέρια του βρίσκονται στους γοφούς μου και αρχίζει να χορεύει μαζί μου. Θέλω να τον ανάψω, θέλω να τον κάνω να νιώσει όπως νιώθω εγώ, γι' αυτό αρχίζω να κάνω προκλητικές κινήσεις. Η αντίδρασή του είναι ακαριαία.
Κολλάει τη σκληρή του στύση πάνω στους γλουτούς μου και με δαγκώνει στον γυμνό μου ώμο. Τα δόντια και η ζεστή του ανάσα στο δέρμα μου με βγάζουν εκτός εαυτού.
«Έχεις ιδέα πόσο μ' έχεις θυμώσει;», λέει πάνω στον ξαναμμένο δέρμα του λαιμού μου.
«Γιατί;», καταφέρνω να ρωτήσω. Αντί να μου απαντήσει με πιάνει και με γυρνάει από μπροστά. Τυλίγω γύρω του τα χέρια μου και τον πλησιάζω για ένα φιλί. Εκείνος τραβιέται πίσω και αντιστέκεται.
«Απαγορεύεται να είσαι τόσο σέξι, απαγορεύεται να φοράς τέτοια ρούχα αν δεν είναι να σε δω μόνο εγώ. Κατάλαβες;», το βλέμμα του είναι αυστηρό και παθιασμένο.
Με κοιτάζει και αντιλαμβάνομαι πως είναι ένα βήμα πριν την τρέλα. Ωραία χαίρομαι που είμαστε στην ίδια κατάσταση.
«Ξέρεις τι θέλω να κάνω στο φορεματάκι που φοράς;»
«Τσου... μπορώ να σου πω τι θέλω να κάνω εγώ στα δικά σου ρούχα όμως!»
Αμέσως χαμογελάει και τρελαίνομαι ακόμα περισσότερο. «Είναι έγκλημα να είσαι τόσο όμορφος!», ουπς γαμώτο το είπα δυνατά και πλέον ξεκαρδίζεται στα γέλια.
Εγώ είμαι έτοιμη να εκραγώ από τα δυνατά αισθήματα, το πάθος και την ηδονή κι εκείνος γελάει. Ξέρω όμως πως θα του κόψω το γέλιο.
Λικνίζομαι πάνω του καθώς χορεύουμε και το γέλιο σβήνει από το πρόσωπό του. Σκύβω και του δαγκώνω το αφτί.
«Θέλω να σου σκίσω τα ρούχα και να σε γδάρω με τα νύχια μου καθώς θα με παίρνεις δυνατά!», ψιθυρίζω σχεδόν αγκομαχώντας μέσα στο αφτί του.
Σταματάμε ταυτόχρονα το χορό απελπισμένοι από την ένταση του πάθους μας και της ανάγκης μας να γίνουμε ένα.
Πλέκει τα δάκτυλά μας και με τραβάει προς την έξοδο. Δεν με νοιάζουν τα πειράγματα των γύρων μας, έχουν καταλάβει πως είμαστε τρελοί ο ένας για τον άλλον.
Μπαίνουμε στο πρώτο ταξί που βλέπουμε μπροστά μας. Ο Άρης λέει το όνομα του ξενοδοχείου. Έχουμε τραβηχτεί ο καθένας στη δική του μεριά του ταξί, γνωρίζοντας πως έτσι και αγγιχτούμε τώρα δεν θα μπορέσουμε να σταματήσουμε.
Τον παρατηρώ με την άκρη του ματιού μου, το στήθος του ανεβοκατεβαίνει τόσο γρήγορα κι έντονα όσο και το δικό μου. Είμαστε σαν ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.
«Μη με κοιτάς γαμώτο», γρυλίζει, «απλά πες μου κάτι να ηρεμήσω πριν τρελαθώ!»
«Γιατί ήρθατε;»
«Γιατί ο γαμπρός δεν άντεχε μακριά από τη νύφη! Σε ήθελα, έπρεπε να σε δω και το πιο παράξενο ήταν πως ένιωθα πως κι εσύ με θες με την ίδια ένταση, πως με περιμένεις. Με καλείς κοντά σου νεράιδα ακόμα δεν το έχεις καταλάβει;»
Στρέφει το πρόσωπό του σε μένα και η ένταση στο βλέμμα του με λιώνει. Θέλω να κρυφτώ στην αγκαλιά του, πότε θα φτάσουμε επιτέλους στο ξενοδοχείο;
«Τα κορίτσια με πείραζαν πως θα είσαι με χανούμισσες στα πόδια σου».
«Ναι εκεί μας πήγε ο τρελός ο Λευτέρης!», λέει χαμογελώντας ενώ εγώ αισθάνομαι να πρασινίζω από τη ζήλεια μου. «Όχι μωρό μου μη τρελαίνεσαι», σπεύδει να μου εξηγήσει διαβάζοντας το βλέμμα μου, «δεν άντεχα να τις κοιτάζω, έφαγα τρελή καζούρα από τα παιδιά. Σκεφτόμουν μόνο εσένα, ήθελα μόνο εσένα, μπροστά μου έβλεπα μόνο εσένα. Γιατί νομίζεις πως τους έσυρα στο Reina; Ακόμα και το μπάτσελορ δεν μπόρεσα να ευχαριστηθώ!»
«Καλά μην αγχώνεσαι θα ευχαριστηθείς το αυθεντικό όταν με το καλό βρεις μια κοπέλα να παντρευτείς!», γαμώτο το στόμα μου σήμερα, δεν προλαβαίνω να κρατήσω τις σκέψεις μου.
«Γι' αυτό που είπες θα φας ξυλιά στο σέξι κώλο σου!»
Κανονικά θα έπρεπε να με τρομάξει αυτό που είπε ή να με ξενερώσει, αλλά αντιθέτως μ' έχει απογειώσει. Το ταξί σταματάει και είμαι ευγνώμων που σε λίγο θα είμαι μόνη μαζί του στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Βέβαια δεν ξέρω αν αντέχω να φτάσουμε μέχρι εκεί.
Στη ρεσεψιόν μας χαιρετάνε με το βλέμμα τους καθώς ο Άρης στην κυριολεξία με τραβάει μέχρι το ανσασέρ. Μπαίνουμε μέσα.
Πατάει το κουμπί του δωδέκατου ορόφου όπου είναι το δωμάτιο μου κι έπειτα κολλάμε και οι δυο τη πλάτη μας στο καθρέφτη. Αγγίζονται μόνο οι ώμοι και τα χέρια μας. Οι πόρτες κλείνουν. Περνάμε το πρώτο όροφο με εξαιρετικά αργό ρυθμό.
Δεν αντέχω να περιμένω άλλο. Κοιταζόμαστε ταυτόχρονα και κινούμαστε αστραπιαία.
Με κλείνει στην αγκαλιά του καθώς παίρνει άγρια το στόμα μου. Με τα δάκτυλά μου του σκίζω τη μπλούζα μπροστά και κατεβάζω το κεφάλι μου στο στήθος του φιλώντας τον, ρουφώντας τον, εισπνέοντας την μυρωδιά του.
Κατεβάζω το χέρι στο καβάλο του και αγγίζω τη στύση του. Εκείνος γέρνει πίσω το κεφάλι του αγκομαχώντας.
Οι αντιδράσεις του με ωθούν να κάνω περισσότερα.
Του ξεκουμπώνω τα πρώτα κουμπιά και βάζω το χέρι μου μέσα από το μποξεράκι του, χαϊδεύοντάς τον σε όλο του το μήκος. Μία, δύο, τρεις φορές κι έπειτα τον νιώθω έτοιμο να τελειώσει.
Τόσο σκληρός κι έτοιμος είναι.
«Φτάνει!», λέει και τραβάει τα χέρια μου από πάνω του. Με πιάνει από τη μέση και με γυρνάει ώστε να κοιτάω τα είδωλά μας μέσα από το καθρέφτη.
Εκείνος είναι από πίσω μου, η σκληρή του στύση πιέζει τους γλουτούς μου. Πατάει το κουμπί του στοπ χωρίς να τραβήξει το βλέμμα του από τα μάτια μου.
Είμαι τόσο ερεθισμένη που το βλέμμα μου το ζητάει ξεκάθαρα. Σχεδόν τον εκλιπαρεί. Μισοκλείνω τα μάτια, διότι έχω ανάγκη να τον βλέπω και δαγκώνω τα χείλη μου την ώρα που σέρνει το χέρι του κάτω από τη φούστα μου.
«Σε θέλω άγρια», ψιθυρίζει και σε απάντηση βογκάω ανυπομονώντας.
Πιάνει το εσώρουχό μου, σκύβει, μου το κατεβάζει και το βγάζει. Παρακολουθώ τις κινήσεις του μέσα από το γυαλί. Το βάζει στη τσέπη του τζιν του και σηκώνεται όρθιος. Με πιάνει από τους γοφούς και με τραβάει πιο κοντά του.
Σηκώνει τη φούστα μου και χαϊδεύει τους γλουτούς μου απαλά και τρυφερά. Κάνει δυο τρεις κυκλικές κινήσεις κι έπειτα με χτυπάει.
«Αααα», κλείνω τα μάτια και γέρνω το κεφάλι πίσω. Εκείνος βρίσκει την ευκαιρία και με γλύφει στο λαιμό.
Μπορεί το χτύπημα να πόνεσε λιγάκι, αλλά αν θέλω να είμαι ειλικρινής έδωσε μεγαλύτερη ένταση στο πόθο μου. Θα μπορούσα άνετα να τελειώσω.
Η γλώσσα του κάνει κύκλους στο λαιμό μου, ενώ τα χέρια του ελευθερώνουν τον ανδρισμό του. Χωρίς να το καταλάβω με κρατάει από τους γλουτούς και μπαίνει μέσα μου δυνατά.
«Οι ήχοι που βγάζουν το στόμα σου μπορούν να με κάνουν να χάσω τον έλεγχο!», λέει και βγαίνει ολόκληρος μόνο και μόνο για να μπει πιο δυνατά μέσα μου. Φωνάζω ξανά. Αρχίζει να με γεμίζει άγρια, γρήγορα, ξέφρενα.
Βάζει το ένα χέρι του στο στήθος μου και το χουφτώνει δυνατά. Τα μάτια μας κοιτάζονται καθώς γινόμαστε ένα μ' έναν αρχέγονο τρόπο και ρυθμό. Αισθάνομαι κάθε μυ του να σφίγγεται.
Σέρνει τα ελεύθερο χέρι του στο φύλλο μου και αρχίζει να με χαϊδεύει.
«Τώρα!», γρυλίζει και νιώθω το πρώτο σπασμό του οργασμού του.
«Ναι Άρη!», φωνάζω καθώς τελειώνω γύρω του ασταμάτητα. Τα ρίγη συνεχίζονται και προσπαθούμε να ηρεμήσουμε εγκλωβισμένοι μέσα στο ανσασέρ. Μόλις βρίσκει την ανάσα του μου κατεβάζει τη φούστα, ανεβάζει το μποξεράκι του και κλείνει τα κουμπιά του τζιν.
Εγώ ακόμα στηρίζομαι στο καθρέφτη με το μάγουλό μου ν' ακουμπάει πάνω του, προσπαθώντας να βρω την ανάσα μου.
Όσο κι αν προσπαθεί να μαζευτεί, η σκισμένη μπλούζα του και το ύφος μου θα προδώσουν αυτό που κάναμε εδώ μέσα.
Ευτυχώς η ώρα είναι περασμένη, έτσι δεν νομίζω να συναντήσουμε κάποιον. Πατάει το κουμπί για να συνεχίσουμε κανονικά στον όροφό μας και με τραβάει στην αγκαλιά του, τυλίγοντας τα χέρια του γύρω μου προστατευτικά.
«Μελίνα είσαι καλά;»
«Έτσι νομίζω!», απαντάω ξέπνοη καθώς ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από αυτό που συνέβη λίγο πριν. «Αυτό που ζήσαμε ήταν...».
«Ξέρω μωρό μου, μήπως σε πόνεσα;»
«Θέλω να το ξανακάνεις!», λέω και γελάει.
«Νομίζω πως έχω μπλέξει με μια σεξομανή...».
«Τότε είμαστε και οι δυο, αφού ανταποκρινόμαστε με τόση άνεση!»
«Νεράιδα ζω για να σε βλέπω να τελειώνεις. Εσύ και μόνο μου προκαλείς αυτές τις αντιδράσεις στο κορμί μου. Όσες φορές και να σε πάρω, θα θέλω πάλι ξανά και ξανά!»
«Τότε εσύ είσαι ο σεξομανής!»
«Αν έχει να κάνει μαζί σου σίγουρα!»
Φτάνουμε στον όροφό μας, με κρατάει από τη μέση και είμαι ευγνώμων γι' αυτό, καθώς δεν ξέρω κατά πόσο με κρατάνε τα πόδια μου.
«Θα με πας στο δωμάτιό μου;»
«Δεν μπορώ να κοιμηθώ χώρια σου μωρό μου ούτε ένα βράδυ. Ας τους να λένε πως ο γαμπρός δεν κάνει να δει τη νύφη και κάτι τέτοια».
«Φτάνει πια μ' αυτό το αστείο Άρη. Άκου εκεί να δεις τι σκέφτηκε ο τρελός ο Λευτέρης και έβαλε και τους υπόλοιπους στο παιχνίδι για να κάνει πάρτι πάλι!»
Με οδηγεί στο δωμάτιο του, κλείνει τη πόρτα και αφήνει τη κάρτα πάνω στο τραπεζάκι. Έπειτα στρέφεται σε μένα.
«Γδύσου...», ο ήχος της φωνής του και ο τρόπος που μιλάει με κάνουν να ερεθιστώ ξανά αστραπιαία. Κάνω τρία βήματα μακριά του και αρχίζω να γδύνομαι υπερβολικά αργά κοιτώντας τον στα μάτια. Εκείνος κάθεται στη καρέκλα μπροστά από τη τουαλέτα και τα μάτια του δεν μ' αφήνουν καθόλου. Είναι σαν να με γδύνει εκείνος και όχι εγώ τον εαυτό μου. Μόλις αφαιρώ το σουτιέν είμαι εντελώς εκτεθειμένη στο βλέμμα του.
Διατρέχει το κορμί μου από πάνω μέχρι κάτω ξανά και ξανά. Οι ρώγες μου σκληραίνουν και ορθώνονται σαν να τους δίνει εντολή με τα μάτια του μόνο. Έπειτα σταυρώνει τα χέρια του μπροστά, πιάνει τη σκισμένη από τα χεράκια μου μπλούζα του και τη βγάζει από πάνω του. Σειρά έχουν τα παπούτσια του. Μένει μόνο με το τζιν και δεν μπορώ να μην θαυμάσω το τέλειο κορμί του. Ακόμα και που κάθεται είναι χάρμα οφθαλμών, θέλω να αγγίξω και να φιλήσω κάθε πόντο του.
«Σταμάτα να με κοιτάς έτσι κι έλα εδώ!»
Η σκηνή στο ανσασέρ είναι σαν να μην έγινε ποτέ, αφού είμαι το ίδιο ερεθισμένη όπως και πριν. Κάνω όσα βήματα χρειάζονται και στέκομαι ανάμεσα στα ανοιχτά πόδια του.
Σηκώνεται όρθιος και είναι ελάχιστα τα εκατοστά που μας χωρίζουν. Η θέρμη του κορμιού του, φτάνει μέχρι το δικό μου. Με πιάνει από τη μέση, σπρώχνει τη καρέκλα και με βάζει να καθίσω πάνω στο έπιπλο από πίσω, όπου συνήθως βαφόμαστε οι γυναίκες.
Μου ανοίγει τα πόδια κι έρχεται ανάμεσά τους. Βάζει το χέρι του στο στέρνο μου και με σπρώχνει πίσω, μέχρι που η πλάτη μου ακουμπάει στη κρύα επιφάνεια του καθρέφτη.
Δεν διαμαρτύρομαι καθόλου για το κρύο που με διαπερνάει. Αντιθέτως είναι μια ευχάριστη παρηγοριά στο ξαναμμένο δέρμα μου έτσι βογκάω. Παίρνει τα χέρια του από πάνω μου και νομίζω πως θα βάλω τα κλάματα.
«Ηρέμησε μωρό μου...».
«Σε θέλω...»
«Και θα μ' έχεις... αλλά όπως θέλω εγώ!»
Φέρνει το χέρι του πίσω στη τσέπη του τζιν και βγάζει το εσώρουχό μου.
«Δώσε μου τα χέρια σου», με προστάζει και ακολουθώ την εντολή του πρόθυμα. Παίρνει το ένα και φέρνει το εσωτερικό της παλάμης μου στο στόμα του.
Το φιλάει πεταχτά και στη συνέχεια βγάζει τη γλώσσα του και αρχίζει να με γλύφει κάνοντας κυκλικές κινήσεις γύρω της. Ποτέ μου δεν είχα φανταστεί μέχρι τώρα πως το χέρι είναι μια ερωτογενής ζώνη κι όμως και το πιο άκυρο σημείο του κορμιού μου παίρνει φωτιά κάτω από τα χάδια του.
Η αναπνοή μου επιταχύνεται και το στήθος μου ανεβοκατεβαίνει έντονα καθώς προσπαθώ να πάρω ανάσα.
Τα μάτια του δεν αφήνουν τα δικά μου και δεν μπορώ να μην διακρίνω την ευχαρίστηση μέσα τους πως μόνο εκείνος με ικανοποιεί. Αφήνει το εσωτερικό της παλάμης μου και στρέφει όλη τη προσοχή του στα δάκτυλά μου, γλείφοντάς τα ένα ένα.
«Άρη σε παρακαλώ...».
«Σσς...», λέει και συνεχίζει το γλυκό του μαρτύριο. Μόλις τελειώνει πιάνει τους καρπούς μου με το ένα χέρι και με το άλλο τους δένει σφιχτά με το εσώρουχό μου. Θεέ μου είναι τόσο σέξι η εικόνα του. Βγάζω τη γλώσσα και γλείφω τα χείλη μου.
«Μη το κάνεις αυτό με τρελαίνεις!»
«Χαίρομαι τότε, γιατί νομίζω πως η μόνη που υποφέρει εδώ πέρα είμαι εγώ. Εσύ είσαι απόλυτα χαλαρός!»
«Τότε μπράβο μου, είμαι καλός ηθοποιός. Μωρό μου ερεθίζομαι μόνο με την θέα των ματιών σου, πόσο μάλλον όταν σ' έχω έτσι γυμνή μπροστά μου και απόλυτα παραδομένη σε μένα και στις τρελές ορέξεις μου για σένα».
Τελειώνει τη φράση του και σηκώνει τα δεμένα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου.
«Ααα», βγάζω ένα επιφώνημα. Στη συνέχεια βάζει τα δικά του αριστερά και δεξιά από τα ανοιχτά μου πόδια χωρίς να με αγγίζει πουθενά και σκύβει μπροστά μου.
«Τώρα...», λέει σιγά πάνω στα χείλη μου, «θα σε φιλήσω».
Κλείνω τα μάτια και ανοίγω το στόμα περιμένοντας το φιλί του. Ακούω το χαμόγελό του κι έπειτα η γλώσσα του χώνεται στο στόμα μου. Αρχίζει να με γλείφει, να με ρουφάει, να με φιλάει σαν να μου κάνει σεξ.
Τα υγρά του χείλη κυλάνε πάνω στα δικά μου φουντώνοντάς το πόθο μέσα μου. Δεν βιάζεται καθόλου αυτή τη φορά. Απολαμβάνει τη κάθε στιγμή, αντίθετα με μένα που η υπομονή μου έχει ξεπεράσει τα όρια.
Ανασηκώνομαι λίγο θέλοντας να τον αγγίξω. Οι ρώγες μου τρίβονται πάνω στο στέρνο τον ακούω να παίρνει μια κοφτή ανάσα. Ειλικρινά είναι μια μικρή νίκη να βλέπω πως δεν είναι άτρωτος με μένα.
«Σε θέλω...», ψιθυρίζει την ώρα που μου δαγκώνει το μάγουλο. Κατεβαίνει στο σαγόνι μου. «Μπορώ να σου κάνω έρωτα για πάντα...». Φτάνει στο λαιμό μου. «Είσαι ο εθισμός μου...». Με γλύφει, με ρουφάει. Θεέ μου μου έχει κοπεί η ανάσα. Με αγγίζει μόνο με το στόμα του, τα χέρια του ακόμα βρίσκονται αριστερά και δεξιά μου. Χαμηλώνει περισσότερο και φτάνει στο ύψος του στήθους μου.
Σηκώνει το κεφάλι του και με κοιτάζει προκλητικά. «Είσαι το ναρκωτικό μου...». Βγάζει τη γλώσσα του και γλύφει κυκλικά τη μια μου ρώγα η οποία σκληραίνει επώδυνα.
«Άρη...», λέω με φωνή αλλοιωμένη από το πόθο.
Σταματάει. «Έχω ανάγκη να παίρνω τη δόση μου από σένα...». Φυσάει τη ρώγα μου και βογκάω.
«Άρη σε ικετεύω, δεν αντέχω...», διαμαρτύρομαι αλλά τα λόγια μου πέφτουν στο κενό.
«Ούτε εγώ αντέχω...». Αρχίζει να φιλάει περιμετρικά το στήθος μου από τη βάση του. «Με τρελαίνεις...».
Το γεύεται απαλά και με την ησυχία του. Μ' έχει ερεθίσει τόσο πολύ που πονάω. Μόλις χορταίνει με το ένα στρέφεται στο άλλο και ακολουθεί την ίδια διαδικασία.
«Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα...», λέει καθώς πιπιλάει τη ρώγα μου. Μ' ένα άγγιγμα του θα έχω τελειώσει. Είμαι τόσο έτοιμη για εκείνον.
«Ούτε εγώ χωρίς εσένα!»
«Σε θέλω δική μου...».
«Είμαι...».
«Θέλω να σε βλέπω πάντα να τελειώνεις για μένα».
Πριν προλάβω να το καταλάβω, τραβάει με δύναμη τα κουμπιά του τζιν με αποτέλεσμα να σπάσουν και να εκτοξευθούν κάπου στο δωμάτιο, ελευθερώνει τον ανδρισμό του, βάζει τα χέρια του κάτω από τους γλουτούς μου, με ανασηκώνει και μπαίνει με δύναμη μέσα μου.
Τα χέρια μου πέφτουν και τα τυλίγω γύρω από το λαιμό του. Το στρινκ με εμποδίζει να τον αγγίξω όπως θέλω εγώ. Τα πόδια μου τυλίγονται στη μέση του και οι γόβες μου, καθώς είναι το μόνο που μου άφησε, πιέζουν τα πόδια και τους γλουτούς του.
Βγαίνει από μέσα μου και μπαίνει ξανά πιο τρυφερά αυτή τη φορά. Φωνάζω από την ηδονή. Τα μάτια μας είναι σε πλήρη επαφή.
«Θέλω όλος ο κόσμος να ξέρει πως είσαι δική μου».
«Είμαι... σου ανήκω...».
«Δεν μου αρκεί μόνο το σώμα σου», λέει καθώς μπαίνει ξανά μέσα μου.
«Θέλω τη ψυχή σου, τη καρδιά σου να χτυπάει μόνο για μένα, το μυαλό σου, τα πάντα σου!»
«Τα έχεις Άρη. Σ' αγαπάω...».
Μου κάνει έρωτα αργά και τρυφερά με τα λόγια και το κορμί του. Η παθιασμένη φωνή του, φουντώνει τη φλόγα μέσα μου ξανά. Η σκληρή του σάρκα κυλάει τόσο εύκολα μέσα μου.
Τον νιώθω να παλεύει για να συγκρατηθεί. Το κορμί του είναι σφιγμένο. Αχ θέλω να τον αγγίξω. Τεντώνω τα χέρια μου και το ύφασμα σκίζεται. Αμέσως χώνω τα νύχια μου στη πλάτη του, όσο πιο βαθιά μπαίνει, τόσο πιο βαθιά τον γδέρνω.
Φωνάζω από ηδονή, από αγάπη. Κι εκείνος βογκάει το ίδιο με μένα.
«Σ' αγαπάω Μελίνα... σε θέλω για πάντα...».
«Ναι... στο έχω αποδείξει, μακριά σου δεν ζω. Κάνε με δική σου πάλι... σε θέλω αρρωστημένα Άρη...».
Δυναμώνει το ρυθμό του επώδυνα. Τα χέρια του βρίσκονται στους γλουτούς μου και με καθοδηγούν στο σώμα του. Σε κάθε ώθηση το στήθος μου έρχεται σε σύγκρουση με το δικό του, με αποτέλεσμα η τριβή να με ανάβει περισσότερο και να κάνει πιο έντονη την επαφή.
«Θα σε προσέχω για πάντα... δεν θα σε αφήσω... θα ζω μόνο για να σε κάνω ευτυχισμένη, να χαμογελάς πάντα».
Τα μάτια του μου υπογράφουν τα λόγια του και το κορμί του σφραγίζει την υπόσχεση που μου δίνει με τον έρωτα του.
«Άρη...», λέω καθώς φτάνω στο τέλος ξανά.
«Παντρέψουμε... γίνε γυναίκα μου κάνε με τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στο πλανήτη!»
«Ναιιιι, Άρη ναιιι».
«Αχχχ Μελίνα!»
Τελειώνουμε ταυτόχρονα και μένουμε αγκαλιασμένοι, μέχρι να ηρεμήσουν τα σώματά μας και να βρούμε ξανά την ανάσα μας.
Το μυαλό μου αρχίζει να παίρνει στροφές, μόλις βγαίνει από τη θολούρα του πάθους μας. Μου έκανε όντως πρόταση γάμου; Μου έδωσε όντως τις υποσχέσεις που άκουσα ή όλα ήταν της φαντασίας μου;
Κολλάει το πρόσωπό του στο δικό μου και ανοίγει τα μάτια του. Με κοιτάζει και βεβαιώνομαι πως όλα ήταν αληθινά. «Θα με παντρευτείς νεράιδα;»
«Ναι, ναι, ναι μωρό μου ναι!»
Τον φιλάω στα χείλη και τον αγκαλιάζω σφιχτά. Με σηκώνει και ξαπλώνουμε αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι.
«Σου ορκίζομαι δεν θα το μετανιώσεις!»
«Το ξέρω μωρό μου. Άρη σ' αγαπάω...».
«Κι εγώ... το ξέρω πως θα έπρεπε να είναι λίγο πιο ρομαντική η πρόταση, αλλά...», του κλείνω το στόμα μ' ένα φιλί κι έπειτα τον κοιτάζω στα μάτια.
«Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη... σ' ευχαριστώ». Ακουμπάω πάνω στο στήθος του, τυλίγομαι γύρω του και παραδίνομαι σ' έναν γαλήνιο ύπνο.
Ναιιιι είχαμε πρόταση γαμου!!!!!!!