ရင္ခြင္ထဲကေန ခုထိမထေသးဘဲ
ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ တိုးေဝွ့ၿပီး အိပ္ေနတာ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ရာလိုပင္
ႏႈတ္ခမ္းေလ ဟစိဟစိနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ခ်စ္ရေသာသူ
အင္း~~~ကိုယ္လည္း သူနဲ႔မွ ကဗ်ာေတြပါ စန္တတ္ေနၿပီ။
"အင္း...ဟင့္!!! "
ေၾကာင္ေပါက္ေလးတစ္ေကာင္လို တဟင့္ဟင့္နဲ႔ ေအာ္ေနျပန္ၿပီ။
ဘယ္လို ေကာင္ေလးမွန္းကိုမသိဘူး
ခ်စ္တယ္...ဘယ္ေတာ့မွ မ႐ိုးတဲ့ ခ်စ္စကား
"ႏိုးၿပီလား ေကာင္ေလး.."
"Kyung.. "
ေခါင္းၿငိမ့္ရံုေလးသာ ၿငိမ့္ျပၿပီး Kyung ဆိုတဲ့ စကားအသံေလးထြက္လာတာ
"ဘာေျပာတာလဲ ေကာင္ေလး "
"Kyung ကြၽန္ေတာ့္ကို Kyungလို႔ေခၚေနာ္ "
ဟား...သူ႔နာမည္ေလးကို ေခၚခိုင္းတာေတာင္ မပြင့္မလင္းတိုး႐ွ႐ွနဲ႔
"အဲ့တာမ်ားကြာ ကိုယ့္ကို က်ယ္က်ယ္ေျပာပါလား ဟင္"
"႐ွက္လို႔ ဟီး!!"
အမယ္...အခုမွ ႐ွက္တတ္ေနတာတဲ့
"႐ွက္လို႔ ကိုယ့္နဖူးကို အရင္နမ္းတုန္းက မ႐ွက္ဘူးေပါ့ ဟုတ္လား
ဟမ္!! ေျပာပါဦး Kyungရဲ႕ "
"Jong jonginေနာ္ အဲ့ အဲ့တုန္းက ခင္ဗ်ားက ေရခဲတုန္းႀကီးေလ
အဲ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ႀကိဳးစားရတာေပါ့ဗ်
အားႀကိဳးမာန္တတ္ေလ ဟီး ^_^ "
တဟီးဟီးနဲ႔ ခြၽဲေနျပန္ၿပီ
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ခုေတာ့ သြားၾကမယ္ ညေနေစာင္းေနၿပီေနာ္
အိပ္ပုတ္ေလးရဲ႕ ကိုယ္က အိပ္ပုတ္ေတြကိုခ်စ္ဘူး"
ႏွာေခါင္းလံုးလံုးေလးကို ဆြဲပီး ေျပာလိုက္ေတာ့
"ကြၽန္ေတာ္က အိပ္ပုတ္ေလးကိုမခ်စ္ဘူးေျပာတဲ့
ဲ့ လူႀကီးကို ခ်စ္တာ သိလား မြ!!"
ေအာ္ေဟာ္~~ လူကိုနမ္းသြားျပန္ၿပီ!!!
ထေျပးေတာ့မယ့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ကိုလွမ္းဆြဲၿပီး..
ႏႈတိခမ္းႏွစ္ခုထိကပ္ေစလိုက္တယ္
အခုအေျခအေနက ေကာင္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတာရယ္
ႏူးညံတယ္~~
ျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာငး္ေလးျဖစ္ေနတဲ့ ခ်ယ္ရီေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းႏုႏုေလး~~
ထိကပ္လိုက္တာနဲ႔ မလႊတ္ခ်ငိေအာင္ ရစ္မူးေစတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါး႐ွ႐ွေလး~
ေက်းဇူးပါ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ဘဝထဲ ဝင္လာေပးလို႔
ေက်းဇူးပါ ရယ္ေမာရေအာင္ လုပ္ေပးလို႔
ေက်းဇူးပါ ခ်စ္တတ္လာေအာင္ သင္ေပးလို႔
ေက်းဇူးပါ ကိုယ့္ဘဝထဲ ဝင္လာေပးလို႔
အရာရာထက္ ျမတိႏိုးတဲ့ တစ္ေယာက္ေသာသူ
မလႊတ္တမး္ အနားမွာေနေပးမယ့္တစ္ေယာက္ေသာသူ
ဘဝရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ေဒသထက္ တစ္ဘဝစားလံုး ျဖစ္ေပးတဲ့အတြက္
ခ်စ္တယ္ ကိုယ္မင္းကို အရမ္းခ်စ္တာ....
နမ္း႐ိႈက္ၿပီးေတာ့မွ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
႐ွက္ျပံဳးေလး ျပံဳးေနတာ
ခ်စ္လို႔မဝတဲ့ ေႂကြ႐ုပ္ေလး
"First kiss!!!! jongin ကြၽန္ေတာ့္ကို နမ္းတာ ပထမဆံုးပဲ"
ဟား...ရင္ထဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက အတိုငိးမဆပင္....
"သိတယ္ ကိုယ့္အတြက္လည္း Kyungက ပထမဆံုးပဲ"
"တကယ္ တကယ္လား ဟိ!! တကယ္ေနာ္ မေနာက္ကဘူးေနာ္"
"မေနာက္ပါဘူးေနာ ္တကယ္ပါကြာ"
"ခ်စ္တယ္ Kyungsooေလးက Jonginႀကီးကို မ်ားႀကီးခ်စ္တယ္"
ခ်စ္တယ္ေျပာၿပီး ရင္ခြင္ထဲ ဝင္လာျပန္ၿပီ!!!
ဒါ ခ်စ္သူစျဖစ္ကတည္းက ျဖစ္လာတဲ့ အမူအရာေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္
"အင္းပါ ကိုယ္ကလည္း Kyungကို အရမ္းခ်စ္တယ္"
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး..
အႏူးညံဆံုး ျပံဳးမိၾကတယ္
Kim Jongin ဘဝမွာ Do Kyungsoo သာ႐ွိရင္ အရာရာျပည့္စံုပါၿပီ
"မနက္ၾက ကိုယ္နဲ႔အတူ သြားစရာ႐ွိတယ္ လိုက္ခဲ့ေစခ်င္တယ္ "
"အင္းပါ jonginဘယ္သြားသြား ကြၽန္ေတာ္ လိုက္ပါ့မယ္ဗ်ာ"
တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္တြဲၿပီး...
ခ်ယ္ရီပင္ေတြေအာက္ လမိးေလ်ွာက္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွတယ္
အင္း...အမွန္ေျပာရင္ေတာ့...
ခ်စ္ရသူ ႐ွိတာေျကာင့္ ျဖစ္မွာပါ..
*ေကာင္ေလးမ႐ွိရင္ ကိုယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနၿပီ
အဲ့တာေၾကာင့္ ေဘးမွာ အျမဲအတူ႐ွိေနေပးပါ*
💙💙 အျပာေရာင္ေႏြဦး 💙💙
မနက္ေစာေစာ...ေကာင္းကင္ျပာက ၾကည္လင္လြန္းေနတယ္
စိတ္ထဲေတာင္ အတိုင္းမသိ ၾကည္ႏူးေနရျပန္!!!
"ဟြန္႔...လာေခၚမယ္ေျပာၿပီး မလာေသးဘူး
ၾကာေနၿပီ Kim Jonginေရ.."
အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ရပ္ေစာင့္ေနရတာ 10မိနစ္ေတာင္႐ွိေနၿပီ!!!!!
"စိတ္ပုတ္တစ္ေယာက္ ေနာက္က်ေနျပန္ၿပီ.."
"ကိုယ့္ကို ေစာင့္ေနတာလား Kyung"
႐ွပ္အျဖဴေလးနဲ႔ ေခ်ာသန္႔ေနတဲ့ Jongin
မနာလိုတာေတြထဲ အဲ့တာလည္းပါတယ္
"မေစာင့္ပါဘူး...စိတ္ပုတ္တစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေနတာပါ "
"လာပါ Kyungရာ သြားၾကမယ္ဆို..."
လက္ကိုဆြဲၿပီး ယုယုယယ ေျပာျပန္ေတာ့လည္း...
ဆူေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းက ေျဖေလ်ာ့လာရၿပီ!!
"အင္းပါ သြားပါ့မယ္ လာပါ"
Jonginေခၚလာတဲ့ ေနရာကို ၾကည့္မိေတာ့....
စိမ္းစိုစို ျမတ္ပင္ေတြျပည့္ဝစြာ ေပါက္ေနတဲ့ အုတ္ပံုတစ္ခုပင္
"Jongin ဒါ..ဒါက.."
"အင္း...ကိုယ့္ေမေမေလ...."
ဝမ္းနည္းရိပ္သန္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေဆြးေျမ့ေနတဲ့ Jongin
"ေမေမ ေနေကာင္းတယ္မလား....သား မလာျဖစ္လို႔ စိတ္ဆိုးေနလား ဟင္
သားကေလ သိလား အသက္႐ွိတုန္းကေကာ ဂ႐ုမစိုက္သလို
ခုၾကေတာ့လည္း တစ္လတစ္ခါေတာင္ မလာႏိုင္ဘူးေနာ္
သားက ဆိုးတယ္မလား မလိမၼာဘူးေနာ္ ဟင့္!!
သားေလာက္ မိုက္တဲ့သူ မ႐ွိဘူးေနာ္ ဟင့္!!"
႐ိုက္ႀကီးတငင္ငိူေနတဲ့ သူ႔ေက်ာကံုးကို လက္ေလးနဲ႔ ပြတ္သတ္ ႏွစ္သိမ့္ေပးရံုျပင္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါ
ငိုပါ ရင္ထဲက အစိုင္အေတြ ကုန္တဲ့ထိ!!
ငိုပါ အရင္လိုအခ်ိန္ေတြကို ေနာင္တရစရာ မ႐ွိေတာ့တဲ့အထိ!!
"Kyung "
ခပ္တိုးတိုးဖြင့္ဟလာတဲ့ Jonginအသံ~~~~
"ကိုယ့္ကို ခဏေလး ဖက္ထားေပးေနာ္ ရင္ထဲတင္းက်ပ္ေနလို႔!"
တိုးလ်လ်ထြက္လာတဲ့ စကားသံအေနာက္
သူ႔ရဲ႕ တကိုယ္လံုးကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားမတတ္ တင္းက်ပ္စြာ
ဖက္ထားေပးမိတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ ေျဖေျဖာက္ပါ jongin~~
ငိုလို႔တိတ္သြားေတာ့မွ အုတ္ပံုအနား....
ႏွစ္ေယာက္သား လက္ခ်င္းတြဲ ထိုင္ေနမိတယ္...
ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနေပမဲ့ ရင္ထဲကေတာ့ ပူေလာင္ေနဆဲပါ
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖြင့္ဟ ေျပာလိုက္ပါ jonginရယ္
"Kyung သိလား...ကိုယ္အလယ္တန္းတတိယႏွစ္တုန္းကေလ
ကိုယ္က စာေတာ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တာမို႔ အျမဲတန္းစာပဲလုပ္ခဲ့တာ
ေမေမက သူနဲ႔အတူတူ ထမင္းစားမယ္ေျပာလည္း ကိုယ္အခ်ိန္မေပးခဲ့ဘူး
႐ွိတာမွ ကိုယ္နဲ႔ေမေမ ႏွစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတာကို ကိုယ္က ျပစ္ထားသလို
ေမေမကို႔ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး ဟူး~~"
"Sam Yixingကေကာ.."
"အာ...Hyungက ကိုယ့္ေဖေဖေနာက္ လိုက္သြားခဲ့တာေလ
ေမေမနဲ႔ ေဖေဖ အိမ္ေထာင္ကြဲေတာ့ ကိုယ္က ေမေမနဲ႔က်န္ခဲ့ၿပီး
Hyungက ေဖေဖနဲ႔လိုက္သြားခဲ့တာ အဲ့ကတည္းက ေမေမအထီးက်န္ေနတာျဖစ္ခဲ့မွာပါ"
ဒီလို အျဖစ္ပ်က္ေတြ ႐ွိမွန္း သူတကယ္မသိခဲ့ရတာ......
"တစ္ေန႔ ကိုယ္ေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ့ ေမေမဧည့္ခန္းထဲမွာ သတိလစ္ေနခဲ့တာ ဟင့္!! ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ဆရာဝန္က
ႏွလံုးေရာဂါေနာက္ဆံုးအဆင့္တဲ့ေလ.....ကိုယ္အဲ့တုန္းကဆို
ကမာၻပ်က္မတတ္ျဖစ္ခဲ့ရတာ ေနာက္ႏွစ္လေလာက္ေနေတာ့
ေမေမ ကိုယ့္ဘဝတည္းက အၿပီးအပိုင္ထြက္သြားခဲ့တာပဲ"
"Jongin..."
"ကိုယ့္ေမေမ ေသရတာ ကိုယ္အေရးမပါတဲ့ စာေတြ လုပ္လို႔ျဖစ္ရတာဆိုၿပီး
စာမလုပ္ေတာ့ပဲ ခက္ထန္တဲ့ Kai အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တာ
Jonginအျဖစ္ကိုေတာ့ Kyungေရာက္လာေတာ့မွ ေျပာင္းလဲခဲ့တာ
အဲ့တာေၾကာင့္ Kyungပါ ကိုယ္ကို႔စြန္႔ခြာမသြားနဲ႔ေနာ္"
မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ သူကိုျမင္ေတာ့
ရင္ဘက္ထဲက တင္းက်ပ္လာခဲ့တာ
2ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ မ်ိဳသိပ္ထားခဲ့တဲ့
ဲ့ သူဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွပင္ပန္းခဲ့မလဲ
"အင္းပါ...အင္းပါ...ကြၽန္ေတာ္ jonginကိုဘယ္ေတာ့မွ မထားခဲ့ဘူး
ေမာင္းထုတ္ရင္ေတာင္မွေလ ေနာက္တစ္ခါ မ်ိဳသိပ္မထားပဲ ဖြင့္ဟပါေနာ္
ခ်စ္တယ္ Jongin အရမ္းခ်စ္တယ္..."
"ကိုယ္လည္းKyungကို အရမ္းခ်စ္တယ္ "
ခုေတာ့ Jonginစိတ္ေတြ ျပန္လည္အဆင္ေျပလာၿပီထင္ပါတယ္...
T~B~C~~~~~~~
ျပန္လာပါၿပီ☺☺☺
Kaiဘဝက ဘယ္လိုေရာက္လာခဲ့လဲဆိုတာ ေျပာျပပါၿပီေနာ္
မူလဇာတ္လမ္းတီထြင္သူအား အထူးပင္ေလးစားလ်ွက္ပါ