"Benden nefret ediyormuş gibi uzağa gidiyorsun, benden nefret ediyor musun?"
❀❀❀
Alfredo, öğle yemeğinde onlara katılması için Selena'yı zorladı.
"Dışarıda oturuyorum, böyle iyiyim." Alfredo zorla ayağa kaldırırken ısrar etti.
"Güzel, ben değilim. Justin bir pislik olduğu için, bu geri kalanımızın da pislik olması gerektiği anlamına gelmez."
Selena dudağını ısırdı, "O bir pislik değil." diye savundu. "Sadece, o böyle."
"Doğru... ve benim de Taylor Swift en iyi arkadaşım." Alfredo alayla kaşlarını kaldırdı.
Selena kaşlarını çattı. "O benim en iyi arkadaşım."
Alfredo gözlerini devirdi. "Öyleyse yalnız başına oturmana izin veriyorsa korkunç bir şey yapıyor."
Selena, Alfredo'nun kendisini kafeteryaya doğru çekmeye çalıştığı sırada direndi. "Alfredo gerçekten! Aç bile değilim!"
Tabii ki, herkes onu kafeteryaya sürüklerken Selena'yı görmezden geliyor gibi görünüyordu. İçeri girdiklerinde, sadece bugün için olduğuna karar verdi.
"Burada ne yapıyorsun?" Sofia, sandalyelerden birine Selena oturduğunda sorguladı. Selena dudağını ısırdı ama bir şey demedi.
"Selena bizden biri," Alfredo kaşlarını çattı, "Bizimle oturmasına izin vermiyor musun? Seni lider olarak seçtiğimizi hatırlamıyorum."
Sofia dikkatini başka yere verdiğinde, gözlerinin parlamasıyla Selena onun baktığı yere baktı. Justin masalarına doğru yaklaşıyordu.
"Hey," diyerek herkese selam verdi Justin. Herkes başıyla selam verdi ve Justin, Sofia ile Selena'nın arasındaki boş sandalyeye oturdu.
Selena gerildi.
"Hey, Justin." Sofia, ona yakın durarak cilveli bir şekilde konuştu. Selena, Justin'in başını çevirip ona gülümserken gördüğünde, ateşli bir kıskançlığın vücudunu esir aldığını hissetti. Selena bir şey söylemek istedi ama yapamadı.
Ne söyleyebilirdi?
"Yorgun görünüyorsun dostum," dedi Alfredo.
Justin tepki olarak sadece omuz silkti. "Dün gece fazla uyuyamadım."
Sofia sırıttı. "Beni arayabilirdin ve ben de uyuman için yardım edebilirdim."
Selena, kucağındaki ellerini yumruk yapıp sıktı. O henüz 12 yaşında bir kız çocuğu, diye geçirdi içinden ama sakin olamadı.
Sofia, Selena'ya imalı bir bakış attı, "Ne, suaygırı acıkmadı mı?"
Selena, önündeki masaya boş bakışlar attı. "Hayır aç değilim."
Sofia, şaşırmış gibi yaptı. "Gerçekten mi?"
Selena, neredeyse yardım etmesi için Justin'e baktı. Eğer onu savunmayacaksa, kalkıp gidecekti.
"Herkesin kilosu ve yeme alışkanlıklarıyla dalga geçmezsen sevinirim." Demi sıktığı dişlerinin arasıdan konuştu.
"Ah, evet?" Sofia alayla sırıttı, "Bu konuda ne yapacaksın?"
Demi sertçe sandalyesini iterek kalktı ve Sofia'da aynısını yapmak üzereyken Justin dövmeli koluyla, bunu engelledi ve Sofia'yı sandalyesine geri çekti. "Yeter."
Demi de oturmadan önce son defa Sofya'ya dik dik baktı.
"Görüyor musun?" Sofia bakışlarını Justin'e çevirdi, "Selena bizimle oturmamış olsaydı, bunların hiçbiri olmazdı."
"Bu doğru değ-" Alfredo bunun doğru olmadığını söyleyeceği sırada Sofia onun sözünü zaferle sırıtarak kesti.
"Bu doğru." Sofia, Selena'ya doğru döndü. "Üzgünüm tatlım, ama artık bizimle oturmaman gerektiğini düşünüyorum."
"Buna sen karar veremezsin!" Alfredo sertçe karşı çıktı.
Sofia, Selena'ya dik dik bakarak açıkça tehdit etti. "Selena?"
Selena uzağa baktı. Bir korkak olmak istemedi ve Sofia'nın onu böyle yıkmasına izin vermek istemedi ama o anda bir seçeneği olmadığını hissetmişti. "Sorun değil, zaten burada olmak istememiştim."
Zil çaldı ve Selena Justin'e doğru baktı. Justin'in onun için konuşacağını ummuştu ama yanılmıştı.
❀❀❀
"Anne lütfen-"
"Hayır dedim."
Justin bugün okula erken gelmişti ve muhtemelen çok yorgun olduğu için yapmak istediği tek şey dönem boyunca uyumaktı. Ancak öğretmeninin çocuğu, annesiyle tartışırken uyumak çok zordu.
"Sadece Michael'ın evine gidiyoruz. Yemin ederim, uygunsuz bir şey olmaz." Bayan Hemmings'e yalvaran gözlerle bakarken, söz verdi.
"Luke Robert Hemmings-"
"Lütfen?"
Derin bir iç çekti ve izin vermeden önce ona baktı. "Oh, tamam." dediğinde çocuk sırıttı ve yüzü aydınlandı.
"Teşekkürler anne," dedi teneffüs zili çaldığında. Luke sırıtarak sınıftan çıkmak üzereyken Selena'ya çarptı.
"Oh!" Luke utanmıştı. "Üzgünüm, Selena."
Selena gülümsedi. "Sorun değil... Luke, değil mi?"
Sanki daha mümkünmüş gibi, Luke'un yüzü kızardı. Başını hafifçe salladı ve hızlıca sınıftan çıktı.
"Çocuklar, adımı biliyor!" Luke, Ashton, Calum ve Michael'a birlikte sınıftan çıktıklarında bağırdı. Selena sırıtarak kafasını salladı. Birinci sınıf öğrencisi, gerçekten çok tatlıydı.
Selena'nın sırıtması, başını kollarına yaslayıp sıranın üzerinde uyuyan Justin'i gördüğünde hızla kayboldu. Derin nefes alarak yanındaki boş sandalyeye doğru ilerledi.
Bayan Hemmings dersine başladığında, Justin başını kaldırarak, elleri arasına aldı ve şakaklarını ovdu. Selena endişe içinde ona baktı ve kendini sormaktan alıkoyamadı, "İyi misin?"
Cevap vermesini beklemiyordu açıkçası ama Justin, "Sadece küçük bir baş ağrısı." diye mırıldandı.
"Hemşireye gitmen gerekiyor mu?" Selena, Bayan Hemmings'in duymaması için fısıldadı.
"İyiyim," dedi Justin tersleyerek. İhtiyacı olan son şey onun konuşmaya başlaması ve daha da kötüleştirmesiydi.
Selena gözlerini kırpıştırdı ve konuşmayı kesti. Bayan Hemmings sınıf geçmek için verilen ödevlerin çıkmasını istedi. Justin kollarını masaya uzatıp, tekrardan başını yasladı ve gözlerini kapattı.
Selena kaşlarını çattı. Sınıfta uyumakta zorlanacağını biliyordu.
Dersin bitimine birkaç dakika kalmıştı ve Bayan Hemmings, herkesin ilerleyişini görmek için sınıfın etrafında dolaştı. Justin'in masasının önünde durdu ve omzuna dokundu. Justin başını yavaşça kaldırdı.
"Justin, sınıfta uyumayı bırakmaya ihtiyacın var. Çalışmaya başladınız mı? Nerede?"
Justin hala uyku sersemiydi, "Ne?"
Bayan Hemmings yerde bir şey fark etti. Hiç tereddüt etmeden yerdeki tamamen dolu olan kağıdı eline aldı. Justin'in isminin üstüne karalanmış olduğunu gördü.
"Oh, çoktan bitirmişsin." Bayan Hemmings gülümsedi, "Ama burası bir sınıf yatak odası değil, bu yüzden seni artık bu sınıfta uyurken görmek istemiyorum."
Bayan Hemmings kağıdı masaya bırakıp uzaklaştığında, Justin'in kafası karışmıştı. Adını kağıda kendisi yazmamıştı, nasıl bitirmişti?
Kağıda bakmadan önce sınıfın etrafına baktı. Mükemmel el yazısının farkına son anda vardı. Bu..
Selena'ya baktı.
Defterinin arasında duran kağıdı doldururken gülümsüyordu, kendi çalışma sayfasınıda tamamdalıktan sonra, masanın köşesine koydu.
---
SELENA BU KADAR SAF OLMA YAZARKEN ÇILDIRIYORUM..