A/n: Iplay nyo po ang song the whole time na binabasa to kasi ito yung music sa radyo ng sasakyan ni Mei :)
*~*
"Ang tanga mo talaga Mei." naibulong ko habang tinatanaw sya mula dito sa kotse ni Daddy. Dumating kasi sila kahapon, kaya hiniram ko na muna ang kotse nya papuntang school. Marunong naman akong magmaneho kahit papano.
"Umalis na tayo..." I said to myself, pero... ewan ko ba, di ko magawang ialis ang tingin ko sa kanya na nakatayo sa gilid ng kotse nya.
I think his waiting for someone... Eunice for sure.
Para lang akong isang admirer na hanggang tingin lang mula sa malayo. Ang pathetic talaga. Ako na nagpapakatanga ng dahil lang sa isang GEEK na niligawan ko for fun, na dapat tinuruan kong magmahal ... not expecting that I'm gonna be hurt in the process.
"Sana pala nalaman ko in the first place na kahit geek ka, may minamahal ka na pala. I would have not wasted my time playing around."
Napabuntong hinga ako habang nakatingin pa din sa kanya na ngayon ay inaayos ang eyeglasses nya habang yung isang kamay nya ay nasa loob ng bulsa ng pantalon nya.
"Mga panirang eyeglasses talaga. Ha-ha" I could still remember how much I hated those glasses before... and even until now. Panira kasi ng view eh! Ang pogi nya sana kaso sa suot nyang yan, tas sa damit pa, plus ang laging pagharap nya sa mga libro... geek na geek eh!
But then, kahit ganun sya... mas gusto ko nalang din ang ganun kesa gwapo nga, magaling manamit, pero manloloko naman. That's why I can't help but compare him to Kuya Johna na sobrang galing sa kalokohan.
"Xavier ko," I know he's not mine. He was never mine. But still, I want to call him that way...
"X--avier k--o..." Napakagat labi ako sa nakita ko. She hugged him. He hugged her back. Dumating na kasi hinihintay nya. Sino? Si Eunice. "Be faithful to that b*tch." Pasensya na pero di ko na mapigilan ang sarili ko calling her that way cause she really is.
Bakit parang ang pait ata ng panlasa ko? Kinuha ko nalang yung maliit na salamin to check my tongue pero iba nakita ko. It's my eyes fault.
"Talo ka na nga, iiyak ka pa? Gaga ka?!" sabay punas ko sa mga luha ko.
Sa totoo lang, I've never cried this much after the night I've known something 5 years ago. Kasi sabi ko sa sarili ko, weak lang ang umiiyak. At hindi ako weak! Di ko matatangap na weak ako... cause I'm strong. Siguro nga lang, my strength wasn't enough to bear with the pain.
Nakatingin pa din ako sa kanila na mas lalong nagpapasikip ng dibdib ko. Tanga tangahan lang peg ko nuh? Dapat kasi magdrive na ako paalis ng school.. pero eto ako, nanood pa ng isang free & live romantic movie. Masokista na kasi ata ako.
"D*mn this feeling..." I can't control my tears anymore kaya hinayaan ko nalang. Pampabalabas na din ng sakit.
Pano bang mabuhay ng wala sya? Yan yung tanong ng isang babaeng hiniwalayan ng bf nya sa akin. That time, I never realized how much it hurts kaya siguro nasabi ko yun na di man lang sinubukang ilagay ang sarili ko sa kinatatayuan nya.
But now... I ask the same question to myself. "Pano nga ba mabuhay ng wala sya?" Napangiti pa ako ng konti bago sinubukang bigkasin ang sinagot ko noon sa babae. "Simple lang. Huminga ka!"
Ang tanga naman kase ng tanong dba? Kasi sa pagkakaalam ko, oxygen lang ang kailangan para mabuhay ka aside na siguro sa basic needs tulad ng pagkain. Pero mali ako. Humihinga ka nga pero para namang di nabubuhay kasi imbes na kumain, mag-aral, mag enjoy ... nakakulong nalang sa kwarto at umiiyak. It's not what you call living, right?
"Lecheng isipan to oh." Ano bang connect ng pinag-iisip ko eh di ko naman sya mahal, ni hindi nga kami eh. Nasanay nga lang talaga ako na andyan sya... kinukulit ko, pinapakilig, iniinis, ginugulo, lahat lahat na!
Nasanay ako na may isang geek na namumula dahil sa mga banat ko, na kahit sobrang nakakainis na ako eh nagagawa pa ding mag-alala sa akin, na kahit lagi akong nagmumura eh nagagawa pa din akong intindihin... at lalong lalo na kahit wala na ako sa mood, ay nagagawa nya akong pangitiin sa mga simpleng mga katagang binibitawan nya. Plus, kahit ang bobo ko sa subject nya eh nagagawa pa din nyang maghanap ng paraan para matulungan ako.
Kaso wala na. May nagmamay ari na sa kanya, so kelangan ko ng dumistansya kahit na sa kanya lang ako natutuwa ng ganito. Pag taken na kasi, dapat nilalayuan na. Ayokong makasira ng relasyon.
"At least, yung goal ko na turuan syang magmahal eh na-achieve ko pa din... kahit di sya sakin nahulog."
Diba yun naman sinabi ko noon? Teach him to love even if it's not with me.
De, Mission accomplished.
"Eunice, try mo lang saktan yang si Geek... di talaga ako magdadalawang isip na ipatapon ka sa hawla ng mga leon." In the case of Xavier, no need. Kasi alam ko namang matinong magmahal si Xavier.
Mas nilakasan ko ang volume ng kanta ng radyo saka sinabayan nalang.
"♪ I can't breathe... without you, but I have to.
Breathe... without you, but--"
"Drama!"
Natigilan naman ako sa pagkanta at napalingon sa nakaupo sa driver's seat. At mukhang kakapasok lang nya sa kotse >_< Hinimas himas pa talaga eh!
"Anong ginagawa mo dito ah?!" Tanong ko pero di nya ako pinansin at nakatingin lang dun sa bintana na malapit sa akin.
"So di mo na talaga sya nililigawan?"
"Di na." sagot ko kaagad. Alam nya namang nililigawan ko si Geek eh, so what's the purpose of not telling him?
"Ganun lang yun? Eh mukhang mahal mo na... bakit di mo ipaglaban?." seryoso nyang sabi sakin. =.= Tch. Kelan pa sya naging matinong kausap?
"Mahal ka dyan! Wala akong gusto dyan" Wala akong gusto kay Xavier! Mahirap ba intindihin yun?!
"Wala tas... haaay." Kumunot noo nya tas hinawakan ang manibela saka hinimas himas. "Bakit madami sa babae indenial?"
"Bakit sa lalaki, wala?" =__________= Emote na emote na ako tas may papasok na lang na epal na Kapre! Bwiset.
"Meron din... ako." mahinang sagot nya habang nakatingin sa manebela.
Napataas naman kilay ko sa sagot nya. Anong kadramahan to? -________-"
Bigla syang humarap sa akin, "Actually, may favor sana ako sayo."
Favo-- Nabigla naman ako ng hinawan nya ang magkabilang pisngi ko. "Umiiyak ka din pala? Akalain mo yun! Hahaha!" sabay pahid sa mga luha ko.
Peste >_______< Ang sarap tadyakan neto eh! Kala ko, seryoso na!
Inalis ko ang kamay nya saka sya sinamaan ng tingin. "Pwede ba! Umalis ka nga! Di naman kita pinapasok dito ah!"
"HB neto..." tas napakamot sya sa batok nya saka tumingin ng seryoso sa akin. Eto na naman tayoo~ Huminga naman sya ng malalim saka nakipagtitigan sa mata ko. "Mei, tulungan mo ko kay Jilian o."
"Huh? O?o" Ano daw?
"S--abi ko ... tulungan mo ko dun sa ex ko." Halatang nahihiya pa sya ng sabihin yan kasi nauutal pa talaga habang pahina ng pahina ang boses nya. Marunong din palang mahiya eh.
Di muna ako sumagot at tinignan muna sya. Grabe ah~ Mukhang seryoso talaga sya. Ibig sabihin, nagmamahal din pala to ng totoo?
"Eh ba't ako pa?" tanong ko. "Maghanap ka nalang iba, busy ako."
"Close kasi kayo! Please?" paliwanag slash pakiki-usap nya. Ok, ngayon ko lang sya nakitang ganito. -______- Di nga bagay eh.
"Nung close pinagsasabi mo dyan? Wala kaya akong kilalang Jil--" Nahinto ako sa pagsasalita nang maalala si...
"Ate Jilian Ruiz?!"
At hindi naman sya nag alinlangang tumango. OMO! O.O Naging boyfriend ni Ate tong si Jasper?! Eh dba magkasama naman palagi sila Enzo at Jasper, so kilala nya si Enzo personally? Bakit di nya nasabi sa aki--
"Mei may tanong ako..." sabi nya habang kinakalabit ako pero di sya sa akin nakatingin kundi sa likuran ko.
"Ano?!" saka ko hinawakan ang kamay nya para matigil na.
"Sigurado kang di mo sya nililigawan?" Tatlong segundo din bago ko magets yung tanong nya. Ang layo naman kasi ng tanong nya sa pinag-uusapan namin dba?! =____=
"Oo" walang gana kong sagot. Naalala ko na naman yun eh!
"Wala syang gusto sayo?" tanong na naman nya.
Nagawa ko pa syang irapan bago sinagot ang tanong nyang walang kabuluhan. "Obvious ba? Syempre wala!"
"So ok lang makita nya tayo ng magkasama?" pangatlong tanong nya.
"Huh?" (-?-) Pramis naguguluhan na ako sa lalaking to.
"Sabi ko, ok lang na makita nya tayong magkasama... di ba sya magseselos?" Napahawak ako sa noo ko nang madinig yung tanong nya. Meeeeh gheeed >___< Nakakasira sya ng bait!
"Bakit ba nagtatanong ka ng ganyan?! " Sabi ng may iba ng mahal tas magseselos?! Gago pala to eh! Di makaintindi!
"Eh kasi nakatingin lang naman dito yung Prof mo!"
Agad akong napalingon sa bintana ng kotse at nakita ko nga syang nakatingin dito. He was just staring blankly. No expression can be seen on his face.
Iniwas ko ang tingin ko saka nginitian si Kapre...
"Di yan magseselos... Bakit? Naging kami ba?
Morever, I'm just his student." </3
*~*
A/n: Guys! Pasensya na po. Kung nagtataka kayo kung bakit ganito lagi ang ending ng each chapter, nakagawian ko lang po talaga sa kwentong to na ganyan ang ending. I'm really sorry. Pasensya na din kung di ako nakakareply sa comments nyo. Nahihirapan po kasi ako pag time na i message ko kayo na me UD na :) Pero I'll try to reply :)
Next chapter: will probably be tomorrow kung di ako tamarin! :) Waley kasi kaming class bukas eh.