"Που πας?"
Ακούστηκε η φωνή του πατέρα μου από την κουζίνα.
"Στο δωμάτιο μου! Να αλλάξω!"
Απάντησα και ανέβηκα τις σκάλες.
Μπορώ να πω, πως μετά από δύο ώρες συζήτηση έχω ηρεμήσει αρκετά...
Καιρός ήταν! Με έπρηξες!
...
Γιατί δεν απαντάς?
Εκεί έξω υπάρχει ένας τρελός δολοφόνος που θέλει να με σκοτώσει και εγώ θα ασχολούμαι μαζί σου?!
Με πλήγωσες ταμάλα!
Λίτσα σε παρακαλώ! Θέλω λίγη ησυχία! Σε παρακαλώ!
Εντάξει... Μόνο για λίγο!
Επιτέλους!
...
Μπήκα στο δωμάτιο μου και χωρίς να κλείσω την πόρτα περπάτησα μέχρι το μπάνιο. Αφού τελείωσα την βραδινή μου περιποίηση έβγαλα τα παπούτσια με τις κάλτσες και έμεινα ξυπόλυτη. Έπλυνα τα χέρια μου και πλησίασα την μισάνοιχτη πόρτα, για να πάω στην ντουλάπα να αλλάξω. Αυτό που είδα έκανε το αίμα μου να παγώσει.
Η μπαλκονόπορτα είναι ανοιχτή και στο δωμάτιο-ντουλάπα ήταν ανοιχτά τα φώτα. Μέσα στον καθρέφτη είδα μια σκιά ενός μεγαλόσωμου άντρα με μαύρη μπλούζα και μπλε σκούρο παντελόνι. Κρύφτηκε ανάμεσα στα καινούργια ρούχα που πήρα σήμερα και έπειτα τα φώτα έσβησαν. Πλέον όλα ήταν κατάμαυρα και στον καθρέφτη δεν φαινόταν τίποτα.
Τι υποτίθεται πως πρέπει να κάνω?
Το κινητό σου που είναι?
Στην τσέπη του παντελονιού μου!
Και που είναι το παντελόνι σου?!
Εεεεε.... Που είναι?
Εμένα ρωτάς?!
Περίμενε να το βρω!
Μην βγεις έξω!
Και πως θέλεις να το βρω?!
Που στο διάολο το άφησες?!
Δεν ξέρω! Α περίμενε!
Τι έγινε?
Το φοράω! Αφού δεν άλλαξα ρούχα!
Ηλίθια! Τέλος πάντων... Στείλε μήνυμα στον μπαμπά σου και πες του να έρθει!
Μισό!
Το άνοιξα και βρήκα την επαφή του.
Προς: Μπαμπάς
Μπαμπά κάποιος είναι στην ντουλάπα του δωματίου μου! Σε παρακαλώ έλα! Είμαι στο μπάνιο
Παραδόθηκε 5:28
Διαβάστηκε 5:30
Από: Μπαμπάς
Κάνε σαν να μην συμβαίνει τίποτα
Στάλθηκε 5:32
Τι εννοεί σαν να μην συμβαίνει τίποτα?! Εδώ εγώ κοντεύω να πάθω εγκεφαλικό!
Για να πάθεις εγκεφαλικό χρειάζεσαι κάτι που δεν έχεις!
Τι?
Εγκέφαλο!
Νομίζεις πως είναι ώρα για τις μαλακίες σου?!
Έχω αρχίσει να υποψιάζομαι πως δεν με συμπαθείς...😥
Άντε καλέ! Γιατί το λες αυτό?!
"Εβίτα έρχεσαι λίγο που σε θέλω?"
Ακούστηκε η φωνή του πατέρα μου αρκετά κοντά. Άνοιξα δειλά την πόρτα και είδα τον πατέρα μου να είναι δίπλα στο κρεβάτι χαλαρός. Μόλις με είδε χαμογέλασε και με κοίταξε στα μάτια.
"Έλα λίγο. Δεν θα σε καθυστερήσω πολύ..."
Είπε και με πλησίασε. Πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου και αρχίσαμε να περπατάμε με γρήγορα βήματα έξω από το δωμάτιο μου. Αφού βγήκαμε έκλεισε την πόρτα και με πήρε αγκαλιά σηκώνοντας με από το έδαφος. Τύλιξα τα πόδια μου γύρω από την μέση μου καθώς έτρεχε, όσο πιο αθόρυβα μπορούσε, στις σκάλες. Πήγε στην πόρτα και την άνοιξε ενώ συνέχιζα να είμαι πάνω του. Έξω από το σπίτι ήταν πολύ σωματοφύλακες που πρόσεχαν μην έρθει κανείς.
"Δημήτρη."
Φώναξε και ο σωματοφύλακας που ήταν μπροστά μας γύρισε.
"Πήγαινε με τους άλλους μέσα και έλεγξε το σπίτι! Τώρα!"
Είπε απαιτητικά. Ο σωματοφύλακας έγνεψε θετικά και έκανε νόημα στους άλλους να μπουν στο σπίτι. Ο πατέρας μου με άφησε κάτω και με κοίταξε στα μάτια πριν μιλήσει.
"Περίμενε εδώ!"
Έγνεψα θετικά και σε δευτερόλεπτα χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο αφού μπήκε μέσα στο σπίτι. Μετά από λίγο βγήκε κρατώντας κλειδιά αυτοκινήτου. Με σήκωσε ξανά από το έδαφος ενώ άρχισε να τρέχει στο γκαράζ. Εκεί υπήρχαν διάφορα αυτοκίνητα αλλά με γρήγορο βήμα πλησίαζε αυτό👇
Με έβαλε στην θέση του συνοδηγού και αφού μπήκε και εκείνος έβαλε μπρος και άρχισε να τρέχει με αρκετή ταχύτητα. Εγώ μαζεύτηκα στην θέση μου βάζοντας τα πόδια μου να ακουμπάνε την κοιλιά μου. Ο πατέρας μου πήρε το τηλέφωνο του και πληκτρολόγησε έναν αριθμό. Έπειτα έβαλε το τηλέφωνο στο αυτί του χαμηλώνοντας ταχύτητα.
"Έλα... Σε ξύπνησα?... Μάλλον κάποιος είναι στο σπίτι μου... Η Εβίτα είδε κάποιον στην ντουλάπα του δωματίου της... Μάλλον... Που θες να ξέρω?!... Όχι!... Καλά είναι.... Δεν ξέρω Αλεξάντερ!... Τους είπα να ψάξουν και φύγαμε!... Ερχόμαστε!... Σε πέντε.... Δεν πρόκειται... Γεια..."
Τον άκουσα να λέει αλλά δεν γύρισα να τον κοιτάξω. Μόλις άφησε το κινητό αύξησε την ταχύτητα του αυτοκινήτου, ενώ μου έριχνε κλεφτές ματιές για να βεβαιωθεί πως είμαι καλά. Μετά από λίγα λεπτά χαμήλωσε την ταχύτητα του αυτοκινήτου και έστριψε μέσα στην αυλή ενός σπιτιού που έμοιαζε αρκετά με το δικό του. Πάρκαρε το αυτοκίνητο και άνοιξε την πόρτα για να βγει έξω. Δευτερόλεπτα μετά άνοιξε και την δική μου ενώ με σήκωσε σε στυλ νύφης. Όταν φτάσαμε απέναντι από την πόρτα, την χτύπησε. Σχεδόν αμέσως άνοιξε και είδαμε τον Αλεξάντερ γεμάτος αγωνία. Μόλις με είδε με πήγε αγκαλιά και έκανε χώρο στον πατέρα μου να περάσει. Αφού έκλεισε η πόρτα με έσφιξε περισσότερο πάνω του χωρίς να πει τίποτα. Η Ρόζα με πλησίασε και απομάκρυνε τα μαλλιά από το πρόσωπο μου για να την κοιτάξω. Της χαμογέλασα πικραμένα ενώ επεξεργαζόταν το πρόσωπο μου. Μου ανταπέδωσε το χαμόγελο και χάιδεψε το μάγουλο μου. Μετά από λίγα λεπτά σπάσαμε την αγκαλιά και ο Αλεξάντερ με κοίταξε στα μάτια. Έπειτα έτρεψε το βλέμμα του στον πατέρα μου, ο οποίος καθόταν στον καναπέ κοιτώντας το πάτωμα, καθώς τα χέρια του είχαν μπλεχτεί στα καστανά του μαλλιά. Πραγματικά ήταν σε χειρότερη κατάσταση από εμένα. Είχε ασπρίσει και ήταν έτοιμος να κλάψει. Δεν άντεχα να τον βλέπω έτσι, χωρίς να πω τίποτα άρχισα να τον πλησιάζω και όταν έφτασα απέναντι του έσκυψα στο ύψος του. Με κοίταξε στα μάτια. Σε δευτερόλεπτα βρέθηκα μέσα στην αγκαλιά του. Με έσφιξε σαν να φοβόταν πως θα φύγω. Όλα τα συναισθήματα του έβγαιναν σε μια αγκαλιά.
Άγχος για το τι θα ακολουθήσει.
Φόβος για το αν θα πάθω κάτι.
Πόνος για το παρελθόν που αναγκάστηκα θυμήθηκε.
Αβεβαιότητα για τι πρέπει να κάνει.
Λύπη για αυτά που πρόκειται να συμβούν.
Θυμός που επέτρεψε σε κάποιον από το παρελθόν να ανακατευτεί στο παρόν.
Απογοήτευση που δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο.
Νευρικότητα για όλα.
Γεια σας!! Τι κάνετε?
Σας άρεσε το κεφάλαιο?
Γράψτε σχόλιο ή πατήστε το αστεράκι.
Μέχρι το επόμενο...
ΤΑ ΛΈΜΕ!!!