Τα χέρια δεμένα σφικτά με αλυσίδες
Το όνειρο τόσο κοντά
Αλλά τόσο μακρυά
Σχεδόν το αγγίζω
Το νιώθω
Το μυρίζω
Και παλεύω να το φτάσω
Πρώτη προσπάθεια
Οι αλυσίδες με αποτρέπουν
Δεύτερη
Με πονούν
Τρίτη
Τα δεσμά βάφονται με αίμα
Τα χέρια πληγωμένα
Καταδικασμένα
Αυτή είναι λοιπόν η μοίρα;
Κι αν είναι, δεν την αποδέχομαι
Δεν την πιστεύω
Τίποτα δεν τελείωσε
Οι αλυσίδες μπορεί να με πονούν
Να με κάνουν να υποφέρω
Αλλά δεν μπορούν να με σπάσουν
Αξιολύπητες αιματοβαμμένες αλυσίδες
Ούτε το χρώμα σας δεν μπορέσατε να κρατήσετε
Πως θα φυλακίσετε εμένα;
18/07/2018