Chapter 24
When all their eyes turned on me, I can't help but to bowed my head. I want to run away from their eyes. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko.
"I-I uh--" I tried to talk but no words were coming from my mouth. Ahmed was about to hold my hand when I heard Triton's voice.
"Ma," he called his mother.
Nang nag-angat ako ng tingin ay ilang saglit na tumitig si Tita Taliya kay Triton hanggang sa bigla na lamang itong pumalakpak para kuhanin ang atensyon ng lahat.
Nawala ang kanilang mga mata sa akin at lahat kami ay nakatitig na kay tita. She smiled at me, mabilis siyang lumapit sa akin at marahan niyang hinawakan ang aking mga balikat.
"Bakit hindi muna kayo bumili ng foods ni Ahmed, Euphie? Idamay mo na rin sila Kuya Travis at Tyrell. Please? Hindi ko na kasi mauutusan ang mga kuya mo dahil siguradong napagod sila sa biyahe."
"It's okay Tita," si Ahmed na ang sumagot sa kanya.
"Thanks Ahmed," tipid na sagot ni Tita bago ito lumingon kay Trent na hindi pa rin umaalis sa kanyang posisyon.
"Trent, come here. Who told you na dito ka dumiretso?" hindi na nakasagot si Trent dahil tumawag na sa kanya si Troy Ferell.
"Let's go Euphie," bulong sa akin ni Ahmed.
Kumuha ng cash si Tita sa kanyang wallet at ibinigay niya ito sa amin ni Ahmed. Pansin ko na bahagyang tumango si Ahmed kay Tita Taliya bago niya ako tuluyang hinila papalabas ng kwarto ni Triton.
Tipid akong sumulyap kay Triton pero siya na mismo ang nag-iwas ng tingin sa akin.
I'm sorry Triton.
Nasa labas na kami ni Ahmed, hindi niya binibitawan ang kamay ko habang naglalakad kami sa pinakamalapit na fast food chain.
"Tita Taliya intentionally brushed us," tumango ako sa sinabi ni Ahmed.
Maybe she'll explain everything to her sons, na kami na ni Ahmed. Dati ko pa napapansin na lagi nilang inaasar si Triton sa akin.
I really don't mind before, dahil buong akala ko ay nagbibiro lamang sila at gusto lamang nilang inaasar si Triton. I really didn't know that there's something behind their silly teases.
Nanatili akong tahimik at naghihintay sa lamesa habang si Ahmed ang bumibili ng pagkain. Ilang beses siyang sumusulyap sa akin at ngumingiti ako sa kanya.
Nang makatapos siya sa pag-order ay naupo na rin siya dahil may hihintayin pa kami na dadalhin na lang daw sa lamesa.
"You okay? Ayaw mo ba na malaman nila?" mabilis akong umiling sa tanong niya.
"Bakit naman? No, it's okay with me."
"But you looked so down."
"It's because Triton got an accident because of me, Ahmed. That's all the reason. Wala nang iba and I can't but to feel so down." Hindi na ulit nagtanong sa akin si Ahmed hanggang dumating na ang orders namin. I helped him carrying some of our orders, nagtatawanan sila nang makabalik kami sa kwarto ni Triton.
This is awkward because everyone went on silence. Pero agad din itong naputol nang tumikhim si Triton.
"Thanks Euphie, Ahmed," siya ang unang nagsalita sa kanilang lahat.
Si Tita na ang kumuha ng mga binili namin.
"Hindi ba at may mga gagawin pa kayo sa festival? I am fine here, you both can go. Naaabala na kayo." Sabi ni Triton.
I want to stay and talk to him, pero parang hindi na kami bigyan ng pagkakataon. Dahil sumang-ayon na rin sila kuya Travis at Tyrell, sinabi ng mga itong pumunta na lang muna kami sa school dahil ayos na si Triton.
Ramdam ko ang biglang panlalamig sa akin ni Kuya Travis at Kuya Tyrell, dati ay lagi nila akong pinupuri at pinapansin, ngayon ay hindi man lang silang nawiwiling kausapin ako.
And yes, I can understand that. I broke their brother's heart.
Nagpaalam na rin kami ni Ahmed at bumalik kami sa school. Pero buong araw akong nawalan ng gana dahil sa nangyari kay Triton. Kahit wala akong ginawa maghapon, ramdam ko na parang pagod na pagod ako.
Nakakailang hakbang pa lamang ako sa loob ng bahay nang sumalubong sa akin si mommy. Yumakap na siya nang mahigpit sa akin at mukha siyang alalang-alala.
I can't help myself but to cry.
"Mommy! Triton got an accident because of me! Nasasaktan ko na naman siya, nasasaktan ko na naman si Triton. I am bad, totoo ang sinasabi ni Troy sa akin, ang bad bad ko na."
Iyak ako nang iyak habang inaalalayan ako ni Mommy, wala siyang tigil sa pagpupunas ng aking luha habang wala rin akong tigil sa pag-iyak.
"Mahal, ikuha mo ng tubig ang anak mo." Mabilis na sumunod si Daddy sa sinabi ni Mommy.
"Hey, don't blame yourself that was an accident. Nag-usap na kami ni Taliya."
"Pero hindi madadala sa hospital si Triton kung hindi ako nag-ingat. He hated the hospital, I made him stay to his hated place. Bad ako mommy! Bad ako! Bad nga ako sabi ni Troy." Pinigilan na ni mommy ang pagpupunas ng aking kamay sa aking mga luha.
"Here's the water," pansin ko na nangangatal pa ang kamay ni Daddy sa pagmamadali.
"Mahal naman, ang bagal ng tubig." Akala ko ay sa akin ibibigay ni mommy ang tubig pero siya ang uminom nito.
"Oh, akala ko ay sa anak mo? Anak kita? Anak kita?" tanong ni Daddy.
"Asawa mo ako, kumuha ka ulit ng tubig mahal. Nauuhaw na si Euphie. Ano ba itong asawa ko?" Walang nagawa si Daddy dahil bumalik na siya sa kusina para kumuha ulit ng tubig.
Ang tagal bago ko napatigil ang sarili ko sa pag-iyak, maaga akong humiga sa kama ko para magpahinga at katabi ko si mommy para patulugin ako.
"Gusto mo ba kausapin si Triton? Umuwi na rin siya kanina." Bahagyang nakayakap sa akin si mommy habang magkatabi kami sa kama.
"Ayaw na yata niyang makipag-usap sa akin Mommy, I can understand."
"No, mabait na bata si Triton. He's actually concerned about you, tinatanong ka niya sa akin kanina." Lumingon ako kay mommy.
"Really? But he refused to look at me, hindi man lang ako nakapag-sorry sa kanya kanina. Galit na rin yata sa akin sila kuya Tyrell at Travis."
"Oh, my poor little girl. Anong gusto mong gawin ni Mommy?"
"Wala po mommy, I'll just sleep." Sinubukan ko nang ipikit ang aking mga mata pero lumipas na yata ang kalahating oras pero gising pa rin ang diwa ko.
Tulog na si mommy nang bumangon ako sa kama, lumabas ako ng terrace ng kwarto ko. And to my surprise, I saw Triton sitting in his terrace too.
Likuran niya lamang ang nakikita ko dahil nakaupo siya sa balustre ng terrace ng kwarto niya.
"Tri--"
Pinigilan ko ang sarili kong tawagin siya pero huli na ang lahat dahil naagaw ko ang atensyon niya.
Agad akong tumalikod at mabilis na umupo sa sahig para magtago sa kanya.
Pinili kong umupo sa sahig habang yakap ang binti ko, mamaya na lang siguro ako tatayo at papasok ng kwarto kapag alam kong napasok na si Triton.
I want to talk to him, pero ang duwag duwag ko. I am so terrible.
"Hey, still hiding?" dahan-dahan akong lumingon sa akin likuran sa aking nanlalaking mata.
"T-Triton?"
Ngumisi siya sa akin, he placed his forefinger near his lips asking me to keep my voice lower.
"Baka mahulog ka," mabilis akong tumayo para abutin ang kamay niya.
Nakasampa siya sa terrace, mukhang umakyat siya gamit ang malapit na puno sa bahay.
"Matagal nang nahulog, hindi mo nga sinalo." Natigilan ako sa sinabi niya.
"Hey, I'm just kidding fat cheeks." Marahan niyang pinisil ang pisngi ko.
"Stop that Triton,"
"Stop that Triton," ito na naman siya at ginagaya ang paraan ng pagsasalita ko.
"Now let's sit," nauna na siyang umupo at hinila niya ako.
"W-Why are you here Triton?"
"He called me, mag-thank you ka na sa akin. Come on, alam kong ito ang kanina mo pang gusto sabihin sa akin." Umiling ako sa kanya at nakagat ko na lamang ang aking pang-ibabang labi.
"I want to apologize, sorry Triton, I'm sorry. Saan ang masakit? Shoulders? Sa ulo ba? Sa mukha? Sa braso? Sa binti?" wala sa sarili kong hinawakan ang pwedeng nasaktan sa mga katawan niya.
"Dito Euphie, dito.." he grabbed my hand and he placed it on his chest.
"Dito masakit Euphie, ako na lang. Ako na lang Euphie."
--
VentreCanard