Josh's POV
I saw her.
The woman I broke into pieces.
The woman I refused to love.
The woman I love for so long but I'm damn afraid to admit my feelings that it gets to the point that I hurt her.
I hurt the woman I love so dearly.
All the pain came back.
Her face when she admitted her feelings to me.
When I say I can't love her back.
That I can only appreciate her as a friend. Nothing more.
I can't love her more than a friend.
Ang gago ko!
The tears in her eyes.
The pain she felt.
Her fake smiles.
L I A R
A S S H O L E
W E A K
B A S T A R D
S T U P I D
Yeah. That's me.
Joshua Garcia.
The one and only.
And the woman I'm telling you is my bestfriend.
Elai.
Elaiza Dela Fuente.
I saw how she smiles now.
I saw how happy she was.
I saw how she loves him.
HER BOYFRIEND.
John James Lavin.
Whooooooooooo!
Sakit nila sa mata titigan.
Akala ko pag nagsolo ako magouting marerelax ako kahit papaano.
Pero napakagago talaga ni tadhana. Kasi ipinagtagpo nanaman nya kami ni Elai. At ang masaklap pa rito, kasama nya yung taong mahal nya.
Gusto ko mang umiwas pero ang liit lang ng islang to para hindi kami magkita.
Papunta na sila sa kung saan ako nakastay. Tangina tabi pa yata kami ng villa.
*FACE PALM*
"ATEEEEEEEEE! Si Josh ohhhh!!" Sigaw nung pinsan nyang lalake na sa tingin ko si Tristan. Nakikilala pa naman pala nila ako.
Napangiti ako ng mapait ng magtama yung mga mata namin. Ang tagal rin naming hindi nagkita. Nagkausap. Namimiss ko na sya ng sobra. Pero hindi na dapat.
Kasi hindi na pwede.
"J-josh..." Pautal nyang bati sakin ng makalapit sila.
"T-t-to-l-l" Tangina! Mas nautal ako. Napakuyom ako ng palad.
"A-anong ginag-gawa mo d-dito?" Pinipilit nyang makapagsalita ng maayos.
"A-ahh! Bakasyon. Kayo?" Pero mas pinilit kong makipagusap ng maayos.
"Ahhm outing lang din. N-nagaya kasi si John." Sagot nya, naagaw ang atensyon ko sa kamay nilang magkahawak.
TANGINA!!
"By the way, babe this is Josh my friend. Josh this is John my boyfriend." Nakangiti na nyang sabi atsaka umakap sa lalake.
B A B E
PUTANGINA!!
Para akong sinaksak ng walang kalaban laban.
"Nice to meet you bro." Pakikipagshakehands naman nung John. Aaminin ko sobrang sakit pero kailangan kong tiisin. Kinuha ko yung kamay nya at nagshakehands kami.
Kahit pa gusto kong pilayan yung kamay netong kupal na to pero wala e.
Tangina dapat kasi ako yung nasa posisyon nya. At dahil nga gago ako noon hanggang ngayn, kaya heto.
Lasapin ko lahat ng sakit at karma ni tadhana.
"Nice to meet you." Walang ekspresyon kong bati.
"Katabi pala namin kayo ng villa e." Nakangiti namang sabi sakin nung pinsan nyang babae na kung hindi ako nagkakamali ay si Tine.
Madalas kasi syang makwento sakin ni Elai dati.
Dati.
Dati lagi kaming pinagkakamalan na magkarelasyon pero ngayon may ipinapakilala na syang boyfriend sa kahit na kanino.
Fvckshit!!!!!!
Parang nagiinit na yung mata ko kaya nagpaalam nako sakanila.
"Anyways pasok nako ha? Magaunpack pa kasi ako ng gamit. Enjoy your stay." Malimit akong ngumiti at tumalikod na papasok.
Sinulyapan ko ng mabilis si Elai pero tinanguan lang nya ako.
Gago ka ba Josh?! Anong gusto mo? Pakisamahan ka parin nya tulad ng dati? Syempre hindi na!!
Bukod sa nireject mo yung feelings nya, sinaktan mo pa sya ng sobra.
At ngayon may nagpapasaya at nagmamahal na sakanyang iba, MAGTIIS KA!!
Pagkasarang pagkasara ng pintuan ay bumuhos na ang mga luha sa mata ko. Mabuti nalang nakisama sila at hindi nagpakita kay Elai.
Ang sakit pala.
Ang sakit talaga.
Mas masakit parin kapag nakita mo na kesa sa iniisip mo palang.
Nangatog yung mga tuhod ko kaya napaupo ako sa sahig.
Pilit na bumabalik sa isip ko yung ngiti nya kanina.
Yung paghawak nya sa kamay nung boyfriend nya.
Yung mga tingin nya kay John.
Na dating ginagawa nya rin sakin pero hindi ko pinansin.
Winalang bahala ko lang. Na akala ko maaantay at matitiis nya pa ako hanggang sa maging ready ako sa commitment.
Natakot lang ako.
Ang mama ko kasi iniwan ang papa ko at sumama sa ibang lalake.
Ganoon din ang ginawa ng nobya ni kuya.
Engaged na sila kaya lang hindi natuloy yung kasal kasi nabuntis sya ng ibang lalake.
Pasensya na. Grabeng takot lang yung pinagdaanan ko na baka mangyari din sakin yon kaya hindi ako nagseryoso.
Na sa pagiging busy kong makipaglaro at paghahanda sa sarili hindi ko alam na may taong nasasaktan na pala ako.
I took her for granted.
At hindi ko alam kung mapapatawad nya pa ako.
Gusto ko mang sabihin sakanya tong nararamdaman ko pero para saan pa?? Masaya na sya. Ayoko na syang guluhin pa.
In the first place kasalanan ko naman lahat e.
Ipapaubaya ko na sya sa iba. Tatanggapin ko na, na talo nako.
Kumbaga sa boxing hindi pako sumusuntok knockout nako.
Kahit pa napakahirap nyang ilet go gagawin ko. Basta maging masaya lang sya.
May kumatok sa pintuan.
Agad kong inayos ang sarili ko atsaka tumayo. Pagbukas ko ng pintuan . . .
Parang gusto ko syang yakapin agad.
"Josh, are you okay??" Tanong nya kaagad.
Tangina namumugto yata yung mga mata ko!
"A-h-h y-yeah." Utal kong sagot.
Tumango lang sya.
"What brings you here?" Tanong ko naman.
"Ah e kasi John wants to invite you for dinner mamaya. Kung may kasama ka isama mo nalang din." Pagaaya nya.
"I'm alone. Sige punta nalang ako mamaya. Thank you pakisabi." Malamig kong sagot atsaka na pumasok.
Hindi ko sya kayang tignan sa mata.
Hindi ko nadin kasi kaya yung sakit na nararamdaman ko ngayon.
Kinagabihan nagayos lang ako ng sarili tapos lumipat na sa villa nila.
Agad na napansin ko ay si Elai.
Nakadress sya na above the knee tapos kulay white.
Ang laki ng ipinagbago nya.
Lalo syang gumanda.
"Bro." Bati sakin nung boyfriend nya.
Umiwas ako ng tingin.
Tangina baka napansin nyang nakatitig ako sa girlfriend nya.
Napatingin na sila lahat sakin.
"Josh, you're here." Nakangiting bati sakin ni Elai.
"Guys si Josh. Remember? Friend ko." Pagpapakilala nya sakin sa mga kasama nya.
"Josh meet Tine my cousin and her boyfriend Carlo, Zild and her girlfriend Janina, Tristan and her girlfriend Gela, Julz and her girlfriend Adina, Kuya Phil and her girlfriend ate Rai, Abel and her girlfriend ate Zel." Pagpapakilala naman nya sa mga kasama nya.
Isa isa akong nakipagshakehands maliban lang dun sa Tine. Fist bump lang ayaw daw kasi nung boyfriend nya.
HAHAHAHAHA! Natawa naman kami.
Habang nakikipag kwentuhan ay tinawag na kami ni John dahil ready na daw yung dinner. Sa sea side pa sila nagprepare.
Inaya naman ako nung Carlo.
"Pare tara na." Pagaaya pa nung iba.
"Di uso hiya hiya dito kasi mga wala kaming hiya lahat." Pagbibiro nung Abel kaya nagsitawanan kami lahat.
"Anong walang hiya?! Ikaw lang!" Banat naman ni Phil.
So ako lang pala yung walang partner dito. Aba ayos ah! Pangilan ba? 8th wheel? Tangina. HAHAHAHAHA! Forever alone na talaga ako.
Masaya kaming kumain ng dinner at nabanggit ni Elai na si John daw lahat ang nagluto non. Honestly masarap. HRM daw kasi natapos nya pero ngayon may ari sya ng isang TelCo company.
Family Business daw nila.
Wala talaga akong panama sa boyfriend nya.
Tangina. KO nako pero sinusuntok parin ako.
Sumurrender nako pero patuloy parin yung suntok sakin.
Nagsindi sila ng bonfire at nagsimula na kaming maginuman.
Ayoko man pero lagi akong napapatingin sa dako nila Elai at nung boyfriend nya. Ang sweet nila. Grabe kung pagsilbihan ni John si Elai.
Alam kong hindi sya mapapabayaan.
"Okay ka lang?" Pagkamusta naman sakin ni Phil.
"O-okay lang pre. Salamat." Sagot ko atsaka nagiwas ng tingin.
"Masakit ba??" Tanong nya kaya agad akong napatingin sakanya.
"H-ha?? A-ang alin?" Nagtataka kong tanong.
"Madalas kong mapansin na nakatitig ka kay Elai. Bakas sa mga mata mo na nasasaktan ka. Hindi pa tayo magkakilala pero naramdaman kong may mabigat kang nararamdaman dito." sabi nya sabay turo sa dibdib nya.
Puta!! Totoo ba talaga to?!
Ganoon ba talaga kahalatado na affected ako ng sobra sa presence nya?
Napayuko ako.
"Pasensya na tol. Pipilitin ko nalang umiwas." Paghingi ko ng pasensya.
He tapped my shoulder.
"Closure... You guys need closure." Pagkasabi nya non ay tumayo na sya.
Akala ko magagalit sya sakin pero mabuti nalang inintindi nya ko.
Siguro nga. Kailangan namin ng closure. O baka kailangan KO ng closure.
Lumalalim na ang gabi at masaya parin kaming nagiinuman. Habang tumatagal naeenjoy ko yung company nila. Hindi ako na out of place o nabored.
Sinasali nila ko sa mga pagames nila at kung ano pa man. Hahahaha!
Kahit konte medyo nawala yung sakit. Pinilit kong makaiwas sakanya. Ni tignan hindi ko nadin sya tinitignan. Pati kausapin. Kung hindi nya lang ako tatanungin.
Alas tres na ng madaling araw at nagligpit na kami ng mga gamit. Medyo tipsy narin ako kaya nagpaalam na ako sakanila.
Nagpasalamat lang ako tapos bumalik na ako sa villa.
Pagkatapos kong maligo hinanap ko yung phone ko. Wala nga palang signal dito. Napunta ako sa gallery.
Nakita ko nanaman doon yung mga photos ni Elai.
Napapikit ako ng mariin.
Siguro ito na yung tamang panahon para mag move on ako.
Akmang idedelete ko na lahat pero hindi ko itinuloy. Siguro magpapahangin na muna ako sa labas.
Paglabas ko nakita ko naman si Elai na nakaupo sa sea side.
Luminga linga pa ako pero wala syang kasama.
Nilapitan ko sya.
"Huy!!" Panggugulat ko.
"Ay anak ka ng!!" Sigaw nya. Natawa naman ako. Hahaha!
"Anong ginawa mo dito? Late na. Tapos ikaw lang mag isa." Pagtatanong ko.
"Hindi kasi ako makatulog e." Sagot nya habang nakatingin lang sa dagat.
"Ikaw?" Pahabol nyang tanong at binalingan ako ng tingin.
"Hindi din ako makatulog."
"Dahil sayo."
Yun sana yung gusto kong sabihin pero hindi ko na itinuloy.
"Hindi ako makatulog." Tipid kong sagot.
"Ahhhhhhh." Iyon lang ang sinabi nya atsaka na ibinalik ang tingin sa dagat.
Ilang minuto kaming natahimik.
"Kamusta kana?" Pagbasag nya ng katahimikan.
"Hahaha! Eto, okay parin naman. Gwapo padin!" Tumatawa kong sagot.
"Ikaw?" Tanong ko.
"Masaya. Literal na masaya na." Nakangiti sya habang sinasabi nya ang mga salitang yon.
Parang pinunit nanaman yung puso ko.
Sa kadahilanang ibang tao na yung nagpapasaya sakanya.
"Yung tungkol pala sa dati, Elai gusto ko pading humingi ng tawad sayo." Pagiiba ko ng usapan.
Hindi naman dahil umaasa parin ako sakanya, pero gusto ko talagang humingi ng tawad.
Kinurot nya yung braso ko.
"Ano ka ba, okay na yon. Actully gusto ko pa ngang magpasalamat sayo e. Kasi siguro kung hindi moko sinaktan ng ganon hindi ako matatauhan." Genuine smile. Tangina.
Mabuti pa sya totoong okay na sya.
"At kung hindi baka hindi ko nakilala si John. Kaya salamat Josh ah?" Isinandal nya yung ulo nya sa balikat ko.
Walang anuman.
Handa akong magsakripisyo basta magiging masaya ka.
Isasantabi ko nalang tong pagmamahal ko sayo dahil alam kong kaya pa netong higitan ni John.
Alam kong mas aalagaan ka nya at mas mamahalin.
Mas deserve ka nya.
Mga salitang hindi ko masabi sakanya kaya niyakap ko sya.
"Mahal mo sya?" Malamig kong tanong.
"Sobra." Mabilis at determinado nyang sagot. Bumitaw na ako sa pagkakayakap sakanya. I saw how her eyes sparkles when she said that she loves him.
"Masaya ako para sainyo. Promise me one thing, be happy always." Sabi ko sakanya.
Mapait pero kaya ko pa namang tiisin.
Tumayo na sya at akmang magpapaalam pero hinawakan ko yung kamay nya.
Nagtataka nya akong binalingan ng tingin.
"Pwedeng favor?" Tanong ko.
Nagiinit na yung mga mata ko.
Alam kong pabagsak na yung mga luha ko pero nagdadasal ako na sana wag sa harap nya.
"Ano yon?" Tanong nya.
"Pwede bang sabihin mo ulit na mahal mo ako? Kahit hindi na totoo. Please?" Halos pabulong ko nalang na sambit sakanya.
Napahawak ako sa balikat nya.
"Gago ka ba Josh?!" Tumatawa nyang saad.
"Seryoso ako. Kahit sa huling pagkakataon gusto kong marinig yon ulit sayo." Pagpupumilit ko.
"Para saan?" Mas namuo yung pagtataka sa mukha nya.
"So I can move forward." Pagkasabi ko non dali daling nagbagsakan yung mga luha sa mata ko.
Nagulat sya sa narinig at nakita nya.
"Sorry Elai, alam ko it's too late pero mahal na mahal kita noon pa. Natakot lang ako. Takot na takot kaya nirefuse ko yung feelings mo." Nakatungo lang ako. Ayokong makita yung ekspresyon nya.
"Tangina Josh ayoko ng ganitong trip." Napatingin ako sakanya at seryoso na yung mukha nya.
"Totoong mahal kita at nasasaktan akong makita na may mahal ka ng iba. Malaking pagsisi, bat hindi ko sinabi sayo noon pa. Bat hindi ako umamin. Bat hindi nalang kasi kita minahal pabalik. Pero wala e. Naduwag ako." I explained.
Nagtubig na yung mga mata nya.
"Josh tama na." Nagsimula narin syang maiyak.
"I know. I know. Kaya nga gusto ko na sabihin mo ulit sakin na mahal mo ko tapos lalayo na ko. Hahayaan na kita sakanya basta alam kong masaya ka." Pagmamakaawa ko.
Umiiyak lang sya.
"Mahahanap mo rin yung tamang tao para sayo. Yung taong magsasabi sayo na totoong mahal ka nya. Pero hindi na ako yon Josh." Pagpapaintindi nya sakin.
"Ayokong masaktan si John. Sobra ko syang mahal at hindi ko na kayang mawala pa sya." Seryoso nyang sagot. Ayokong makita syang umiiyak, pero hindi ko na talaga kayang dalhin yung sakit.
Grabeng sakit na yung nararamdaman ko.
Ang hirap na huminga.
Ang hirap ng iprocess sa utak ko yung mga sinasabi nya.
Basta ang alam ko tumatagos lang sa puso.
Andon yung pagpapahalaga nya kay John.
At takot syang masaktan nya ito kaya kahit yung simpleng pabor lang hindi na nya mabigay sakin.
Tangina ang hapdi. Sobrang hapdi.
"Please Elai." Humahagulgol kong sabi.
"I love you Josh." Pagkasabi nya non niyakap nya ako.
"Promise me please ayusin mo na yung sarili at buhay mo. I want to see you happy." Bilin nya sakin na tinanguan ko.
"Thank you." Pagkasabi ko non hinalikan ko sya sa noo at sinimulan ng lumakad palayo sakanya.
Bumuntong hininga ako.
Sisimulan ko naring lumakad palayo sa buhay nya.
Hindi na ako yung kailangan nya.
ANG SAKIT!!!
PUTANGINA SOBRANG SAKIT!!
WHOOOOOOOOOOOOOOOO!!!!
HINDI KO NA ATA KAKAYANIN YUNG SAKIT!!!!
Iyak lang ako ng iyak pagpasok ko sa villa.
T A N G I N A !!!!
Tulungan nyo naman ako na mabawasan kahit konti tong sakit na nararamdaman ko.
--------
VOTE. COMMENT. SHARE. ENJOY
-Kettlekorn❣️