EPILOGUE
4 years later...
"You sure you're giving me the position? To manage your company... Trev?" halatang nag-aalinlangan ang boses ni Jayvee nang ibigay ko ang isang envelope na naglalaman ng mga papeles tungkol sa kumpanya ni Dad.
Huminga ako ng malalim. "I get some of it's assets. And don't worry, I'll still take the responsibility of it as an owner but I couldn't assure you that I'll manage it."
"So... magiging secretary ako?"
"Hindi.Acting vice-president ka nun, bro."
Mahinang napatawa si Jayvee. "No regrets, bro? 'Lam mo na, kailangan ko nangma-settle 'to, pupunta pa 'ko mamaya sa engagement party ni twin."
Hindi ko mapigilang ngumiti. Kung tatanungin ako ngayon, I'm not expecting the turnout of events. I couldn't imagine myself, giving my father's business company to Jayvee, who is now, a rich businessman. Naipasana sa kanya ang titulong iyon, matapos manahin ang business ng tatay niya. It was overwhelming.
And as for her twin, Kylie, you wouldn't expect that she'll be a businesswoman too. Pero, katulad ko, mas gusto niyang mag lay-low sa sobrang pressure sa buhay. This led Greg to propose to her last week.At dahil talagang pinagpala talaga ang dalawang maingay na iyon, ay tinanggap ni Kylie si Greg. Of course, 4 years na sila, dahil matapos naming maka-graduate ng Senior High, everyone wouldn't believe thathe became a valedictorian.
And as promise, sa sinabi ni Jayvee noon, he got his permission for Kylie.
At sa ngayon, Greg's taking Architecture as his course.
"No regrets." pinal na sagot ko pa. Nginitian niya ako at kinuha ang sandali na iyon para huminga at pirmahan na nga ang mga papel saharapan niya.
Parehas kaming tumayo at nag-shake hands.
"Oh, uhm... pwede mo ba akong samahan sa airport ngayon?"
Kumunot agad ang noo ko. "Bakit?"
Ngumiti naman siya ng pag-kalaki-laki. "Sunduin ko na si Rhianne."
Agad naman nanlaki ang mga mata ko. No, I wasn't really shocked with that. Alam kong matagal na silang may relasyon ni Jay, but everytime, he mentions her name, I would remember her.
"Uy, natigilan ka? Miss mo siya?"
"Ang tagal na rin kaya." komento ko pa at lumabas na kami sa bahay niya. Pinilinaming sumakay na lang sa sasakyan ko para puntahan na nga angairport. Tahimik ang biyahe namin, maliban sa isang katanungan niyang nasa gitna kami ng biyahe.
"You miss her, do you?"
Parang binalik niya muli ako sa ala-ala ng high-school. I mean, it wasn't long ago, pero ganoon ang nararamdaman ko tuwing maaalala ko siya. I glanced at the car mirror at kita ko kung saan naka-direkta ang mgamata niya. Doon sa kaisa-isang litrato na nakasabit rin kasabay ngmga rosaryo sa nasabing car mirror: Litrato ko, kasama siyanoong nag field trip kami sa Cabanatuan.
Of course, I miss my beanie girl.
Matagal na kaming hindi nagkikita. And she was true to her words, na hindi ko nga siya mahahanap kahit saan. Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako doon nglungkot at kaba. Dahil siguro sa mga pangamba na nasa utak ko. Nabaka wala na akong babalikan pa, rather hihintayin pa.
"Of course." sagot ko pa. Nginitian lang niya ako.
At dahil sa tulong niRhianne kapag bumibisita siya minsan sa Pilipinas, ay ibinabalita niya sa'kin kung okay lang ba si Exellor doon.
Kaya naman, natuwa ako ng marating namin ang airport. Naghintay lang kami ng ilang minutohanggang makita ko na nga siyang naka-jacket na gray, at may dalang mga maleta. May mga tumulong naman sa kanya na nagdala pa ng iba niyang bagahe.
Wait, is she staying here?
Agad siyang niyakap niJayvee ng malapitan na nga namin sya. Ginawaran agad sya ng mabilis na halik sa labi, bago pa mapunta ang tingin niya sa'kin.
"My god, Trev!" bati naman niya, kaya napangiti ako.
Niyakap ko rin siya atagad nitong pinagmasdan ang kabuuan ko.
"Wow, pumupogi ka ah?"
"I'm over here."biglang sambit ni Jayvee kaya napatawa kami at sunod noon ay tinulungan na namin siya sa mga bagahe niyang nilagay ko muna salikuran ng sasakyan ko.
"Saan niyan 'to,Rhianne?" tanong ko pa.
"Sa dating bahay."
Matapos kong ayusin ang bagahe sa likod, ay agad na kaming sumakay at umalis ng airport,tungo sa bahay ni Greg kung saan gaganapin ang nasabing engagement party. Actually, it's more of a private party, than the ones I'veseen. Hindi nga ako makapaniwalang may ganoong side si Greg. Most of the time, he likes the noise, the buzz of the city. But that changed when he started getting confident about his feelings for Kylie.
The time when Exellor came in my life.
Naalala ko tuloy ang huling tawag ko sa kanya, mga ilang araw lang iyon matapos siyangumalis ng bansa noong mga Grade 11 pa lang kami. Siya lang ang nagbibigay ng lakas sa'kin para magpatuloy pa, dahil sa totoo lang,naging matindi ang epekto sa'kin ng pagkawala ng dalawa kong magulang. She made me feel complete even though in my eyes, nothing's complete.
Babalikan kita... was the last line Iremembered, before saying I love you and hanging up the call.
Nabalik ako sa katotohanan ng matanaw ko na ang malaking gate nina Greg. Agad nalumabas si Jay para tawagin si Greg, at hindi naman kami nagulat nglumabas nga siya with this playful face. Pi-nark ko ang kotse sa garahe nila at sabay-sabay na kaming lumabas doon. Nagbatian na kami at nagyakapan.
"Mag-i-istay ka nadito?!" gulat pang tanong ni Greg kay Rhianne nang magbatian pa sila.
Kahit ako'y natingin sa direksyon niya, dahil sa hindi inaasahang balita. Madalas kasi'y sanay na 'kong nakikita siyang pansamantalang nag-iistay sa Pilipinas ngunit bigla akong kinabahan sa sinabi niya.
"How 'bout Exellor?" hindi ko napigilang itanong sa kanya.
Medyo pansin ko ang pag-iiba ng mukha niya, ngunit tipid na ngumiti. "Pasensya na Trev.I'm not sure. Hindi rin kami nagkaka-usap. But as far as I know, wala siya sa States. Nasa Greece siya ngayon."
I have to admit, nabiglang kumirot yung dibdib ko sa narinig.
"Cheer up, bro!"Inakbayan ako ni Greg at ngumiti pa. Pinilit kong ngunit kaya naman natawa siya. "Tara!"
Pumasok kami sa bahay nila't binati ang mga ilan-ilang bisita roon. Hindi naman nagingmaingay ngunit dahil sa bibig nina Kylie and Greg ay naging masayaang party. Ganoon pa rin naman si Kylie, nagsusuot pa rin ng cap, atsi Greg na laging namumusit. Parang wala pa ring nagbago sa kanila.
Maya-maya pa'y pinauwi naang iba pang bisita ng matapos ang konting sayawan sa backyard nila. Doon kasi ginanap halos lahat. Nandoon rin ang parehas nilang pamilya kaya naman hindi naman ganoon kalala ang bangayan ng dalawa.
At sa ilang araw kong nasubaybayan ang mga kaibigan ko, nagbati na rin si Kylie and Rhianne.
Napangiti ako dahil doon sa nangyari.
"Uy, guys tara!" biglang aya samin ni Kylie ng matapos na nga ang party.
"Kala ko ba solo kita?!" agad na asik ni Greg, na nakataas ang kilay.
"Neta ka, 'di pwedeng magreunion?! Ngayon ko lang ulit sila nakita eh!" sagot ni Kylie. Napaisip naman si Greg at ngumiti naman samin.
"Sige na! Sige na!" sagot nito na ikinatawa namin.
"Masyadong possessive, bruh?" bulong naman niya kay Greg kaya lalo lang kaming nagtawanan na nauwi naman sa biruan ng sumakay kami sa sasakyan ni Kylie.
At sa awa ng kambal niya, eh pinayagan na rin siyang mag-drive mag-isa. Still though, she hasbodyguards na malayong nagbabantay sa kanya.
Ngunit napagtanto konghindi niya nasabi kung saan ang gawi namin. Saan nga ba kami pupunta?
"Saan tayo pupunta?" bago paman ako makapagtanong, ay si Jayvee na ang nagtanong.
"Sa fields." masayang tugon niya.
Biglang bumilis ang dambasa dibdib ko. There's this feeling na hindi ko maalis tuwing nandoon ako sa fields. At madalas ko iyong binibisita, lalo na, nang malamang kay Exellor na ang mansyon at lupain ukol sa written will ni Don Kaelbago pa siya mamatay. At dahil wala pa si Exellor, ay si Jadon munaang nag-alagan ng fields, ang panganay na anak ni Don Kael.
He was nice to me nang makilala ko siya noong minsang maabutan niya akong nakahiga sa usualspot namin ni Exellor noon sa fields. Nabanggit na rin pala ako ni Exellor sa kanya, kahit paaano at ako lang lagi ang pinapayagan niyang pumunta doon, kahit pa minsan ay kasama ko ang ilan sa mgakaibigan ko.
Bigla akong napangiti ng masulyapan mula sa bintana ang lumang fence, kung saan kami laging dumadaan ni Exellor tuwing pupunta kami ng fields. Pinanood ko langiyon hanggang sa marating namin ang malaking gate, at pinapasok naman kami doon. Nag-park si Kylie na malapit sa mismong mansyon, na ngayon ay inaalagaan ng mga trabahador.
At hindi ko inaasahan na dumiretso kami ng lakad tungo sa usual spot namin. Agad naman akong na-weirduhan sa mga kinikilos nila't nag-uusap lang kami ng parang walang alam sa ginagawa.
At nang makaupo na nga kami sa damuhan, doon ko pa lang naramdaman ang lamig ng hangin sa gabi, na nagpapaalala sa'kin ng maraming ala-ala.
"Ang ganda talaga dito." komento pa ni Rhianne.
Napatingin ako kay Kylie at Greg nang maglabas sila ng ilang bote ng beer at chips.
Doon ay hindi ko na mapigilang magtanong.
"Guys, bakit tayo pumunta dito?"
At sa akala ko namang sasagot sila, ay walang nagsalita ni isa sa kanila at tiningnan lang nila ako. What the fudge?!
"Guys..." tawag kopa.
"Itutuloy yung party." nakangiting sagot ni Kylie that made no sense to me.
Anong itutuloy? W-What?
"W-What?"
"May kulang pa yata tayong bisita eh." biglang sambit niya muli na ipinagtaka ko pa. Agad kong iginala ang tingin ko sa tabi-tabi ngunit hindi ko pa rin maintindihan ang sinabi niya. Pero taka akongtumingin sa mga mata niyang nakapokus sa malayo. Kaya naman tumingin rin ako kung saan siya tumingin.
Ngunit naramdaman ko ang pagtigil ng oras ng makitang... nakatingin siya sa isang babaeng naglalakad tungo sa direksyon namin.
Hindi ko namalayan ang sarili ko ng mapatayo ako dahil sa hindi inaasahan, si Exellor nga ang babaeng iyon!
Naka-pamulsa itong naglalakad tungo sa'min, at kahit sina Jayvee ay hindi na rin maipinta ang gulat sa mukha.
Agad akong tumakbo tungo sa kanya at mahigpit siyang niyakap. Hindi ko nalang namalayan sa sarili kong umiiyak ko habang yakap niya rin ako't hinayaan ko ang sarili kong maramdaman kong nandito na nga siya.
"Told you I'm coming back." bulong pa niya sa tenga ko.
"I-Im-missed y-you s-so m-much, y-you k-know..."
Rinig ko pa siyang mahinang tumawa, habang hinahagod ang likod ko.
"Kylie ah, may mga hindi ka sinabi sa'ken!" rinig kong sabi pa ni Gregor.
"Walaaaa! Plano namin 'to! 'Di pwedeng sabihin e!"
Agad akong kumalas sa yakap niya at tiningnan ang mga mata niyang ganoon pa rin ang kislap 'twing gabi.
"Grabe! Ang langgam oh!" biro pa ni Kylie kaya natawa naman kami, at hinayaan kong batiin ni Exellor ang iba pang kaibigan. Gulat kami ng bigla ring dumating sina Chris at Jamiel at nakisalo na sa amin.
Sa buong oras na nag-salu-salo kami, hindi ko mapiligan ang sarili konghawakan ang kamay niya bawat segundong tumatakbo ang oras. Para bang nawala ang kaninang lungkot na nararamdaman ko, at napalitan ng saya.Ngumiti, tumawa, nagbiruan kami na para bang wala na kamingproblemang haharapin bukas. Pero alam ko, hindi nagtatapos ang lahat sa ganoon.
Kasialam kong nabubuhay ako sa reyalidad. Na ipinakita niya sa'kin.
Maya-maya pa, naisipan rin nilang umuwi, at naiwan na lang kami ni Exellor sa fields (na plano pala ng walanghiyang Kylie, but I owe her a lot). Nakaupo kaming parehas, dama ang katahimikan ng paligid. Nakaramdamtuloy ako ng nostalgia.
Nakuha kong pagmasdan ang kabuuan niya sa mga sandaling iyon. Pansin ko ang pagtangkad niya at pagkakaroon ng hubog sa katawan. Mas humaba rin ng kaunti ang buhok niya't pansin ko ang pagkawala ng mga dati niyang peklat sa mukha. Mas pumuti rin ang balat niya.
"H-How's Greece?" agap kong tanong, kaya napatingin siya sa'kin.
"Don't know."
Nagtitigan lang kami ng mga sandaling iyon, hanggang sa hindi ko na pinigilan ang sarili ko para halikan siya. And I couldn't tell this different feeling inside that's just...felt familiar. It's nostalgic. I unknowingly smiled when she kissed back. I felt my heart's instant rapid heartbeats as I felt overwhelmed with this feeling.
Finally. Exellor's here.
Humiwalay ako sa kanya at pinagdikit ang mga noo namin.
"I love you."
"Love you too." walang pag-aalinlangang sagot niya na nakapagpatawa sa'kin.
"You stayin' for good?"
"I'm staying because of you."
Hindi ko mapigilang tumawa ulit. "Nice. Bumabawi ah?"
She shrugged her shoulders, "You can say that."
Bigla akong nangiti ng maalala ang mga bagay na madalas naming gawin noon rito. "Gusto mong sumayaw tayo? Can we dance?"
"Sure."
Kahit anong gawin ko hindi talaga magbabago ang dry reply niya.
Ako na mismo ang nagpresinta ng tugtog sa kanya. I handed her a piece of my earphone, and started listening to the slow music.
~I found a love for me,
Darling just dive right in,
And follow my lead,
Well I found a girl beautiful and sweet,
I never knew you were the someone waiting for me,
'Cause we were just kids when we fell in love ~
"Anong nangyari noong mga oras na nanduon ka?" pabulong kong tanong sakanya.
"A lot. Most of the time, I'm only trying to compose myself and it worked."
"Sabi ni Rhianne, hindi ka daw tumira sa kanila."
"I lived with them for a year, after that, I went on my own."
"Ah... well, napatawad mo na ba siya? After all the things she did?"
She smiled. "I forgived her a long time ago."
~Baby, I'm dancing in the dark with you between my arms,
Barefoot on the grass, listening to our favorite song,
When you said you looked a mess, I whispered underneath my breath,
But you heard it, darling, you look perfect tonight~
Hinayaan ko na lang ang sarili kong iguyod siya sa sayawan namin. The feeling was indescribable. Hindi ko alam pero ganoon siguro ang pakiramdam ng kasiguraduhan, at ang katapusan ng paghihintay. Para akong nakahingang maluwag mula sa lahat ng nangyari.
Hanggang ngayon, ay nakakulong pa rin si Dad, at si Tito Fred parin ang umaasikaso sa'kin. And just like what Exellor said, napatawad ko narin siya. I don't know, nandyan pa rin ang galit sa loob ko pero alam ko sa sarili kong tanggap ko na ang lahat.
Hindi ko inalis ang tingin ko sa mga mata niyang direkta rin ang tinginsa'kin. It reminds me of the time we practiced our dance for the ball. Her physical appearance might have changed a bit, but the same feeling never did. It was like, I was still dancing with her at that time. Nakita ko rin ang tingin niyang iyon noong sumayaw na mismo kami sa ball. It was the first time I saw her whole. Without the beanie that became a mark, a sign, a remembrance of her.
"Nasaan na pala yung beanie?" bigla kong tanong.
She chuckled. "Inside my backpack."
~We are still kids, but we're so in love,
Fighting against all odds,
I know we'll be alright this time,
Darling, just hold my hand,
Be my girl, I'll be your man,
I see my future in your eyes~
Bahagya akong nabigla ng bigla siyang tumigil. Tiningnan ko lang siya at nginitian. She smiled back, and didn't hide her chuckle. Niyakap niya ko't hinayaang ihiga ang ulo sa dibdib ko. At ganoon lang kami ng mgaoras na matapos ang kanta.
"I love you so much." bulong pa niya.
Nginisian ko siya. "Mahal din kita no."
~I don't deserve this,
You look perfect tonight~
I will love her 'till the end. She was worth the wait. Exellor's worth it. She came from a delirious dream, yet she was a blessing in disguise. I'll love her 'till eternity.
---
a.n. // Yep. That's the end of Beanie Girl. A big thank you for the reader that reads this piece. I hope you enjoyed Trevor & Exellor's story. Thanks!