Levina Tatiana's POV
It was so dark, but the intensity of darkness doesn't scared me fast— not until today.
I can't see… I can't even move as I felt something cold with my wrist, restricting me to move.
Alam ko kung ano iyon. Chains. I moved my body just to confirmed it. The sound of chains echoed in the whole dark room. The coldness and silence was terrifying. Inside me, there's a voice telling me that I should move, that I should fight whatever it is that controlling me but how?
How can I fight with something I don't know if where I'm going to fight against with?
***
Yvonne Seraphina's POV
“When will she wake up?”
Red asked for the nth time, as he brushed his hair in both worried and frustrated. Sa tabi kong si Stanley ay patuloy ang pagbuntong hininga. Westley's beside Levina's unconscious body, gently brushing her hair. While our other guild mates are unusual silent, which I know, they are also worried about our princess.
I look at her, lying on Alpha's bed. Yes. We're at Alpha's room, and right now, he's having a meeting with Valord and Dustine at his living room. Alam kong kahit nag aalala si Dustine kay Lev ay kailangan nya pa ring makinig sa sasabihin o suhestiyon ng dalawa. He's a leader and he knows that he still has responsibilities aside from our safety.
“We will wait,” Pang ilang beses ko na ring sinabi iyan. Alam kong naiinis na sila sa sagot ko. Kahit ako'y naiinis. If only I have more knowledge about this Lost City… kahit iyon lang sana ay makatulong naman ako.
Naramdaman ko ang panggigilid ng luha sa aking mata dahil sa aking naisip. Why am I so useless? Natauhan lang ako nang maramdaman kong may yumakap sa akin, kasabay ng galit nitong boses.
“Hindi nya alam, eh. Bakit may alam ba kayo? Pare-pareho lang tayong walang alam kaya't manahimik kayo.” Sabi nito at hinigpitan ang pagkakayakap sa akin. Nang inangat ko'y sumalubong sa akin ang galit na anyo ni Stanley at nakatingin ito kay… Red? “She's doing the best she can so don't push her too much. It's not her fault.” Mariin nitong sabi.
Nang bumaling ito'y nand'on pa rin ang galit sa kanyang mukha. He, then, patted my head while hugging me. “Don't mind Red, sobrang nag aalala lang 'yon kay Lev. Sa aming lahat ay mas malapit kasi sila.” Bulong nya, nililinis pa rin ang pangalan ng kaibigan kahit na nag iigting pa rin ang kanyang panga sa galit.
Stanley's really kind.
Tumango ako at pinunasan ang aking luha. “Sorry… hindi ko naman narinig ang sinabi ni Red, pero salamat pa rin.” Tumingala muli ako sa kanya at ngumiti. Nakita ko ang pagkunot ng noo nito habang nakatingin sa akin bago bumuntong hininga at kinalas ang pagkakayakap sa akin.
“Yeah, that's nothing.”
Muli ay nanahimik ang buong kwarto. Weston's sitting on a chair beside Levina. Red's furiously walkinv back on forth on the sofa, Marky and Kayne are sitting on the floor just beside the bed while looking at nowhere. Stanley's sitting on the sofa beside me and Dustine's up to the meeting.
“Yvonne, I'm sorry.” Napabaling ako kay Red nang marinig ang sinabi nito. Bakas na bakas pa rin ng pag aalala ang kanyang mukha ngunit nangingibabaw ang pagkaguilty noon. “I didn't mean what I've said.”
“Okay lang po,” Ngumiti ako sa kanya dahil iyon ang totoo. Kung ano pa man ang kanyang sinabi, masakit o ano, okay lang sa'kin dahil hindi nya naman daw 'yon sinasadya.
Muling natahimik ang buong paligid ngunit nagulat kami nang biglang umungol si Levina, para magigising. Halos lahat kami ay napalapit dito upang masaksihan ang unti-unting pagbukas ng kanyang mata kasabay ng kanyang pagbangon.
“You're awake!” Kayne happily said. Para bang bumalik ang sigla nito. Napaiwas ako ng tingin. That cheerful attitude caught me…
“How long I was asleep?” Levina said, holding her head. “Ouch, it hurts.” I even heard her whisper. Sumingit na kaagad ako.
“Teka, gagamutin kita.” Sabi ko at naglakad palapit sa kanya. Sayang kasi, hindi pa ako marunong gumawa ng healing candy katulad ni Archangel kaya't mapapagamit ako ng mana ngayon. Okay lang, para kay Levina.
“Thank you,” Ngumiti sya ng marahan sa akin pagkatapos ko syang gamutin. Ngumiti rin ako. Bumaling sya sa harapan, napatingin ako doon at nakita si Red na parang nakahinga ng maluwag.
“Oh, bakit parang constipated ka dyan?” Natatawa nyang tanong sa kuya nya. Hindi ko maiwasang mapangiti.
“Pinag alala mo 'ko.” Sagot lang nito at tsaka binigyan ito ng yakap.
***
“Sigurado ka bang okay ka na?” Pangatlong beses ko ng tanong sa kanya nang magpatulong itong magbihis sa'kin. Sabi nya kasi'y sobrang sakit daw ng katawan nya dahil sa tinapos nyang quest. Hindi sinasadyang napatingin ako sa kanyang tagiliran, at kumunot ang aking noo nang mapansin ang kakaibang tattoo na nakalagay doon. Kailan pa sya nagpatattoo? O meron ba talaga sya? Baka ngayon ko lang napansin?
“Yes,” Simpleng sagot nya habang inaayos ang kanyang buhok. Tumango ako. Alam nya ring nasa Fallen Angels kami kahit hindi nya tinatanong sa akin, which is weird, dahil kadalasan ay sa'kin sya nagtatanong, pwera na lang noong nasa Torment Soul kami at naipit ako sa isang quest.
“Sure?” I asked again. Nakita ko kasi ang panaka-nakang paghawak nya sa kanyang ulo at napapapikit pa sya. She said it was just a headache, but it seems like it's not. Nakita ko kasi ang pagkuyom ng kanyang kamao na mabilis namang bumabalik sa dati.
“Ang kulit mo!” Hindi ko alam kung namali ba ako ng rinig, o talagang bumakas ang inis sa kanyang boses. Nang tinignan ko naman ay nakangiti ito ng matamis sa akin. “Okay nga lang ako,” Marahan nyang sabi tulad ng dati. Nakahinga naman ako ng maluwag. Baka nga. Pero pwede ring sobrang nakukulitan lang sya sa'kin? Well, sanay naman na sya.
“Kailangan nating makaalis ng maaga rito. Alam mo na, para makapagpahinga rin tayo dahil malapit na ang party, 'di ba?” Tsaka lamang pumasok sa utak ko ang party. Oo nga pala. A day after tomorrow will be the party. Tama sya, kailangang maaga kaming makaalis dito dahil lahat kami'y bugbog, mentally at emotionally, at kailangan ng pahinga.
“Sabagay. Naeexcite na nga ako dahil gusto kong malaman kung anong mapupunta sa'kin,” At nagkwento ako ng nagkwento tungkol sa naiisip ko ngunit nang mapatingin ako sa kanya ay nakitang malayo ang kanyang tingin. “Levina? Nakikinig ka ba?” Pagkukuha ko ng kanyang atensyon.
Para namang natauhan ito. “Ah, oo. Tama ka.” Kumunot ang noo ko sa kanyang sagot. Nang makita nitong maguguluhan ako ay mabilis syang nagpaliwanag. “Pasensya na, ha? Hindi pa kasi ako makaget over sa quest na kinagagalingan ko lang.” Napaawang ang labi ko at ako'y sinukob nanaman ng pag aalala.
“Okay ka lang ba talaga? Pahinga ka nalang ulit? Maiintindihan naman siguro nila?” But then she just laughed at what I've said.
“Okay lang ako, 'no!”
Ngumuso ako. “Okay…” Sabi ko nalang sa pagkatalo. Knowing Levina, ipagpipilitan nya talaga ang kanyang gusto. “By the way, gusto mo na bang makita si Alpha? Siguro'y nag aalala 'yon dahil hindi pa nya alam na gising ka na.” Ngumisi ako sa kanya ng pang asar. Nasabi ko na bang hobby ko ang harutin sya kay Alpha? Ang cute kasi nila, eh! Bagay na bagay! Pareho pang malakas! Pakipot lang kasi si Lev, eh!
“Alpha?” Bumakas ang kakaibang ngisi sa kanyang labi. Pagkurap ko naman ay nakangiti lamang sya na parang may naalala. Oh, baka kinikilig? Napangisi ako. “Nasaan pala sya?” Tuluyan itong humarap sa akin. I shriek in kilig. Oh my god!
“Teka, kinikilig ako eh.” Biro ko. Well, jokes are half meant. Kinikilig talaga ako eh.
Nang makaget over ako ay sinabi ko sa kanya kung nasaan si Alpha. Mabilis itong tumayo mula sa pagkakaupo sa kama ni Alpha— oo, nandito pa rin kami at dinalhan ko lamang sya ng damit, dito rin sya naligo. Mabilis itong humarap sa akin.
“Puntahan ko lang sya, ha?” Nanlaki ang mata ko sa narinig. Oh my god, first time to! I shriek again! Oh my god! My ship!
“Bakit?” Kinikilig kong sabi, but she just smirked at me.
“I'll make him mine.” Ngumisi ito. Hindi ko alam ngunit may kakaiba akong naramdaman sa kanyang pagngisi, ngunit mabilis ko iyong isinantabi. Instead, I smiled at her widely as I waved.
“Go on!” She turned her back on me with her waist moving from left and right. Dahil doon ay tuluyang nawala ang ngisi sa aking labi.
Are you really our Levina?
***
“Maniwala kayo sa'kin, please!” Nakapamaywang na 'ko sa harap ni Dustine. It's the first time I talked to him like this because take note, he's the leader but he doesn't even considered my fact as he said, it's absurd!
“Paano mo naman nasasabi 'yan? She's our Levina. Hindi ka ba masayang bumalik sya?” Dustine asked. Naninimbang ang kanyang tingin sa akin. Marahas akong napasuklay sa aking buhok dahil sa inis.
“What I'm saying is—” Biglang bumukas ang pinto, at doon ay pumasok si Levina na nakakunot ang noo. Nakita kong medyo nakagilid ang kanyang damit at halos makita ang kanyang dibdib. She looks bad trip. Real time.
“What? Continue what you were talking about. Pumasok lang naman ako.” Naiinis nitong sabi bago ito dumeretso sa higaan ni Dustine. Hindi ko alam pero kinabahan ako nang marinig ang kanyang bulong bang dumaan sya sa akin, para bang hindi nya iyon namalayan. Nakalimutan nya yatang may pet akong dragon na kayayari lang maghatch, nung isang araw kaya't tumalas rin ang aking pandinig. “D—mn that Alpha. I'll make him mine.” Levina's impostor whispered. That confirmed my doubt.
I look at Dustine but it seemed like he doesn't heard what that impostor whispered. He's impassively looking at me. Hindi ko tuloy mabasa kung ano ang kanyang sinasabi. Nanggigigil ko syang inirapan at umalis sa kanyang tent. I don't care if he saw my bitch version. Bahala syang mag alaga sa impostorang 'yon! Nakakagigil!
Dahil naiinis ako ay lumayo ako sa kanila, sa lahat! Hindi ko maiexpress ang inis ko at gusto kong sabunutan ang impostorang iyon. How dare her use our precious Levina's body? Kung hindi lamang katawan ni Levina 'yon, baka pinagsasapak ko na sya! Bye bye good girl muna! Nakakainis!
Hindi ko alam kung saan ako napunta ngunit sinundan ko kung saan ko narinig ang tunog ng falls hindi kalayuan dito. Kahit naiinis ako ay hindi ko maiwasang magandahan sa itsura nito. It's a crystal clear. Mistulang gumagawa ng repleksyon ang tubig nito at ang liwanag ng araw. I was about to go there when I saw something move. No, someone. At halos manlaki ang mata ko at mapasinghap nang makita si Alpha.
Not with his usual get up, but with his hair… looks like after a very hot making out! What the—
Dahil sa aking pagsinghap ay napatingin ito sa akin. Muntik na 'kong mapaatras at mawalan ng balanse sa tingin nito kaya't mabilis akong napaiwas ng tingin. Hindi rin nagtagal ang tingin nito at narinig ko ang buntong hininga nya kaya't napatingin ako sa kanya. Problemado itong nakatingin sa falls sa harapan na para bang may napakalalim na iniisip.
Wala namang nagbago talaga sa kanya, bukod lang sa sobrang gulo ng buhok nito na para bang pinasadahan ng ilang beses, ang damit nitong polo na white, sira ang butones sa bandang dibdib. Oh my god! That was aggressive! Si Hera kaya ang may gawa n'on?
“You are her friend, right?” Her? Oh, Levina? Tumango ako kahit hindi sya nakatingin. May kalayuan sya sa akin ngunit naiintindihan ko sya. Takot lang akong lumapit. Nakakapangilabot kaya ang aura nya. Seryoso, promise, no joke!
Natahimik kaming pareho. Unti-unti akong umupo sa lupa sa aking pwesto. He remained there, still.
Teka, si Alpha 'to. Baka maniwala sya sa akin!
I cleared my throat. I was about to start when I realized… how? Ang lalaking nasa harap ko ay ang pinakamalakas na tao dito. Ang kinakatakutan. Ang nirerespeto.
But he's also my in denial friend's crush. Alam ko rin namang may pakialam sya kay Levina, 'di ba? At isa pa, kailangan nyang makinig sa'kin dahil isa iyon para masabi kung effective leader nga ba sya.
“A—Alpha…” Nautal pa ko. Nakakakaba naman kasi. Go, get a grip, Yvonne.
Lumingon ito sa akin. Pakiramdam ko'y mas lalo akong di makakaimik! But… for your dearest friend!
“It's about L—Levina…” Muntik pa 'kong pumiyok sa kaba. Grabe! Kaya't nabibilib ako sa kaibigan ko dahil kayang kaya nyang makipagsabayan kay Alpha! Hay, miss ko na sya. Ang totoong sya, ha! Please lang!
He didn't speak, but I know he's listening so I started telling my observations. “Levina doesn't get angry to me, kahit na sobrang kinukulit ko sya. Actually hindi nya kayang magalit sa amin, pero kanina'y halos sigawan nya kami dahil bad trip na bad trip itong bumalik at hindi ko alam ang dahilan,” Sinulyapan ko si Alpha, ngunit nanatiling seryoso ang kanyang mukha. “Hindi ko alam pero parang may iba sa kanya. Sinubukan kong sabihin kay Dustine pero hindi nya ako pinapaniwalaan.” Malungkot kong sabi.
“Gusto ko lang namang bumalik ang kaibigan ko,” Hindi ko namalayang naibulong ko pala.
“How can you make them believe you if you don't have anything that'll serve as your evidence?” Alpha's right. Pero kung may recorder lang ang mata, hmp!
Nagkaroon ng katahimikan ang aming paligid, hanggang sa magsalita si Alpha.
“She's in bad mood because she didn't get a chance to kiss me,” Tumingin ako kay Alpha dahil sa sinabi nito, nanlalaki ang mata. Loka, ano daw? Namali ba ako ng rinig?
Tumingin ako sa kanya at nakitang pinaglalaruan nya ang kanyang labi. Oh my god, ang hawt! “A nephilim's kiss is toxic, especially when the body isn't them.” Bigla akong napatayo dahil sa kanyang sinabi. Nephilim? Din? Oh my…
Shit. Oo nga pala! We're on nephilim's lair!
“Alam ko 'yan! They want the body that's why they need to kiss an opposite sex, right?” Dahil doon sila hihigop ng enerhiya at kapag okay na, they will consume the body until it become them.
Alpha nodded. Nanlaki ang mata ko. Oh my god! She's on Dustine's dorm. An opposite sex. Male. At kung hindi si Dustine, kahit anong oras naman ay maaaring pumunta si Stanley doon. Stanley's weakness is her. Oh my god! Napatakip ako ng aking bibig. “Oh my god,” not her body, please!
“Alpha!” Tumingin ako kay Alpha na bumaling sa akin. Kung maaaring magmakaawa ako ay kailangan kong gawin. “Bring her back, please!” I asked. Please, please, please! I almost kneel, but he just look at me. Heck, kung kinakailangang lumuhod, gagawin ko!
I was about to kneel when he smirked.
“I will.” Finally, yes!
---
Who's exited? HOHOHOHO. Paano kaya gagawin ni Alpha?