[WARNING:
This is a close chapter. No scenes, conversations, or any part of this chapter may be copied and paste in any of the social media platforms. This is to avoid unwanted despoliation of the contents.]
SUNLIGHT
I mutedly gaze at my hands which are now covered with blood. No, I don't kill people, neither tho vampires. I just give them a small cut, then struck them off to dreamland.
I bit my lower lip frustratedly as I move my gaze on the far end of the tunnel which I've been trying to reach for an hour now. Itinago ko nalang ulit ang dalawang dagger sa bulsa ng suot kong pantalon tsaka ako nagpatuloy sa paglalakad.
Habol ko ang hininga ko ng tuloyan na akong makalabas sa madilim na tunnel na siyang nagsisilbing lagusan ng mga night class students papunta sa main building ng Night Blood University. Although, alam ko naman na hindi talaga sila dumadaan sa makauos hiningang lagusan na ito dahil kaya naman nilang magteleport.
Tinitigan ko ang walang buhay at nilulumot na na bukana nitong lagusan papunta sa Night Blood Village.
Marami akong nasalubong na mga miyembro ng Zapero habang naglalakad ako papunta dito. Kagaya nga ng sinabi ako ay wala akong pinatay ni kahit isa man lang sa kanila.
Hindi sila ang kalaban ko dito kung nagkataon nga na gin@go ako ng headmaster ng Zapero. Isa lang dapat ang managot sa organisasyon na iyon. At 'yon ay ang matandang hukloban na iyon na siyang leader ng Zapero kung sino man siya.
Sebastian's words still rings in my head and it fueled my mood to break some bones. Kaya nga siguro kahit mahina parin ang katawan ko ay nagawa kong patulogin ang mga terminators na nakasalubong ko kanina.
I hate to admit it but his words affects me like hell. Hindi ko alam kung kailan ko ba natutunan ang ganitong klaseng emosyon. Last time I check e' hindi ako nakakaramdam ng kahit anong emosyon. Kahit nga galit eh hindi ko din maramdaman. Tanging kagustohan ko lang talaga na maipaghigati ang pagkamatay ng mga magulang ko ang naging dahilan kung bakit ako pumayag na maging pain ng Zapero laban sa mga bampira.
Ilang hakbang pa papalayo sa lagusan ay natanaw ko na ang border ng Skyline Village. Hindi na ito kagaya ng dati na maayos at magara. Marami na sa mga bahay ang nawasak dahil sa mga pagsabog na nilikha ng mga armas na ginagamit ng mga termintors. Binalot narin ng makapal na usok ang ilang bahagi ng unibersidad dahilan para mas lalong dumilim ang buong paaralan.
I can't help but to hold my breath for a long suspended time while watching as the students of Night Blood University brutally fight with the terminators. It was like a scene in a horror movie. The day class and night class students are on one team. Marami na sa mga terminators ang nakabulagta na sa lupa at habol ang hininga. They all have a mark of fangs on their neck.
Napalingon ako sa main building kung saan umalingaw-ngaw muli ang isang malakas na pagsabog. Pakiramdam ko ay nabato ako sa kinatatayuan ko habang pinagmamasdan ko ang ilan sa mga gusaling nilalamon na ng apoy. Naikuyom ko nalang ang mga kamay ko.
"Help!"
Kaagad na naging alerto ako ng marinig ko ang pagsigaw na iyon ng isang day class student hindi kalayoan saakin.
Mabilis na tumakbo ako papalapit sa kaniya pero kaagad din akong napahinto ng makarinig ako ng pagputok ng baril. Sa isang iglap ay walang buhay na katawan na ng estudyante ang nasa harapan ko. My breathe hitch in rage. It was a day class student. A fvckin day class student! What does they think they're doing?! Wala sa usapan namin ng Zapero na idadamay nila ang mga day class students. I snatched the dagger in the pocket of my jeans. And in just a one shift move, I manage to close the distance between me and the terminator.
"You make a wrong move for killing this day class student in front of me." Malamig ang anyo na saad ko.
Kahit na nakasuot siya ng itim na maskara ay kita ko sa mga mata niya ang pagkagulat sa biglaan kong pag sulpot sa tabi niya.
"Urgh!" He cried in pain as I pierce my dagger on his neck.
I watch as his blood runs down my hand. He is the first terminator that I kill on this war. Walang emosyon na pinagmasdan ko siyang bumulagta sa lupa.
Nang tuloyan na siyang malagutan ng hininga ay tsaka lang ako nagsimulang maglakad ulit. Kailangan kong makalabas sa unibersidad na ito. Ang kaso, hindi ko alam kung saan ba ang daan palabas.
Maglalakad na sana ako ulit ng maramdaman ko ang biglaang pagkirot ng kaliwang binti ko dahil sa kung anong uri ng patalim na tumama doon.
Bahagya akong natumba pero kaagad ko din namang naitukod ang kamay ko sa lupa dahilan para hindi ako tuloyang masubsob. Sa bilis ng pag-atake na iyon ay hindi man lang ako nakagawa ng paraan para makailag kaagad.
Hayst! Kailan ba matatapos ang punyetang laro na 'to? Aabutin ko na sana ang dagger na nabitawan ko kanina ngunit hindi ko nagawa ng makaramdam ako ulit ng pagkirot sa tagiliran ko dahil sa malakas na pagsipa na natamo ko mula roon.
"Damn!" I murmur as I try to grasp for some air. Pinilit kong imulat ang mga mata ko para sana tignan kung sino ang punyetang nilalang na 'to na mukhang balak ata akong patayin ngayon kaso napahawak lang ako ulit sa tagiliran ko ng makaramdam na naman ulit ako ng pagsipa mula doon. Kasunod no'n ang mga kamay na humawak sa braso ko tsaka ako marahas na hinila patayo.
"Tell the headmaster we already have the target." Rinig kong walang emosyon na saad ng isang babae na siyang may kagagawan nitong lahat.
Bahagya kong iminulat ang mga mata ko. Unang tumambad sa paningin ko ang isang babaeng mayroong kulay pulang mga mata. Bakas din ang maitim na guhit sa ilalim ng mga mata nito. A rogue vampire?
Bumaba ang paningin ko sa suot niyang purong itim na kasuotan. Napailing nalang ako.
"What the hell." Mahinang pagmura ko tsaka ako natawa sa kag*gohang 'to.
She's a vampire. A rogue vampire! And the Zapero use her as a weapon. And by simply looking at the silver badge she has on her clothes. I'm pretty sure, she belongs to the Lees. The highly skilled member of Zapero.
They were named after the scientist who works in the Zapero. Siya ang gumawa ng pampakalma ko. Matalino siya at kaya niyang gawin ang kahit na anong bagay gamit lamang ang sarili niyang mga kagamitan.
Syempre, hindi kabilang doon ang bumuhay ng patay pero kaya niyang gumawa ng mga gamut na may kakayahang palakasin at gawing killing machine ang isang tao.
I'm aware of their existence but I was not inform they were rogue vampires. Papaanong nagagawang kontrolin ng Zapero ang ganito ka mapanganib na mga nilalang?
Well, that just prove how dangerous they are. Kaya siguro hindi din naging madali para kay Sebastian na kalabanin ang grupo na ito. This is getting more ironic.
Dahil gusto ko rin namang makaharap ang headmaster ng Zapero ay hindi nalang ako nanlaban pa. Ipinikit ko nalang ang mga mata ko para magpahinga dahil sa sakit na nararamdaman ko sa buong katawan ko ngayon.
I yelp as I felt a sting on my neck. They inject something on me again. Hindi nagtagal ay nakaramdam narin ako ng panghihina ng katawan but I remain aware of the things that are happening around me.
"We're going back to the facility now." Saad ulit ng isa pang babae. Looks like they're getting me out of this school now. 'Guess I'm going back to the outside world then.'
[third person's pov...]
Puno na ng dugo ang kulay itim na unipormeng suot ni Faolan habang nangunguna siya sa pakikipaglaban sa mga tauhan ng Zapero. Kahit ilang taon na silang naghahanda sa pinaplanong pagatake ng Zapero ay hindi parin niya inaasahan ang galing ng mga ito sa pakikipaglaban. Habol niya ang hininga niya ng tuloyan na nilang maubos ang mga terminators sa lugar kung nasaan sila. Tinapunan niya ng tingin ang iba niya pang mga kasamahan. Napailing nalang siya ng makita niya si Lysandria at Jacob na nakaupo lang sa tabi at prenteng nakatingin sa kanila. Ibinaling nya nalang ang paningin niya sa isa pa sa kasamahan niya sa student council na ngayon ay pinupunasan ang lente ng suot niyang salamin na ngayon gamit ang laylayan ng suot niyang uniporme.
"Mateo pumunta kang tormenting facility. I-check mo kung ano na ang balita sa iba pang mga night class students." Utos niya dito. Nilingon naman siya ng lalaki tsaka ito mabilis na tumango tsaka niya ulit isinuot ang salamin niya at nagsimulang tumakbo papasok sa kagubatan. Nang tuloyan na itong makalayo ay binalingan niya ulit sina Lysandria na hanggang ngayon ay nakaupo parin sa ilalim ng puno habang nagtatawanan.
"Kayong dalawa, pumunta kayong main building at ng may mitulong naman kayo." Naiiling na utos niya sa dalawa. Lysandria groan in annoyance which Faolan just responded with a deadly glare. Wala narin namang nagawa ang dalawa at hawak kamay nalang na naglaho sa paningin niya. He's not aware of the real score between the two but he's pretty sure there is something going on between them. Ilang sigundo muna niyang pinakiramdaman ang paligid hanggang sa matuon ang atensyon niya kay Vera na ngayon ay naglalakad na papalapit sa direksyon niya. Kaagad na nangunot ang noo niya habang nakatingin sa dalaga.
"What the hell are you doing here, Vera? Didn't I order you to stay with Hyrreti?" Seryuso ang mukha na tanong niya ng makalapit sa kaniya si Vera. Ngumisi lang naman ang huli tsaka ito humalukipkip at walang emosyon na tumingin sa kaniya. Sa mukha palang ng dalaga ay alam niya ng hindi niya magugustuhan ang mga sasabihin nito.
"She runs away. She already knows the plan that Sebastian had made and she--
"She run away? That's impossible! Ano bang sinabi sa kaniya ni Sebastian?" Pagpuputol niya sa sasabihin pa sana ng dalaga. Mas lalong naging seryuso ang mukha niya ng umiling lang ulit ang babae.
"Sebastian says nothing. I'm the one who tells her about the plan—-
"WHAT!? D*MN IT VERA!" Faolan exclaimed in frustration. Tinapunan niya ng masamang tingin si Vera na ikinayuko lang naman ng huli. Naihilamos niya nalang ang kamay niya sa mukha niya tsaka niya sinuyod ng tingin ang paligid. Marami na sa mga malalaking gusali ng unibersidad ang nasira. Ang dating katahimik na bumabalot sa paligid ay napalitan narin ng iba't-ibang ingay ng kagulohan.
Hindi niya alam kung anong parte ba ng mga plano nila ang sinabi ni Vera kay Hyrreti pero alam niyang hindi iyon lubos na naintindihan ng dalaga. Pareho silang napatingin sa direksyon kung nasaan ang main building ng unibersidad ng makarinig sila ng kakaibang ingay mula doon. Nagkatinginan silang dalawa tsaka sila ulit sabay na napalingun sa gawi kung saan nanggaling ang ingay.
"Magsisimula na ang totoong laban." Bulong ni Vera habang sinasabayan niya ng tingin ang liwanag na unti-unting sumisilip sa buong unibersidad. They know they can never end the vampire race just by sending their fully skilled underlings. So, they need to use something that serves as the major weakness of the vampires, and that is the sunlight. That's the reason why since then, they start to formulate an antidote that can counter the effect of the sunlight in the vampire's form. That's when Sebastian also starts to come up with a plan. And Hyrreti has quite some role in the success of those plans.
"Pumunta ka sa tormenting facility. Inform the majors to release all the students. I'll go and find Hyrreti before they catch her. Pray that nothing bad had happened to her, Vera, or else!" Hindi na nagawang makasagot ni Vera ng maglaho na sa paningin niya si Faolan. Napabuntong hininga nalang siya bago siya sumunod sa utos na ibinigay sa kaniya ng lalake.
The sunlight starts to broke out in the whole Night Blood. Faolan's breathing hitch as he tries to look for Hyrreti's presence in every possible corner of the University. Nang maisipan niya huminto ay tsaka lang niya ulit binalingan ang kakaibang liwanag na unti-unti ng sumisilip sa buong unibersidad. Ito ang unang beses para sa mga bampira na masilayan ang ganong klaseng liwanag. They were curse to hide in the darkness and that's why he can't help the awe that slowly form into his face as he gaze on the sunlight that starts to illuminate the whole place.
"This looks odd but mesmerizing." Hindi mapigilang kumento niya habang nakatingin sa liwanag. Nabalik lang siya sa ulirat ng bigla nalang sumulpot sa tabi niya ang isa sa mga kasamahan niya sa student council.
"Mr. President, about the Alpha, he's back." Kaagad na naging seryuso ang anyo ni Faolan dahil sa narinig. Siguradong hindi magugustohan ng lalaki ang balita kapag nalaman niya ang tungkol sa ginawa ni Vera. Napabuntong hininga nalang siya tsaka niya ulit tinapunan ng tingin ang lalaking nakatayo parin sa harapan niya.
"Nasaan siya?" Siguradong ligtas na ang lahat ng nasa mundo nila dahil nakabalik na si Sebastian. Sebastian works hard for the safety of his people. It was a promise he keep to someone back when they're still little.
Nang maituro sa kaniya ng lalaki ang lugar na kinaruruonan ni Sebastian ay kaagad na nagpunta doon si Faolan. If Sebastian is back, he's probably with Hyrreti. He knew Sebastian would keep her safe. He'll keep her safe because she was his mate. Despite of what happened in the past, he knew Sebastian still cares for her.
When he found Sebastian, his brows immediately knit in confusion. Sebastian was sitting there, on the root of the tree. Hyrreti was nowhere to be found. Unti-unting nangunot ang noo niya ng magsimula siyang maglakad papalapit sa binata. He knows that Sebastian is aware of his presence pero hindi man lang ito tumingin sa direksyon niya. Sa halip ay walang emosyon lang ito na nakatingin sa mga dahon ng punong kahoy ng unti-unting sumilip mula roon ang liwanag na nanggagaling sa araw.
"So, this is the brightest star she was referring to?" Rinig niyang bulong ni Sebastian habang nakatingin din ito sa sikat ng araw na tumatahos mula sa mga dahon ng punong kahoy. Napatingin nalang din siya sa liwanag ng tuloyan na iyong umabot sa kinatatayuan niya. Bahagyang napigil ni Faolan ang paghinga niya habang nakatingin sa mumunting mga liwanag.
"Where is Hyrreti, Kleinhaus?" Ibinaling niya ulit kay Sebastian ang paningin niya na ngayon ay pagod na nakasandal na sa malaking puno na katabi niya. Naikuyom niya ang mga kamay niya ng tumingin din ito sa direksyon niya. Walang emosyon na bumahid sa mukha nito na ani mo ay wala itong pakialam kung nasaan man ang dalaga.
"Where is Hyrreti, Kleinhaus?" Paguulit ni Faolan sa tanong niya. Sinundan niya ng tingin si Sebastian ng tumayo ito mula sa pagkakaupo niya tsaka ito umiling.
"I don't know." Malamig ang boses na sagot nito dahilan para mas lalong maikuyom ni Faolan ang mga kamay niya. "What do you mean you don't know? You supposed to know whether your beloved is safe or not!" Sebastian's face went cold as he darted Faolan a sharp gaze.
"She's no longer my mate, Throndsen—
"Do you still blame her for the death of your parents? We know the truth, Kleinhaus! She didn't mean what she did! Manang Cecelia saw everything that night! She was under control!" He fixed him with a deadly glare too. Sebastian heaves a sigh then moves his gaze away from him.
"I almost bite her, again." Ilang sigundo muna silang naging tahimik tsaka lang napagpasyahan ni Faolan na magsalita. "She's your mate, Kleinhaus. You did mark her and now you're telling me you're afraid you could bit her? What the fvck! If it wasn't for that stupid mate thing, I already stole her away from you!" Sebastian clenches his jaw with Faolan's words.
"I can't bit her on the same spot where I cause her pain, Throndsen! That night, I almost killed her when I saw the lifeless body of my parents. I made a cut on her neck, and the scar is still there. It reminds me of how @shhole I am that night. I can't keep her." He whisper under his breath as he reminisced the incident that happen during that night when he almost lost all the control.
He suddenly remember the night when Luna doze off to sleep and indeed up breaking the most important rule of the Night Blood University. Ilang oras siyang naghintay sa labas ng lumang silid aklatan na iyon para bantayan ang natutulog na dalaga. Wala sa plano niya na magpakita kay Luna noong gabing 'yon kung hindi lang dumating ang dalawang night class students na muntik ng umatake sa kaniya.
He was left with no choice but to intervene in the situation. And he indeed upon her veranda where he spent an hour every night before just by staring at her closed glass door. For the first time, he got the chance to gaze at her eyes once again. Just this time, he's no longer staring at a pair of mesmerizing blue sapphire eyes. Instead, it was replaced by an unfamiliar deep black and empty eyes. When his gaze landed on her neck, that's when he saw the scar he had cause her.
"I can't keep her. You're right, I need to stick with the plan. She'll be safe away from my family, away from me." Napailing nalang si Faolan. Alam niyang kapag nalaman ng mga Kleinhaus ang tungkol kay Hyrreti ay gagawa ang mga ito ng paraan para pagbayarin ang dalaga sa pagkamatay ng dalawa sa myembro ng pamilya nila.
"Go get her! The problem is not your family, Kleinhaus. I know you can protect her and Hyrreti is strong enough to protect herself too. You're just being a coward about the consequences of telling her the truth! Damn it. I'm not a love expert so what I can advise to you is to go the fvck and keep her, or I'll do it myself!" Nakaismid na saad ni Faolan bago niya itinaas ang kamay niya tsaka pinakiramdaman ang sikat ng araw na tumatama sa balat niya. The antidote is working impressively. The sunlight isn't burning their skin anymore. It just makes their skin glow like crystals.
"It's rare for the vampire to find their mates so keep her!" Ibinaba niya na ang kamay tsaka niya ibinaling sa direksyon kung saan siguradong naglalaban na ngayon ang mga rouge vampires na inihanda ng Zapero at ng gobyerno para tapusin ang lahi ng mga bampira.
"Chase after her, ako na ang bahala dito." Faolan says as he vanished from his sight leaving him alone while silently staring at the ray of sunlight that passes through the thick foliage of the trees. Chasing Luna isn't really a great idea for him, but he can't deny the fact that he still cares for her, big time. He wants her close and he wanted her for himself, alone. Besides, keeping Luna away from him doesn't guarantee her safety.
"If that's the case, I will just protect her at all cost then."