Η τελευταία της φράση χτυπούσε σαν καμπάνα μέσα στα αυτιά μου. Μόλις είχε πει "The kings of drugs in the whole UK.", σωστά; Δεν άκουγα ό,τι να 'ναι, έτσι; Οι βασιλιάδες των ναρκωτικών; Γι' αυτό τόσο μυστήριο ο κύριος αρραβωνιασμένος Louis; Και γιατί με έσωσε; Οι βασιλιάδες των ναρκωτικών έχουν και καλή καρδιά; Και νοιάζονται; Από πότε; Γύρισα αργά το κεφάλι μου προς τα δεξιά ώστε να τον κοιτάξω. Αυτός ήδη με κοιτούσε. Τώρα όμως δεν έκλεισα σφιχτά τα μάτια. Ούτε γύρισα το κεφάλι. Έμεινα να τον κοιτάω. Προσπαθούσα να καταλάβω. Προσπαθούσα να βρω κάτι που να επιβεβαιώνει ή να διαψεύδει τα όσα είπε η Lous. Τίποτα που να το επιβεβαιώνει. Τίποτα που να το διαψεύδει. Τα μάτια του Louis ήταν καρφωμένα στα δικά μου. Έμοιαζε λες και προσπαθούσε κι αυτός να βρει κάτι μέσα στα δικά μου μάτια. Εγώ ήξερα τι έψαχνα στα δικά του, αυτός όμως τι έψαχνε; Η στάση του σώματος του ήταν περίεργη. Το σώμα του στραμμένο προς εμένα και έτοιμο να σηκωθεί και να τρέξει σε εμένα. Την πλέον.. αρραβωνιαστικιά του ούτε που την κοίταξε. Ούτε που φάνηκε να τον νοιάζει που ήταν οι άλλοι τριγύρω του. Για άλλη μία φορά εμείς μιλούσαμε με τα μάτια και κανείς δε μπορούσε να μας διακόψει. Σε τόσο απλές ματιές, διαγράφονταν λόγια τόσο μεγάλα. Υποσχέσεις τόσο μακροχρόνιες. Ένα πάθος τόσο δυνατό. Και στοργή ατελείωτη. Ματιές που φαίνονταν να είναι βγαλμένες από ταινία. Ματιές που κάθε άνθρωπος θέλει να ανταλλάξει μια φορά τουλάχιστον στη ζωή του. Ματιές που εκπλήρωναν τη φαντασία κάθε ανθρώπου. Αυτές οι ματιές είχαν τα πάντα. Και αυτές οι ματιές ήταν τα πάντα.
Μπορεί να κοιτιόμασταν πέντε λεπτά, μπορεί όμως να ήταν και δύο λεπτά, ή ίσως και λίγα μόνο δευτερόλεπτα, αλλά εμένα μου φάνηκαν αιώνας. Χάθηκα πάλι μέσα στα μάτια μου και έμοιαζα να πνίγομαι. Μου κόβει την αναπνοή μόνο με ένα του βλέμμα. Φαντάσου να με άγγιζε κιόλας. Έτσι θα πρέπει να είναι το θεΐκό άγγιγμα. Χαχαχ. Χαμογέλασα με αυτήν τη χαζή μου σκέψη. Oops. Shit. Μόλις φάνηκε λες και χαμογελάω στον Louis; Και εκεί κάθεται και η κοπέλα του; Φλερτάρω με έναν δεσμευμένο; Shit. Shit. Shit. Τι έχω πάθει; Ένα στραβό γλυκό χαμόγελο όμως φάνηκε να εμφανίζεται στα χείλη του σαν να ανταποδίδει στο δικό μου. Τι; Το έκανε μόλις; Μπροστά σε όλους αυτούς; Τα κεφάλια ολωνών γύρισαν και τον κοίταξαν. Έπειτα σαν συνέχεια της πορείας των βλεμμάτων τους ήμουν εγώ. Το χαμόγελο μου έσβησε, όπως είχε σβήσει και του Louis ακριβώς πριν λίγα δευτερόλεπτα. Εγώ γύρισα από την άλλη, αλλά ο Louis όχι. Το ένιωθα. Μια φωνή είπε δυνατά θέλοντας να ακουστεί "And now that YOU'RE ENGAGED", είπε πιο δυνατά θέλοντας να το τονίσει, "you should stay TOGETHER at your own place. It's big enough for both of you, but it's kinda empty so you could maybe start trying for a baby." "WHAT THE FUCK ARE YOU TALKING ABOUT? UH? NOW YOU HAVE PLANNED MY WHOLE LIFE? BUT YOU HAVEN'T PLANNED SOMETHING VERY IMPORTANT IN THIS STUPID PLAN. GUESS WHAT?! ME!", άκουσα τον Louis να λέει μόλις τέλειωσε η γυναίκα την πρόταση της. Να φωνάζει για την ακρίβεια. Σχεδόν να ωρύεται. Είχε βγει εκτός εαυτού πλέον. Την ίδια στιγμή που οι σφιγμένες σε γροθιές παλάμες του προσέκρουσαν στο τραπέζι, αυτός πετάχτηκε από τη θέση του σμπρώχνοντας την καρέκλα του με τα ποδιά του και έπειτα σμπρώχνοντας την με το χέρι του. Σηκώθηκε, γύρισε και με γοργά βήματα έφυγε. Ο ήχος της καρέκλας που έπεσε αντήχησε σε όλο το μαγαζί και έπειτα ακολούθησε μια αμήχανη σιωπή. Τότε o άντρας από την αριστερή κορυφή του τραπεζιού που πρέπει να ήταν ο πατέρας του Louis σηκώθηκε και μας πλησίασε. "We are very pleased for the amazing night you offered to us. Here's the money. We'll come again. That's sure. Good evening, ladies and gentlemen." και έφυγαν όλοι μαζί. Εμείς δεν είχαμε προλάβει να αρθρώσουμε λέξη, αλλά ούτε μπορούσαμε άλλωστε. Είχαμε παγώσει από τον τρόμο, καθώς είχε ένα δολοφονικό βλέμμα και μας πλησίαζε με απειλητικά βήματα, αλλά λίγο περισσότερο εμένα. Απλά ακούγαμε. Αφού έφυγε, κοίταξα το χέρι μου. 1000 αγγλικές λίρες βρίσκονταν στο χέρι μου. Σίγουρα ήταν από τις λίγες φορές που θα έπιανα τόσα πολλά μαζεμένα χρήματα στο χέρι μου. Και επίσης σίγουρα αυτός ο τύπος δεν είχε ιδέα πόσο κόστιζε το δείπνο. Από αυτά που μου έδωσε περίσσευαν 400 λίρες! Τα πήγα κατευθείαν στον Jack μη θέλοντας να βρεθώ αντιμέτωπη με τίποτα κατηγορίες ότι πήρα λεφτά ή κάτι τέτοιο. Αμέσως γύρισα την πλάτη και χωρίς καν να πάρω τα πράγματα μου, έφυγα. Αυτά ήταν το λιγότερο που με απασχολούσε αυτήν τη στιγμή. Σήμερα είχα ντροπιαστεί όσο δεν είχα ντροπιαστεί σε όλη μου τη ζωή.
Άρχισα να περπατάω προς το σπίτι. Δεν ήξερα όμως αν ήθελα να πάω εκεί ή όχι. Ήθελα να πάω κάπου αλλού, αλλά δεν ήξερα πού. Πήρα ένα δρομάκι που ούτε καν ήξερα που έβγαζε και άρχισα να το διασχίζω. Διέσχισα κι άλλο ένα, άλλο ένα, άλλο ένα, άλλο ένα. Διέσχισα πάρα πολλά στην προσπάθεια μου να χαθώ. Τελικά όμως δυστυχώς πάλι είδα απέναντι μου να στέκεται η παλιά πολυκατοικία κάτω από την οποία στεγαζόταν αυτό που αποκαλώ "σπίτι μου". Το σπίτι μου το οποίο είχε παραβιαστεί το πρωί από αυτόν που μου άφησε το χαρτάκι στην πόρτα. Άνοιξα τη πόρτα της κάτω εισόδου και με πολύ αργά βήματα ανέβαινα στο διαμέρισμα μου. Ένιωθα φοβισμένη για το τι θα αντικρίσω. Φοβόμουν πλέον να πάω στο ίδιο μου το σπίτι! Διστακτικά κοίταξα από την σκάλα μήπως υπήρχε κάποιος ή κάτι έξω από το διαμέρισμα και αφού δεν υπήρχε κανείς, συνέχισα να ανεβαίνω τη σκάλα. Μη έχοντας τα κλειδιά μου, έπρεπε να χρησιμοποιήσω το αντικλείδι. Έλεγξα ξανά κοιτώντας δεξιά και αριστερά μήπως υπάρχει κάποιος και σήκωσα τον πυροσβεστήρα και πήρα το αντικλείδι. Άνοιξα την πόρτα και κάνοντας ξανά τις ίδιες κινήσεις, το έβαλα στη θέση του.
Ήμουν πλέον στο σπίτι μου μόνη. Δεν είχα κάποιον στον οποίο μπορούσα να μιλήσω. Ένιωσα μονομιάς κενή, άδεια. Η σιωπή με έπνιξε. Η μελαγχολία μου όρμηξε δίχως έλεος. Σκεφτόμουν τι είχε γίνει σήμερα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αυτό θα πει πολυτάραχη ζωή. Μέσα σε μία μέρα είχα χαρεί, τρομοκρατηθεί, εκνευριστεί, ενθουσιαστεί, μπερδευτεί, βαρεθεί, συγκλονιστεί, μαγευτεί και τέλος.. ντροπιαστεί. Τώρα το μόνο που ήθελα ήταν ένα πράγμα. Και ήταν το μόνο που ήταν σίγουρο αυτήν τη στιγμή. Ήθελα να πιω. Ήθελα να πιω και να τα αφήσω όλα στην άκρη. Κατευθύνθηκα στην κουζίνα και άνοιξα το ντουλάπι μέσα στο οποίο είχα δυο τρία μπουκάλια αλκοόλ. Έπιασα ένα, το οποίο ούτε καν κοίταξα τι ήταν και χτύπησα με δύναμη το ντουλάπι να κλείσει. Πήγα στο σαλόνι, έκλεισα όλα τα φώτα και έκατσα στο πάτωμα. Άνοιξα το μπουκάλι και το έβαλα στο στόμα μου. Κατέβασα με τη μία μεγάλη ποσότητα. Ένιωθα το λαιμό μου στυφό και να καίει αφάνταστα. Είχε απαίσια γεύση. Τα μέσα μου ένιωσα να καίνε λες και κατάπια οξύ και τέλος να λιώνουν. Τα μάτια μου δάκρυσαν λόγω του τσουξίματος που προκάλεσε στα σωθικά μου το ποτό. Και ήξερα πολύ καλά τι ποτό ήταν χωρίς καν να το δω. Ουίσκι. Το απαίσιο, τρισάθλιο σκέτο ουίσκι που πίνουν οι αλκοολικοί ή οι άντρες στα μπαρ παραγγέλνοντας τα το ένα πίσω από το άλλο θέλοντας να δείξουν περισσότερο άντρες και να βρουν κουράγιο να μιλήσουν στην πιο εύκολη εκεί μέσα. Παρόλο που μου έκαψε τα σωθικά, δεν πτοήθηκα τόσο εύκολα. Ακούμπησα ξανά το στόμιο του μπουκαλιού στο κάτω χείλος μου περιμένοντας να το πάρω απόφαση. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, το άλλο μου χέρι έσμπρωξε το μπουκάλι προς το στόμα αναγκάζοντας με να πιω ξανά. Έχω έναν ανοιχτό πόλεμο με τον εαυτό μου σήμερα αλλά και γενικά, κάτι το οποίο δε φάνηκε να διορθώνει το ποτό. Ξαναήπια. Ξαναήπια. Ξαναήπια. Η στάθμη του αλκοόλ μέσα στο μπουκάλι όλο και φαινόταν να κατεβαίνει αυξάνοντας τη δική μου ζάλη και μειώνοντας τους ενδοιασμούς για να τσιρίξω, να μαλώσω με τον εαυτό μου ή να κλάψω. Όπως και έγινε. Η μία τσιρίδα ακολουθούσε την άλλη και ενόσω χτυπούσα τον εαυτό μου μέσα από τους λυγμούς μου.
Η φωνή μου πλέον είχε βραχνιάσει. Τα μάτια μου είχαν κοκκινίσει, αλλά και μαυρίσει από το μέικαπ που ξέπλυναν τα δάκρυα μου από τα μάτια μου. Τα μαλλιά μου ήταν λες και είχα πέσει σε τυφώνα. Αλλά και το σαλόνι επίσης, αφού είχα σπάσει σχεδόν τα πάντα. Μέσα στους λυγμούς μου όμως, άκουσα να χτυπάει το κουδούνι. Κοίταξα το ρολόι. 3am. Χωρίς δεύτερη, αλλά χωρίς ούτε καν πρώτη είναι η αλήθεια, σκέψη πήγα και άνοιξα την πόρτα. Η μορφή ενός άντρα σχεδιάστηκε μπρος στα μάτια μου, αλλά δε μπορούσα να δω καλά καθώς το φως στο διάδρομο δεν ήταν αναμμένο. Πράγμα που με έκανε να έχω αμφιβολίες για το ποιος είναι.
- I just wanted to see if you're ok. But.. whoa. You stink alcohol., είπε κάνοντας ένα βήμα πίσω.
- Louis, αναφώνησα σίγουρη κάνοντας δύο ασταθή βήματα μπροστά και με αποτέλεσμα να πέσω. Αλλά όχι κάτω. Στην αγκαλιά του.
Σίγουρη πλέον ότι είναι ο Louis και μην έχοντας ενδοιασμούς, πλησίασα το πρόσωπο του. Το αναγνωρίζω πως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, αλλά γνωρίζοντας πλέον αυτά που έμαθα σήμερα γι' αυτόν, δύσκολο να κάνω οποιαδήποτε άλλη στιγμή κίνηση ή έστω να ανταποκριθώ στην ίσως δική του. Με γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις, πέρασα το χέρι μου γύρω από το σβέρκο του, έφερα πιο κοντά το κεφάλι μου και ένωσα τα χείλη μας. Στην αρχή δε μπορούσαμε να συγχρονιστούμε, πράγμα που μου φάνηκε αστείο και άφησα ένα γελάκι ανάμεσα στο φιλί μας. Αυτό το φιλί έμοιαζε τόσο με ενός γυμνασιόπαιδου που φιλάει για πρώτη φορά. Παρόλα αυτά, το φιλί μετά φαινόταν πιο ώριμο και έμπειρο. Μου είχε λείψει να έχω κάποιον τόσο κοντά μου και ακόμα περισσότερο μου είχε λείψει να έχω κάποιον τόσο κοντά μου με αυτόν τον τρόπο. Αυτό το έκανε ακόμα καλύτερο. Βέβαια όμως δεν ήταν όπως το περίμενα. Κάτι έλειπε. Αλλά γι' αυτό μάλλον φταίει το αλκοόλ, το οποίο με έκανε να μη νιώθω και να ελέγχω τα πόδια μου, πόσο μάλλον τα αισθήματα μου. Η γλώσσα του πλέον έκανε βόλτες μέσα στο στόμα μου παίζοντας με τη δική μου. Σιγά σιγά μετά από λίγο κατάφερε να με κάνει να αρχίσω να ανάβω με αποτέλεσμα να τον θέλω εδώ και τώρα. Δεν τον ήθελα απλά. Τον χρειαζόμουν. Πολλές φορές όμως σταματούσε το πλέον τόσο παθιασμένο φιλί μας και μου έδινε πεταχτά φιλιά, κάνοντας με να ξενερώσω. Το περίμενα τόσους μήνες όλο αυτό που ακόμα και αυτό το προσπέρασα. Το μόνο που κατάφερε να διαφύγει ανάμεσα από το φιλί μας ήταν κάτι που μου ψιθύρισε κάνοντας με να τον ζητάω περισσότερο. "I need you". Αυτό είπε και άρχισε σιγά σιγά να με οδηγεί προς τα μέσα. Ένιωθε δηλαδή το ίδιο. Εγώ ακόμα ζαλισμένη και με πίσω βήματα τον τραβούσα μέσα. Τα φώτα όλα σβηστά. Δεν τα άναψε κανείς. Θα χαλούσαν απλά τα πάντα. Αυτός με μικρά βήματα συμβάδιζε με εμένα. Έκλεισε την πόρτα και με τράβηξε και με κόλλησε πάνω της. Μου φιλούσε τόσο αργά αλλά ταυτόχρονα και τόσο παθιασμένα το λαιμό κάνοντας με να βιάζομαι ακόμα περισσότερο να γίνω ένα μαζί του. Ο φόβος μου ότι θα ξαναφύγει μεγάλωνε. Έτσι, ξεκόλλησα από την πόρτα και με μια σμπρωξιά στο θώρακα τον απομάκρυνα από κοντά μου. Του έβγαλα γρήγορα το μπουφάν και το πέταξα κάτω χωρίς να πάρω λεπτό τα χείλη μου από το λαιμό του. Σε αντίθεση με αυτόν, εγώ τον φιλούσα γρήγορα και το ίδιο παθιασμένα. Ήθελα να του κάνω ό,τι μου έκανε, αλλά δεν είχα υπομονή όπως αυτός. Το κατάλαβε και με μια κίνηση, με σήκωσε στα χέρια του χωρίς να διακόψει το φιλί μας. Περπάτησε ως την κρεβατοκάμαρα και με ξάπλωσε στο κρεβάτι ρίχνοντας το σώμα του πάνω μου. Μου έβγαλε τη μπλούζα κι εγώ έβγαλα τη δική του. Αμέσως έβγαλε και το σουτιέν μου και ήδη ασχολιόταν με το στήθος μου. Με φιλούσε και με χάιδευε πολύ τρυφερά. Λες και φοβόταν μη σπάσω. Εγώ χάιδευα το σώμα του από τη μέση και πάνω. Το λαιμό του, την ωμοπλάτη του, το θώρακα του, τη μέση του, το v του. Έφτασα στο παντελόνι. Το ξεκούμπωσα και το έβγαλα με τη βοήθεια του. Και το ίδιο έκανα και με το εσώρουχο του. "It's not fair, lady.", ψιθύρισε φοβούμενος μη σταματήσω. Πλέον έβγαζε το δικό μου παντελόνι και κατέβαζε με τα δόντια του το εσώρουχο μου. Όπως κατέβαινε και ένιωθα τα δόντια του να με ακουμπάν και την ανάσα του να περνάει πάνω από το δέρμα μου, τρελαινόμουν. Ανατρίχιαζα και όλο και άναβα. Έφερε το χέρι του κοντά στον κόλπο μου και επιδέξια άρχισε να "παίζει" με τα δάχτυλα του.. και εμένα. Έβαζε και έβγαζε αργά τα δάχτυλα του μέσα μου κάνοντας με να βαριανασαίνω ήδη και να ξεφυσάω από ηδονή. Τον ήθελα, αλλά όχι έτσι. "S-s-top", κατάφερα να ψελλίσω. Σταμάτησε και παρόλο που δεν τον έβλεπα, μπορούσα να τον φανταστώ να με κοιτάει όλο απορία. Με τη βοήθεια του χεριού μου και χωρίς λέξεις, του έδειξα τι ήθελα να κάνει. Και αμέσως το έκανε. Έπιασε το μόριο του και το έβαλε μέσα μου. Επιτέλους. Χωρίς ενδοιασμούς ή δεύτερες σκέψεις. Μπορούσαμε να είμαστε ένα αυτά τα λίγα λεπτά. Άρχισε να κινείται γρήγορα. Έμπαινε και έβγαινε απολαμβάνοντας κάθε μικρή ηδονή που προσέφεραν τα συγχρονισμένα κορμιά μας. Το καταλάβαινα από τον τρόπο που μου έσφιγγε τα μπράτσα και από την ένταση του φιλιού μας. Που και που ξέφευγε ένα βογκητό ανάμεσα από τα χείλη του. Κάτι που φαίνεται λίγο, αλλά για εμένα ήταν τόσο πολύ. Μόνο και μόνο επειδή ήταν αυτός. Μετά από αρκετά βογκητά, ήξερα ότι θα τέλειωνε. Όπως κι εγώ. Ένα κύμα ηδονής πλημμύρισε το κορμί μου αφήνοντας με ανίκανη να κουνηθώ. ΤΟ στομάχι μου έγινε κόμπος και άρχισα να τρέμω. Κι αυτός έριχνε το βάρος του σώματος του όλο και περισσότερο πάνω μου, οπότε καταλάβαινα ότι κι αυτός με ακολουθούσε. Άρχισαν να τρέμουν και τα δικά του πόδια, πράγμα το οποίο τον ανάγκασε να ξαπλώσει πάνω μου αφού τελείωσε. Έπειτα, έφερε τα χείλη του κοντά στο μέτωπο μου και με φίλησε. Βγήκε από μέσα μου και ξάπλωσε δίπλα μου. Ήμασταν εκεί ακόμα και μετά από μερικά λεπτά κάνοντας μεγάλες προσπάθειες να ξαναβρούμε το σωστό ρυθμό της αναπνοής μας. Κι έτσι μας πήρε ο ύπνος.
[...]
Το επόμενο πρωί το φως διαπέρασε το τζάμι και μου χάιδεψε το πρόσωπο. Οι ζεστές ηλιαχτίδες έπεφταν πάνω στο πρόσωπο μου και το ζέσταιναν κάνοντας με να χαμογελάσω. Ακόμα ζαλισμένη και με τρομερό πονοκέφαλο, χειρότερα δηλαδή από το προηγούμενο βράδυ, έφερα στη μνήμη μου ό,τι είχε συμβεί. Ακόμα δε μπορώ να το πιστέψω. Δε μπορώ να πιστέψω ό,τι είχε γίνει. Τι όμως τον είχε φέρει άραγε εδώ; Στην τελική και μετά από σκέψη, κατάλαβα ότι δε με ένοιαζε κιόλας. Για ένα βράδυ δεν υπήρχαν ούτε ναρκωτικά, ούτε πλούτος, ούτε η κοπέλα του, ούτε τίποτα και το ευχαριστήθηκα. Ίσως να μη μου δοθεί άλλη ευκαιρία. Μπορώ να πω όμως πως πέρασα έστω ένα βράδυ μαζί του και αυτό ήταν αρκετό. Άνοιξα τα μάτια μου και τεντώθηκα. Αυτό το λίγο που κουνήθηκα ήταν αρκετό για να με ζαλίσει και να μου σκοτεινιάσει το οπτικό μου πεδίο. Ξαναέκλεισα τα μάτια μου και περίμενα λιγάκι να συνέλθω. Ήθελα τόσο πολύ να δω τον Louis να κοιμάται. Να μη μοιάζει μυστήριος ή οτιδήποτε άλλο. Ήθελα να δω απλά τον κανονικό Louis. Γιατί στον ύπνο σου φαίνεται τι άνθρωπος είσαι. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα ότι είχα συνέλθει. Αμέσως γύρισα στα αριστερά μου να κοιτάξω που ήξερα ότι κοιμάται τον Louis. Αντ' αυτού όμως είδα να ξαπλώνει δίπλα μου ο Dan.