Pareho kaming natigilan ng matandang NPC. Kitang kita namin ang unti-unting pagkawala ng kulay violet na apoy hanggang sa bumalik na ito sa dati.
Kasabay noon ay ang pagbukas ng pintuan. “Lolo, nabili ko na po ang pinapabili nyo sakin.” Mula doon ay may batang lalaki na lumabas habang napakarami nitong bitbit, na nabitawan rin nang makita ako.
Wait? Hobby talaga nila ang mabitawan ang kanilang hawak kapag may bisita?
“Ah, iha. Ang apo ko nga pala. He's Kyle, at ako naman si Lauro, pero pwede mo akomg tawaging Lolo.” Ngumiti ako. Ang bata ay nandoon pa rin sa kanyang pwesto na para bang nakakita ng multo. Doon ko naalalang nakataklob pa rin ang hood sa aking ulo, baka natatakot sila sa akin.
Ibinaba ko ito at itinaas ang aking buhok. “Ako po pala si Levina… este Nightingale. Pero may pamusod po ba kayo ng buhok dito? Kahit goma lang po?” Wika ko at napapaypay sa aking sarili. Ang init kasi, eh!
Nakita ko ang pagkataranta ng bata at parang may hinahanap sa kanyang bulsa, bago ito nagtatakbo palapit sa akin. “Ate, eto po.” Sabi nito at inabot sa akin ang goma na aking hinihingi. Ngumiti ako sa kanya at nagpasalamat.
Habang ipinupusod ang aking buhok ay hindi ko mapigilang mapaisip. Kyle's age is around nine or ten, and Lolo's age is about sixty plus. Hindi ko alam kung nasaan ang magulang ni Kyle o kung may iba pa silang katulong dito, pero iisa lang ang aking nasa isip.
Even though they are NPC, alam kong nakakaramdam pa rin sila ng hirap at gutom.
“Apo, nabili mo ba ang lahat ng kailangan?” Narinig kong sabi ni Lolo. Pinanuod ko itong halungkatin ang mga binili ni Kyle. Nakita ko ang pag iling ng bata.
“Hindi po eh. Wala pong ores kasi po nakareserve daw po lahat para sa katabing tindahan. Kahit po ang lagi nating binibilhan ay gan'on din.”
“Paano tayo makakagawa ng panibago kung kulang nanaman tayo ng mga materyales?”
Ramdam ko ang lungkot sa kanilang boses na hindi ko mapigilang maawa. I bit my lowerlip. Hindi ko maiwasang mapasingit sa kanilang pag uusap.
“Mawalang galang lang po, pero saan po nakakakuha ng ores na tinutukoy nyo?” Parehas silang napabaling sa akin.
The old man doesn't want to answer my question, nakita ko iyon dahil pakiramdam ko'y alam nito ang aking gagawin. “Hindi na kailangan, iha. Kami na ang lulutas dito.” Sabi nito at nag iwas ng tingin.
Tumalikod ako sa matanda at napapikit ng mariin. No. I will find those ores they'll needed. Napadilat ako nang maramdaman ko ang pagtama ng papel sa aking braso, at nang makuha ko iyon ay nagtatakbo ang bata palapit sa kanyang lolo at tinulungan ito sa ginagawa.
Binuksan ko ang papel at binasa ang nakalagay dito.
Meron pong mga nagtitinda dito pero hindi kami makabili dahil laging ubos kapag sa amin na. Pero narinig ko pong meron pong may quest po dito sa malapit na dungeon na tuwing makakapatay daw po ay may nilalabas na ores. Pero please po huwag nyo na pong subukan, sinagot ko lang po ang tanong nyo.
Napangiti ako sa gulo-gulong handwritten. And with that letter, I made up my mind.
Anonymous
Nightingale: Guys, I need your help.
“Lolo, Kyle, alis po muna ako. Babalik po ako mamaya, pangako.” Nakangiti kong sabi at hindi na sila hinintay pang magsalita. Mabilis akong nagtatakbo palabas at nakipagkita sa mga kasama ko.
***
“Are you sure about this?” Dustine asked with his arms crossed.
I already told them what I want to do. At ngayo'y iniinterrogate nila ako dahil imbis na magbakasyon ay sasabak nanaman kami sa gyera.
Tumango ako ng tatlong beses. “Opo.” I made my face looks more innocent. “Please, kuya Dustine?” At nagbeautiful eyes pa 'ko. I heard the others stopping themselves from laughing. Sige, pagtawanan nyo 'ko, pero ngayon lang ako papayag dahil kailangan ko ang tulong nyo.
He sighed. “Fine.” At nang marinig iyon ay naglulundag kami ni Yvonne.
Mabilis akong nagtatakbo sa pwesto ni Dustine at niyakap sya. “Thank you! You're the best!” At tsaka sya hinalikan sa pisngi. I heard the others snorted.
“Paano kami?”
“Napakadaya naman.”
Sabi nila habang ang iba'y nanatiling nakabusangot. Lumaki ang ngiti ko at inakbayan si Dustine sa kanan habang si Yvonne (na nagulat sa aking ginawa) sa kaliwa. “Group hug! I love you all, guys!” Sigaw ko at humalakhak.
Seriously, I'm so lucky to have them, right?
“Let's go to the town hall and accept its quest.” Seryosong sabi ni Dustine at naunang umalis. Sya kasi ang nagcheck kanina at totoong meron daw.
“Sungit.” Bulong ko habang sumimangot. Narinig ko ang tawa ni Yvonne sa aking gilid.
“But he already forgave you, don't worry.” Yvonne said and winked. Napangiti ako. I know right!
And now, we have our new quest, and that is to kill 50 level 10 dragons.
***
“How many left?” Sigaw ko habang humihingal. Hindi rin nagtagal ay nabawasan ang pagod ko dahil sa gawa ni Yvonne.
“Seven dragons left!” Pagkasigaw ni Yvonne noon ay nakita kong nakapatay muli si Dustine at Red, at hindi lang sila, kundi pati na rin sila Weston.
“Four!”
“Isa nalang!” Muling sigaw ni Yvonne, kasabay ng paglaslas ko sa leeg ng dragon na aking nasa harap. Ngunit hindi lang pala ako ang may balak na gawin ang ‘pinakahuling umubos ng bilang’ dahil halos lahat kami ay may kapapatay lang.
Congratulations! You completed this quest!
You received ten (10) legendary ores
You received fire dragon's blazing necklace
Dustine smirked. “Ilan ang napatay nyo? I killed 10.”
Red smirked. “11 here.”
Weston yawned. “8.”
“Madaya! 4 lang ako!” Bugnot na sabi ni Stanley.
“I killed 5!” Marky said.
“Ako din 5!” And Kayne.
Mapaharap sila sa akin. “Ikaw Princess?”
“7.” Simpleng sagot ko.
“Madaya!” Sigaw ni Stanley. Narinig kong sumigaw si Yvonne mula sa likod namin.
“Ako zero!” Sigaw nito at tumawa. Napatawa rin kami ngunit si Stanley ay naiwang nakasimangot.
“Ulitin natin! Paramihan!” Sigaw nito at bag0 pa kami makasagot ay nagtatakbo ulit ito sa kumpol ng mga dragon.
Dustine shook his head. “Ang hirap mag alaga ng bata.” Which I agreed.
***
“Lolo, Kyle, I'm back.” Wika ko at muling pumasok kung saan sila gumagawa ng espada. Muli ay ibinaba ko ang aking hood at sa pagkakataong ito'y talagang tinanggal ko ang coat ko at ipinatong sa isang gilid dahil mainit. Pati ang alahas ko ay inalis ko rin at inilagay sa tabi nito. Tulad kanina ay nakataas pa rin ang mahabang buhok ko.
“Oh, Levina, nandito ka na pala.” Sabi ng matanda. Ngumiti ako at naglakad sa kanila.
“May surprise po ako sainyo.” Malaki ang ngiti kong sabi. Nakita kong natigilan ang bata at mabilis na napaharap sa akin. Mula sa maliit kong bag, ay nilabas ko ang mga ores na aming nakuha. Ang iba'y ordinaryong ores lang, ngunit ang iba'y nag aapoy na.
Kitang-kita ko ang gulat sa mukha ng magkapamilya. “Iha, saan mo ito nakuha?” Gulat na gulat na tanong ng matanda. Ngumiti ako ng malaki.
“We took the quest po.” I dropped the ‘legendary’ ores which are color gold. Ito iyong premyo sa quest na kinuha namin.
Mas lalo silang nagulat sa kalalabas ko lamang. Naiwan silang tahimik hanggang si Kyle na mismo ang bumasag ng katahimikan.
“Salamat, ate, pero hindi namin iyan matatanggap.” Napatingin ako sa kanya dahil sa kamyang sinabi. Alam kong taliwas ito sa kanyang sinabi. Alam ko ang kanyang nararamdaman. At napaghandaan ko na ito.
“Actually, may gusto po sana kaming ipagawa sainyo.”
Doon ay inilabas ko rin ang mga paboritong sandata nila, kahit ang maliit na baston ni Yvonne na ngayon nya lang talaga binili para may masabing sandata sya. Actually, nakakapagpalakas daw iyon ng mga mages eh, hindi ko lang alam dahil hindi naman mage ang aking kinuha.
“Gusto ko po sanang ipa-upgrade ang mga sandata namin gamit itong legendary ores at kung may matitira po ay gumawa po ng panibago, kung hindi nyo po iyon matatanggap.” Nakangiti kong paliwanag. Hindi sila sumagot at naiwang tahimik ang aming paligid.
Akala ko'y hindi nila iyon tatanggapin ngunit nagulat ako nang marinig ang sinabi ni Lolo. “Kung gagawa ng panibago ay aabutin iyon ng ilang araw, at base sa nakikita ko ay dayuhan lang kayo dito.” Humarap ito kay Kyle na natitigilan sa isang gilid. “Kyle, kuhanin mo ang pinakamagaganda nating sandata,” Muli ay humarap ito sa akin. “Kung maaari ay gusto kong mamili ka na lamamg doon.”
Mabilis akong napatango sa kanyang sinabi. “Opo.”
Tumango ang matanda at nagsimulang hakutin ang mga sandata. Tinulungan ko ito at iniayos sa gilid ang mga ores. Hindi magtagal ay bumalik si Kyle habang bitbit ang napakadami at napakagagandang sandata— mga sandata na ibang iba sa mga nakadisplay sa labas.
They are different kinds of weapons. From daggers to lancers in which the blade was covered with leather something, and in which, the designs are extraordinary. Para bang ito talaga iyong pinakatinatago nila na hindi ko maiwasang mapanganga dahil hindi ako makapaniwalang handa nila akong papiliin 'don.
I even saw another staff, in which, I know Yvonne will love. Sayang ang pinangbili nya, 'no?
At sa aking nakikita, pakiramdam ko'y mas magaganda ang mga bagong labas kaysa sa mga armas na dala ko. Huminga ako ng malalim at tumingin sa matanda na nagsisimula nang iayos ang mga gawain. “Pwede ko po bang papuntahin ang mga kasama ko dito? Baka po kasi gusto po nilang papalitan ang kanilang sandata.” Pero kung hindi sila papayag ay ayos lang.
“Oo iha.” Tumango ako at inabala ang aking sarili sa pagbigay ng mensahe sa kanila na mabilis naman silang pumayag. “Sandali…” Napatingin ako sa matanda at nakitang nakatingin ito sa coat ko na inilapag ko sa isang gilid. May binulong ito na hindi ko narinig, bago ko nakita ang ginawa nito.
One of the weapons on the floor, kumuha sya ng isa at nagulat ako nang bigla nya iyong tinutok sa coat ko na para bang sisirain ito, ngunit imbis na mabutas, nagulat ako nang bigla lang itong tumagos na parang wala, at nang inangat nito ang coat ko ay wala ang blade sa likod!
It was like the sword, as well his hands, are inside the coat!
Napanganga ako sa aking nasaksihan. Tumalikod ito at kumuha ng nagbabagang uling at mas lalo akong nagulat nang makita ang paglapit nito sa pinakasingsing ng aking bracelet na dahilan upang maging pula iyon. What the…
Lolo looks at my direction. “You got the rarest items.” Wika nito sa akin. Napakamot ako sa aking batok sa kahihiyan at tinama rin ito.
“Actually, Lolo, y'ung coat po ang armor ko… which is weird.” Nagulat ito sa aking sinabi at nakakunot ang noong parang binabasa kung totoo ba ang aking sinabi.
“Ano ang ibig mong sabihin?” Naguguluhang tanong nito. Huminga ako ng malalim at pinaliwanag sa kanya na iyon lang ang lumabas noong namili ako ng character. Pagkatapos kong magkwento ay naguguluhan pa rin ito. He was about to ask again when we heard a knock.
“Tao po? Nandito po ba si Nightingale?” And the voice was from Dustine itself.
Binuksan ni Kyle ang pinto, habang ako naman ay humarap kay Lolo. “After this, I'll tell you about the coat and the bracelet.” Sabi ni Lolo bago muling bumalik sa kanyang ginagawa.
At simula noon, nagbago na ang tingin ko sa bracelet at coat na iyon.
--
Malalaman nyo po ang mga 'bago' nilang weapons bukas. Hekhek.