Sapo mbërrita para universitetit pashë Kristalin, Lukasin, Arian, Brendonin dhe Xheksonin, të mbështetur në makinën e këtij të fundit. Po shikoja për ndonjë vend për të parkuar makinën time dhe sapo e gjeta një të tillë, dola prej saj dhe u drejtova nga grupi. Mora frymë thellë dhe po luaja me rripin e çantës ndërkohë që po ecja drejt tyre. Ishte koha që të vija maskën e lumturisë mbi fytyrë.
-Hejjj! ça po bëni?- i pyeta duke pikturuar një buzëqeshje fallso, pasi s'e gjeja në asnjë vend një të vërtetë.
-Woaw, kush erdhi, pjeshka e grupit tonë!- dëgjoj zërin e Lukasit duke bërtitur dhe më pas duke lëshuar një fishkëllimë flirtuese.
-Oh kush foli, kllouni i grupit tonë!- iu përgjigja duke i futur dhe një shpullë prapa koke.- Kur do ndryshosh ndonjëherë ti, se me këto fjalët e ëmbla që po thua po më bën të bie brenda me ty, ke dhe të dashurën këtu, sikur s'shkon?- e pyeta duke i shkelur njëkohësisht syrin dhe Arias.
-Jemi çift i mancipuar ne, s'bëhemi xheloz.- pastaj uli zërin dhe më tha në vesh.- Marr vetëm dy orë leksion, katër shpulla të ngrohta, dy nga secila faqe dhe për ta mbyllur s'ka puthje për tre ditë. Këtu vdes fare unë.
-Me çfarë po e gënjen re majmun!- i tha Aria dhe e puthi në buzë, kurse ai i rrotulloi duart në belin e saj për ta afruar më shumë.
Që të dy shkojnë shumë bashkë, janë komplet ndryshe, por plotësojnë njëri-tjetrin.
-Ika unë, s'e duroj dot kaq shumë ëmbëlsi!- u dëgjua zëri i Xheksonit. Xheksoni është seriozi i grupit , s'qesh kurrë, s'bën kurrë shaka, ka një trup perfekt gjithë muskuj dhe për këtë arsye, e ka vetëbesimin në maksimum pasi femrat i venë nga mbrapa si delet te kasapi.
-Hajd futemi në shkollë se u shqetësua madhëria e tij!- tha Brendoni, ndërkohë që ia hodhi dorën në qafë Kristalit.
-Unë kam dizajn tani, jam në anën tjetër të godinës, takohemi pastaj te vendi i zakonshëm?
-Ok, të presim atje!- thanë djemtë dhe Aria, ndërsa Kristali më tha:
-Më prit dhe mua se andej e kam dhe unë rrugën!
U përshëndetëm me njëri-tjetrin dhe më pas u ndamë për të ikur secili në klasën e tij.
-Abigeil, sikur të paskan dalë pak të pasmet ty, i je futur nutellës me kokë këto kohë?- më tha duke më gjuajtur me pëllëmbë nga prapa dhe pastaj qeshi, kurse unë po zjeja nga brenda, por nga jashtë s'reagova fare, s'ia vlente.
-Hmm, ça po thuaj?- e pyeta duke ngrysur pak vetullat, duke mos e besuar atë që po më thoshte, por nga ana tjetër po përpiqesha të gjeja një zgjidhje për këtë problem.
-Jo, s'është gjë pë t'u shqetësuar, thjesht më ra në sy.
-Oh, dakort, s'ka problem!- iu përgjigja dhe i buzëqesha sa për të kaluar radhën pastaj nuk fola më sapo mbërrita në klasë. Gjatë gjithë kohës po mendoja që nga ora gjashtë pasdite të shkoja dy orë për vrap, ai të dobëson direkt.
Klasa ishte mbushur plot, kishte mbetur vetëm një karrige në fund. Shkova drejt saj dhe pasi e përshëndeta Erën, gocën që ishte ulur në atë bankë, hapa librin e kimisë dhe po shikoja petagogun ndërsa po shpjegonte, por mendja ime ishte në tym, s'e kisha fare aty.
Nga ora njëmbëdhjetë shkova tek lokali para shkollës, ku po më prisin çunat e gocat të hanim ndonjë gjë. Bashkuam dy tavolina se një nuk na merrte dhe po prisnim të vinte kamarieri.
-Sa ditë e mërzitshme sot!- u dëgjua zëri i Lukasit që theu heshtjen.
-Mua m'u hap koka!- u hodh Aria.- S'po e duroja dot atë pedagogen e Vizatimit Teknik këto minutat e fundit, apo s'ka dhe zë acarus ajo.
-Me se mund t'ju ndihmoj?- pyeti kamarieri që ishte afruar papritur tek tavolina jonë. Ishte një djalë mesatar në trup, me sy gri dhe pak imcak.
-Unë dua një hamburger!- tha Brendoni.
-Unë një sufllaqe po hidhi shumë mish!- vazhdoi Xheksoni dhe ne të gjithë duke qeshur.- ça keni që shikoni ashtu, jam në palestër mbasdite, më duhen proteina.- tha ai duke u shfajësuar.
-Unë një pica me extra djathë!- tha Lukasi duke fërkuar duart nga kënaqësia.
-Kurse ne vajzat tre sallata greke, por mos i hidhni djathë dhe vetëm një pikë vaj ulliri.-u dëgjua zëri lajkatar i Kristalit.
-Kush të tha ty që dua sallatë unë?- iu hodh Aria.- Unë dua picë si Lukasi.
-Djali lëre ça thotë kjo po më dëgjo mua, sill ato tre sallatat dhe je në rregull. Hajde ec tani!-tha duke ia bërë me dorë që të largohej pastaj u kthye nga Aria.
-S'e shikon që je bërë si lopë, ku do të vesh më, apo të mos ngrihesh më nga krevati?!
-ça thuaj më idiote, ku të jem më e dobët unë apo të bëhem si Abigeili!- fjalët e saj po më buçisnin në kokë. çfarë ishte duke thënë, po tallej besoj, ku isha e dobët unë, edhe vetë Kristali më tha qëparë që më kanë dalë vithet. Sytë m'u mbushën me lot, por s'nxorra asnjë, thjesht ngriva. Lukasi e kapi Arian tek krahu dhe se ç'i tha në vesh duke e bërë atë të më kërkonte falje.
-Do hamë sallatë dhe ky muhabet përfundon këtu!- iu kundërpërgjigj Kristali ashpër, ndërsa Aria vetëm sa tundi kokën si për t'i thënë që e kishte gabim. Djemtë s'thanë asgjë, e në fund të fundit ç'mund të thoshin.
-Më falni mua!- vendosa më në fund të flisja. mora çantën time që e kisha varur në karrige dhe u ngrita nga vendi për të dalë jashtë.
-Abigeil, ku po shkon?- dëgjova Brendonin që më thirri.
-Në shtëpi!- ktheva kokën dhe ia bëra me dorë, iu buzëqesha dhe fillova të nxitoj për në makinën time. Ajo buzëqeshje e lodhur u thye sapo dola nga lokali. S'kisha më fuqi të mbaja mbi supe dhe fjalët e njerëzve, ishte e kotë.
Po përpiqesha ta bindja veten se njerëzit s'kanë as një efekt mbi mua, por realiteti është i hidhur. Unë jam lodër e tyre, të gjithë jemi. Ndjekim turmën, të verbuar nga besimi i tepërt.
Qava. Qava shumë ndërsa po hapja derën e makinës. U mbështeta pas saj dhe i gjuaja me grushte derës. Kush jam unë? A vlej?
-Abigeil!
Kthej kokën dhe shikoj Xheksonin që më kishte ndjekur nga mbrapa. Përpiqem të futem në makinë pa më arritur ai pasi s'kisha nerva të merresha dhe me të, por s'arrita, ai ishte më i shkathët se unë. Më kapi në krah dhe më kthehu nga vetja.
-Hej bukuroshe pse qan?- më pyeti dhe me dorën tjetër po më fshinte lotët. Nxorri një shami dhe po më hiqte rimelin që më kishte pushtuar fytyrën.
-S'kam asgjë!- iu përgjigja thatë.
-Pse është mbushur me lot fytyra jote e vogël pastaj?
-Xhekson të lutem më lër rehat, ik gjej ndonjë tjetër të kalosh kohën, s'kam nerva të merrem me ty të betohem.
-Jam i shqetësuar pë ty, më fol ç'po ndodh me ty?
-S'kam për çfarë të flas, mirupafshim!- u futa në makinë, i dhashë gaz dhe u largova. Kisha nevojë të isha vetëm, kurse ai, epo ai po më ndoqi me sy derisa u largova.
Kur mbërrita në shtëpi e hodha çantën përdhe dhe nxitova për në dhomën time . Hapa raftin e rrobave dhe nxorra prej aty një palë streçe dhe një bluzë, i kapa flokët topuz, vesha një palë atleta, mora celularin dhe kufjet dhe ashtu me stomakun bosh dola nga shtëpia për vrap. Unë do bëj trupin që çdo femër ëndërron të ketë!
Kishin kaluar tridhjetë minuta vrap dhe vendosa që për dhjetë minuta të bëja sprint. Fuqia më kishte shteruar, por s'e kuptoja as vetë se ku e gjeja forcën për të qëndruar në këmbë, buzët m'u bën gati-gati të zeza, kurse gjuha më mori një ngjyrë blu të errët nga mungesa e oksigjenit. Njerëzit kthenin kokën sa herë i shkoja pranë nga zhurma që shkaktoja nga shpejtësia, por as më bëhej vonë. Sapo e arrita qëllimin tim, u ktheva në shtëpi.
Para se të bëja dush, piva një kile ujë që të ngopja pak stomakun dhe u futa të lahesha. Kur dola shkova në kuzhinë, mora një mollë jeshile, një portokall dhe kos. Ky do të ishte shpërblimi im pas një stërvitjeje të tillë dhe më pas gjumë. Isha e rraskapitur.
****Ky kapitull i dedikohet Tona30 Shpresoj ta kesh pelqyer, tani per nje jave ke update haahah.
Cfare mendoni per secilin nga personazhet deri tani?
Peace and love!***