MILA RASMEN
Ik word wakker van het zonlicht dat door mijn raam schijnt.
Jason is vannacht bij mij blijven slapen vanwege zijn ouders. Zijn ouders zijn eigenlijk gewoon de reden dat we meestal bij mij zijn inplaats van bij hem.
Ik duw mezelf overeind met mijn ellebogen en kijk naar hoe mijn ligt te slapen.
Zijn mond hangt open en drupt een beetje kwijl uit.
Zijn normaal perfecte gekamde kapsel zit nu warrig, wat ervoor zorgt dat hij er schattig uitziet.
'Staren is onbeleefd'.
Ik schrik en stoot mijn hoofd tegen de zijkant van mijn bed.
'Hoe lang ben je al wakker?' Vraag ik aan Jason, die nog steeds met zijn ogen dicht ligt.
Hij gaapt en knippert een paar keer met zijn ogen voordat hij ze open doet.
'Lang genoeg om te weten dat die Josh een vieze stalker is' zegt hij dan.
Verbaasd kijkt ik hem aan. 'Waar hèb je het over?'.
Hij rommelt wat onder de deken en haalt dan mijn telefoon tevoorschijn, die aan het trillen is van de berichtjes die binnen komen.
Ik rol met mijn ogen en gris mijn telefoon uit Jason's handen.
Nadat Jason gisteravond ineens weg wilde uit de club hebben Josh en ik snel nummers uit gewisseld.
Ik ontgrendel mijn telefoon en open de berichtjes.
Josh💖🙈: Hey, lekker geslapen?
Ik zucht. 'Hij vroeg alleen maar of ik lekker heb geslapen hoor'. 'Hij is echt geen vieze stalker'.
'Oke stuur maar terug: Ja heerlijk, ik sliep met een jongen in één bed' dicteert hij.
Ik lach en geef hem een plagerig duwtje.
'Dat ga ik dus echt niet zeggen'.
'Wat ga je dan zeggen?' Vraagt hij. 'Het is de waarheid'. Hij kijkt triomfantelijk, waardoor ik in de lach schiet.
'Dat ik lekker heb geslapen' zeg ik op een du uh toon.
Jason rolt met zijn ogen. 'Ja Josh ik heb heerlijk geslapen en jij schatje van me?' zegt hij plagerig, met een meisjesachtige stem.
'Zo praat ik niet eens!'.
Ik gooi een kussen richting zijn hoofd en pak mijn telefoon weer.
U: Ja super en jij?
Josh💖🙈: Ook goed, ga je nog wat doen vandaag?
Dan bedenk ik me wat. Jason en ik hebben afgesproken om vandaag naar een pretpark te gaan.
Misschien dat ik Jason kan overtuigen om Josh mee te laten gaan.
U: Ik ga met Jason naar een pretpark. Zin om mee te gaan? x
Ik schraap mijn keel. Jason trekt zijn wenkbrauw op en kijkt me afwachtend aan.
'Oke niet boos worden' zeg ik zacht.
'Mag Josh mee naar het pretpark vandaag?'.
Jason zucht geïrriteerd.
'Mila!'.
Ik zet een smekende blik op en vouw mijn handen samen. 'Alsjeblieft!'.
'Hij is echt heel aardig' probeer ik hem te overtuigen.
Jason rolt met zijn ogen. 'Ik mag hem niet'.
'Je kent hem niet eens' breng ik daar tegen in.
'Hij is echt heel aardig' herhaal ik smekend, wanneer Jason niet reageert.
'Please'.
'Allerliefste Jason?'.
'Uhgg.... goed dan' mompelt hij, terwijl hij opstaat van mijn bed.
Ik vlieg hem om zijn nek.
'Dankje, dankje, dankje'.
'Als je maar weet dat ik het voor jou doe'.
'Ik mag die Josh echt niet'.
Ik glimlach. 'Je kent hem nog niet'.
Jason haalt zijn schouders op. 'Ik zie gewoon aan hem dat hij niet te vertrouwen is'.
~~
Die middag rij ik samen met Jason naar het pretpark.
Ik staar uit het raam. Ik heb echt zin in deze dag! En met zin bedoel ik echt heel veel zin.
'Ben je eigenlijk al van je hoogtevrees af?' Vraagt Jason dan ineens.
Een glimlach speelt rond mijn mond als ik terug denk aan mijn eerste aller eerste ritje in een reuzenrad.
Ik was tien, of nee elf, en ik was samen met Jason en mijn oom en tante naar een pretpark.
Jason en ik gingen samen in een reuzenrad. Op het aller hoogste punt kreeg dat stomme ding een storing, waardoor we een kwartier lang boven het park hebben gehangen.
Ik heb daar keihard zitten gillen, terwijl Jason dubbel lag van het lachen en me expres nog banger aan het maken was. Het was het verschrikkelijkste uitje ooit.
'Ik hoop het' antwoord ik met een neppe glimlach, waardoor Jason in de lach schiet.
'We zullen zien' zegt hij met een knipoog.
Wanneer we de parkeerplaats oprijden zie ik Josh al staan.
Ik zwaai vanuit de auto naar hem, maar hij ziet me niet.
'Negeer!' Merkt Jason lachend op.
Ik steek mijn tong uit probeer het nog een keer. Deze keer ziet Josh het wel en zwaait hij vrolijk terug.
'Wat een slijmbal is het toch' zegt Jason meteen geïrriteerd.
Hij wilt uitstappen, maar ik hou hem aan zijn arm tegen.
'Jason'. Hij kijkt me doordringend aan.
'Wil je Josh alsjeblieft een kans geven?' Zeg ik smekend.
Hij knikt. 'Als je maar weet dat ik het een loser vindt' en met die woorden stapt hij uit.
Ik besluit er nu niet op in te gaan en stap ook uit.
Jason pakt mijn tas uit de kofferbak en geeft hem aan mij.
'Thank you'.
Samen lopen we naar Josh.
'Hey' begroet ik hem. Hij glimlacht en begroet me en kijkt dan nerveus naar Jason.
Jason geeft hem een soort vriendschappelijke handdruk, waardoor Josh zich iets meer op zijn gemak lijkt te voelen.
Een beetje ongemakkelijk lopen we naar de ingang.
Als we in het park zijn wijst Jason met een grijns naar het reuzenrad. 'Ik wil daar wel eens in' zegt hij.
Ik voel zenuwen omkomen in mijn buik, maar wil me groot houden voor Josh.
'Prima' zegt Josh.
'Mila?'. Ik knik. 'Prima hoor'.
Jason kijkt me met een grijns aan en ik steek, zonder dat Josh het ziet, mijn tong naar hem uit.
Wanneer we met zijn drieën in het bakje klimmen merk ik meteen hoe wiebelig dat ding is. Ik zucht. Dit gaat nog wat worden.
'Vroeger had jij hoogte vrees toch Mila?' Zegt Jason op een irritant toontje.
'Ha ha heel grappig' zeg ik met een neppe glimlach.
'Oh vertel' zegt Josh geïnteresseerd.
'Ehm' stamel ik. Ik ga hem dus echt mooi niet vertellen hoe bang ik was.
'Ik en mijn nichtje hier'. Uhg ik haat het als hij me zo noemt.
'Zaten eens in een reuzenrad. En toen we helemaal bovenin in het topje zaten, liep hij vast'.
Josh's ogen worden groot. 'Echt waar?'.
Ik knik mokkig van ja.
'En toen begon mijn nichtje ineens keihard te gillen nadat ze over de rand had gekeken. Ze kwam huilend beneden'.
'En bedankt' mompel ik. Nu weet ook Josh hoe panisch ik toen was.
Josh lacht. Hij is echt heel schattig als hij dat doet. Er verschijnt een twinkeling in zijn ogen als onze blikken elkaar ontmoeten.
'Ik vind het wel lief' zegt hij dan.
Ik voel mijn wangen rood kleuren.
Jason verbreekt het moment door hard en overdreven te zuchten. Op dat moment komt het rad in beweging.
De eerste paar meters gaan wel, maar hoe hoger ik kom hoe meer ik mijn maag ineen voel krimpen. Wanneer we bijna bovenaan zijn stopt het rad, zodat er mensen kunnen instappen in het bakje beneden.
Jason zet een ondeugend grijns op en begint dan ineens keihard heen en weer te wiebelen met zijn lichaam.
In het begin lach ik erom, want het ziet er echt komisch uit. Totdat ik merk dat heel het bakje begint mee te bewegen.
'Jasoooon!' Gil ik.
Ik kijk achter me over de rand en voel een misselijk gevoel opkomen. Fout. Dat had ik niet moeten doen.
'Jason kappen! Straks val ik nog over de rand heen!'.
'Serieus kappen!' schreeuw ik.
'Jasoooon! Pleaseeee!'.
Ik voel hoe Josh een arm om me heen slaat. Meteen kruip ik dicht tegen hem aan. Dit voelt beter. 'Stil maar' fluistert hij.
'Ik ben bij je'.
'Dankje' zeg ik zacht terug.
Ik kijk op naar Jason en zie dat hij is gestopt met wiebelen. Vol afgrijzen kijkt hij ons aan.
'Please stop met dat kleffe gedoe waar ik bij ben' zegt hij zuchtend.
Josh grinnikt en haalt zijn arm weer weg.
'Misschien had jij je nichtje dan niet zo bang moeten maken?' Zegt hij plagerig.
Jason rolt met zijn ogen en kijkt weg.
Ik haal opgelucht adem als het rad weer in beweging komt.
Heyy, wat vinden jullie er tot nu toe van?
Het is een beetje saai nu, maar ik beloof dat het beter wordt ;)
Veel liefs
Wauw dat klinkt echt ouderwets haha.
Ik zeg wel gwn;
Xxx