Chapter 68
Keen's PoV
*ring~!!!!!*
Pagtunog ng bell sabay kong linigpit ang gamit ko at umalis na ng room para sunduin si Rob. Pupunta kami kina Lee.
Pero bago pa ako makalayo sa room ko nakita ko na si Rob. Umalis na kamisa school at dumaretso sa bahay nina Lee. Pagkarating namin doon, bumaba kami sa kotse at nakita namin si Psycho.
"Psycho!" Sigaw koat napansin niya kami. Pero... May nagbago sa kanya, at yun ang mga mata niya, hindi ko naiintindihan kung bakit parang.... Ang lamig na.
"Anong ginagawa niyo dito?" Tanong niya sa amin na nakatingin pa rin sa mga mata ko. At yung buhok niya.... Pinagupit na niya... Miss ko na siya.
"S-si Lee?" Tanong ko sa kanya
"Tss." At sumakay na siya sa kotse niya. Wala kaming magawa kung hindi sundan siya, at ayun nga sa hospital din ang bagsak namin.
Dinala kami ni Psycho sa ICU, at nakita namin doon su Lee, nakahiga sa kama at nanghihina na.. Nagsimula ng bumagsak ang mga luha ko at pati na rin si Rob, yinakap ko siya para i-comfort pero pati ako 'di ko magawang kumalma
"Matagal na siyang may sakit, at yun ang dahilan kung bakit ako dapat magpapakasal kay Irene, ngunit ayaw niya. Ngayon 'eto na... Patay na siya kung wala ang mga nakalagay sa kanya, mamamatay na siya Keen" sambit ni Psycho at umiyak na rin.
Hindi to pwede. Dapat akong gumawa ng paraan. "Pero may magagawa pa naman diba?"
"Wala na... Wala na kaming magagawa, hindi na siya tatagal Keen" at nanghina naman ako sa mga narinig ko. Pati ba naman su Lee mawawala na sa akin?
"Keen umalis na tayo." Sambit ni Rob na umiiyak na rin. "Keen ayokong nakikita ang taong mahal ko na nahihirapan." bulong ni Rob sa akin
"Kung ganon, tulungan mo siya." Saad ko na nakatingin sa mga mata ni Rob. "Psycho, pwede namang pumasok diba??"
At tumango si Psycho. Nagbihis muna kami at pumasok na sa kwarto. Kahit talaga natutulog si bes maganda siya.
Umupo si Rob sa gilid ng upuan ni Lee at doon siya pinagmasdan. Hinawakan ni Rob ang kamay ni Lee at umiyak ng umiyak si Rob.
"Sige Rob, umiyak ka lang.. Naririnig na ni Lee" bulong ko sa kanya
"Lee... Ako nga pala si Rob, yung secret admirer mo. Medyo nahuli ata ako ng pagpapakilala sayo, pero at least nalaman mo pangalan ko"
At bigla na lang may tumulong luha sa gilid ng mga mata ni Lee, hindi ko masabi pero sa tingin ko nararamdaman niya si Rob
"Lee... Sorry ha? Nahuli si bes, pero at least nandito ako, kasama ang mapapangasawa mo" at napangiti ko naman si Rob. "Kaya gumising ka ha? Baka mamba-babae tong husband mo"
At sa tingin ko tumatawa si Lee ngayon. "Hoy Lee! Wag mo kong iiwan! Itong tatandaan mo, gaganti pa ako sa taong sinaktan ako. At ikaw ang unang witness don!" At tuloy tuloy ng bumagsak ang mga luha ko at napayuko naman ako.
Mahal na mahal ko talaga ang babaeng 'to! Pero mawawala na siya, iiwan na niya ako... Naiwanan na naman ako...
Sorry for the late update.... Sana patawarin si author!