I was getting ready for work when someone just burst inside my room, and to see. Ang seloso ko lang palang boypren ang pumasok. Buti kakatapos ko lang ring makabihis.
And Oo, boypren! Sarap sapakin eh. For years that we've been on. 'Yang ugali na niyang 'yan ang ikinasusungot ko na. Grr.
"Oh? Ano na naman?" and as usual nakapamewang kong litanya sa kanya. Sabay sa pagkabusangot rin ng aking mukha. Huhue nalang.
"Xy~ tawag na niya sa'kin ngayon. Endearment in short. Magkikita na naman kayo ni Marion? Iba na 'yan ha? Pinalampas ko na ngang magkatrabaho kayo. Tapos ngayon lagi kayong magsasama sa iisang project."
"Magresign ka nga diyan. Ayokong naglalapit 'yan sayo 'yang Marioni~ Aray!"
Wala lang naman sa'kin ang pagkaseloso niya, but this time kasi. Basobrahan na. Kung alamin niya kaya muna si Marion bago manghusga? Tsk.
Kaya ayun natapunan ko na nga ng unan. Ang daldal. Mas masahol pa ata sa'kin sa kadaldalan. Minsan nga naisip ko. Mas mabuti sigurong di nalang naging kami. Mas kaya ko pa 'yung ugali niya 'nun kesa ngayon. Ka highblood! Sakit sa ulo.
"Ang sa'kit non ha?" dagdag pa nga niya. Mukha nga talagang babae sa kaartehan. Hay!
Napaikot ko na lamang ng tuluyan ang aking mata sa ka trip niyang ewan.
"Ang ingay mo. Bw*set! Tabi nga." pinatabi ko nga, saka dali-daling lumabas ng kwarto ko dala ang mga gamit.
"What? Xy! Di mo pa sinasagot ang tanong ko~"
~
Ayun nga, hangang sa nakababa ay humahabol parin sa'kin ang ugok. Nakakastress pa siya kesa sa trabaho ko, pramis!
Eh pati nga si mama, lagi nalang niyang nababahala. Sarap safakin ng todo-todo eh. Gaya ngayon. Napapansin niya tuloy ulit kami.
"Ano ba 'yan?~ Nag-aaway na naman kayo? Jusko naman mga kabataan oh. Kumain na nga lang kayo dito." pag-aya pa ni mama.
Ang isa naman, siyempre at home na at home na, eh mabilis pa sa alas kwatro pang umupo sa hapag-kainan namin. Habang hinihintay matapos si mama sa paghahanda. And As if naman papakainin ko siya. Tsk.
"Eh kasi naman po mommy. Yung anak niyong 'ya~ A-aray na naman! Xy! Naman oh."
Natapunan ko na nga ulit. This time, yung lipstick na kakatapos ko lang nagamit ang tinapon ko. Kaya't nasapul nga sa noo niya.
"Huwag mong tawaging mommy ang nanay ko. Hindi siya noodles para tawagin mong mami. May sarili kang nanay! Huwag kang mang-agaw!"
Pamimilosopa ko nga, saka agaran ring pagbawi ko sa lipstick na tinapon. Narinig ko pa nga ang tawa ng kapatid ko at saglit na tawa ni mama, kung di nga lang niya naalala ang ginawa ko kay Moses. Di sana ako mapapagalutan.
"Maxine. Nasa hapag-kainan tayo. Huwag kang bastos." pangangaral nga niya.
"Kaya nga~ Aww.."palihim ko nga siyang kinurot sa tagiliran kaya agad-agad napadaing ng pabulong. Buti nalang at di na napansin ni Mama.
"Ma~" baling ko na lamang reklamo kay Mama na napailing na lang rin.
"Ewan ko sa inyong dalawa. Ayusin niyo 'yan." dagdag pangangaral na nga niya.
Kasabay 'nun ay kakatapos lang ring paghahanda ni mama ng agahan. Mas mauuna pa ngang kukuha ng sandwich ang ewan pero dahil seryoso akong ayaw siyang pakainin. Inagaw ko agad ang nakuha niya saka siya hinila para makatayo at di narin nakakuha ng isa pa.
"Alis na kami Ma." paalam ko na nga kay mama bago dire-diretsong lumabas ng pintuan.
"Pakainin mo 'yang boyfriend mo." rinig ko pang usal niya, kaya't nalingon ko nalang rin ang hinihila kong boy- whatever. As if pakainin ko 'toh. Galit ako, nek nek niya. Tss.
~
"Xy.. Pasubo naman kahit konti oh.. Nagugutom na'ko. Hm?" pagpapawa pa niya. ng nasa loob na kami ng sasakyan niya.Tss. As if pagbibigyan kita. Luh. Ginalit mo'ko bahala ka diyan."
Tinarayan ko nga lang siya. "Bakit? Sino bang nagsabi sa'yong di ka muna kakain bago mo'ko sunduin? Kasalanan mo 'yan, loko! Tss." kasabay 'nun ang pagkagat ko sa sandwich na naagaw ko sa kanya. Bahala siyang magutom. Hmp!
And hurray. Natapos rin ang pagpapasungot niya sa'kin. That only silence invade us already. But not until narinig ko ang pagbuntong-hininga niya.
"Tss. I should be the one to get angry. Pero ikaw pa'tong galit."intrada nga niya pagkatapos.
Buti at kakatapos ko lang ring maubos ang nakain, saka ako bumaling sa kanya. "Yes. I should be the one getting angry with you. You know why?" napabaling naman siya sa'kin. At least he know na may idadagdag pa'ko.
Buti at nasa kalagitnaan kami ng stoplight kaya matitignan niya ko ng maiigi. Tila ba sinasagot rin niya ako ng bakit.
"Why Mose? Because your rants was all useless." USE. LESS. I hope you already understand. Para mo kasing pinamumukha na wala kang tiwala sa'kin. Hindi ba?"
I noticed him stilled after. Kasabay sana 'nun ang pagsasalita sana niya. Buti at napansin ko ang pag green ng traffic light kaya nagawan ko rin ng excuse ang sarili kong huwag munang pakinggan ang mga dahilan niya.
"Drive." then he saw what I mean. Kaya wala narin siyang nagawa kundi sundin ako. And we became silent again. Tila ba nararamdaman niya rin ang nararamdaman ko.
Hangang sa naihatid narin niya ko sa pinagtatrabahuan ko. "Salamat sa paghatid. Pasalamat siya at may natitira pa'kong bait.
Lalabas na nga sana ako kung di lamang siya nagsalita.
"Sorry.." and finally. Ang hinihintay kong salita na gustong marinig sa kanya ay naibigay niya narin.
Napabuntong-hininga nalang ako bago siya nabalingan. And their I saw his sincere look. And their I give in also. Kung di ko lang talaga mahal ang loko. Ewan ko nalang talaga.
Fine Moses. Pagbibigyan kita for the last time. LAST TIME Mose. Sana huli na talaga 'tong pag-aaway natin.
"Do you really wanna know the truth?" tanging nabanggit ko lamang matapos ng napakahabang sinabi ng nasa isip ko.
"Can I?" sagot niya pa.
"Then come with me tomorrow. Kasama si MARION." Inemphasize ko pa ang pagkasabi ko sa pangalan ni Marion, saka ako tuluyang lumabas ng kotse niya.
~
- Don't drive me home later. I can manage myself for now. Galit parin ako sayo.-
Text ko nga sa kanya ng maalalang di ko pala iyon nasabi kanina. Di naman ako naghintay ng matagal para mabasa ang sagot niya dahil agaran naman siyang nagreply.
- I understand. Just take care, okay..-
That's what he said. Na sinagot ko lang rin ng.. -okay-
~
The next day. Maagang nakarating sa bahay si Moses. Nagtaka pa nga si mama sa kaseryosohan naming dalawa. Malayo sa maingay na bangayan.
"''San tayo Xy?" agaran ng tanong ni Mose pagkasakay na pagkasakay namin sa kotse niya. So I gladly gave him the place.
Pagkapasok naman namin sa lugar, ay nandoon na si Marion at naghihintay.
"Maxy~ baby. Here." usal pa nga nito pagkakita sa'kin.
Kinawayan ko siya't ngumiti. And that's when I heard the murmurs from Mose about Marion calling me baby. Sinikuan ko nga.
"What? Why does he even calling you baby? Tsk." his pissing whisper then.
"Just shut up, okay.." bulong kong sagot nalang pabalik.
"Maxy, ba~ oh.. You have company here.. I thought you'll go alone?" bebeso sana si Marion kung di lang sana niya napansin si Moses sa tabi ko.
"Yah. I have to. Change of mind." kibit-balikat kong sagot na lamang, as I was gazing Moses a meaningful smile as if saying 'umayos ka okay?'
"Really. At last. Great decision ba--
"Stop calling her th-- what?"
Yes, di na nga ata nakapagtimpi ang loko at susungutin na sana si Marion, buti at napigilan ko pa at sinikuan na naman.
"Moses.. Your not helping." patimpi ko na ngang bulong, trying not to let Marion to hear. Fortunately.
When I gaze back to Marion though. He only mouthed saying 'ooh~ seloso bebe.."
"Sorry~" and so I mouthed back.
Buti na lamang ay di na 'yon nakita ni Mose nung mapabaling narin sa kanya. And Marion as the wisest. He only shifted quickly into a smile on him.
"Nice to finally meet you Bud. Marion Robles, by the way." and yes, Marion starts to introduce, that he even offer his hand for a hand shake.
Pero ang magaling kong katabi eh mapaghalataan namang galit talaga, kaya't for the last time, sinikuan ko na naman. Kung makapagsalita lang siguro 'tong siko ko, baka kanina lang rin nakakatikim ng Mura 'tong si Moses eh. Hay ewan!
"Moses." pagpapakilala nga niya. And again. For the last time. Kinurot ko na talaga siya sa tagiliran. Impit ng pagtitimpi ng sakit tuloy ang napala niya. Ka haggard eh.
"You didn't even mention your last name. Your manners Mose. Please." huli ko narin lang ding paalala when Marion decided to lay down his hand dahil obvious namang di tinanggap ng ka stress na Moses, saka na lamang tumalikod para ihatid kami sa nareserba nitong upuan para sa'min.
~
"Okay, so! Ba~ oh. Maxy, Ano sa inyo?ako nalang oorder dun sa counter." a question from Marion, and was about to say the baby thing pero nahuli nga ng sungot na tingin ni Moses.
Nevertheless, we still give our orders, so as Marion starts to stand up papunta sa counter. And here, naiwan nga kaming dalawa dito, debatating about the matter.
"I hated it when he's calling you baby. And you actually let him? The h*ll Max. Tss." his pissing blow out.
So as I rolled my eyes for frustration. "Pag-aawayan na naman ba natin toh? What did I tell you Mose?"
He seem getting what I have just ask. Kaya napapailing na lamang siya. Pissing.
Natapos lang ata ang diskusiyon namin when Marion finally came back, then our orders arrive for a couple of minutes later.
"Are you.. Somehow waiting for someone other than us?" Moses groaned when he noticed the empty plate beside Marion.
Dala na siguro ng pagkainip niya. Di naman kasi siya makasabat ng topic sa'ming dalawa ni Marion, cause we actually talking about our project. Ayun nalang siguro ang naisip niyang excuse. Oh well.
Marion seem attentive by the question, though. Kinikilig pa nga ang loko. Hay~ boys.
"Well.. Actually, meron pa nga- oh~ speaking of. Here is he. Bae~ here!" sagot nga niya after he stand to approach that someone.
"B-bae? B-boyfriend niya?!" gulat niyang tanong na di makapaniwala after nalingon ang taong nilapitan ni Marion. Hug and kissed.
Tinaasan ko na nga ng kilay, as if saying 'I told you so'. Until makaupo pa nga ang dalawa ay gulat parin ang ekspresiyon ng mukha niya. Di ko tuloy maiwasang matawa ng palihim. Buti at di na napansin.
~
And their, our day meeting Marion and his lover, ended. While Moses beside me ay mukhang di pa ata nakakamove-on sa nangyari.
"If only you have told me earlier about him. Di sana ako magseselos ng ganito. So nung nag masteral pala tayo. Kilala mo na siya bilang bakla 'nun?"
"Hmm. Hm." tatango-tango ko pang sagot. Habang binabasa lamang ang pocket book na di ko pa natapos.
Nakauwi na kasi kami, and here we are nasa terrace lang ng bahay namin. Listening to his dull rants.
"The h*ll. Really?" tanong niya, as I gaze at him then.
"You were just the one who assumes. Luh! Ni hindi mo pa nga siya nakilala ng perso-" oops! Wrong move Max.
Di ko nga natuloy ang sasabihin, as I remember what I almost said. Huli na nga nang narealize niya na rin ang ibig kong sabihin. Dala ng pagkunot-noo na niya.
"Teka, Yes.. You actually don't made me meet him personally those times. You knew I only know him by name. Right, Maxy?" nakahalukipkip na nga niyang tanong. And here I am. Feeling betrayed by my own words. Badtrip. Eiee.
"W-well.." I glanced at him for a bit. Seeing that stern look, as if asking 'what Maxy?' Ayun, napasulyap na sa ibang direksiyon. Naman kasi eh. Huhue.
"Fine! Yes, at first I really did use Marion as an excuse. Eh, ano naman ngayon? Kasalanan mo rin naman why I decide about it. Tss."
Dahil mapride nga ako. Di ako nagpahalatang affected, nagtaray pa instead. As I closed my book for authority.
But seeing his reaction just now. Ako rin pala masusungot sa huli. He's laughing! The h*ll. Naman eh~
"I hate you!" dabog ko na nga habang nagmamartsa na papasok ng bahay.
"I love you too!" Mas lumalakas pang tawa niya. Habang sinusundan narin ako. Ka stress! Grr~
"Heh! Ewan ko sayo."Busangot ko na ngang sagot at iritang naupo sa sofa ng salas. Habang ang asungot naman ay nagsisimula naring pangiliti. Urgh!
"Ano ba! Dun ka nga." pag-iiwas ko naman sa ginawa niya, ng tumabi narin siya sa'kin.
Pero amg loko di parin tumitigil at mas binilisan pa ang pangingiliti sa'kin. Di ko na nga maiwas-iwasan at natatawa narin ako everytime nakakatiyamba siyang tamaan ako.
"Moses! The~ Haha. Urgh~ tama na. Ano ba~ Mose!" mga pagpipigil ko ngang reklamo na nasasabayan na ng tawa. Kainis! I feel betrayed~
"I love you. I love you. I love you~ Haha." paulit-ulit naman niyang mga sinasabi everytime kinikiliti ako. Sarap talaga sapakin. Grr!
Kung di ko lang rin talaga mahal. Hay ewan. "Oo na! Oo na~ so please! Haha stop it Moses! Mose~ di ko na kaya. Ano ba~ Haha."
Di ko na nga nakayanan, at natataman niya na lahat ng kiliti sa'kin kahit anong ilag ko na. Talo ako! I hate it! Psh.
So finally, natapos rin. Tumigil narin ang loko. Ang timang nga lang isipin, kasi pagkatapos ng pinaggawa niya sa'kin eh here it is. Pinayagan lang naman siyang yakapin ako sa likod. Still sitting in our sofa. Ako naman, nagpaubaya. Luh! Buti nalang at umalis sandali sina mama.
Chup!
Yeah right. He kissed me on my cheek. The sweetest. Yiee~
"Promise, hindi na'ko magseselos ng walang dahilan." Sabi niya pa.
"Tss. Huwag mong sabihin. Gawin mo." pagtataray ko ulit kunwari.
"Oo na. Oo na po." he tightened his hug then. "I love you~" lambing na naman niya, napanguso tuloy ako. Di sumagot.
"Uy. Yung i love you too?" tila reklamo na nga niya. And when a silly idea came into my mind.
"Huy! Ang higpit ng yakap mo. Gusto mo ba 'kong patayin ha? Tss." but he only chuckle. "Hindi. Papakasalan pa nga kita eh."
At Oo na! Talo na naman po ako! Ano ba! Ako tuloy kinikilig! Bw*set~
"Uy 'yung I love you too na kasi." habol niya pa.
Ako naman ditong di na makapagpigil sa kilig eh halos haling-hing na ata ang pagkasagot. Buti nga ang narinig niya pa.
"Edi.. I love you too.." sagot ko nga.
"Ano? Di ko marinig?" pangtitrip pa niya sa'kin, na kinagat ko rin naman. Napapanguso na nga ulit ako. Shemay lang.
"I love you too.." banayad ko ng sambit. And I sincerely smiled gazing him, as well as he.
When suddenly...
"Woh! Langaw! Mama~ ang raming langaw Mama! Asan nga 'yung pangpatay natin? Bubugawin ko. Wo-"
Natapunan ko na nga ng throw pillow! "Dustin!!!" tawag ko pa pero ang magaling, eh tinawanan lang naman ako ng sobra. Habang papaakyat na sa hagdan.
Di kasi namin namalayan na nakauwi na pala sila. Moses naman kasi eh. Kahiya tuloy. Nakita ko pa nga si mama na napapailing nalang din. Hmmp..
"This is your fault. Hmp. Tinuruan mo ng kapilyuhan ang kapatid ko. Tss." reklamo ko nga sa kanya, pero ang ending, tinawanan lang din ako.
"Look whose talking.. Eh sino bang mas pilyo sa'ting dalawa ha?" sagot niya pa. Kaya napapanguso nalang din ako. Naman eeie~
Di ko tuloy maiwasang matawa na. Kaso nga totoo rin namang sinabi niya. Eeie~
He even kissed me after that, bagay na ikinagulat ko saglit.
"Mose. Nandito si mama, ano ka ba~" pinagsabihan ko nga pero 'yung ngiti ko tila di naman umaayon sa kakangiti. Kahiya! Put*k~
Kung ako halos nangangamatis na sa kapamumula sa pinaggagawa niya. Eto namang katabi ko eh parang ineenjoy pa ang nangyayari sa'kin. Sarap talagang.. Eeie Moses!
~
And that's it. That's what our day ended. Kung di pa kami tinawag ni mama para magmeryenda, di pa siguro titigil ang loko sa pangtitrip sa'kin.
Really Moses.. Silly. But yeah..
Mahal ko naman. Eeie~
-------------------------------------
A/N:
And yeah another special chapter! And I want to dedicate this to @user41975455 as an exchange about your comment having book2, siguro kasi di ko mapopromise na magkakaroon pa toh ng sequel.
Kaya sobra ko na appreciate na nagustuhan mo talaga story ko, to the fact na nagsuggest ka pa for Book2. Sobrang thank you sayo..