Bakışlarımı etrafta gezdirirken Doruk'un henüz okula gelmediğini gördüm.
Boşuna mı telaşlanmıştım yani?
Özlem'in yanına doğru ilerlerken bir yandanda dilime takılan şarkıyı mırıldanıyordum.
Özlem beni farketmeyip belirli bir noktaya kötü bakışlarını yolluyordu. Onun baktığı noktaya bakınca Ulaş'ı gördüm.
"Anlaşılan birileri dalmış yine."
Bakışlarını bana çevirip hemen ardından tekrar Ulaş'a baktı.
"Şu çocuğa uyuz oluyorum."
"Ulaş'a mı? Neden?"
"O da tıpkı arkadaşı gibi ego düşkünü."
Tamam kabul etmeyilim ki Doruk egosuna düşkün biriydi ama Ulaş..o öyle biri değildi.
"Yanılıyorsun."
"Sen nerden biliyorsun ki yanıldığımı?"
Çünkü siz izin vermediğiniz için ven sizden gizli Ulaş'la konuşuyordum.
Sırf Doruk'un arkadaşı diye ona haksızlık yapmayın.
Tabiki de bunları söylemeyecektim.
"Benimki sadece bir tahmin."
"Yanlış bir tahmin."
"Herneyse. Bil bakalım dün gece ne oldu?"
"Hmm bi düşünelim bakalım. Gece ne olmuş olabilir? Hırsız falan mı girdi evinize."
"Of Özlem. Hayır tabiki."
"Söyle işte ne oldu?"
"Doruk..biz birlikte uyuduk."
"Ha? Ne? Nasıl?"
"Dün gece bi uyandım, baktım yanımda Doruk var."
"Eve nasıl girmiş?"
"Pencereden."
"Oha ekşına bak."
"Sakın Efe'ye söyleme. Olay çıkmasını istemiyorum."
"Tamam söylemem."
Başımı sağ tarafa çevirince Efe'nin bize doğru geldiğini gördüm.
İyi insan lafının üstüne gelirmiş derler ya hani. Ya da iti an çomağı hazırla mı demeliyim? Hayır hayır, kesinlikle birincisi geçerli Efe için.
Kolunu omzuma koyup konuşmaya başladı.
"Bilin bakalım yine hangi kız bana hayran kaldı?"
"Hayran kalmak? Sana?"
Özlem'in dalga geçmesiyle Efe bozulsa da belli etmeden komuşmaya devam etti.
"Karşı sınıftaki siyah uzun saçlı kız var ya işte o."
"Nasıl hayran bıraktın kendine?"
"Kendiliğinden oldu güzelim. Hiçbir çaba sarfetmedim."
"Adı ne kızın?"
"Hmm şey onu henüz bilmiyorum."
"Ahaha yuh daha kızın adını bilmiyorsun."
"Adına ne gerek var ki? Kız taş gibi."
"Baksana Efe, bence sen kıza hayran kalmışsın."
"Ben mi? Ha-hayır."
"Ya ya tabi."
"Herneyse kapatın şu konuyu.Sınıfa gidelim artık."
Oturduğum yerden kalkıp binaya doğru ilerlerken Doruk'un bahçe kapısından içeri girdiğini gördüm.
"Siz gidin sınıfa ben birazdan geliyorum."
Efe önce bana bakıp ardından da Doruk'a baktı.
Lütfen karşı çıkma Efe lütfen.
"Fazla gecikme."
dediğinde ellerimi sevinçle çırpıp Efe'nin yanağına öpücük kondurdum.
Onlar sınıfa giderken ben de Doruk'un yanına gittim.
Bütün kızlar ona hayranlıkla bakarken ben onun yanına gidince hepsi kıskanarak bize baktılar.
"Günaydın."
dedim sevimli gözükmeye çalışarak.
"Ne oldu?"
diyerek karşılık verdi en odunsu haliyle.
"Bir şey olmadı Doruk.Sadece günaydın demek istedim."
"Pekala. O zaman sanada günaydın."
"Sabah erkenden gitmişsin."
"Fazla uyumam bilirsin."
Bu yüzden mi yani? Bu yüzden mi erkenden kalkıp gittin.
"Ayrıca babanlara yakalanmak istemezsin diye düşündüm."
Aldığım cevap hoşuma gidince yüzüme istemsiz bir gülümseme ekledim.
Ay tontişim benim ya. Beni düşündüğü için erkenden gitmiş.
Doruk ona tontişim dediğimi duysa beni boğarak öldürür sanırım.
"Burda dikilecek miyiz yoksa sınıfa mı gitmek istersin?"
Vereceğim cevabı beklemeden yürümeye başladı.Benden peşinden koşturuyordum tabi bu sırada.
Karşıdan gelen Akın'ı gördüğümde olay çıkmaması için içimden dua ediyordum.
Akın yanıma gelip konuşmaya başladığında Doruk'un ters ters baktığını gördüm.
"Günaydın Günce."
"Günaydın."
"Şey biraz konuşabilir miyiz?"
Ben cevap vermeden Doruk lafa karıştı.
"Ne söyleyeceksen yanımda söyle."
"Günce'ye sordum ben. Karışmazsan sevinirim."
"Ahaha. Bak ne diyeceğim. Günce'yle ilgili her şeye karışırım. Neden biliyor musun?Çünkü o benim."
Ha? Ne dedin sen Doruk? Ben seninim öyle mi? Acaba sen de benim misin?
"Madem Günce'yi bu kadar umursuyorsun o zaman neden onu bırakıp gittin?"
Aferim Akın. Güzel soru. Hadi bunada cevap versene Doruk.
"Seni ilgilendirmeyen şeylere burnunu sokma. Yoksa-"
"Yoksa ne?"
"Ne olacağını görmek ister misin?"
Biraz daha sessiz kalırsam kesin kavga çıkar düşüncesiyle hemen ortaya atladım.
"İkinizde biraz sakin olur musunuz?"
"Bu herif sana sulanırken olamam."
Ooo Doruk'tan beklemediğim bir cevap oldu doğrusu.
"Düzgün konuş lan benimle."
Of Akın dayak mı yemek istiyorsun sen?
"Yeter. Cidden yeter."
dedim sesimin tonunu yükselterek.Ve devam ettim.
"Sen ne söyleyecektin bana Akın?"
"Okul çıkışında bir şeyler yapalım mı diyecektim."
"Bilmem ki olabil-"
"Olmaz."
Doruk bir kerede lafımı bölme ya.
"Sana sormadım. Günce'ye sordum."
"Sana olmaz dedim."
"Neden peki?"
"Kusura bakma Akıncığım(!) ama Günce okul çıkışı benimle olacak. Hatta yarında benimle olacak. Dur bi düşüneyim..hah evet diğer günde benimle ve ondan sonra ki günde. Yani hiç şansın yok.Şimdi uza."
Elini belime sarıp beni kendine doğru çekerken zafer kazanmış gülümsemesiyle Akın'a bakıyordu.
Belimi biraz daha kavrayıp yürümeye başladı. Tabi doğal olarak bende yürüyordum.
"Neydi bu şimdi?"
"Ne neydi?"
"Okul çıkışında seninle olacağımı bilmiyordum."
"Artık biliyorsun."
Sınıfın kapısına kadar beni bıraktı. Kafasın saksı falan mı düştü bu çocuğun?
"Tenefüste yanıma gel."
"Neden ki?"
"Soru sorma. Sadece dediğimi yap."
"Of peki."
"Ha birde Akın seni tekrar rahatsız ederse bana söyle."
Tekrar mı?
"Akın beni rahatsız etmiyor ki."
"Hmm o zaman şöyle söyleyeyim. Akın benim rahatsız olacağım bir şey yaparsa bana söyle."
"Onunla konuşmam neden seni rahatsız ediyor ki?"
"Çok meraklı olmaya başladın sen."
"Hep böyleydim."
"Herneyse.Tenefüste gelmeyi unutma."
dedi ve kendi sınıfına doğru ilerleyip içeri girdi.
Bende arkasından bakakaldım.
Nasıl bir bölüm oldu hiç bilmiyorum. Artık değerlendirmek size kalmış bir şey.
Ve yaptığınız yorumlar içinde çok teşekkür ederim. Hepinizi çok seviyorum.
Bu bölümü BrowniSeverEsmer99
adlı okuyucuma ithaf ediyorum.<3