Game 37
"I just wanna keep calling your name"
Sheliah Santibañez
I can't stop smiling like an idiot while driving this car.
Oo masaya ako dahil nabaligtad ko ang sitwasyon pero malungkot din naman ako dahil sa sinabi ko kay Lucas.
He doesn't deserved me, he deserved someone's better.
~Boss is calling
Hays, kailangan ko nang ihanda ang mga tenga ko and I have an idea kung ano ang sasabihin niya.
Sinagot ko ang tawag at inilapag sa seat ang phone."Yes boss?"
"What have you done Liah?! Kumalat agad sa buong Pilipinas ang pahayag mo! Hindi ka nag-iisip ng tama!"
"That quick?" gulat na gulat ako nang marinig iyon.
"Nagpapatawag ng conference ang kampo ni Art and it will be held tommorow." bigla akong napa-preno nang malakas.
"WHAT?!" I yelled. "Ang OA nila ah?!" umirap ako at huminga ng malalim at muling nag-pokus sa pagmamaneho.
"Liah you're new in showbiz, tatlong buwan mahigit ka pa lang and I'm proud of you na sa short period of that time ay lumago ang pangalan mo! Don't let it break because of this!"
"I know... Salamat po at pasensya na." ang tanging nasabi ko. I'm still shocked.
"See you tommorow at sabay-sabay na tayong pupunta doon." ibinababa na niya ang linya.
"Shit! This ain't happening." hinampas ko ang manibela at hinigpitan ang hawak doon.
Binilisan ko ang pagmamaneho para makauwi na agad sa bahay, humanda ka sa akin Antonio. Once an idiot it will never remain an idiot.
He's really testing me.
But I'm not interested to be his specimen.
Art Antonio
Did she have to do this? I'm not suffering. I'm not.
Pero nagagalit ako, bakit binabaligtad n'ya si Monica? Bakit hindi n'ya na lang sabihin ang totoo? Did she have any plans that would make our lives live in hell?
'Cause I'm waiting for the storm she wanted to throw on us.
That's how much I love you Sheliah...
"Mr. Antonio?" may kumatok sa pintuan.
"Come in."
Ibinuga ng pinto ang isang staff ng aming studio. "Sir, set na po ang conference para bukas." tumango-tango ako.
"Good. Ayoko ngan madaming media at kung maari, h'wag kayong magpapasok ng fans."
"Noted Sir. I'll now go." lumabas na sya.
Ang boring dito sa studio pero mas prefer ko dito kesa tumambay sa bahay, that sucks.
"This night is sparkling don't you let it go, I'm wonderstruck blushing all the way home~"
Dinampot ko ang phone ko sa table at sinagot ang tawag. "Hello?"
"You know Art, I'm really suspecting that you might be a gay." Si Sheliah...
"Wait who's this?" I asked innocently.
"Conference? Oh God. Is that how you protect your reputation? Weak."
"It's not a product of weakness. I'll tell them the truth Sheliah." I grinned.
Narinig ko siyang nagmura "Don't you ever do that Antonio!"
"You told me that I started the game and you joined it... Well I'm continuing what I have to do." I brushes my hair using my bare hands.
"Silly you! Then go tell them the truth! I ain't afraid, mas mabuti na din yun para lumabas ang baho nyo ni Monica." pananakot nya.
"I'm not afraid too, I'm doing this to win you back." I smiled and stood up and decided to go to the terrace.
As the wind touches my skin, I don't hear any sounds from the other line anymore.
"You don't love me, stop acting like you are." ipinikit ko nang mariin ang aking mga mata.
"I do love you and in this game of love that you have mention these past few days, you've been cheated."
"I'm always ending up getting cheated you jerk! May the best singer's acting skills work." And the line went out.
I stared on my phone for a couple of seconde before letting myself to put it inside my pocket.
What do I have to do for you to believe on me? Ganoon na ba talaga kalaki ang nawala sa tiwala mo sa akin?
Is saying "I love you" in front of you makes me a liar?
If yes... I'll gonna stick up with PLAN B.
"Make a miracle happen." I uttered.
Lumabas ako ng studio matapos akong magpaalam. I'm heading home.
I need that thing... The gift that you didn't accepted because it was from your ex boyfriend.
The thing that represents my faithful love.
Sheliah Santibañez
I woke up early in this morning although mamaya pa namang gabi ang conference. Mabuti at linggo ngayon.
Nakahilata lang ako sa kama at nakatintin sa kisame ng aking kwarto.
"Baby?" kumatok si Kuya Jonathan sa pinto.
"That's open Kuya." tuluyan na syang pumasok.
"Sup baby? Are you alright?" umupo sya sa kama ko.
"I guess?"
"I guess you're not." yumuko sya at ngumiti.
"Alam mo naman pala Kuya eh."
Ginulo nya ang buhok ko at tumayo. "Whatever you're about to do, always remember that your family is here and we will always support you." He smiled at lumabas.
I know Kuya... I knew it from the very first page.
Lumabas ako ng bahay para magtungo sa studio, sabi ni boss doon daw kami magkita-kita eh.
Biglang may tumawag sa akin kaya sinagot ko naman ito agad. "Yes?"
"Nasaan ka na?" tanong ni Lucas.
"Outside my house, paalis na ako." ibinababa ko ang linya at nagtungo sa kotse ko.
Binilisan ko ang takbo nito para makarating agad.
Nang nai-park ko na ang kotse ko natanaw ko na doon ang Vengeance at ang manager namin pati si boss.
"Let's go?" I nodded at my boss. "This is your mess Liah and we are going at the conference to clean it for you." yumuko ako. He didn't bother to scold at me. He's a great boss.
Sumakay na kami sa kan'ya-kan'ya naming kotse at nag-drive.
This is it, there's no way to turn back.
Nang makarating kami ay agad kaming inalalayan ng securities dahil sa dami ng fans ang nasa labas ng establishment.
"LIAH!"
"ANG VENGEANCE NANDITO NA!"
"WE LOVE YOU!"
"T*NGINA MO!"
I shutted my eyes nang makarinig ng mga mura.
Fans nila Art 'to pustahan tayo.
And suddenly someone holds my hand at nagtilian ang fans namin "Don't mind them." lumuwag ang hawak ko at hinigpitan nya pa lalo iyon.
Biglang sumakit ang ulo ko. I know this thing. Noong kami pa ni Art...
I smiled at him. "Thank you Lucas. I love you."
He just smiles. "I know."
Pumasok na kami sa conference at umupo sa table ng kampo namin. Kumpleto na ang Hunters at si Art na lang ang kulang.
Nandoon ang mga media at nagc-coverage na.
"Ang tagal naman ni Art! Where the hell is he?!" asik ng manager nila.
"Calm down!" pagsaway ng isang member nila.
I looked around the room at punong-puno ng mga camera. Duh Sheliah, pres-con nga diba???
"Water?" tumingin ako sa basong hawak ni Lucas.
"Yeah sure." tinanggap ko iyon pero nabasag ito nang mahulog. Nagtinginan ang lahat at ang tanging mga naririnig ko lamang ay ang lakas ng tibok ng puso ko.
"Hey Sheliah come here, masugatan ka." ginawakan ako ni Lucas at inalalayan.
Bumuntong-hininga ako. I'm just nervous. Nothing's gonna happen.
"SIR! SIR! SIR!" Napalingon kaming lahat sa lalaking pumasok ng room at tinawag ang manager ng hunters.
"Bakit?"
"S--Sir si S-sir Art naaksidente." Nagpantig ang mga tenga ko at parang nanlabo ang paningin ko.
"Ano?! Nasaan sya?! Is he okay?"
"Bumangga yung sasakyan n'ya sa isang puno dahil daw sa bilis ng takbo n'ya. Malakas ang impact at maraming nakakita at agad s'yang isinugod sa La Priesa Hospital."
Nag-ingay ang buong conference dahil sa gulat.
Nanlamig ang buong katawan ko at nanginig ang mga kamay ko. "N-no..."
Napaatras ako at parang may sariling mga buhay ang mga paa ko at tumakbo papalabas ng kwartong iyon.
"SHELIAH!" hinabol ako ni Lucas.
Tumakbo lang ako ng tumakbo hanggang makalabas ng lugar na iyon at nakita kong may nagiiyakang ilang fans.
May humigit sa akin "KUNG HINDI DAHIL SAYO EDI SANA HINDI NA-AKSIDENTE SI ART!"
"N-no." inagaw ko ang kamay ko at tumakbo patungong kotse para mag-drive.
Damn you Antonio! You're ruining me.
Dammit!