CHAPTER 47
CASIMIR’S POV
Seven o’clock ang usapan naming magkikita kami pero napaaga ata ako ng onti at 6:30 na andito na ako sa tree house na meeting place namin. I texted them where are they but they all replied the same thing, “On the way na”.
Then, I guess I just have to wait here.
Magbabasa na lang dapat ako nang may humintong sasakyan sa harap ko. Bumaba mula sa shotgun seat si Alex at ibinaba rin ng driver ang bintana do’n.
“Ikaw ba si Casimir?” tanong ng lalaki, hindi ko alam kung paano niya ako nakilala.
I nodded. “Ah opo.”
The man smiled. “Ingatan mo ‘yang anak ko ha. Mahal ka niyan.”
“Tito!” sigaw ni Alex at kumindat ang lalaki at umalis na. He must be her mom’s boyfriend.
Tinignan ko si Alex na nakayuko. She looks pretty in her nude colored dress. Nakatali ang buhok niya at minimal makeup ang gamit.
“You look pretty.” I said.
Hindi siya tumingin. “Thanks.”
“Very pretty.”
Nag-angat siya ng tingin at umupo na lang sa bench.
“Asan na sila?” She asked.
Naupo na rin ako pero magkabilang dulo ang pwesto namin. Medyo awkward. “On the way na raw.” Sagot ko na parang obvious na iyon ang sagot ng mga kaibigan namin.
“As always, on the way na sa banyo.” She chuckled.
Natawa na rin ako. “So kamusta ka naman?” sabay naming tanong sa isa’t isa. Nagkatinginan kami at napangiti.
“Ah ano, hindi pa kasi kita nakamusta talaga simula nung dumating ka eh.” She continued.
“Well, I’m fine. Ikaw ba? I’m glad okay na kayo ng boyfriend ng Mama mo.”
“Yeah, I still call him Tito isa lang kasi ang Daddy ko but I’m not okay, I’m not feeling well…” napatingin ako sa kaniya. Bakit? Masama ba pakiramdam mo? Nilapitan ko siya at dinampi ang likod ng kamay ko sa noo niya. Wala naman siyang lagnat. “J-joke lang naman eh. Ikaw naman, ang seryoso mo.”
Lumayo ako at inirapan na lang siya. “Not a good joke Alex.”
Tumawa siya. Sige tawanan pa ako Alex. Tawa pa. Peste. Lumapit siya sa akin at inalog ang braso ko. “Galit ka?” tinignan ko siya ng masama at tumingin ulit ng diretso sa daan. “Yii, galit na ‘yan. ‘Wag ka na magalit?”
“Whatever.” Nilayo ko ang braso ko sa kaniya.
Nabigla naman ako nang yakapin niya ako. “Namiss kita… namiss ko pagsusungit mo. Namiss ko ‘yang pangiirap mo. Namiss ko ‘yung panenermon mo. Namiss ko ‘yung pagmumura mo ‘pag nafu-frustrate ka na sa’kin. Namiss ko ang lahat sa’yo.”
“A-Alex…”
Hindi ko alam kung anong sasabihin ko, pasalamat na lang ako at dumating na rin ang mga kaibigan namin. Well, half-thankful lang kasi naabutan nilang nakayakap siya sa akin at kinantahan kami ng “Muling Ibalik”. Sarap magmura eh.
Habang nasa daan kami ay tinext ko si Jhaztine, may practice kasi sila ngayon sa dance troupe.
To: Jhaztine
Remember not to hug or kiss anyone because you’re thankful. Understood?
Agad naman siyang nag-reply.
From: Jhaztine
Yes dad. Take care ;)
Napangiti na lang ako, siraulo talaga ‘yon.
“You’re smiling. May nangyari bang maganda?” Alex asked na nasa tabi ko.
“It’s Jhaztine, baliw eh.”
Napawi ang ngiti niya. Damn. “Alam niya talaga kung paano ka pangitiin ano?”
I nodded. “Her simple acts and words make me smile.”
“Pwede ba magtanong?”
Tumingin ako sa kaniya. “Ano ‘yon?”
“Hindi ba kita napangiti noon? Hindi ba kita napasaya?”
Napalunok ako. Napangiti niya ako, oo. Napasaya niya ako, oo. Masayang-masaya ako sa tuwing kasama ko siya. ‘Pag nakikita ko siyang naiinis sa pagsusungit ko, ‘pag nakikita ko siyang tumatawa, ‘pag nakikita ko siyang nagta-trabaho, at ‘pag nakikita ko siyang inaalagaan ang kapatid niya, masaya ako. Masayang-masaya.
Pero… ‘yung saya na ‘yon laging may kapalit na lungkot eh. Sa tuwing mararamdaman kong okay kami, sa tuwing mararamdaman kong ako na ang pinipili niya… isang banggit, isang pakita lang ng Jeremy na ‘yon… nakakalimutan niyang ako ang nasa harap niya.
Kasi nga ako, puro sakit na lang ng ulo ang dala sa kaniya. Kasi nga ako, puro gulo lang ang alam. Kasi nga ako, walang ibang alam kundi awayin si Jeremy na ex niya.
Sasagutin ko na sana ang tanong niya nang biglang humilig siya at sinandal ang ulo niya sa balikat ko. “No. ‘Wag mo na pala sagutin. Alam ko na ang sagot.” I felt her sigh deeply. “Idlip lang ako ha, malayo pa naman tayo eh.”
Hinayaan ko lang siya na matulog sa balikat ko. Masaya ako na nasa tabi ko siya pero parang ang bigat sa pakiramdam.
Inayos ko ang bahagyang nagulo niyang buhok, natanggal kasi ang isang clip niya, at nakarinig ako ng tunog ng camera. Hindi na ako magtataka na si Henry iyon dahil nakita ko siyang nakangisi.
"Don't worry, I won't post it anywhere. It's for you to keep."
Inirapan ko na lang siya.
Nang makarating kami sa simbahan ay tuwang-tuwa ang girls, excited na excited na sila, akala mo naman sila 'yung ikakasal.
Nagsimula na at pinagmasdan ko ang ngiting-ngiti na si Luis sa harap, ngiting-ngiti pero halatang kinakabahan, nagpunas pa ng pawis.
"Crap. She's so beautiful." rinig kong sabi ni Geoff.
Napatingin ako sa kabilang wing at nakita kong nakangiti si Alex. "I know."
"Ha?"
Napatingin na ako kay Geoff. "Anong ha?"
Binatukan niya ako. "Tanga, si Miss Mandy kasi, kung saan-saan kasi gumagala 'yang mata mo eh."
Nagpintig ang tenga ko sa sinabi niya. "Ungas ka? Sinong tanga ha?"
"Hoy kayong dalawa, utang na loob 'wag kayong gumawa ng eksena. Nakakahiya kanila Miss." sabi naman ni Henry.
They're exchanging vows right now. Katatapos lang ni Luis at si Miss Mandy na ngayon.
"I love you. I love you and I'm sorry for being a brat. I know I brought you headaches and all but you never get tired of loving me. We've been through hard times, fell apart, but look where we are now. I'm lucky... no, I am blessed to have you in my life. You are every girl's dream guy and I won't mind being selfish of you. I promise to love and cherish you... forever. I love you so much Luis."
Forever...
Does it ever exist? Can someone prove that it's true? Or can someone prove that it isn't? It seems like 'forever' has a high demand on books. And, that demand makes readers believe it so.
But, how can you really define forever?
Dictionary says, "Endless". And I say... ugh I really don't know. It sucks to not know on such a cliché word.
Out of frustration, I look at her again. I don't know why I am looking but my heart just say so.
Then, words came to my mind. Passion, dedication, hard work, caring, genuine, happy, live, laugh, gorgeous, and pain, tears, hatred, headaches, broken heart, destruction.
But I can erase all the negative thoughts away because I love her...
Fck, what? I should just focus on the wedding.
Naalala ko tuloy 'yung kasal ni Mama at Papa, it really makes me happy to see my family happy. 'Yung makita ko parents ko na masayang-masaya sa piling ng isa't isa, sobrang nakakagaan ng pakiramdam.
"Next time tayo naman." sabi ni Henry na naka-akbay sa girlfriend.
Sumandal naman si Des sa kaniya. "Basta ba behave ka eh."
"Ako lang ba? Dapat ikaw rin!"
Nakakatuwa na makitang in love na in love sila sa isa't isa.
"Belle, 'di ka man lang ba naiinggit?" Geoff asked
"Actually, yes. Gosh, sino kaya designer ng gown ni Miss Mandy? I should ask her later." sagot ni Belle na talagang pinagmamasdan ang gown ni Miss, at dumiretso na siya maglakad palabas ng simbahan.
"Anong kamanhidan iyon?" reklamo ni Geoff na 'di makapaniwala.
"Boom basag!" sabay na sabi namin ni Henry kaya nakatanggap kami ng mura mula sa kaniya pagkalabas namin ng simbahan.
Pagdating namin sa reception ay nag-kainan at may ilang games at performance. Sumali pa sa pagsalo ng boquet ang mga kaibigan namin pero ni isa sa kanila hindi nanalo.
"Thank you so much to our relatives, friends, and officemates and to my students for coming. So let's party!" sabi ni Miss Mandy.
Nagsimulang patugtugin ang mga alive na kanta. Pero siyempre hindi ako nakisayaw, not my thing.
"Hey, watcha thinkin'?" nabigla ako nang tumabi sa akin si Alex.
"Next time nga 'wag kang sumusulpot-sulpot bigla."
"Nagulat ka ba mahal na prinsipe?" she teased.
"Manahimik ka mahal na prinsesa." Tila naman natigilan siya sa sinabi ko. I laughed, "Nanahimik nga."
Hinampas niya ako sa braso. "Bwisit ka!"
"No. I'm good-looking."
"Napaka-conceited, leche."
Pinisil ko ang ilong niya. "Totoo naman 'di ba?" I smiled playfully.
Mula sa balikat ni Alex ay nakita ko si Miss Mandy na nakatingin sa amin at may binulong sa nag-o-operate ng sound system.
Then the song changed; modern yet slow enough song. And I want to thank her for fitting the song for us.
"Mahal na prinsesa, maaari ba kitang ma-i-sayaw?"
ALEX'S POV
Parang tumigil ang lahat sa paligid ko nang ayain niya ako sumayaw gamit ang pangalan na 'yon.
Miss na miss ko ang pagtawag niya sa akin ng gano'n. Miss na miss ko siya.
Ngumiti ako. "Oo naman mahal na prinsipe."
Kinuha niya ang kamay ko at bigla na lang hinila sa gitna. Nakalimutan kong hindi nga pala siya masiyadong gentleman, bagay na hindi niya ata nabago? O baka naman pagdating lang sa akin 'yon?
Napansin ko naman ang pagkunot ng noo niya. "O bakit?" I massaged her creased forehead.
"Kung ayaw mo okay lang naman eh."
"Ano? Gusto ko nga."
"Eh mas gusto mo pa ata akong titigan kaysa makipagsayaw sa akin eh." umiling siya. "Ang sakit ah." umarte pa siya na parang nasasaktan.
"Hindi na bebenta sa'kin 'yan." ngumiti ako at pinagsalikop ang mga kamay ko sa likod ng leeg niya, para pakiramdam ko yakap ko siya.
Inilagay niya ang mga kamay niya sa baywang ko. Damn, I miss his touch. I can smell his breath, still minty and very attractive. Sobrang lapit niya sa akin ngayon at wala akong balak na pakawalan siya.
♫ Everything I know about love I learned from you, from you
And everything I know about pain I learned from you, from you
You were my only, you were my first
You showed me lonely, and you took me in when I was hurt
But the most important thing you ever gave me,
Was the one that hurt the most ♫
"I missed you." malambing niyang sabi.
Fck, parang gusto ko na lang siya yakapin nang mahigpit at umiyak sa dibdib niya. Sinabi niya lang na namiss niya ako lumalambot na ako. Nakakainis lang isipin na gano'n kalakas ang epekto niya sa'kin.
"I missed you more." No, I still miss you, it seems like you change a lot.
"Bagay sa'yo 'yang nakatali ang buhok." he smiled.
"Talaga?" He nodded. Shet, lagi na ako magtatali ng buhok. "Thanks."
"Kaya last mo na 'yan. 'Wag ka na magtatali ng buhok."
Napasimangot na lang ako. He's still unpredictable. Ang hirap talaga intindihin ng mga taong sobrang talino, nakakatanga. TIP: 'Wag na kakausap ng matalino... mahalin na lang. Pero siyempre kung usapang Casimir, akin lang 'yon, hanap kayo ng ibang matalino. He's mine, mine, mine, mine, MINE. Lima na 'yan para maintindihan niyo.
"Ang labo mo talaga kahit kailan."
"Bagay sa'tin 'yang kanta 'no?"
Huh? Thank you for the broken heart. Medyo weird nga eh, sino ba namang tanga na sinaktan na nga nagpasalamat pa? Pwera na lang siguro kung sarcasm pala 'yon.
"I just want to thank you."
"For what?"
"Before I met you, wala akong pakialam sa iba, sarili ko lang iniisip ko. Then you came and everything changes. Gustong-gusto ko na pinapakialaman ka, binabalewala ko na ang ingay basta ikaw ang mag-i-ingay. Imbis na sarili ko ang unahin ko dapat 'yung gusto mo muna. Before anybody else's happiness, yours first."
"Casimir..." parang dinudurog ang puso ko sa bawat salita niya. Lahat ng 'yon totoo, lahat ginawa niya para sa'kin... pero pinabayaan ko lang.
♫ So thank you for the broken heart,
And thank you for the permanent scar ♫
He smiled. "But then hindi nag-work eh. Still, thank you for the pain and tears and shits that I never imagined before. First time kong magmahal at masaktan pero dahil sa'yo natuto ako. Dahil sa'yo naisip kong okay din naman pala magpahalaga ng ibang tao basta 'wag lang sobra at magtira para sa sarili ko."
Can I do this? Kaya ko bang itanong sa kaniya ang isang bagay na kinakatakutan kong malaman? "Are you also thankful kasi... nakilala mo si... Jhaztine? Kayo na ba?"
Alam kong sasabihin niyang oo. Alam kong masaya siya sa kaniya. Kaya tangna ko bakit ko pa tinanong eh alam ko namang masasaktan lang ako.
"Yes, I'm thankful kasi nagkaro'n ako ng mga bagong kaibigan do'n. They're really fun to be with." Oo, nakita ko sa profile ni Jhaztine mga picture niyong magkakaibigan, lagi pa kayong magkatabi, bwiset. "She's not my girlfriend but I like her a lot pero pumunta ako ng England para sa pamilya ko." Ouch.
"Eh bakit 'di ka man lang nagparamdam? 'Di ba uso do'n internet at cellphone? Ni hindi ka namin ma-contact! Mga e-mail ko, hindi mo ba nababasa? Nase-stress ako sa kaka-..."
He cut me off. "Because I'm trying to forget you!"
Napatingala ako sa kaniya. Nakita ko sa mga mata niya ang lungkot at sakit na dulot ko. Kahit pala alam mo na ang isang bagay, ang sakit pa rin marinig... mas masakit.
"I-... I'm sorry." I trailed off. "I'm sorry Casimir."
"Hush, baby. I'm sorry too." pinunasan niya ang pisngi kong may mga luha na. Ramdam ko eh, ramdam kong may pag-asa pa. Mahal niya pa rin ako... mahal pa. "Iniiwasan kong isipin ka. Maski nga pagbanggit sa pangalan mo iniiwasan ko eh. But at the end of the day, as I close my eyes, I can see your face and it breaks my heart."
"I love you Casimir." hindi siya sumagot pero ramdam ko ang paghigpit ng yakap niya sa'kin. "I love you. I love you Casimir. I love you." I confessed between my sobs. He nodded still hugging me. Ramdam ko ang tingin ng ibang tao sa amin. Pero wala akong pakialam, ang importante sa'kin, si Casimir at masabi ko sa kaniya ang nararamdaman ko. "And I am not giving up."
Kumalas siya sa yakap. He kissed my forehead. God, how I miss his lips touching my forehead. "Thank you." nanginginig ang boses niya. Umiiyak din ba siya? I don't think he would cry in front of this people. Again, he kissed my forehead, mas matagal. Nang tingalain ko siya ay pansin ko ang mga mata niyang papaiyak na.
Bago pa ako may sabihin ay bigla na siyang umalis.
Habang pinapanuod ko siyang umalis... "I love you ulit Casimir... mahal na mahal kita."
Naupo na ako sa table namin at mag-isang nag-muni-muni.
"Oh, asan na si prince charming mo?" tanong ni Geoff nang bumalik sila ni Belle. Sumunod na rin si Henry at Des.
"Umalis na." simple kong sagot.
"Nag-text siya... ano, magdi-dinner pa raw sila ng pamilya niya... with Jhaztine." sabi ni Henry.
Katabi ko si Desiree at kumapit siya sa braso ko. "The feeling is still there. Just... don't do anything wrong, okay?" she whispered.
I nodded.
This is my last chance and I am not going to waste it.
***
NOTE: 6 chapters to go... kawawa si Casimir mah labs lagi niyo siyang inaaway :(( ako na lang may love sa kaniya chos! :))
Handler ni Des, sayo dedicated 'to. Message ka nga sa'kin hahahaha nalimutan ko username mo huhu sorry. Labyu mwa :*