Langzaam word ik wakker en open mijn ogen. Ik kijk om me heen en het verbaasd me nog dat ik hier op de bank zit. Er liggen twee matrassen op de grond waar ze met z'n drieën per matras liggen. Hoe? Echt.. Ze liggen allemaal zo op elkaar, hebben ze geen ruimte nodig? Ik voel een hoofd op mijn borst er ik kijk ernaar: Martijn die vredig ligt te slapen. Ik kan het niet laten om te glimlachen. Met mijn hand, kriebel ik door zijn haar.
Martijn beweegt en slaat zijn arm om mijn middel, hij ziet er zo lief uit.
"Hey," hoor ik opeens.
Ik kijk naar hem en hij kijkt me glimlachend aan.
"Goedemorgen," glimlach ik.
Hij gaat zitten en rekt zich uit, "hoe laat is het?"
"Om eerlijk te zijn, geen idee," grinnik ik en merk nu pas op dat ik een hoodie aan heb.
Hij kijkt me even aan en geeft me een kus. Verlegen kijk ik hem aan en voel het bloed naar mijn wangen stijgen. Hij glimlacht ook en kijkt weg, "zullen we broodjes halen?" veranderd hij van onderwerp.
"Is goed," zeg ik en sta op. Ik wil naar de kamers lopen, maar mijn pols wordt vastgegrepen en ik word terug getrokken. Verward kijk ik Martijn aan.
"Kom."
"Maar ik zie er niet uit," zeg ik verontwaardig en kijk hem aan.
"Je ziet er gewoon mooi uit," zegt hij en drukt een kus op mijn wang.
Ik glimlach even en loop toch naar de deur waar ik mijn slippers aantrek. Hij grinnikt en loopt achter me aan. Snel maak ik nog een goede knot en we lopen naar buiten.
Aangekomen in het lokale supermarktje, kijk ik naar de broodjes.
"Wat moeten we nemen? We zijn met veel en met grote eters," zegt Martijn en komt naast me staan.
"Gewoon, twaalf croissants, pistolets en wat chocolade broodjes?" stel ik voor en loop naar de broodafdeling.
"Doen," zegt hij en we pakken de broodjes. Ik pak ook nog wat beleg en wat te drinken voordat we naar de kassa gaan om af te rekenen.
"Wat zal ze wel niet denken? Meer dan 30 broodjes om af te rekenen," grinnik ik en leg alles bij de kassa.
"Nou, vertel, jonge dame," zegt de vrouw achter de kassa opeens en glimlacht.
Geschrokken kijk ik haar aan. Oh ja, sommige spreken hier gewoon nog Nederlands. "We zijn met een grote groep mensen, dus we kopen even de winkel leeg."
Ze lacht even, "ga je gang. Wil je de winkel er ook nog bij?"
"Als het kan?" vraag ik serieus en ze knikt lachend.
"Is goed hoor."
Martijn begint te lachen en betaalt de broodjes. "Bedankt! En tot de volgende keer."
"Geen probleem, fijne jaarwisseling alvast," zegt de vrouw.
"Hetzelfde," zeggen we tegelijk en we lopen de winkel uit.
"Die vrouw is wel echt funny," zegt Martijn gelijk, "hoe ze dr op ingaat. Dat doen de meeste Nederlandsers niet als ze aan het werk zijn."
"Klopt, maar over het algemeen vind ik het net iets chiller," zeg ik en hij pakt de tas over uit mijn handen. "Hoeft niet."
"Toch doe ik het," zegt hij en glimlacht voordat hij mijn hand vast pakt.
•
We zijn weer thuis en we lopen hand in hand naar de woonkamer. Ik laat zijn hand los als ik merk dat iedereen naar ons kijkt. Martijn grinnikt zachtjes.
"Waar waren jullie?" vraagt mijn moeder gelijk.
"Wandelen," zeg ik simpel, meer hebben we ook niet gedaan hoor.
"Tuurlijk," zegt Noah sarcastisch, "aan jullie hoofden te zien, hebben jullie meer gedaan. Jullie stralen zo erg, het kan niet anders."
"Tip: magazijn van de winkel," zegt Martijn en knikt. Ik geef Martijn een nep en zucht, kleuter.
"Serieus?" vraagt RJ nep, verbaasd dat het geen grap is. Nou vriend, het is een grap.
"Verklaar dit," zegt Martijn en houdt de tas omhoog waar je de broodjes doorheen ziet.
"Oh," zegt Noah verbaasd, "bedankt," en glimlacht.
Ik schud mijn hoofd, "zie je nou: we zorgen wel voor jullie. Niet zo snel jullie conclusies trekken."
"Ja wat, jullie zijn opeens verdwenen, zonder telefoon of wat," zegt Ava bezorgd.
"Dus?" vraagt Martijn en grinnikt.
"Niks.." zeggen de ouders zachtjes en ik glimlach even.
•
Het moment is aangekomen, over vijf minuten is het het nieuwe jaar. We lopen allemaal naar de achtertuin en we gaan staan rond een tafel waar champagne staat en glazen.
"Bijna nieuw jaar," zegt Noah en komt naast me staan.
"Eigenlijk vind ik het wel jammer dat we niet in Nederland zijn, we kunnen geen vuurwerk afsteken en kijken naar wat andere mensen hebben," geef ik toe.
"Klopt, maar ja, hier is het ook geweldig," zegt hij en knikt, "volgend jaar beter."
"Beter wel," zeg ik en gaap, gedwongen wakker blijven met mensen om je heen is moeilijker dan als je tot drie uur in de nacht, in je bed ligt en aan het netflixen bent.
"Om het nou toch nog leuk te maken, hebben we party poppers mee en sterretjes. We wilden ook nog van die kleine pijltjes meenemen, maar die werden afgepakt bij de douane," zegt Louis trots en legt ze op de tafel neer.
(Vuurwerk meenemen mag sowieso niet kinders dus doe het niet na 🤗 X Annick) "Welke sukkel neemt het dan ook mee in zn handbagage?" lacht Noah gelijk.
"Douane als in: de koffers gaan door de scan heen, debiel," zegt Louis en lacht even.
"Nooit! Je bent mijn held!" zegt Laura enthousiast.
"Serieus? O mijn god, geweldig dit. Dit hadden wij nou ook moeten bedenken," zeg ik en glimlach blij.
"Wat hadden wij ook moeten bedenken?" vraagt Martijn als hij aankomt lopen.
"Vuurwerk meenemen hiernaartoe," zegt Laura blij.
"Gasten.." zegt hij sprakeloos, "jullie zijn de beste!" Hij geeft ze een halve knuffel en komt blij over. Ava grinnikt en schudt haar hoofd, ik weet gewoon dat het haar idee was, dat zie ik aan haar lichaamstaal. Ze komt naast me staan.
"Het was jouw idee he?" vraag ik en glimlach.
Ze knikt, "ik wist dat je het jammer zou vinden. Dus ik dacht: dan neem ik iets kleins mee."
"Je bent de beste," zeg ik en omhels haar. Ze slaat haar armen ook om mij heen en zegt dat ze het zelf ook wilde. Het ziet er allemaal best gezellig uit, gezellige lampjes aan, iedereen is nog best netjes gekleed.
"Heeft iedereen een party popper?" vraagt Menno gestrest en kijkt rond waarna iedereen ja reageert. "Okay, top."
"Vijf, vier.." begint mijn vader en al snel volgt de rest ook, "drie, twee.." Ik kijk even naar Martijn en glimlach, hij glimlacht terug. "Eén! Gelukkig nieuw jaar!" roepen we en iedereen draait aan de party poppers er ze gaan af. Die van mij wilt maar niet draaien, wat is er mis met dit ding? Je hoort kleine knalletjes en mensen lachen. Ik draai er weer aan en hij gaat nu wel af. Naast me gaat er ook nog één af en ik kijk ernaar: Ava die als een idioot staat te glimlachen. Het gewoonlijke knuffel en kus gedeelte komt opgang en iedereen wenst elkaar een gelukkig nieuw jaar. Ik geef mijn vader en moeder een knuffel en ga tussen ze staan.
"Em," zegt Martijn, "kan je komen?" Ik kijk hem verbaasd aan en knik.
"Ooeehhh, Emma!" roept Ava en glimlacht scheef. Ik rol mijn ogen even en loop naar Martijn toe, hij pakt mijn hand vast en we lopen van alle mensen vandaan.
We staan stil en hij kijkt me aan. Hij glimlacht even verlegen en kijkt weg.
Hij neemt diep adem, "okay," mompelt hij in zichzelf. Ik glimlach geruststellend. "Vorig jaar was voor ons een rotjaar, maar laten we het achter ons laten. Ik wil dat dit jaar ons jaar word. Lieve Emma, wil je mijn vriendin zijn?" vraagt hij en pakt mijn handen vast terwijl hij me lief aankijkt.
Sprakeloos knik ik, dit had ik nou niet verwacht, maar wel gehoopt.
"Ja?" vraagt hij ter bevestiging.
"Ja," glimlach ik en knik hevig.
Hij glimlacht en drukt zijn lippen gelijk op die van mij. Glimlachend tegen zijn lippen sluit ik mijn ogen en kus terug. Hij laat mijn handen los en legt er eentje op mijn wang. Ik leg mijn hand op zijn zij en voel kriebels in mijn buik.
Ik trek langzaam terug en zet mijn voorhoofd tegen zijn voorhoofd. Hij drukt een lange kus op mijn lippen en laat zijn voorhoofd ook rusten op mijn voorhoofd. Ik glimlach en leg mijn armen om zijn nek. Hij trekt me dichter tegen hem aan en drukt een kus op mijn wang.
"Awh, wat zoet sappig dit!" roept Noah, ik herken zijn stem.
"Is het een ja?!"
Ik kijk naar de groep en zie ze hoopvol naar ons kijken.
"Ja tuurlijk," mompel ik en grinnik.
"Tuurlijk!" roept Martijn blij. Ik kijk glimlachend naar hem voordat ik naar de groep kijk die ons blij aankijken.
"Gefelici!" roept Ava gelijk.
"Yes! Gefeliciteerd!" roept Noah blij.
Ik kijk even naar mijn ouders en ze kijken blij deze kant op. "Ah, wat leuk, lieverd," zegt mijn moeder glimlachend.
—
Bedankt voor jullie lieve feedback♥️