Hate, love or just a little of both?

22

Na een uur is het afgelopen en ik glimlach trots, het is echt goed gegaan. Iedereen begint te klappen en staat op. Ik sta ook op en begin ook te klappen. Hij kijkt naar mij en ik begin breder te glimlachen. Eigenlijk zou het me niet meer boeien als hij nu naar me toe zou komen voor een knuffel.

"Dank je," zegt hij en glimlacht ook. Hij ziet er zo lief uit als hij straalt.

De professor zegt nog wat dingen voordat elke student kan vertrekken. Gelijk loop ik bij Menno en RJ vandaan, de trap weer op naar mijn plek.

"Ava en Emma blijven nog even," roept de man er dan bovenuit.

Ik rol mijn ogen en sta stil waarna ik geïrriteerd naar de man kijkt. Hij maakt een gebaar dat we naar beneden moeten komen, dus dat doe ik dan maar gelijk.

"Persoonlijk vind ik dat jullie je enorm misdragen hebben," begint hij als iedereen weg ik en Ava en ik voor de groep staan. Ik staar voor me uit en zucht. "Meneer Garritsen doet zijn best om jullie een goed verhaal te vertellen en om jullie te amuseren. Je weet dat dit vaak mee gaat tellen?"

Meneer, ik vraag thuis wel alles.

"Oh," mompel ik nep verbaasd.

"Bied jullie excuses aan."

Ik glimlach even, "sorry voor het verstoren van uw verhaal, meneer. Ik vond het erg interessant en leerzaam, excuus."

Menno en RJ beginnen gelijk te lachen waarna Martijn zijn lach inhoud.

"Hetzelfde, meneer," zegt Ava.

Ik bijt op mijn lip om niet te gaan lachen en Louis begint nu ook te lachen.

"Het is goed," zegt Martijn zo geloofwaardig mogelijk. Jose knikt en Watse kijkt ons aan alsof we een stelletje sukkels zijn, niet dat we dat niet zijn.

"Bedankt dames, bedankt meneer Garritsen," zegt de man en knikt.

"We moeten snel naar de volgende les," fluistert Ava in mijn oor. Ik knik en kijk haar aan.

Ik knik en sla mijn armen over elkaar, het is hier aardig koud.

"Oh ja Lou, kan je tegen mama zeggen dat ik vanavond toch blijf eten," zegt Ava tegen Louis die gelijk knikt.

"Zal ik doen," antwoordt hij en pakt zijn spullen in.

Martijn loopt naar mij toe en kijkt me aan. Ik sta hier met gemengde gevoelens: ik wil gewoon Martijn knuffelen, maar die man staat er. Hij kijkt me aan en geeft me een kus. Oh man, dit heb ik nou zo erg gemist. Ik sla mijn armen om hem heen en knuffel hem stevig. Het voelt zo fijn om hem weer vast te hebben, dit zou ik nooit kunnen en willen missen.

"Nier vergeten hè? Vanavond," fluistert hij in mijn oor.

Gelijk fluister ik terug, "tuurlijk niet gekkie, ik kijk hier al drie weken naar uit. En waarom de fuck heb je niks gezegd? Marteling van het jaar."

Hij grinnikt en fluistert: "ik mocht niks zeggen en ik neem je telefoon mee zodat je een excuus hebt om ervoor nog naar mij te komen," terug.

Ik frons even als ik hem aankijk en knikt verlegen, "wat je wil."

Hij glimlacht vermakelijk, laat me los en doet weer een stap terug voordat hij wegloopt. Menno, RJ en Louis geven ons nog een high five en Watse en Jose geven ons een snelle knuffel en een kus op mijn wang. Waaaaarom moet je weg? Ik wil je gewoon nog meer knuffelen, vooral nadat je zo lang weg bent geweest.

Ik draai me om en loop weer naar boven.

"Jullie kennen ze?" vraagt de professor gelijk.

"Louis, de man met het blonde haar, is mijn broer," vertelt Ava gelijk en ik pak mijn spullen.

Ik antwoord niet eens en loop het lokaal uit.

Ava en ik lopen de volgende klas binnen. "Dames," zegt de vrouw en kijkt ons aan. Ava zucht even.

"Excuus," zeg ik zacht.

Ze wijst naar de laatste twee plekken bovenin en Ava en ik lopen er naartoe. We gaan gelijk zitten en pakken onze laptop.

Na vijftien minuutjes gaat de deur open. Gelijk kijk ik naar de deur en zie Martijn haastig binnen lopen.

"Meneer.." zegt de vrouw vragend.

"Sorry, is Emma hier?" en zijn ogen glijden over alle mensen in de zaal.

Ava mept mij keihard en ik sla terug. Ze lacht gelijk en daarmee weet Martijn dat wij hier zitten.

"Ja," zegt de vrouw en kijkt hem aan.

"Ik ben mijn huissleutel vergeten en Emma heeft er ook één," zegt hij, "sorry."

"Ja, eh, ga maar naar haar toe. Snel," zegt ze en zucht, deze vrouw haat het altijd als er iemand haar les verstoord.

Ik kijk naar de deur opening en zie Menno en RJ grijzend staan. Ondertussen zoek ik in mijn tas mijn sleutels en haal zijn sleutel van mijn bosje af.

"Sorry," mompelt Martijn als hij naast me staat.

"Maakt niks uit joh," zeg ik en geef hem mijn sleutel.

"Dankjewel," zegt hij en glimlacht. Hij drukt snel een kus op mijn haren en loopt weer terug.

"Heb je een sleutel?" hoor ik RJ vragen.

"Ja," zegt Martijn en loopt weer terug naar ze.

Hij loopt de klas uit en ik zie Menno nog even naar me kijken, hij roept: "top! Hou van je, lieverd!" voordat hij vertrekt.

De klas begint gelijk te lachen en ik schud schamend mijn hoofd, die gast is gestoord. Ik leg mijn hand voor mijn ogen en lach.

"Emma," hoor ik de vrouw zeggen.

Gelijk kijk ik haar aan en zeg zachtjes ja.

"Was dat je vriend?"

"Alleen degene die net de sleutel kwam halen, die 'ik hou van je' riep niet. Ik heb geen idee wie het is," zeg ik zo overtuigend mogelijk. "Okay, antwoord op je vraag," zeg ik en wijs naar de jongen die de vraag stelde 'wie is je vriendin?'. "Ik ben zijn vriendin."

"Wauw wat? Nooit," zegt hij gelijk en lacht even, "hoe?"

"Ben je bekend met het fenomeen liefde, of moet ik die eerst voor je uitleggen?  Nou ik zal voor de mensen die nog niet bekend zijn met de liefde het met alle liefde uitleggen."

Hij is stil en kijkt me boos aan, tja sorry: dat is nou het fenomeen liefde en ik heb een relatie met hem. Ik besluit niet verder te gaan met mijn betoog naar hem, want het is natuurlijk wel de bedoeling dat ik de docente te vriend hou en zo doe ik dat niet. Ook al is het helemaal niet naar haar bedoelt.

"Bijzonder, jullie zijn een leuk koppel. Maar wat deed hij hier?" vraagt de docente en kijkt me aan, blijkbaar is ze geïnteresseerd in dit.

"Martijn, is een bekende dj en hij had net een presentatie gegeven aan onze groep. En die gab vergeet altijd zijn sleutels, dus daar heeft ie zijn vriendin voor," zeg ik en lach. Ze begint ook te lachen. "Dus ja."

"Mooi verhaal," zegt ze en knikt. "Dames en heren!" roept ze de orde bij elkaar, iedereen is aan het praten, "we gaan weer verder na deze onderbreking.."

"O mijn god, deze mensen kunnen je ook nooit met rust laten hè," zucht Ava en kijkt me geïrriteerd aan. Het enige wat ik doe is mijn schouders ophalen en naar de lesstof kijken die op de laptop staat.