Hate, love or just a little of both?

40

Ik sta in de keuken een broodje te smeren met pindakaas, dit heb ik nou gemist.

"Weet je hoe erg ik pindakaas gemist heb?" roep ik naar de woonkamer.

Ik hoor gelach uit de woonkamer komen zet wacht totdat de waterkoker klaar is. Ongeduldig tik ik met mijn nagels op het aanrecht en kijk naar buiten.

"Martijn, wie is dat?" hoor ik een stem vragen. Ik ga rechtop staan en luister, wie is dat?

"Je nieuwe vriendin? En Emma dan?" hoor ik weer iemand anders zeggen. Fronsend kijk ik naar buiten, wat?

"Laat je Emma gewoon in de steek? Ze kan elk moment nog wakker worden, remember?"

Als de waterkoker klaar is, vul ik mijn glas en maak thee. Weet je? Ik sta echt heel relaxt, Nike joggingsbroekie aan met een trui, het verbaasd me nog dat mijn gewrichten geen pijn doen. Ik pak mijn spullen en loop naar de woonkamer, nu ben ik benieuwd wie het zijn.. Wel aardig dat ze het voor me opnemen.

Als ik in de woonkamer sta vallen alle blikken op mij.

"Je mag geen brood sukkel," zegt Martijn en grinnikt vanaf de bank.

"Hoe wil je anders dat ik die pillen neem? Ik kan ze niet slikken," zeg ik gelijk en glimlach even.

"Eigenwijsje," zegt hij en glimlacht.

Ik kijk naar de groep mensen, wow ze zijn zo erg veranderd. De blikken van iedereen gaan heen en weer. Van verbazing tot verdriet en blijdschap.

"Emma," zegt Menno en laat zijn tas vallen.

"Sukkel, daar zitten flessen in," roept Louis gelijk, wijst met beide handen naar de tas en zucht geïrriteerd waarna hij zijn hand door zijn haar haalt. Ik grinnik en neem nog een hap van mn broodje.

"What the fuck doe jij hier?" vraagt RJ verbaasd.

"Als je het niet erg vindt, ik ga kerst vieren. Aangezien ik het vorig jaar heb overgeslagen," zeg ik droog. Daan kijkt me emotieloos aan, Noah glimlacht, Louis kijkt me niet gelovend aan, Menno en RJ weten niet hoe ze moeten reageren en Laura glimlacht ook, ze heeft het vast al gehoord van Martijn

"Dit kan niet waar zijn.." fluistert Ava en er rolt een traan over haar wang die ze snel wegveegt.

"Hi," glimlach ik en kijk naar haar. Ava rent naar me toe en slaat haar armen om me heen. "Hete thee," waarschuw ik haar. Ze merkt het niet, want ze begint te huilen. Martijn loopt naar me toe en pakt de thee en de boterham aan. Ik kijk hem dankbaar aan en sla mijn armen ook om Ava heen. Ik knuffel terug en glimlach.

"What the fuck, je bent echt gek," mompelt ze en lacht even, "je bent echt een lul."

"Dankjewel, schat. Ik wilde even anderhalf jaar slapen en niks van me laten horen," zeg ik sarcastisch.

"Ja, nou, lekker," zegt ze en knikt terwijl ze lachend huilt, dat kind is gestoord.

Ze laat me los en de rest geeft me een stevige, lange knuffel en we gaan met zn allen op de bank zitten. Ik pak mijn tas en gooi hem in de ergens naast de bank. Er valt een ongemakkelijke stilte en ik bijt op mijn lip.

"Sorry dat ik geen cadeautjes heb, ik had er geen tijd voor," zeg ik dan als ik iedereen zie met cadeautjes.

"Pardon?" zegt Menno gelijk alsof het erg is en voel me gelijk aangevallen. "Je hoeft echt geen cadeautje te hebben, we zijn allang al blij dat je er überhaupt weer bent, gekkie." Ik kijk hem aan en begin te glimlachen.

"Dit is waar ik nou anderhalf jaar op gewacht had," zegt Ava. Ik kijk haar aan.

"Sinds wanneer ben je wakker? Waarom liet je niet eerder iets van je weten?" vraagt RJ gelijk verbaasd.

"Vijf dagen geleden," zeg ik, "midden in de nacht. En ik kon jullie niet bereiken omdat ik geen telefoon mag gebruiken en dat soort dingen. En ik wilde het vertellen, maar ik wilde wachten tot het juiste moment." Ze knikken.

"Wie wisten het?" vraagt Daan.

"Martijn, Noah en Laura," zeg ik en kijk Martijn aan die knikt, ik wist het niet zeker van Laura..

"Die kunnen toch ook bellen?" lacht Louis.

Ik kijk naar Martijn en hij kijkt me ook vragend aan. "Martijn wist tot een uur geleden nog helemaal niet eens dat ik sterk genoeg was om kerst te mogen vieren met jullie, dus ik denk dat hij jullie niet onnodig blij wilde maken. Anderhalf jaar van de wereld zijn zal ik je eigenlijk niet aanraden. Het ergste nog is dat mn buikspieren weg zijn dus Ava we gaan trainen in het nieuwe jaar" zeg ik. Martijn knikt als teken dat hij het met me eens is en drukt een kus op mijn wang.

"Nou dat gaan we dan maar doen he? Moet je wel eerst toestemming krijgen van de dokter en die shit," zucht ze. Ik knik, helaas zou dat moeten. "En dan bouwen we het langzaam op, want je moet weer aansterken."

"Ja mama," zeg ik en rol mijn ogen. "Maar goed, hou geen rekening met mij. Ga doen wat je altijd doet met kerst," verander ik van onderwerp.

"Niet veel," zegt Louis en zucht, "gewoon gezellig doen."