Life is so ironic.. minsan mahal mo di ka mahal, mahal ka ayaw mo naman.. kung baga sala sa init sala sa lamig..
Yung masaya kana may eextra pa ? yung mahal kana pinalagpas mo lang ? yung nagbago ka ayaw parin sayo ? yung ganun ?
akala mo perfect na..
na almost happy ending na.. pero hindi pa pala..
nakakagago yun diba ?
But that's how life goes.. so go to the flow.. destiny will lead us back to the flow.. if its really your moment.. (may masabi lang..)
HUNTER's POV
Nung umaga nagulat ako.. si alex puting puti yung muka.. muka talagang espasol haha ! Ngayun ko lang siya nakitang nagpolbo ? naiinsecure ba siya ? wala naman siyang dapat ika insecure :) Isa pa sa ikinagulat ko, pinaghanda niya ako ng brunch.. lunch pero pangbreakfast..haha muka pa nga siyang nahihiya ibigay sakin.. anu kayang pumasok sa isip non ? haha akala ko inis at irita siya sakin..actually napilitan lang akong kainin lasang hilaw pa nga yung itlog tapos medyo maalat pero nung nakita ko yung sugat niya sa kamay naging determinado akong kainin.. Tapos muntik pa akong masamid kanina nung kumanta siya.. pero totoo naman talaga am panget ng boses niya sabog..pero nakakatuwa siya.. pero yung ginawa niya,lahat yun kinatuwa ko :) lahat ng yun ay gusto ko sa babae.. kahit wala siyang nagawang perpekto ni isa sa mga yun naging masaya ako.. actually nagbago na yung gusto ko sa babae..at si alex ang nagpabago nun.. ang gusto ko na ay yung babaeng simple kahit hindi maputi basta walang kaartehan sa katawan,babaeng pilit na nagluto kahit hindi marunong at hindi masarap, nagbuhos naman ng oras at effort para maipagluto ka at babaeng kumakanta kahit sintunado mapasaya ka lang.. (medyo assuming ako sa last part.. ) lalo ko tuloy siyang minamahal.. tama kayo mahal ko na ata siya.. nung friday ko lang narealize.. ako din yung tumawag sa kanya.. masya do kasi akong nagugulahan ng panahon na yun pero ngayun sigurado na ko sa nararamdaman ko..mahal ko na si Alex.. yung pangit na yun..
Naging sobrang espesyal sakin ng araw na to..
Nung umuwi na ako sa bahay.. parang nagpapalpitate yung dibdib ko.. naninikip,ang sakit.. sobrang sakit.. hindi ako makahinga..
*BOOGSH*
"Sir.. !"
*HOSPITAL*
"SOn ! are you Ok ???" umiiyak si mama..
"ma, nasan ako ?" wala akong matandaan
"anak,nung nasa university ako tinawagan ako ni yaya, natumba kadaw kaya sinugod ka namin sa hospital.. *sniff* akala ko kung napaano kana hunter.."
"Ma, its ok.." niyakap ko si mama
"akala ko naulit na yung sakit mo.. *Sniff*"
"Ma,hindi yun pede--"
Pumasok yung doctor..
"Mrs.Anderson and Mr. Hunter.. ayoko ho sanang sabihin.. pero..
bumalik po ang sakit ng anak niyo.. and this time it becomes worst.."
"What ?!!" nagulat ako.. hindi to maaari, si mama umiiyak nanaman..
"Gaya nang narinig niyo,its true.. at isa pa sa masamang balita.. walang equipment sa pilipinas para sa gamutan at operation.. sa abroad.. specifically sa america lang meron.. lumala ng 76%.. marahil natrigger yan sa stressed at fatigue..gaya ho ng napagusapan natin Mr. Anderson, gaya ng sabi niyo bumalik siya sa pagbabasketball.. Lalong humihina ang baga niya.. nauulanan kaba madalas ?"
"Medyo..mga ..3 beses.." nagbuntong hininga yung doctor..
"tsk.. hindi yun nakakbuti sa kalagayan mo.. nakakaramdam ka ba ng paninikip ng dibdib ? yung parang hindi ka makahinga ?"
"Yes Doc, almost everyday.. every night.."
"Do you experience bleeding ? or blood spots in nose or other parts if possible ? "
"yeah..in nose.. actually hindi siya basta basta spottings, nose bleeding.. liquid form.. masyadong madaming dugo lumalabas.." napailing yung doctor..
"that's Bad..I think kelangan mo munang iconfine, shortest 1week and as possible .. mahabang gamutan ang kelangan.. shortest is a year.." Then lumabas yung doctor at nagusap sila ni mama sa labas.. one year ? thats bullsh*t ! ganon katagal akong wala ?! ganon katagal kong hindi makikita si alex ? tama ka alex sa sinabi mo dati..
*FLASHBACK* (see chapter 16)
"paano kung may isang bagay sa pagkatao o sa buhay mo na hadlang para mabuhay ka ng malaya at masaya ?" Tinutukoy ko dun ay yung sakit ko :l
"ah..para sakin kase.. It a matter of choice.. Its your choice.. Optional.. ganun.. Either you'll fight for it but you have to take the risks .. or you'll surrender without trying.. Ipaglalaban mo pero may bagay kang masasakripisyo para dito at dapat handa kang tanggapin ang consequences pero alam mong may hope sa huli.. o susuko ka at hahayaan mong makulong ka sa bagay na yun na hindi mo man lang nasusubukang lumaban.."
*FLASHBACK ENDS !*
Tama.. yun ang gagawin ko.. icoconsider ko ang first option.. lalaban ako alex.. kahit mahirap lalaban ako,kelangan harapin ang consequences dahil alam ko may pagasa.. oo tama..
Pero bakit ? bakit ngayun pa ? kung kelan sigurado na ako sa nararamdaman ko sayo saka magkakaganto ? saka may dadating na pagsubok ? life is so effin ironic !
Almost 5 days na ako sa hospital, sila mama inaayus na yung mga kelangan ko para sa pagpuntang america.. I think bilang nalang ang araw ko ng pagpasok dahil inaayus nadin naman ang papers ko..
5 days ko na ding hindi nakikita si alex.. kahit gusto kong siyang tawagan, bawal daw..kasi gawa ng observation at 5 days ko na ding kasama si Amulet.. siya nanaman.. siya nanaman ang kasama ko.. malaki talaga ang utang na loob ko sa kanya.. sigurado ako kasama din siya sa america.. pede bang hilingin na si Alex nalang ang kasama ko at hindi siya ? pero ang selfish ko naman..
Baka by Next week.. lilipad kami papuntang states.. ang hirap naman .. miss na miss ko na si Alex.. gusto ko na siyang makita,badtripin,asarin saka marinig yung boses niya.. :( Pero sana kung anu man yung pagbabago na mangyayare.. sana maging ok ang lahat.. sorry :/