Chapter 19: Destined To Be Partnered
[PAUL TREVOR'S POV]
Natapos ang practice after two hours. Pumasok muna kami sa entertainment room, kung saan talaga ang sala nila. May tatlong sofa roon na nakapaikot sa iisang coffee table at kaharap noon ang 47 inch LCD TV kung saan nanonood kami ng movie mula sa HBO.
I wouldn't say we were actually watching.
Jayvee and Rhianne went to the kitchen to prepare snacks.
I sat on one of the sofas with Gregor, and in the opposite of it, there was Kylie, and... Exellor.
Her eyes were focused on the coffee table, as Kylie did the talking and asked her a lot of questions. I swear if I'm her, I'll make Kylie's mouth shut, but she's entirely different. I notice her nod and shook her head a few times. Most likely, answering with dry replies.
Yes. Not sure. No. Yeah.
Yun lang yung malimit niyang sagot sa mga naiitatanong ni Kylie.
“Bro, baka matunaw ka niyan sa kakatitig mo sa kanya.” bulong ni Greg sa akin nang mapansin nga kung nasaan nakadungaw ang mga mata ko.
Pansin ko kasi na konting angat pa niya ng tingin, ay magkakatinginan na nga kami. Sige, angat lang ng konti, Exellor.
“Sure ka na ba diyan bro? Ba't ayaw mo pa kasing i-aanounce sa lahat?” bulong pa rin ni Greg, iniiwasang marinig ng iba.
Hindi ko masabi sa lahat dahil nagbabakasakali ako, sa mga sinabi ni Kylie sa akin at sa nararamdaman ko. Kutob ko na tama ang mga sinabi niya, na may nararamdaman na nga si Rhianne sa akin, at pakiramdam ko pa, ay may gusto rin si Jayvee kay Exellor. Kung sasabihin ko ng agaran, masasaktan lang sila.
Everything's uncertain, but she is a certain answer sa lahat ng nangyayari sa akin.
Tumango na lang ako bilang sagot.
Pagkasabi ko nga lang noon, ay para akong nanigas sa kinauupuan ko ng magtama ang mga mata namin. Every inch of her face, is perfect. Noon, hindi ko man ito pansin, pero ngayon, lahat na lang tungkol sa kanya, para sa akin, ay perpekto. Ang kulay ng kanyang buhok, her defined nose, hanggang sa kanyang mapupulang labi.
SH*T. Nababa nga ang tingin ko roon. Napalunok ako. Agaran ang pagbilis ng hininga ko't tibok ng puso.
I wonder if she already had her first kiss. Girls most likely treasure their first kisses, as far as I know. As for a girl like her, I wouldn't know if she does things like that. It would be uplifting to know if... I get to be her first.
Muntikan na sanang nangyari... but I have respect over her.
Nalipat ang kanyang matalim na titig sa TV ng marinig namin sina Jayvee at Rhianne na paparating na, mula sa kusina. Talak parin ng talak si Kylie sa kanya, hindi man lang napansin ang nangyaring titigan sa aming dalawa.
Bakit ako ginaganito ni Exellor? Iba ang epekto sa akin. Nung una, akala ko'y sadyang naiinis lang ako at dala na rin ng kuryosidad, pero... alam ko sa sarili ko na iba na nga ang nararanasan ko.
Nagulat talaga ako ng bigla syang magmura noong inaayos niya ang speakers na iyon (unexpectedly, it worked because of that). Nakita ko kung paano siya napapikit sa sakit at agad napahawak sa kamay. Kita ko pa kung paano iyon dumugo. Ginamot ni Kylie ang natamo niyang sugat, at pansin ko rin na napansin nga niya ang naging biglaang reaksyon ko.
“Seriously bruh?” she even mouthed me before attending to her wound. But later on, she wore a smirk that pertains to what I did earlier, and I'm not regreting it.
Maya-maya pa, nang matapos ang snacks, ay nagsi-uwian na kami. Mga 4 na iyon ng hapon. Hindi kami nakapag-usap na gaano ni Exellor noon, dahil iniwasan ko ang sarili kong maintriga sa mga kaibigan ko.
Alam ko sa sarili ko na hindi pa akong handang sabihin ang nararamdaman ko sa iba, lalo na sa mga kaibigan ko dahil gusto ko muna manigurado. It happened so fast and I have no goddamn idea bakit ngayon lang ako nagkaganito. I'm not even interested on girls noon, pero para bang ang dami ko nang ideya tungkol sa kanila kahit nawala naman akong experience sa relationships.
Yes, I had some flings back then, but I got just tired of the idea, and turned my attention to video games instead. Besides, it hurts too, girls reminds me of my own mother.
Umuwi na rin ako noon, nang makitang umuwi na rin siya.
Hanggang pag-uwi, ay dala ko ang malapad kong ngiti dahil sa naging araw ko. Alam kong napansin ito ni Manang, at kung tingnan ako ay para bang nasa mental ako, but what? She caused this! She caused this smile that I can't wipe off my damn face.
Ang pakiramdam ko, na kahit wala pang kasiguraduhan ang mga sirkumstansya sa aming dalawa, ay ipaglalaban ko itong nararamdaman ko.
***
“So class, I have an announcement for you all. This is important and all of you should listen carefully.” sabi ni Mr. Dimatura na Animation teacher namin and at the same time, adviser. Nagkaroon naman ng katahimikan at naghintay pa ang iba na ituloy ang sasabihing announcement.
Naging successful ang debut namin noong Monday. After ng klase, dumiretso kami sa theater room para magperform, along with other bands na magdedebut rin pala at the same day.
Kapag nasa isang banda ka, na officiated ng school organization (or SSG/School Council), ay technically, your not part of the Glee Club. Judge lang sila kung gusto mong sumali sa isang band/bumuo ng isang band. Currently, tatlong official bands lang ang mayroon sa Florentin, that includes mine.
So in this case, Exellor never got to be an official member of the club, instead, she became a band member of Marshall's Death.
As usual, parang nasa Araneta ang pakiramdam sa theater room nang magperform kami. Maraming sumisigaw ng pangalan, and chanting the band name. It's really flattering, na kahit natigil ang gigs namin (nagsimula yung banda noong Grade 8 pa kami, we stopped when we were Grade 9), ay marami pa ring sumusuporta sa amin. Aware naman ako sa iba na gusto lang ang banda dahil sa mga itsura namin (no one can deny that), but most likely, mas naaappreciate ko ang mga taong hindi lang sa amin ang suporta, kung hindi rin dahil sa mga kantang aming kinakanta.
We sang 3 songs in total, having Exellor with me as the vocals for the first song, Rhianne and me for the second one, and well, only me for the final.
I also announced that Exellor will be the newest member of the band. Hopefully, we got no negative responses. Majority of the audience thought, dahil kailangan namin ng pamalit kay Aimee, but it's just that we really want her to join.
Dinumog kami afterwards sa school grounds, and I wouldn't believe it, but pati si Exellor, nadamay! Natatawa na lang ako sa kanya dahil para lang siyang estatwa roon kung makatingin sa mga taong tanong ng tanong sa kanya, at yung iba, nagpapapicture pa! Napailing ako, at mabilis siyang pinuntahan.
Hinila ko siya paalis roon sa kumpol-kumpol ng mga babaeng rinig ko pang nangtanong:
“PAANO PO MAGING DYOSA? ANG GANDA NIYO PO KASI! HOW TO BE YOU PO??”
“Guys, give her some space. Treat her just like us. She's also a student and... she'll need privacy.” I told them. Yung iba, ay nakita ko pang tumitili at tumango-tango.
Agad ko siyang inakbayan noon at inilayo sa mga tao. Naramdaman ko ang pagkabigla niya ng akbayan ko pero it feels so goddamn good! Ewan!
Inakbayan ko lang siya at parang aatekehin nanaman ang puso ko! Damn! Ngiting-ngiti ko siyang tiningnan at siya rin 'tong tumingin sa akin na walang emosyon.
I don't care. As long as she can look at me in the eye, it makes me smile.
Nakaakbay ako sa kanya hanggang makalabas na kami. Hindi na rin kami napansin ng mga kaibigan ko dahil mismong sila rin ay dinumog ng mga tao. I'm sure Kylie's really irrited.
“Aren't you going to your friends?” Exellor suddenly asked me.
Umiling ako. “No. I'm coming with you.”
I bit my lip 'cause my goddamn heart can't stop beating that hard.
We went to Don Kael's fields again, just like yesterday, just like the first time I followed her. Bakit naman ayaw niya sa bahay nila? I mean she told me that her parents are seperated already but that doesn't mean that you have to stay away from home.
Kaya iyon ang naitanong ko nang humiga kami sa damuhan, her usual spot sa field na malapit sa maliit na lake.
“You know, why do you have to stay here? I mean, don't you miss your home?”
Tulala pa rin siya sa kalangitan, na lagi niyang ginagawa. “Why do I have to stay there if I don't feel the essence of home?”
“How about your... dad? Don't you see him? Does he work?”
Napapikit siya. “Barely. It's... very complicated.”
Ramdam ko ang kapaitan sa bawat salita na iyon. I can feel that she has a great dislike on his father. Just like me. Naliwanagan ako sa katotohanang parehas pala kami ng sitwasyon. We both don't know how to get out of the situation and tried to look for paradise, na parang imposible kung makita.
Maraming pwedeng gawin para matakasan ang reyalidad. Kung ang sa akin ay kayamanan at kaibigan, sa kanya, ay ang katahimikan. Kita ko iyon sa mga mata niya.
Sa buong linggong iyon, lagi-lagi matapos ang klase, ay kasama ko si Exellor sa fields ni Don Kael. It became a habit. It came to the point where I had to decline parties, invites and such just to spend my time with her.
Except for the weekends, she told me that she's on her house on the weekends. Gusto ko man siyang puntahan, pero sabi niya na huwag daw.
“Don't go there. Never-ever try doing that.”
Her exact words to me. Sadyang may alam pa siya na hindi ko alam, pero sooner, I'll had the same mind as her. May kakayahan ako na malaman ang lahat, pero parang pinipigilan niya ako ng walang pasabi. Natatakot ako na ako mismo ang makaalam ng mga sikreto niya. Parang mas gugustuhin ko pa na malaman ang mga iyon galing sa kanya.
“So, we'll be having Florentin High's 12th Foundation Day at September 1st!” rinig ko pa ang mga tili ng mga kaklase kong babae mula sa likuran. Of course, there's the usual 'ball dance'. Hindi naman ako excited sa mga ganyan, ngunit parang may iba ngayong year. Lahat kasali sa sayaw, and you're randomly partnered to someone, either he/she's your classmate, or worst, someone you don't even know (pero ka-grade level/ka-strand mo).
Napalingon ako sa kanya. May binubulong sa kanya si Jamiel, at tumango-tango naman siya habang nakikinig sa mga sinasabi pa ni Mr. Dimatura.
Tingnan natin kung paano maglaro ang tadhana. Kung tayo pa ring dalawa, ay maniniwala na talaga ako sa destiny. Sa tadhana. Sa miracles... sa'yo.
“Now, I know you're all confused why I'm announcing it already. Matagal pa nga ang September, pero pag-uusapan natin yung annual ball ninyo. Now, I know that the dance isn't mandatory, but for this year it will be. Your P.E. And Health teacher told me, that the dance will be your project for the 1st sem. Your partners are already assigned and all of that info are posted already on the school's website. Aannouce ko lang yung mga may partners na sa section na 'to.”
Maraming nagulat at marami rin ang lalong nangisay sa kilig nang marinig iyon.
He read the paper he's holding, and one by one he announced. The anticipation's killing me. I'm waiting for destiny to do it's job.
Tingnan talaga natin tadhana.
“Okay, let's start. Tyler Franz Mendiola from ICT 4-B, with Janine Calliente from ICT 1-A, Hendrick Alberto from ICT 4-B, with Lilienne Macapagal, from ICT 2-D...”
Habang tumatagal, mas mabilis yatang tumagaktak ang pawis mula sa noo ko. I'm crazy, hoping for something that might never happen... but it happened 3 times already.
“Galvin Tuazon from ICT 4-B, with Melinda Jimenez from ICT A-1, Calvin Yuan Mercado from ICT 3-C, with Kylie Dale Guevarra from ICT 4-B...”
“You have got to be kidding me bruh! Seriously! Fck it dude!” rinig kong reklamo ni Kylie mula sa likod, si Gregor naman ay humahalakhak.
Dati kasing crush ni Kylie si Calvin, nag pinsan ni Gregor, kaso masyadong cold at snob si Calvin kaya naman last year noon sa Foundation Day ay nag-confess talaga siya ng feelings, kaso ayaw sa kanya ni Calvin. Yan tuloy, sayang ang pagkakataon na maging tunay siyang babae. She's just boyish too much. Lumala pa tuloy yung pagka-bitter niya.
“Okay... we have Jayvee Matthew Guevarra, with Jamiel Patrimonio both from ICT 4-B of course... Gregorio Mendel Mercado with Leila Smith from ICT 2-D... ”
Shiz.
“... Paul Trevor Funtelo, with Exellor Oneiro Sebastian both from ICT 4-B...”
Oh sht it happened! It effin' happened!
I blinked my eyes, many times as I could. This... I can't describe what I felt. Shocked? Surprised?
I glanced at Exellor, she has the same expression as me.
*Lub-dub*
Nanlaki ang mga mata niya at napaawang ang kanyang mga labi sa narinig. Saktong nagtama ang mga mata namin. I can't hear anyone anymore, just me and my beating heart.
I can't explain the feeling inside my head.
We're destined. We were destined to be partnered.