Kabanata 16
May nagtext!
Hiyang hiya na talaga ako sa ginawa ko noong mga nakaraang araw kaya kusa na akong hindi sumama sa mga lakad ni Chico o kaya nila Gaile at Lucy. Ayoko munang makita siya kasi hanggang ngayon naiimagine ko pa rin ‘yung ngiting binigay ni Benj sa akin noong sinabi ko ‘yun. O God! Napatakip ako ng unan at pinagsasampal sampal ko naman ang pisngi ko sa sobrang kahihiyan.
May kumatok sa pinto kaya napatayo ako sa pagkakahiga. Bumungad ang head maid sa akin, “pinatatawag po kayo ng lolo niyo,” aniya at yumuko sa akin pagkatapos ay naglakad na palayo. Napaayos muna ako ng sarili bago pumunta sa office ni lolo.
Bawat hakbang na ginagawa ko kumakabog ng malakas ang dibdib ko sa kaba. Kahit malapit lang ‘yung office ni lolo sa kwarto ko pakiramdam ko ang layo-layo nito. Goodness! Scarlett! Nanginig ang kamay ko nang mahawakan ko ang door knob. Lalo pang nangatog nang pihitin ko ito at nagbuksan ko na ang pinto.
“Yuan will be here at 10. Dadating ang designer ng gown mo susukatan ka,” bungad ni lolo pagkapasok ko sa office niya. “You just need to accept everything, Scarlett. You are chained by Yuan. At alam mo naman ang dahilan,” Oo alam ako ang dahilan. Dahil kay mama. Dahil hindi niya napakasalan ‘yun dapat ipakasal sa kanya kasi tumakas siya. Gusto mo lolo maging makapangyarihan kaya sa akin mo ginanti ang lahat. Kasi buong buhay mo lo, sa pera lang umiikot. Mayaman sila Yuan kalebel mo kaya gusto mong makuha sila. You want to be powerful right?!
“Opo. Mauna na po ako,” sinusubukan kong maging malakas sa harap niya pero napapawi pa rin kasi nagiging mahina ako dahil wala lang ako.
Sana sinama na lang ako ni papa noong umalis siya. Hindi sana ako ganito magdaramdam sa kanya kasi hindi niya kaya kaming kunin sa kamay ni lolo. We are nothing without lolo. Nothing. Pero tinakasan lang kami ni papa at hindi na kami binalikan pa.
Tumalikod na ako at bumaba. Pumunta na agad akong sala para hintayin si Yuan. Ito na siguro, kailangan ko lang siguro tanggapin ‘yung mangyayari sa akin ngayon. Nakakainis. Nakakairita. Nakakabaliw. Lahat na lang!
Napaupo ako sa couch at bigla namang pasok ng mga pinsan kong kagagaling sa swimming. Nakarobe silang lahat at tinabihan ako.
“We planned to go somewhere this summer, cous,” paunang sabi ni Gaile.
“Saan naman?” tanong ko.
Nagkatinginan naman silang lahat at sabay-sabay na tumingin sa akin na nakangisi.
“Hindi ka naman pwede!” they said in unison.
Inirapan ko lang sila at napapikit ako para mapakalma ko ‘yung sarili ko sa kanila. “Bwisit!” sabi ko ng nakapikit.
“Isasama namin si Yuan para makasama!” pang-aasar ni Cid. Binato ko naman siya ng unan sa mukha pero tawang tawa pa rin.
“Subukan mo lang!” sigaw ko at binato pa ‘yung isang unan.
Natigil lang ako sa pagbabato nang magsalita si Ezekiel, “Grecia, San Mateo.” Napalunok ako nang maring ang San Mateo. Nasabi na ‘to ni mama sa akin dati na dito sila tumira ni papa pero hindi ko alam kung nandoon si papa. Pero ano namang pake ko, wala ngang pake si papa sa amin.
“Sabi nila parang Bora ‘to,” pagsasalita ni Lucy. “Maganda raw talaga rito! Try natin ‘to! Sige na!” sabik na sabik si Lucy noong sinasabi ito. Napairap lang ako.
“Sasama ako!” napatayo ako. “Kahit anong mangyari! Basta sasama ako!” Bahala na kung anong paraan ang gawin ko makasama lang sa outing. Kakaiba rin kasi ang feeling kapag kasama mo ang mga baliw mong pinsan sa outing.
“Okay!” sumagot na naman sila ng sabay. “We’ll bring Yuan for you!” Tinignan ko sila ng masama. Oo nga naman si Yuan lang ang nagpapagala sa akin. Lagi naman ganito kapag nag-a-outing laging kasama si Yuan para makasama ko. Ito lang ang nagiging dahilan nila para mapapayag si lolo.
“Mga second or third week ng April,” aniya James. O nagsasalita pa lang ang lalaking ‘to? Napatango silang lahat.
Papabukas na ang bibig ko nang biglang may pumasok na mga tao sa amin. “My Leigh!” napairap at napaupo ako sa couch nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Nagsitayuan naman ang mga pinsan ko at nagsimulang maglakad.
Tinignan nila ako ng isa at umalis na ng sala. Mag supportive na mga pinsan talaga sila! Mga bwisit! “
“My Leigh Scarlett!” sigaw pa ni Yuan at nilapitan ako. Umupo siya sa tabi ko at niyakap ako. Napaubo ako kaya kumalas agad siya ng yakap. Hindi na ako nagsalita at hinayaan na lang si Yuan. “Meet Ms. Carla, siya ang magsusukat sa’yo at magdedesign ng gown mo,” pinatayo ako ni Yuan.
Ngumiti sa akin si Ms. Carla habang si Yuan preskong preskong nakaupo at pinagmamasdan ako. O God, napaiwas ako sa kanya at hinarap itong si Carla. “Sabi ni Sir Yuan ‘yung pinakamagandang gown daw ang bagay sa’yo and he’s right about it. You’re beautiful. And I like your body,” aniya Carla at sinukatan na ako.
Kinuha niya ‘yung sukat ng braso ko, ng bewang, ng dibdib at halos lahat na hata ng parte ng katawan ko. May sinasabi pa siyang ibang gowns na nagpanganga sa akin. Mga sampung gowns daw ang nirequest ni Yuan. Tinignan ko si Yuan pero nginitian niya lang ako. Inirapan ko nga siya.
Hindi naman naging matagal ang ginagawa ni Ms. Carla sa akin kasi sinusukatan niya lang ako at pinapili lang ng kulay sa ibang gowns. Pero sinabi ko bahala na siya. Since hindi ko naman choice ang pagpapakasal na ‘to wala rin dapat akong choice sa mga gowns. Bahala na sila. Sila may gusto nito e.
Nagpaalam na agad si Carla sa amin. At hindi pa talaga sumabay si Yuan sa kanya.
“Date tayo?” bigla akong napatingin kay Yuan. Tinaasan ko siya ng kilay, “I’m just kidding okay? I have meeting with dad,” natatawa niyang sabi. Napabuntong hininga ako roon. Akala ko pa naman masusura na naman ako sa mukha ng chinese na ‘to!
“Sige una na ‘ko. Tell Gaile and Lucy na magpasukat sila bukas. Sinabi ko naman sa kanila kung saan ‘yung shop. Enjoy your day, my Leigh!” lalapit sana siya sa akin pero pinatigil ko siya. I know he wants to kiss me pero ayoko.
“No,” tinignan ko siya ng masama.
“Okay. I can still wait,” aniya Yuan at tumalikod na. Tumalikod na rin ako para umakyat at tumungo sa kwarto ko pero papalakad na ako sa hagdan nang magsalita si Yuan, “I’m hoping that one day, you will love me the way I love you. Leigh, ginagawa ko ang lahat pero hindi ko kayang pakawalan ka,” napaharap ako sa kanya at napatingin lang sa likod niya hanggang sa mawala siya sa paningin ko.
Yuan, I can’t. I can’t.
Naglakad na ako paakyat papunta sa kwarto ko. Ano naman kayang gagawin ko ngayong araw? Si Chico nga kahapon ko pa hindi nakikita dahil hindi pa siya umuuwi. Si Carmela rin hindi na siya pumupunta rito sa amin dahil nga hindi na ako tumatakas at sumama sa lakad ng kambal ko. Pagkapunta ko sa kwarto ko napaupo agad ako sa kama. Hihiga na sana ako nang biglang tumunog ang phone ko.
May nagtext?!
Baka naman si Yuan na naman ‘to?! Ayoko nga! Kakaalis lang niya magtetext na agad siya? Napahiga na lang ako sa kama. Hay, pero mayroon sa akin na gustong makita ‘yung text na ‘yun. Parang kasing importante ‘yung text kung sakali.
Teka?! Kukunin ko na ba ‘yung phone ko sa cabinet o hindi?! Napaupo na lang ulit ako at kinuha na ang phone ko. Nanlaki ang mata ko sa number dahil hindi siya nakaregister sa contacts ko. Sino naman kaya ‘to? Wrong send ba? O talagang akin?
Nanginginig kong tinignan na ‘yung text.
From 0915*******
Hi, Scarlett!! How are you?
-Benj
Napalunok ako. Tatlong minutong na ang nakakalipas noong nagtext siya. Si Benj? Si Benj talaga ang nagtext sa akin? Parang nawalan ng lakas ang kamay ko at nabitawan ko ang phone ko sa kama.
Oh God! Tinext ako ni Benj! Oh God! Anong gagawin ko?!
Napahiga na ako at nagpagulong gulong sa kama. Tinext talaga ako ni Benj! Kinuha niya siguro ‘yung number ko kay Chico. Kinuha ko naman ang phone ko kasi mga limang minuto ko nang dinadama ‘yung pagtext ni Benj sa akin.
To 0915*******
Okay lang. =)
Reply ko.
Titig na titig ako sa phone kung magtetext pa siya sa akin. Pero sampung minuto na ang lumipas ay wala pa ring reply. Napasimangot ako. Baka busy? Baka nga?! Binitawan ko muna ‘yung phone ko. Panay tingin ko rito pero wala pa ring tumutunog. Iniba ko ang text message tone para mas madinig ko pero wala pa rin.
Gumabi na’t lahat pero wala pa rin. Nakauwi na rin si Chico at nasa kwarto siya ngayon. Hindi na hata magdidinner dahil antok na antok. Balak ko sana siyang tanungin about kay Benj pero hindi ko na nagawa.
Siguro hindi na ‘yung magrereply. Siguro busy. Siguro may kasamang iba. Siguro.
A! Scarlett! Ano ba ‘tong iniisip mo?! Para kang teenager diyan! Nakakainis ka! Matulog ka na! Kanina lang emote na emote ka kay Yuan dahil sa pagpapakasal ngayon para kang sirang naghihintay sa isang text?! E mali ‘yun! Bawal!
Napapikit na ako at pinilit kong matulog na lang pero nabulabog ang buong sistema ko nang biglang tumunog ang phone ko. Nagmamadali akong tignan iyon at kumabog ang dibdib ko sa nakitang name sa screen.
From Benj
Good. I miss the most honest person I ever known right now. :P
Napanganga na ako sa nakita ko. Kumabog na ang dibdib ko at hindi ko alam kung babalik pa ba ako sa realidad pagkatapos nito. Nilagyan ko na ng name ‘yung number niya.
Pero Oh God, hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Naghahalo sila ngayon and…and I caught myself smiling at his text to me. Nakakahiya man ito pero bahala na!
Damn, I really like you. And I miss you too.