Kinakabahan akong lumapit sa pinto ng kwarto ni Rafael. Nag-aalangan ako kung itutuloy ko ba ang pagkatok or aalis na lang at matutulog ulit sa kama ko.
Katatapos ko lang maligo kanina ng pumunta si Meldina sa aking silid at sabihing mag-uusap daw kami ni Rafael sa library.
Pero the heck! Dalawang oras na akong naghihintay doon ay walang anino ni Rafael ang sumipot.
Tinanong ko rin si Aling Sintang kung nasaan si Rafael at kumunot lang ang noo ng matanda at sinabing hindi naman daw lumabas sa kaniyang silid ang binata.
Excited pa naman ako sa pag-uusapan namin at kinakabahan rin pero paasa pala siya huhu.
Ilang ulit ko ring tinanong si Meldina kung talaga bang sinabi ni Rafael na mag-uusap kami or gawa-gawa niya lang.
Todo iling naman ang dalagita at sinabing ibinilin talaga ni Rafael sa kaniya na mag-uusap kami.
Kaya heto ako ngayon, lakas loob na pumunta sa ikatlong palapag kung nasaan ang master's bedroom para tanungin si Rafael kung matutuloy ba ang pag-uusap namin at siyempre nag-aalala din ako sa kaniya dahil kanina pa siya hindi lumalabas pero parang bigla akong pinanghinaan ng loob na kumatok.
Napakagat labi ako ng maalala ko ang halikan scene namin kanina.
Shocks! I can't believe that my first kiss was already taken by someone who is not yet my boyfriend.
Kapal mo Acilegna, ikaw ang unang humalik gaga!
Namula naman ang pisngi ko ng maalala ko na ako pala ang gumawa ng moves.
Syete lang oh!
Napatalon ako sa gulat ng may marinig akong kalabog sa loob ng silid ni Rafael.
Parang may nabasag!
"R-RAFAEL ..." Kinakabahan kong bulong.
Tatawag ba ako ng katulong or what? Naku ano kayang nangyayari sa loob?
Napagpasiyahan ko na pakinggan muna kung ano ang nangyayari sa loob.
Saka ako sisigaw ng tulong kapag nasigurado ko na may magnanakaw nga sa kwarto ng Senyor.
Idinikit ko ang aking mga tainga sa pinto.
Katahimikan.
Katahimikan.
Ah baka aksidente lang na may nabasag si Rafael, baka iniisip niya iyong halikan scene namin and then kinilig siya.
Nangingiti ako sa naisip ko pero bigla akong napatakip sa aking bibig ng may magsalita.
"Hindi! H-huwag ngayon.." boses ni Rafael na parang may nilalabanan.
Sinong kausap niya sa loob eh parang wala naman siyang kasama?
Napakunot noo ako.
Maya-maya ay biglang lumakas ang boses niya na ikinasinghap ko.
"No ahora por favor! No! No quiero! Ahhh!!"
( Huwag ngayon! Hindi ! Ayoko! Ahh!!)
Napakatok ako ng mabilis sa pintuan ng bigla siyang sumigaw.
"R-RAFAEL, anong nangyayari??" Nagpapanic kong sigaw din habang kinakatok ko ang pinto.
Hindi ko na naisip ang humingi ng tulong dahil sa kabang nararamdaman ko.
Napamura ako sa aking isipan ng maisip ko na hindi pala maririnig sa baba ang mga boses namin dahil sa lawak ng mansiyon.
Kahit magsisisigaw ako dito ay walang makakarinig. Pwera na lang kung may magagawi dito sa third floor.
Nakakapagtaka rin na si Rafael lang ang nandito sa ikatlong palapag.
Kami nina Minerva at ang iba pang guest rooms ay sa first at second floor.
Meron namang mga kwarto rito pero hindi ginagamit.
Parang ipinasadya na kay Rafael lang talaga ang buong third floor. Tapos hindi rin basta-basta ang pagpunta dito. Kailangang may go signal galing kay Rafael.
"Rafael buksan mo itong pinto! Anong nangyayari diyan?" Sigaw ko ulit.
" U-umalis ka na Acilegna, pakiusap." Narinig kong nahihirapan niyang sabi kahit na may pintong nakaharang sa pagitan namin.
Siguro ay lumapit siya sa pinto dahil mas lumakas ang boses niyang naririnig ko dito sa labas.
" H-hindi kita iiwan Rafael. Buksan mo ito. Bakit parang nahihirapan ka?!" Hindi ko namalayan na unti-unti na pa lang dumadaloy ang luha sa aking mga pisngi.
Nanginginig na rin ako sa takot?
What's happening to him?
May sakit ba siya ?
May nanakit ba sa kaniya sa loob at kaya niya ako pinapaalis ay dahil ayaw niyang madamay ako?
Diyos ko, huwag naman sana.
May narinig ulit akong nabasag sa loob.
" Oh my God! What's happening inside? R-Rafael are you -- " Hindi ko naituloy ang sinasabi ko na English language pala at nabitin din sa ere ang kamay ko na kumakatok nang padarag na nabuksan ang pinto.
Lalo akong napaiyak ng makita ko si Rafael na magulo ang buhok.
Pawisan din siya at nalukot ang damit niya.
Agad ko siyang sinugod ng yakap.
Mahigpit na mahigpit at napahagulgol rin ako sa dibdib niyang matigas.
" A-akala ko may masama ng nangyari sa iyo sa loob. P-pinag - alala mo ako ng husto." Sumisinghot kong sabi sa kaniya habang pinapalo ang mga braso niya.
I don't care if I was acting like a crazy woman right now.
Hindi naman siya nagsasalita at hindi rin niya ako niyakap pabalik.
Ouch!
" T-teka may magnanakaw ba sa loob ng kwarto mo?" Kinakabahan kong tanong sa kaniya.
Ano bang malay ko kung uso rin pala ngayong panahon ng mga kastila ang panloloob ng bahay?
Nanlamig ako ng makita ko ang walang ekspresyon niyang mga mata.
Hindi niya rin sinagot ang tanong ko.
Nakatingin lang siya sa akin.
Parang may mali! Oo malamig at suplado si Rafael pero hindi naman ganito na nakakatakot kung tumingin. As in na wala kang mababasang emosyon sa kaniya ngayon.
At ang masaklap parang hindi niya ako kilala!
Or maybe nagkakamali lang ako right?
" R-Rafael...Ayos ka lang ba?" Kinakabahan kong tanong. Hindi ulit siya sumagot.
He was just staring at me with a blank expression.
Para mawala ang aking kabang nararamdaman at kung ano-anong iniisip ay inalis ko ang pagkakayakap ko sa kaniya.
Parang napahiya rin ako. May payakap-yakap pa akong nalalaman ha? Tsk! Tsansing ka Acilegna Star!
Kunwari ay sinuri ko ang loob ng kwarto niya.
Napangiwi ako makita ko ang mga vase na nabasag at nagkalat. Pati ang salamin ay nabasag.
Siguro ito ang mga narinig ko kanina na nabasag.
Nakahinga ako ng maluwag nang makitang wala namang ibang tao sa kwarto.
Pero sinong kausap niya kanina?
Napabaling ako ulit sa nabasag na salamin at nanlaki ang mga mata ko sa nakitang dugo.
Shocks!
Lumingon ako kay Rafael na kanina pa ako pinapanood.
Nawala ang kabang nararamdaman ko at ang awkwardness sa pagitan namin ng mapatingin ako sa kaniyang mga kamao.
Dumudugo!
" Anong ginawa mo sa mga kamay mo! Ang daming dugo, halika gamutin muna natin." Natataranta ko siyang hinila sa loob ng silid niya na parang binagyo sa kalat.
Gusto kong mamula dahil ngayon lang ako makakapasok sa kwarto ng isang lalaki na hindi ko naman kamag-anak.
Pero isinantabi ko muna ang mga personal kung nararamdaman.
Damnation! Hindi ko napansin kanina na may sugat pala siya.
Wala na akong pakialam kung feeling close ako ngayon.
Ang importante ay magamot ko ang sugat niya.
Pilit ko siyang pinapaupo sa kama niya para sana doon ko siya gagamutin pero napatigil ako at napalunok ng tinitigan niya ako ng seryoso. Ngayon ay may emosyon na sa mga mata niya pero parang galit siya.
At tsaka bakit ba hindi siya nagsasalita? Napipi na ba siya?
" Ah ahmm, upo ka muna sa kama mo at nang makakuha ako ng panlinis sa sugat m---" I stopped talking when he smirk.
What the heck! Anong nangyayari kay Rafael?
" Sino ka babae? Bakit basta-basta ka na lang pumapasok sa aking silid?" Matalim niyang sabi sa akin.
Napaatras tuloy ako.
" R-Rafael may sakit ka ba? Anong pinagsasabi mo! Ako ito si Acilegna ang..... ang t-tagapag-alaga ni Alfonso."
Kahit naguguluhan ay sinagot ko pa rin siya. Makakalimutin talaga itong si Rafael ah. Pangatlong beses na akong nagpapakilala sa kaniya!
Sasabihin ko sanang kasintahan niya ako para tignan kung nagbibiro siya pero alam kong hindi siya ang tipong mahilig magbiro.
Napangisi ulit siya na nagpakabog sa puso ko.
Pero wait lang! Hindi ngumingisi ng ganyan ang kilala kong Rafael!
Pero impossibleng ibang tao ito.
Dahil sa pagkabog pa lang ng puso ko noong nakita ko siya ay alam kong siya ang taong itinatangi ng puso ko.
" Tumigil ka na sa katatawag sa akin ng Rafael dahil hindi iyan ang pangalan ko!" Pasigaw niyang sabi sa akin.
What the heck again! What on Earth is happening to him?
AN
Haha, ano kayang nangyayari kay Rafael??