Day 1 Sunday, 7:06am
The day after my Princess' birthday.
Quote:
Good morning Princess. Are you on your way home? Take care. I love you.
"Good morning too Hiro. Oo e. Ikaw? Pauwi ka na rin ba? Thank you. Ingat ka rin sa pagda-drive. :)"
Did she just miss it, or hindi lang s’ya sanay mag-'I love you too'? ‘di lang siguro sanay? Masasanay rin siguro s’ya.
"Salamat Princess. Hmm. Oo, paalis na rin ako ng beach. I miss you already. :)"
Love is when you miss being together so fast after a couple of moments of just being with each other.
I knew this is love. And I'm wishing for more of earth's time to be with my princess.
God, the days seem so brighter. So alive. And I wish I'd never have to be away from the one that gives me this glimmer of hope to feel alive even if everything around me --- about me, is falling apart.
I thank God for giving her to me. My one good reason to hold on.
Please.
Day 6 Friday
"Wala ka na bang ibang gustong puntahan? ‘Wag don, Princess. Sa ano na lang…". Napatigil ako sa pag-iisip kung saan kami pwedeng pumunta.
"Eh Hiro, kakatapos lang kasi ng renovation no’n tapos kaninang umaga na lang ulit binuksan kaya sigurado ako mae-enjoy natin ‘yon. Sige na…" Pinipilit kong isiksik sa isip ko na hindi 8-year-old na batang babae ang kausap ko. Talaga.
"Sumasakit nga ulo ko sa ganon. Iba na lang. May naisip na ‘ko, mas masaya don. Doon sa…”
"Ituturo ko lang naman sa’yo kung paano i-enjoy ‘yong ganun. Para ma-experience mo lang. Sige na…" Hindi na ako sumagot. Nakatingin lang ako sa kanya. Makakatanggi ba naman ako kung s’ya na ‘yong nagsasabi sa’kin?
Love is when you think of her happiness more than yours.
"Tatanungin mo ko tapos ayaw mo pala." Sa ikalawang ulit, pinagpipilitan ko sa utak ko na hindi 8-year-old na batang babae ang nagtatampo sa harapan ko. Nagi-guilty tuloy ako dahil humahaba na naman ang nguso n’ya. Natatawa na rin tuloy ako. "San ba ‘yong sinasabi mo? Sige, do’n na lang." Naman si Jam oh. Ang cute.
"Hindi na. Do’n na lang tayo sa gusto mo." Sabi ko habang kinukurot ‘yong kaliwang pisngi n’ya.
"Talaga?! Wow, tara na dali!" Ang saya na bigla ng aura ng mukha n’ya. Kompirmado! May kasama nga kong 8-year-old ngayon. Napakamot na lang ako sa ulo ko. It's really cute to have a childlike princess with you, always.
Nang nasa kotse kami, kinwentuhan n’ya ko ng mga posibleng magawa namin pag nandoon na kami. Ang cute. Para akong may kasa-kasamang baby girl talaga. Kung gusto n’ya, e ‘di gusto ko na rin. Wala namang kaso don.
Love is when you do something not because you like it, but because your special someone likes it.
And we're here! Nobody can guess where I am right now. None of those who know me can imagine I'm here, as in here, right at this moment. Pero kung malalaman nila kung bakit ako nandito, maiintidihan nila ‘ko sigurado.
"Hiro! O ‘diba, sabi sa’yo ang ganda dito e! Ma-eenjoy mo to for sure!" Pasigaw na n’ya ko kung kausapin habang ngiting-ngiti pa sa sobrang ingay na matao at pambatang theme park na to. Imagine, isang 19 years old na babae, nang tinanong ko kung saan gustong pumunta, Jayeneych Kiddie Theme Park ang isinagot?
"Oo, maganda nga." Maganda nga naman kasi talaga, hindi ko nga lang gusto. Kasi ayoko sa ganitong klaseng lugar. Masakit sa mata ‘yong liwanag, masakit sa tainga ‘yong ingay, masakit sa ulo ang lahat. Pero syempre, mas masaya ako dahil kasama ko s’ya ngayon. Kahit anong klaseng lugar pa to.
Maybe, love --- whatever the place, time, and kind of moment, is enjoying the time that you're together. This is love, I know.
"Uy Hiro, sapul! Ang galing!" Para s’yang batang tuwang tuwa nang matamaan ko tong kung anong laruan na to tapos ang premyo ay isang stuffed toy na hamster. Napangiti ako. Hamster? Naalala ko tuloy ‘yong mga hamsters namin. Buti pa sila Hiro at Madison, sila na. ‘Yon nga lang nasa isang long ‘distance relationship sila at kahit kelan, hindi pa nagkita at nagkasama. Nasa mga bahay namin e. Kabaligtaran naman namin sila. Nagkikita, nagkakausap, at nagkakasama kami ni Jam, hindi nga lang kami. Ayos lang naman. Kesa wala na at all.
"Ang saya pala sa ganito no?" I must admit. Nag-eenjoy nga ako. Hindi ko alam kung dahil ba sa nakaka-enjoy tong lugar na to, o dahil kay Jam. Kay Jam na ang saya-sayang tingnan kaya parang ang saya ko na rin. Well, siguro dahil kasama ko lang kasi talaga s’ya. Siguro ‘yon nga ‘yon.
"Sabi sa’yo e!" Kitang kita ko ang kinang ng mga mata n’ya pagkarinig sa’kin nito.
Napailing na lang ako habang tumatawa.
Love is making your special someone happy; making their eyes shine.
And then again, yes, this is love.
[p.s.: kung may title pa ang bawat chapters ng book na ito, ito yung pinamagatan ko noong "Love Is". wala lang, shinare ko lang. haha. ]