POV. Lina
ik voelde hoe mijn adem niet in 1 tempo ademde....ik zag hoe hij mijn hand streelde en ik voelde de warmte door mijn lichaam razen....ik zag hoe hij zijn lippen mijn richting op wou zetten en ik bewoog me stoel naar achteren....ik zag hoe samir zijn ogen opende...en mij verward aankeek..ik wou hem zo graag terug kussen, maar het idee dat ik de stop neit zou kunnen stoppen, midden in een restaurantje....nee dat kon toch niet...ik zie dat samir rustig weer tegen de leuning van zijn stoel gaat liggen en hoe hij me dan nog steeds verward aankijkt....
lina: we kunnen beter gaan...
samir: ja denk ik ook..
we staan zwijgend op en lopen dan richting de auto
Ahahha klein maar fijn🙃