A/N: Isang mahalagang paglilinaw po sa nakaraang kabanata. Kailangan lang gawin. Hindi pa daw naka Technomarine na relos si Tisoy sa mga panahong ito. Hindi pa kayang bilhin, kahit nasa abroad ang tatay. Sablay ang ating product placement. Pero darating tayo diyan. Tiwala lang. (kuha tissue, punas pawis)
Dahil diyan, simpleng update lang po today, ma-establish lang ang dynamics ng friendship nila.... Otor, define dynamics. In Tagalog.
Marahang iniinom ng matanda ang mainit na tsaa sa harap niya nang biglang may yumakap galing sa kanyang likuran.
"Ay kabayong buntis na napaanak bigla!!! Ano ba Ricardo? Gusto mo bang atakihin ako sa puso?"
Hinalikan niya sa pisngi ang matanda. "Kumusta ang umaga ng pinakamagandang lola sa balat ng Pilipinas? Good morning Tita! Umalis na si mama?"
"Kanina pa, may activities daw sa school. Ang aga mo yatang bumangon? Alas-otso pa lang a? Diba mamayang tanghali pa pasok mo?"
Si Tita Irma, pinakabatang kapatid ni mama. Hanggang ngayon hindi pa rin nag-aasawa.
Umupo ang binata sa tabi ng lola niya. "May maagang lakad lang po Tita. La, na-highblood ka daw kahapon? Alam ko na, sinong karakter sa pinapanood mong teleserye ang nakidnap?"
"Ano bang pinagsasabi mo bata ka? Walang nakidnap."
"Namatay? O may lumitaw na akala nila patay na?"
Hindi pinansin ni Lola ang sagot niya. "Medyo nahilo lang nang konti dahil siguro sa init."
"Sabihin mo lang lola, punta tayong Tagaytay o Baguio para kahit saan ka may natural aircon. Gusto n'yo po bukas?"
"Huwag na, ipahinga mo na lang. Kumain ka na, sabayan mo na ko."
"Mamayang gabi na lang po, promise sabay po ako ng dinner. Tita, puwedeng magrequest ng sandwich? Yung specialty mo?"
"Himala! At kailan ka pa natutong magbaon?"
Ngumiti lang si Richard. Hindi po ako.
-----------------
Later, over there sa kabilang bakod ....
Patakbong bumaba si Menggay sa hagdan, mabilis na nagsuot ng sapatos at kinuha ang gamit. "Hoy Menggay, kumain ka muna. Aalis ka na naman nang walang laman yang tiyan mo!"
"Sorry manang, male-late ako. Alam mo naman ang traffic pag Sabado."
"Kahit tinapay lang! Mapapagalitan na naman ako ng nanay mo, hoy!"
"Kung sasabihin mo, manang. Labyu! Bye!"
Pero nagulat siya sa nabungaran niya paglabas ng gate.
Si Tisoy. "Sakay na."
Hinipo niya ang noo ng kaibigan. "Wala ka namang lagnat. Ano'ng nakain mo at ang aga mo yata? Sa'n punta? Diba mamaya pa klase mo?"
"Ikaw naman, alam mong ayaw na ayaw kong nahihirapan ka magcommute at makipagsisikan sa LRT."
Tumaas ang kilay ni Meng.
Pagsakay sa kotse, inabot naman ni Tisoy ang baong sandwich.
"Ano naman 'to?"
"Breakfast mo. Siguradong hindi ka pa kumain at ayaw kitang magutom. Tapos, ito ang panulak. Magnolia Chocolait, bawal muna ang softdrinks. Alam mo yan."
A/N: Sigurado ka Tisoy? Basta huwag kang hihirit habang umiinom siya.
Natigil si Meng sa pag-ayos ng seatbelt. "Okay, nasaan ang best friend ko? Sino ka na nagpapanggap na si Ricardo?"
"Ano ka ba? Si Richard 'to, the one and only. Bakit di ka maniwala?"
"Dahil sa mahigit na limang taon na magkaibigan tayo, ngayon mo lang ginawa 'to. Natandaan mo yung pinababa mo ko ng kotse dahil ihahatid mo yung nililigawan mong hindi ko na maalala ang pangalan ngayon?"
A/N: O aritmetik tayo. Tatlong taon agwat nila. 21 si Tisoy. Minus 3, 18. Heartbreak ng Grade 6, 12 years old siya. 18-12=6. Mahigit ngang limang taon. Tama? Tama. You may continue.
"Wait! Hindi kita pinababa, ang sabi ko sa likod ka sumakay. Not the same. At Trixie ang pangalan niya."
"Forgettable name. At naalala mo rin ba nung freshman year ko? Unang araw ng pasukan. Sabi mo ito-tour mo ko sa campus dahil binilin ako ng nanay ko sa yo. Ilang oras akong nganga? 3 oras lang naman dahil nalibang kang maglaro ng basketball kasama ng mga kabarkada mo."
"Natuloy pa rin naman tayo diba?"
"Oo kaya lang sarado na lahat ng offices at puwedeng puntahan! Muntik na rin tayong pagsarhan ng gate! Alam mo minsan, iniisip ko na sa dinami-dami ng tao sa mundo, bakit ikaw pa ang naging best friend ko? Tingin mo? Never mind."
"Never mind ka dyan! Dahil aminin mo, kahit ganito ko, ako lang ang nagtitiyagang makinig sa mga kuwento at mga pangarap mo. Ako lang ang matiyagang one call away pag nasa angst mode ka."
"May point ka diyan, pero kilala kita. Hindi mo gagawin 'to kung wala kang motibo. Nangangamoy ulterior motive 'to. Spill it."
"Ang sakit naman no'n! Mukhang motibo na ba ko? Kumusta na pala yung project ko? Sabihin mo lang kung may kailangan ka pa. Typewriter, bond paper, printer. Name it, hahanap ako!"
Inalis niya ang balot ng tinapay. Hmmm... Spicy tuna sandwich. Gawa ni Tita. "At lumabas din ang totoo! This is all about your project. Huwag kang mag-alala Ricardo, tumutupad ako sa usapan. Kahit walang mga ganitong suhol."
"Suhol talaga? Hindi puwedeng nagmamalasakit lang sa 'yo? Speaking of which, sabay ka na rin pag-uwi mamaya. Para relax ka pa rin pagdating ng bahay at relax ang isip mong magbasa at gumawa ng book review."
"See? That's precisely my point! Pressure pa more! Suhol pa more!"
Biglang nagseryoso si Richard. "Meng, dadating si Papa sa graduation ko. Kaya kahit ano pa hilingin mo, gagawin ko. Makasiguro lang na magmamartsa ako. Kung kaya ko lang sulatin yan, ginawa ko na."
Pagkarinig nito, biglang kabig ang Menggay. Alam niya kung ga'no kamiss ng kaibigan ang tatay niya. "Talaga? Dadating si Tito? Bakit 'di mo sinabi agad? Madali naman akong kausap. Excited ka? Five years kayong hindi nagkita. Alam mo, masaya ko para sa 'yo. Promise! Cross my heart."
"Patingin ng masaya." Tiningnan niya ang dalaga.
Binigyan siya ni Meng ng ngiting grade two. Na walang palyang nakakapagpatawa kay Ricardo.
"Hahaha! Don't ever change Meng. Promise mo, huwag kang magbabago."
"Promise. At dahil sa good news mo, ika-career ko 'to bukas para sa Monday nasa 'yo na. With days to spare sa deadline mo."
"At sasabihin mo na rin yung sinasabi mong request mo na kapalit?"
"Ah, sinabi ko ba 'yon? Makakaintay naman but I'll think about it."
"Bakit hindi pa ngayon? Sabihin mo anong gusto mo? Perfume, chocolates, baka may gusto kang pabili sa Italy. Sasabihin ko kay Papa."
"Huwag kang mag-alala darating tayo diyan. Maiba ko, may balita ka na ba kung kailan ang graduation mo? Ayan ha, confident ako sa pagpasa mo." Maganda nang baguhin ang usapan at baka biglang masabi niya ang hinihingi niyang kapalit, maaksidente pa sila.
Ayun na nga. Ito naman ang masasabi mo sa magkaibigang 'to, hindi nauubusan ng pag-uusapan basta magkasama. Kahit ano pang traffic yan! Hindi nila namalayan, bumungad na sa kanila ang gate ng campus.
Si Meng ang unang nakapansin. "Andito na tayo. Thank you sa sandwich at sa paghatid bestfriend. Text text na lang mamaya."
Binuksan niya ang pinto ng kotse at lalabas na nang biglang pinigilan ni Richard ang kamay niya. "Menggay..."
"Ano na naman?"
"Boyfriend gusto mo?"
...........
A/N: Mga kaibigan, kalma lang. Ikatlong kabanata pa lang 'to.
"Boyfriend? Tigilan mo ko Ricardo." Luminga linga siya at baka may nakakakita. Hinila niya ang kamay niya at akmang tatalikod na.
"Wait! hear me out. Gumawa kasi ako ng resolution kagabi."
"And?"
"Hindi ako mag-gigirlfriend ulit hanggang hindi ka nagkakaboyfriend."
A/N: Boom, basag! Anong resolution yan Tisoy? 'Yan ba ang solusyon sa pagkabasag ng puso niya nung Grade 6. Ano ba kasi talaga nangyari?