"Tatlo pong cornetto Kuya. Yung tsokolate."
Matapos kong mag-abot ng pera ay tinungo ko na ang tatlong makukulit na batang hinihintay ako.
"Heto oh. Masarap yaaaaan~" Binigyan ko sila ng tig isa. Hinug nila ako bilang pasasalamat at nagtatakbo na pabalik sa paglalaro nila... at pagtatrabaho na din ata.
Mga batang kalye kasi sila. Nakakaawa nga sila eh. Dito lang sa malamig na tabi ng kalsada natutulog at tumitira. O kaya kung sinwerte, dun natutulog sa tinutulak nilang kariton.
Haaaay. Ang delikado pa naman dito sa may kalsada.
=_________=
Napag-isip ko lang, ganyan kaya ako ngayon kung--
"Imbes na ice cream ang binili mo sa kanila, ulam nalang sana pati kanin." Nagulat ako nang marinig ang boses nya. Tumabi sya sakin at sinusundan din ng tingin ang mga batang binigyan ko ng cornetto na ngayon ay masayang nilalasap ang malamig na bigay ko sa kanila.
"Pinakain ko na sila kanina." paliwanag ko naman. May common sense din kaya ako kahit papano. Alangan namang ipakain ko yun sa kanila na wala man lang laman ang tyan nila?
"Good." sabi nya.
Tumayo na sya. Napansin kong may dala dalang isang malaking plastic sa kanang kamay nya. Kagagaling lang ata nyang... mag-grocery??? o.O
"Xavier kooo! Wag mo kong iwan!" Hinabol ko sya kasi ang bilis nyang maglakad =___= "Ansama mo!" sabi ko nang nasa tabi na nya ako at nakakasabay na sa pace nya.
"Bakit ka ba nandito?" tanong nya.
"Wala lang. Tumatambay kasi ayokong dun sa bahay magmukmok." sagot ko na sinisilip ang laman ng plastic na bitbit nya. "Nag grocery ka?"
"Oo." ikli -____-
Tahimik lang kaming naglalakad pabalik sa subdivision. Malayo layo pa naman pero keri lang kasi nga, naglakad lang din ako kanina para makapunta sa pasyalan na hindi kalayuan sa Mall. Sa katunayan, lagi akong pumupunta dun. At least once a week o kaya pag na keri ng oras ko, twice. Andun lang ako para makipagkwentuhan at magpakain ng mangilan ngilang batang kalye na nagiging kaibigan ko na din.
Why? Because I can almost see myself in them.
"Balita ko kay Enzo, magpapaturo ka na daw?" Pagbasag sa katahimikan naming dalawa. -______-" Here we go again. Tutorials. And then--
"Si Enzo lang pala talaga makakakumbinsi sayo." Naka half smile sya nang sabihin yun.
Psh. Sabi na nga ba eh.
Bakit nya ba ako pinagtutulakan sa isang taong dahilan ng first broken heart ko? CHOS! HAHAHA XD
"Hindi kaya! Sa tingin mo sya yung dahilan? Pwes hindi." Napansin kong bumagal ang paglalakad nya kaya binagalan ko na din. "Gusto ko lang naman makapasa na sa subject mo... para someday, pag narealize mong mahal mo na ako, hinding hindi mo maiisip na hindi tamang mahalin ang isang estudyanteng tulad ko na walang palyang hindi pumapasa sa subject mo!" Nag ^____^v sign pa ako!
Nagpa-hop hop na akong naglakad na parang batang ngayon lang ulit namasyal~~ Wieeeeeee!!! Iba kasi pala pag hindi pamilya yung kasama mo, kundi yung isang taong nagpapasaya sayo... OOOOOYYYY! WAG KAYONG MAG-ISIP NG KUNG ANO.
Wala akong gusto kay Xavier ko. =3= Sadyang napapasaya nya lang talaga ako sa twing pinagkakatuwaan ko sya! Hehe... PEACE!
"Sa tingin mo talaga, mahuhulog ako sayo?" He seriously asked kaya natigil ako at tumingin sa kanya. =____= He's wearing his eyeglasses again. Kahit sa pag grocery nya, ganyan pa din?
"Oo naman! Actually, dun pa rin pupunta yun. Mahuhulog ka sakin. Kaso, naunahan nga lang kita!" Nginitian ko sya ng wagas.
Dba nasabi ko na, tuturuan ko syang magmahal kahit hindi sakin? Oo, kasi ang gusto ko talagang mangyari ay through my efforts, he will open his heart for the feeling called LOVE.
CHAR! HAHAHAHA!
"Mei, I don't think so." Tumigil ako sa pagngiti at napalitan ng simangot.
"Ganun?"
"Oo."
>____< Grabe! Ganun ba talaga ako kahirap mahalin at pati sya nasasabi yan? Alam kong geek sya, di pa nakaranas magmahal... pero, sa mga araw na lagi kaming magkasama... wala pa rin kaya akong puwang dyan sa puso nya?
Baka isang makulet na estudyante nya pa rin ang tingin nya sakin =.=
"Since you love books, nakabasa ka na ba ng pocketbook or even a novel Sir?" I asked him.
"Novel but not pocketbooks." he answered me.
Napatango ako. Oo nga naman. :">
"Alam mo yung mga bida sa mga love story dun? Wala ka bang napapansin?
Yung mga bidang nagsasabing hinding hindi sila mahuhulog isang tao na wala lang sa kanila sa una. Karamihan, sasabihin nilang nakakainis ang taong yun. Makulit. Maingay. So how do they expect themselves to fall in love with such a person? Yung iba naman, sinasabing hindi sila yung tipo nila kaya hindi nila lubos na maisip na mai-inlove sila sa isang taong yun. At dun naman sa mga broken hearted o kaya sa mga taong hindi pa nakakaranas ng totoong pagmamahal, sinasabi nila palagi na imposibleng magmahal sila ulit."
Huminga ako ng malalim saka ipinukol ang isang taong nakalaan para lamang sa kanya,
"Sa tingin mo Xavier ko, hindi ka tulad nila... na sasabihing imposibleng mahalin ang isang taong akala mo wala lang sa buhay mo, pero in the end pala, sya yung may pinakaimportanteng papel sa buhay mo?"
Napatawa ako sa sinabi ko. Ang lalim nun ah! Pero totoo naman. xD
"Yung taong hindi mo aakalaing, hihilingin mo sa KANYA na makasama mo panghabang buhay kasi noon, sya ay yung binabalewala mo lang at di gaanong binibigyan pansin."
Patuloy lang ako sa paglalakad nang mapansin kong hindi na sya nakasunod. Paglingon ko sa likod ko, nakatingin sya sakin habang nakatayo lang.
Binalikan ko sya with my FOREVER SIGNATURE SMILE ^_______________^
"JOKE lang yun Xavier! HAHAHA!!! XD" sinapak ko pa sya sa braso pero wala pa din syang imik.
"SIR! JOKE lang sabi yuuuun!" =3= Ano bang nangyari sa kanya?
Hinawakan ko ang kaliwang kamay nya at hahatakin na sana para maglakad na sya ulit nang bigla syang magsalita.
"But you can't blame them. They never expected that they would fall for someone whom they thought, is just part of the rest."
:3 Nosebleed. Pero nagawa ko pa din syang sagutin.
"Kaya nga DAPAT hindi tayo magsalita ng patapos! Haha xD" Hinila ko na sya para maglakad na sya ulit at sumunod naman sya. Nakaholding hands pa kami~~ >//////////////<
"Kalimutan mo na yun Xavier koooo~ Joke ko lang talaga yun! Hehe..." dagdag ko.
HHWW ang drama namin~~ Oh dba? Haha xD
Hapon na din pala. Malapit na ngang dumilim eh.
"Sumakay nalang kaya tayo?" alok nya nang mapansin nyang dumidilim na. Pasado alas singko na din kasi.
"Wag na. Keri natin toooo!" sagot ko naman habang pinagpapatuloy pa din ang paglalakad.
"Baka mapagod ka nyan."
Natigilan ako sa narinig ko. At yung bwiset kong puso, kung makabilis ng tibok... parang wala ng bukas >///////////////////////////////<
"C--oncern!" pang aasar ko para mabawasan yung ilang ko sa kanya. Napaiwas tingin sya, at mas nilakihan ang hakbang nya. Bale, INIWAN nya ako. >3<
"Xavier koooooo!" Tas hinawakan ko ulit ang kamay nya. Hehe.. Tsansing mode ako ngayon eh!
"Hindi naman kasi ako mapapagod eh!" pagdadahilan ko.
"Pero malayo pa ang lalakarin natin." sagot nya naman. "Baka sumbatan mo ko nyan na napagod ka at di man lang tayo sumakay nalang."
^______________________^
Exercise kaya ang paglalakad.
"Hindi nga! Pramis!" sabi ko at mas lalong hinigpitan ang pagkakahawak sa kaliwang kamay nya. Napansin kong namula sya habang nakatingin dun sa gawing kanan nya. Hahaha xD Ang kyuuuut talagaaaaa ♥
"Sigurado ka?" tanong nya na di pa rin ako magawang tingnan.
"Oo naman. Kahit ilang kilometro pa ang layo ng lalakarin natin, ayos lang.
Basta't ikaw ang kasama ko at hawak ko ang kamay mo...
Hinding hindi ako mapapagod. ♥"
I was not suppose to look at him kasi sa unahan may napansin ako, kaso ewan ko... parang may kung anong nagsabi saking tignan sya kaya dun ko sya nakitang...
NGUMITI??
>/////////////////////////////////////////<
It wasn't just a half smile. He really smiled.
Napangiti na nga lang din ako ng di oras! Xavier kooo naman kaseeee eh! Ang wafuuu!!! ♥
"Uuuuuy! Ngumiti sya!" pang aasar ko at kiniliti ko sya sa tagiliran.
"Hindi naman." at pinipilit nyang alisin ang nakamarkang ngiti sa mga labi nya pero di nya nagawa kasi lalo ko syang kiniliti. HAHAHAHA!!!
"DENIAL!"
"Di kaya." natatawa pa nyang sagot. Shetness!!! Ang kyuuut nyang tumawa!!! >///////<
"Oo kaya!" sabi ko at ipinagkrus ang dalawa kong braso. :))
"Hindi."
"Oo!"
"Di naman ako ngumiti." sabi nya habang pinipilit na maging seryoso ulit.
"Di daw" tas hinawakan ko yung mukha nya at inilapit ito sakin. Kinurot ko yung pisngi nya. "O yan. Bakit nakangiti ka?" tanong ko kasi mas lalo syang napangiti. Yung tipong di na nya talaga napigilang itago yung ngiti nya... yun yun!
Bakit ba ang gwapo ng geek na to? >____>
Maybe because he was born that way. :)) Hahaha!
"Hindi pwede!" sabi ko habang pinipilit nyang alisin ang kamay ko sa pagkakahawak. "Umamin ka nga muna kasi! Kinikilig ka noh?" Kelangan nya munang sagutin ang tanong ko bago sya makatakas! Haha xD
"Hindi."
"Weeeeeehh??" Hindi ako naniniwala! Hoho ^O^
"Hindi ng--
Gusto mo nun?" biglang tanong nya na parang may tinatanaw sa likod ko. O?o
Napabitaw naman ako kaagad at tiningnan ko yung tinutukoy nya.
=____________= Pero wala naman pala.
Madaya~~
Hinarap ko sya.
"W--"
"Asar. Ang ganda nya talaga." nadinig kong bulong nya habang hinimas himas ang pisngi nya.
O/////////////////////////////O
Ano daw?
**
Peste. Mali man pero, inaamin kong kinikilig ako sa narinig ko.
Pero ang tanong, AKO ba tinutukoy nya? Hahaha xD