Kinahapunan, pumunta ako sa ospital para dalawin si Tristan. I was surprised to find out umalis na sya. Nakapagbayad na rin ng bill.
I checked the time at naisip kong may oras pa para maghanap ng part time job.
Paglabas ng ospital ay naglalakad lakad ako sa hilera ng mga restaurant. Lahat ng madaanan ay nagbibigay ako ng resume at lahat din sila ay pare-pareho ng sinasabi. Tatawag nalang.
I sighed.
Tumawid ako sa kalsada. Iginala ko ang tingin at nagbakasali pang may makitang aapplyan. Dumako ang tingin ko sa isang coffee shop. Pero hindi ang shop ang nakita ko. Nasa loob si Tristan. Mag isang nakaupo, sipping frappe.
Lumapit ako sa shop. Mula sa labas ay tiningnan ko sya. Lumingon naman ito sa direksyon ko. His face brightened as he saw me. Tumayo ito at biglang lumabas patungo sa akin.
"Yo" nakangiting sabi nito.
I awkwardly said hi.
"Anong ginagawa mo dito? Sinusundan mo ba'ko?" nakangising tanong nito.
"Idiot" umirap ako at tumingin sa loob ng coffee shop. "Tumatanggap kaya sila ng part-timer?"
Bigla nyang inagaw ang hawak kong resume at pinasadahan yun ng tingin.
"Akina yan" binawi ko ang papel.
"Tss" sabi nito at nakipag agawan sa'kin.
"Ano ba! " inis na sabi ko. "Magugusot yan. Isa!"
Ayaw nitong bumitiw. With a large grin on his lips.
"Dalawa" sabi ko.
"Let go" utos nito. "Let me take a look"
Binitawan nya ang resume. Baka mapunit pa.
"Hmm" he took a sip on his drink while reviewing my papers.
"Not bad" sabi nito pagkatapos. "Bakit kailangan mo ng work?"
"None of your business" kinuha na nya ang papel at pumasok sa coffee shop. Nilingon ko sya at nakita kong may pinipindot ito sa cellphone nito. Umirap ako.
I took a deep breath bago lumapit sa counter para magbigay ng resume. Nakausap ko ang isang crew at sinabing ibibigay nalang nito ang resume sa manager. I nodded amd thanked her. Palabas na ako ng shop nang may tumawag sa'kin.
"Miss Henares" sabi ng isang middle aged na babae.
Lumingon ako sa tumawag. Nakita ko sya, mukang ito ang manager ng coffee shop. Niyaya nya ako sa isang mesa at ininterview.
"We badly needed some people right now." Panimula nito. "You must be heaven sent"
Masaya ang babae habang kausap ako. Nagtanong ito ng ilang bagay at maya maya ay sinabi na nito na pwede na akong magstart bukas na rin mismo.
Muntik na 'kong mapasigaw sa tuwa.
Nagpasalamat ako at lumabas na ng shop. Paglabas ko ay andun pa rin si Tristan.
"So? " lumapit sya sa akin.
"I'm hired!!!!" masayang sabi ko. Bigla ko syang hinawakan sa braso at niyugyog.
He chuckled. He just keep on staring at me. I realized I've been holding his arm for minutes so I decided to let go. Awkwardly smiled.
"So this means, manlilibre ka sa first sahod mo?" tanong nya.
"No way. It's reserved for other things" sabi ko. Naglakad na ako paalis.
"Such as?" sinabayan nya ako.
"Such as studies. Allowance. Grocery. Bills" sabi ko.
Hinawakan nya ako sa braso dahilan para tumigil ako sa paglalakad. Tumingin ako sa kanya.
"Bakit?" tanong ko.
"Bakit?" tanong din nya.
Napakunot noo ako. He smirked.
"What the fuck, Tristan!" sabi ko.
He laughed.
I don't know why. He just laugh randomly. May sayad yata.
"Sira ulo" sabi ko at tumalikod na. Hinanap ko ang bus stop. Nakasunod pa rin sya sakin.
Pag dating sa waiting area, nilingon ko sya. Nakatingin pa rin sa'kin, expressionless and it kinda creeped me out. Nagmadali akong sumakay sa bus na huminto. Pagkaupo sa window side, tumingin ako sa kanya. He stayed there sa bus stop.
He smiled and waved goodbye. I waved back. Napako sa isipan ko ang tingin sa mga mata nya. Sadness... Why? Is he upset about me leaving?
Nang umandar ang sasakyan ay nakalingon pa rin ako sa kanya. Hanggang sa makalayo na at hindi ko na sya matanaw..
~~~