Erica's POV
"Erica bumangon ka na, wag kang batugan anong oras na!" ugh nakakainis talaga yung mga ganitong scenario tuwing umaga! Yung tipong nasa magandang panaginip ka tapos bigla mong maririnig ang boses ng nanay mo.
"Mama, maaga pa naman!" sigaw ko pabalik at nagtaklob ng kumot. Maya maya bumukas ang pintuan ng kwarto ko at napasigaw ako sa sakit. Hinampas na naman niya ako ng yantok sa hita!
"Babangon ka o babasagin ko yang bungo mo?!" doon na ako napabangon. Kapag ganitong nagbabanta na si mama alam kong hindi na maganda kung makikipagtalo pa ako.
"Eto na nga ma. Tsss" sabi ko na lang sabay kamot sa buhok ko kahit hindi naman makati. Nakakainis lang talaga!
"Kuu, ikaw na bata ka. Magbanat ka na nga ng buto nang makapasok ka na sa escuela! Mag aayos ka pa kaya bilisan na ang kilos" tumayo na siya at lumabas. Nang isara niya ang pintuan patamad ulit akong humiga. Five minutes more! Kailangan kong ma retrieve ang panaginip ko! Maghahalikan na kami ng mysterious prince charming ko.
"Ahaha nag uunat lang ako tapos maliligo" bumukas ulit yung pintuan kaya parang ninja na bumangon ako at kunwaring nag uunat. Tss siguro nga kailangan ko na mag ayos. Dadaan pa ako ng Mcdonalds mamaya para makigamit ng CR.
Binagsak na ulit ni mama pasara ang pintuan. Napangiti ako. Kahit na may pagka masungit ang taong yun, aaminin ko na irreplaceable siya. Hindi man nga siguro kami kasing yaman ng iba, masaya naman ang pamilya namin. Kahit na nga ba nag iisang anak lang ako.
Mabilis na pagligo ang ginawa ko. Tuwing umaga inoorasan ni mama ang mga kilos ko. Twenty minutes ligo, ten minutes almusal at thirty minutes ayos ng buhok at mukha. At isa man lang dun ang lumagpas kahit ilang segundo, im dead.
"Dadaanan ka ba ni Annabeth dito?" tanong ni papa ng nasa hapag na kami. Sabay kasi kaming umaalis ng bahay. Kailangan niya mag deliver ng polvoron sa mga kliyente namin. Yeah yun ang source of income namin.
Masyado na kasing matanda si papa para magtrabaho sa office. Magkatulong sila ni Mama sa paggawa nun. Hindi naman kasi basta basta lang ang polvoron namin. May flavors ang samin. At lately nga mataas ang demand sa chocolate flavored.
"Hindi na pa. Masyado ng naaabala ang driver nila kung dadaanan pa nila ako. Nakakahiya naman" sagot ko. Si Annabeth ang bestfriend ko simula pa elementary. Kahit na may kaya ang pamilya nila, hindi pa din yun naging hadlang para maging magkaibigan kami.
"May hiya ka pa pala ah?" biro ni papa na tinawanan din ng malakas ni mama. Ibinaba ko ang kubyertos ko at tinignan siya ng masama.
"Wag mo na awayin ang tatay mo. Hayaan mo na at madaming problema yan kaya ganyan" kung kanina naiinis ako, napalitan yun ng pagkalito at pag aalala. Katahimikan ang namayapa samin. Mukhang nadulas lang si mama sa pagkakasabi nun dahil sa nakikita ko ayaw pag usapan yun ni papa.
"Papa, may problema ba? Nalulugi na ba negosyo natin?" maagap kong tanong. Eto na nga ba ang sinasabi ko eh. Hays. Paano ba naman kasi, nitong pagbubukas lang ng klase nilipat nila ako sa magarang school. Sa Phylisse Academy. Hindi ko maintindihan kung bakit out of the blue bigla ko na lang nalaman na doon ako naka enrol. Mahal ang tuition fee. At kung kailan nasa huling taon na ako sa highschool saka pa to nangyari.
Nang tinanong ko si mama kung bakit, ang sabi niya lang wag na ako magtanong. Basta abusuhin ko daw yung pagkakataon na makapag aral ng mabuti sa magandang school. Hays, kaya tuloy si Annabeth lumipat din para magkasama pa din kami.
Hindi ako sinagot ni papa. Ngumiti lang siya at ginagap ang kamay ko. Kahit gaano ako nag aalala hindi na lang din ako nagpilit. Ayoko naman na ma upset siya.
EVERYDAY rountine ko na pagpunta sa Mcdonalds bago pumasok. Hindi para bumili ng burger meal o happy meal. Nakikigamit ako ng CR nila para baguhin ang itsura ko.
Sa totoo lang nakokonsensya na nga ako, eh. Si mama kasi kinacarreer ang paglalagay ng make up sakin at pag aayos ng buhok. Pang mayaman daw na school ang Phylisse kaya dapat presentable ako lagi. Kaso sabay eto ako once na lumabas ng bahay guguluhin din.
Kumuha ako ng Kleenex sa back pack ko at binasa yun. Pinahid ko ng madiin sa mukha ko. Ugh feeling ko anytime mabubura na tong mukha ko. Sa araw araw ba naman ganito ang ginagawa ko eh.
Ng masiguro kong wala na talaga. Napangiti na lang ako. Tinanggal ko na din yung ponytail ko at inayos ang buhok ko gamit ang mga daliri ko. Perfect Erica. Just plain simple. Hindi kailangan ng make up para masabing maganda.
Pag dumadating naman ako school as usual walang nakakapansin ng presence ko. Sanay naman na ako. Sa two weeks na stay ko dun ganun na sila. Kapag bumukas ang pintuan at pumasok ako, mga two seconds lang nila akong titignan sabay babalik na sa mga ginagawa nila. Well, nakaapekto din siguro yung eksenang ginawa ko nung first day.
Nagpakilala ako nun sa harapan. Hindi ko naman inaasahan din na may pagka demonyo ang ilan sa mga kaklase ko. Paglakad ko papunta sa upuan ko, pinatid ako nung isang lalaki. Nadapa ako. As in dapang dapa! Tapos nagtawanan ang lahat.
Nainis ako. Hindi ko naman ugaling magpatalo. Kaya bumangon ako nun agad. Nung kokomprontahin ko na yung lalaki, laking gulat ko ng may sumapak na lang sa kanya bigla.
And I was like, Oh my gosh. I found myself an instant hero.
Naglakad na ako papuntang building namin. Malaki kasi ang compound ng school at madami pang mga halamang magaganda kaya mapapahinto ka talaga para tignan sila. Hindi ko maiwasan mapangiti na parang baliw kapag naaalala ko ang lalaking yun. Kaso nga lang may pagka snubber. Nag thank you ako after nun sabay ngisi lang ang isinagot niya.
"Hi bes!"
"De poota!" sigaw ko sa gulat ng may bigla na lang umakbay sakin. Si Annabeth lang pala
"Yang bibig mo ah! Para kang di babae! Pwede ba, kapag nandito ka sa vicinity ng Phylisse Academy umakto ka naman na parang Maria Clara" saway niya pa. As if gagawin ko naman yun!
"Tigilan mo ako Annabeth Dela Vega!" tinanggal ko ang braso niyang nakaakbay sakin at hinampas sa kanya ang back pack ko pero mabilis siyang nakailag.
"Nyenyenye. Oo na titigil na ako napipikon ka na eh. Uy tama ba yung nasagap ng radar ko? Nung first day daw niligtas ka nung apo ng president ng school nung nadapa ka" di ko akalain na kumalat pala ang nangyaring yun.
Imagine nasa first section ako, tapos si Annabeth nasa last section para nakarating sa kanya? Hays ilang tao ang nagpasa pasa sa balitang yun? Yes she's my bestfriend pero hindi ko yun sinabi sa kanya dahil pagtatawanan niya lang ako
But wait, apo ng president ng school?
"Seriously--"
"Oo seriously apo nga ng president yun! Si Derick Lusterio. Gaa, kaklase mo hindi mo kilala? Tsk, kaya naniniwala akong may pandaraya talaga ang pag pick ng section dito eh. Akalain mo yang maliit na utak mo nasa star section? Unbelievable"
Napailing na lang ako. So that explains kung bakit aloof ang mga kaklase ko sakin. Iniisip siguro nila na ang Derick na yun ang makakalaban nila kapag may ginawa sila sakin na masama. Hmm, somewhat comforting, pero intimidating din. As if hindi ko naman kayang protektahan ang sarili ko.
"Oh paano kita tayo mamaya? Bye little brain!" bago pa ako makapag react nakatakbo na palayo ang bestfriend ko. Sa sobrang kaaliwan namin hindi ko napansin na lagpas na pala ako sa room namin. Kaya naglakad na naman ako pabalik.
Mabuti na lang at maaga pa naman. Commonly naman late talaga first subject namin kaya pwede pa akong maglakad na parang nasa buwan
"What--" hindi natuloy ang tangka kong pagprotesta. May lalaking bigla na lang humagip sakin papasok sa isang madilim na room at tinakpan ang bibig ko. Pinning me to the wall. Hindi ko makita ang mukha niya dahil nakaharang ang may kahabaan niyang buhok. Pero natitiyak kong lalaki siya. Dahil sa tindig at amoy.
Sinesenyasan niya ako na manahimik kaya wala akong nagawa kung di pakalmahin ang sarili ko. Kahit deep inside gustong gusto ng lumabas ng puso ko sa dibdib ko dahil sa sobrang kaba. Gaa akala ko ba secured tong school na to?! How come na may nakapasok na goon dito?!
"You shout, you're dead to me. Understand?" parang kulog yung boses niya sa tenga ko. Nakakatakot. Kaya wala akong nagawa kung di tumango na lang. Tinaas ko pa yung kanang kamay ko para mangako na hindi ako sisigaw.
"Good" inalis niya ang pagtakip sa bibig ko pero hindi niya binitawan ang kamay ko. Actually pinadulas niya pa mula sa balikat hanggang sa kamay ko ang kamay niya. So we ended up holding hands together.
Ngayon ko lang napansin na may kaunting apoy na nasa gitna nitong kwarto. Hatak hatak niya ako hanggang sa pinaupo niya ako sa harapan nun. Its a gas stove. At may niluluto siya. Oh food! The thought of it gave crumble to my stomach. Sa sobrang pag aalala ko kay papa kanina, dun sa problema na sinasabi ni mama, hindi na ako nakakain ng maayos.
My mysterious kidnapper handed me a small bowl and a pair of chopstick. Nagtataka man pero kinuha ko yun and muttered my thanks. Binuksan niya yung takip ng kaldero and stirred ang nasa loob nun na umuusok pa. Noodles!
"Uhm, pwede bang makahingi?" tanong ko. Kinuha niya yung bowl ko at nilagyan ng laman yun. Sinisikap kong makita yung mukha niya gamit yung munting apoy pero hindi ko talaga makita.
Bigla na lang nagkaroon ako ng urge na hawiin yung buhok niya o hawakan siya. Pero pinigilan ko ang sarili ko. But deep inside me, parang kilala ko ang taong to. Pamilyar siya. And somehow sa dulo ng utak ko may nagsasabing bahagi siya ng katauhan ko..
Ugh this is absurd gutom lang to!
"Here" tahimik kong kinakain yung noodles ko. Ganun din siya. Panaka naka akong tumitingin sa kanya na kumakain din. This setup is making me sick. Nahihiwagaan ako. Nabasa ko yung brochure nitong school namin and as far as I know may smoke detector dito. Paano kung ma detect tong usok ng stove? Gaa we're dead. Maki kick out ako dito at siguradong hindi lang yantok ang ihahampas sakin ni mama.
Gusto ko na tuloy sumigaw. Pa you're dead you're dead pa siya eh talagang made dead kami pareho sa ginagawa niyang to!
"Ehem" I cleared my throat para kuhanin ang atensyon niya. Pero tuloy pa din siya sa kinakain niya.
"Hey" ulit ko at tinignan siya ng matagal. Nabitin ang akma niyang pagsubo at tinignan na ako. Mata niya lang ang nakikita ko. Pretty brown eyes.
"Anong pangalan mo?" I asked. Gaa, sumama na ako sa kanya dito, kumain na kami yet hindi ko siya kilala.
"Does it matter to you kung anong pangalan ko?"
"Wag mong sagutin ang tanong ko ng tanong din" pagmamataray ko. Kung kanina natatakot ako, ngayon hindi na. May bumulong sa utak ko na huwag dapat akong matakot sa kanya
"Ganun na ba kahalaga ang pangalan ngayon?"
"Actually yes! Syempre kung may bagay man na hindi mananakaw sayo eh ang identity mo! Tsaka tignan mo nga magkasama tayo dito pero hindi ko alam ang pangalan mo"
"Let's leave it that way"
"Are you on your mind para gawin to? Paano ka nakapasok dito sa school? Hindi ka ba natatakot na mahuli tayo?" marahan kong tanong pero hindi niya ako kinibo. Nakatingin lang siya sakin as if isa akong specimen sa ilalim ng microscope
"Kung mahuli man nila tayo sa tingin mo may magagawa sila?"
"Syempre! Pwede akong ma kick out! At ikaw naman pwedeng makulong!" nagpapanic na sabi ko. Sukat don ay tumawa siya ng napakalakas. Which angers me kaya binato ko sa kanya yung mangkok. Tinamaan siya sa ulo.
"Napaka sadista mong babae ka! Dont make it a habit na manakit, baby. Makakapatay ka sa ginagawa mo" he seductively said. Oh did I just said seductive? Like sexy? Argh!
Pero yun ang totoo. Ang sexy ng boses niya. I wonder kung may pagkakataon ba sa buhay niya that he charm speaked to anyone. Ganun mapang akit. They're like magnets.
Hindi na ako nagsalita. Ganun din siya. Niyakap ko na lang ang sarili ko. Maya maya tumayo siya at parang may hinahanap. Then on the corner may kinuha siyang gitara.
Nagsimula siyang tipahin yun. Its like hypnotism. Nakakaramdam ako ng antok sa tamis ng tunog nun. Hindi ko alam ang pyesang yun pero masarap sa tenga
Where am I? Nasaan ba talaga ako? Bakit parang nasa langit na ako? And I feel sleepy.
Bago pa man ako makatulog hinawakan niya ako sa magkabilang balikat. Doon lang nagising ang diwa ko. Parang hinigop ng hawak niyang yun ang antok ko. Blankly tumingala ako. Hindi pa din talaga malinaw sakin ang mukha niya kahit sobrang lapit na nun.
His lips are on mine. Hinahalikan niya ako. Gusto ko man na itulak siya, wala akong lakas. At ayokong gawin yun. Ganito pala ang pakiramdam ng first kiss.
"You dont know how to kiss" huminto siya para sabihin yun. Sa kabila ng dilim alam kong namumula ako. Ugh sana pala nagla first kiss na ako noon para hindi siya na disappoint sakin
"Im sorry to disappoint you" sabi ko. He chuckled and pulled me closer to him. Ayan na naman yung amoy niyang mabango. Inaantok na naman tuloy ako at gusto kong matulog sa mga braso niya
"Done let anybody kiss you. Ako lang.." he said breathlessly. Nagtataka man ako kung bakit niya sinasabi yan, hindi ko na lang isinatinig. Baka kasi masira tong moment
"Go to your room now. Two minutes from now darating na ang teacher mo" sasabihin ko sana na mas gusto ko dito kasama siya pero nang marinig ko ang term na teacher napatayo agad ako!
"Ugh may klase pala ako! Aalis na ako ah!" kinuha ko yung back pack ko na nalaglag pala malapit sa pintuan.
Mabilis akong lumabas. Napasandal pa ako sa pintuan na hawak ang dibdib ko na gusto ko ngang sumigaw dahil halos hindi ako makahinga.
"Miss Dela Serna okay ka lang?" nag aalalang tanong sakin ni Ms. Velasco at hinawakan pa ako. Nag nod ako at naglakad na kasama siya.
"Ano ba nangyari? Nakakita ka ba ng multo?" umiling ako
Pagpasok namin sa room umupo agad ako. Hawak ko ang magkabilang sentido ko. What have I done? Pinayagan ko ang isang estranghero na halikan ako ng ganun? That is not me!
Napatingin ako sa pinto ng pumasok si Derick. Mukhang hindi maganda ang gising niya dahil nakakunot ang noo niya. When our eyes met umiwas agad ako. Sinubsob ko na lang ang mukha ko sa mesa.
That stranger! Nararamdaman ko pa din ang labi niya sakin!