Diğer bölümün sonunda bir hass dediniz değil mi?!
Neyse bana küfür etmeyin benim de kitaptaki ekşınım bu.
Ve unutmadan
⚠
BU BÖLÜM BÜTÜN OKUYUCULARA İTHAF EDİLMİŞTİR!
⚠
VE BÖLÜM!
- Levy'den -
Lanet olsun! Kalbi atmıyor, mira "nefes alıyor mu?!" dediğimde kafasını hayır anlamında salladı hepimizin gözleri dolmuştu natsu bağırıyordu, ama hayır! Pes etmek yok!!!
"juvia! Elektro şok'u hazırla! Mira oksijen seviyesini sabit tut, erza makineler sende ayarlarını kontrol edebilir misin?! Elektro şok'u verin bana! Pes etmeyeceğiz!" dediğimde hepsi dediklerimi yapıyordu, elektro şok cihazlarını elime aldım ve birbirlerine sürttüm ikiside çalıyor, güzel! Lucy'nin kalbine yakın yerlere bastırdıpımda erza" birşeyler oldu! Ama gitti yeniden yapılanma ama hızlı ol! " dediğimde yeniden şarj olan cihazları yeniden lucy'nin göğsüne bastırdım lütfen uyan! Uyan lütfen!
- Lucy'den -
Gözlerimi açtığımda bembeyaz bir yerdeydim, birden iki ışık belirdiğinde ürktüm, bir yanda annem, babam, ve ölen ablam luna vardı! Onlara gidebilir miyim?! Diğer yana baktığımda ise levy'yi ve bizim grubu gördüm, o-o b-benim bedenim mi?! "Ben öldüm mü?! Neden burdayım?!
Sanırım bu bana verilen bir seçim şansı, ölmeyi ya da yaşamayı seçebilirim, eğer ölürsem ailemin yanına gidebilirim. Ama arkadaşlarımı göremem, eğer yaşamayı seçersem de ailemle olamam hangisini seçmeliyim?
Ben buna karar veremezken, birden bir hıçkırık sesi duydum levy'nin sesiydi, o ağlıyordu, kenarda makineye baktığımda nabzını atmadığını gördüm, sanırım bu seçim zamanımın azaldığını gösteriyordu, neden bu kadar sakinim?, ve hangisini seçmem gerekiyor arkadaşlarım mı? Ailem mi?
İki ışıkta yavaşça dönerken birden aklıma geldi 'arkadaşlarım, benim ailemdir' anneme baktığımda bana gülümsedi ve dudakları hareketlendi 'git'...
- Levy'den -
Lucy'nin nabzı atmayı kestiğinde bütün hepsi göz yaşları içinde odadan çıkmıştı, aşağı yeniden baktım, buradan atarsam kesinlikle ölürdüm, çok ironik değil mi? Bir doktorun intihar etmesi. Lu-chan'ımı ben öldürdüm! En değerli arkadaşlarımdan birini öldürdüm! Kendime nasıl, bir doktor diyebilirim! Tek bir adım Levy! Tem bir adım at! Ve arkadaşının yanına git!
O adım için kendimi cesaretlendirirken artık o adını atmam gerekiyordu, gözlerimi kapattım, bir ayağımı ileri doğru atacakken bir ses geldi "hayır" bu ses?! Hızla düşmeden önce pencerenin kenarlarını tuttum ve arkamı döndüm, Lucy!!!! Gözlerini açmış! Hızla bulunduğum yerden indim ve ona sarıldım ben "Lucy! Ben çok özür dilerim!! Sen yaşıyorsun! Değil mi rüya görmüyorum! Değil mi?!" dediğimde Lucy de bana sarıldı, o yaşıyor "Levy! En yakın sarışın arkadaşına güvenöiyor musun?" dedi ondan ayrıldım ve ona baktım bana gülğmsediğinde bir sevinç çığlığı attım! "gerçekten yaşıyorsun!!!"
Benim çığlığımla diğerleri de içeri girdi, natsu "Luce!" iterek ona sarıldığında Lucy de ona sarıldı, onlar ayrıldığında Lucy hepimize bir anda sarılmaya çalıştı, o ölmedi! yaşıyor!
Lu-chan'a "Nasıl geri döndün lu-chan?" dedim hepimize baktı ve konuşmaya başladı "ilk gözlerimi açtığımda bembeyaz bir yerdeydim, sonra birden iki ışık belirdi bir yanda ölen ailem diğer yanda ise siz vardınız, ilk başta karar veremedim ve sonra aklıma tek birşey geldi, benim ailem zaten sizdiniz ki!"...
Son damlayı da koyduğum da artık hazırdı, umarım ki bu antidot işe yarar, lucy'nin yanına geldiğimde damarları daha da kararmıştı, bütün kanı yenilememize rağmen bu haldeydi, büyük ihtimalle kan beyne çoktan ulaşmıştı, lütfen bu antidot işe yarasın! Antidotu lucy'nin damarına enjekte ettiğimde bir süre birşeyler olmasını en azından Antidotun beyne ulaşmasını bekledim, birden damarların rengi değişmeye başladı! Hey! İşe yaradı!!! İşe yaradı!!! Buldum! Antidotu buldum! Ben sevinç çığlıkları atarken diğerleri içeri girmişti bile erza "Levy! Ne oldu?!" dediğinde sevinçle "buldum! Antidotu buldum!" dedim erza ve diğerleri koşarak bana sarıldığında bende onlara darıldım, Lucy ise ayağa kalmış ve sarılmıştı! Artık herşey normale dönebilirdi!
E
ve döndüğümüzde hepimiz sırayla içeri girdik, çocuklar koşarak Lucy'ye sarıldıklarında içeride duran adamı fark ettim, o kim?
Macao-san suyunu bitirdiğinde bize döndü "uçakla gidiyordum ve sizi evden çıkarken gördüğümde gözlerime inanamadım! Benden başka yaşayanlar olduğunu bilmiyordum, ama varmış!" o bize anlatırken çocuklar geldi, romeo "b-baba?!" dediğinde hepimiz onlara baktık Macao-san "romeo?! Oğlum!" diyerek ona sarıldığında biz hâlâ şaşkınlık içindeydik romeo Macao-san'ın oğlu muydu?! Vay be!
Macao-san'ın teklifi oldukça iyiydi benim buldum antidot'u onun uçağıyla şehre püskürtecekti, ama önce Antidotu bir zombinin üzerinde denemeliyim, bakalım onda işe yarayacak mı?
Dışardan bulduğumuz zombi kadının gri cildi normale dönerken gözleri asıl rengi olan kahve rengine dönmüştü bile, ben onun uyanmasını beklerken açtığım göz kapağını serbest bıraktım, antidot'um yürüyenler arasında işe yarıyordu!
Kadının vücudu normlar dönmüştü ama o zombiye vücudunda oluşan yaralar bir türlü iyileşiyorum, yanımdaki Lucy "yaraları için ne yapmayı düşünüyorsun?" dediğinde aklıma gelen şey ile gülümsedim "buldum! Bir yerde okumuştum! Akrep zehrinden yapılan aşıların atom bombasının bile açtığı yaraları iyileştirebildiğini okumuştum! Ama Bize bir akrep ve onun zehri gerekiyor" dediğimde Lucy "tabi ya! Scorpio! Arkadaşımı hatırlıyor musun? Onun bir sürü akrebi var! Ve buraya yakın oturuyor!" Dedi ve bizde konu almak için yola çıktık.
Lucy ile scorpio'nun evine girdiğimizde heryerde akrep resimleri olduğunu gördüm, Lucy bir odanın önüne gelip kapıyı çaldığında içerden bir ses geldi "kimsin?!" Lucy "Scorpio! Benim Lucy!" dediğinde odanın kapısı hızla açıldı, metalci gibi giyinen biri dışarı çıktığında hızla lucy'ye sarıldı "yo! Lucy! Hala yaşıyorsun!" dediğinde Lucy uzun hikaye! Neyse bize akrep zehri lazım, bu kısa boylu deha varya, antidot'u buldu! Şimdi yaraları kapatmak için akrep zehri gerekiyor, zehirden bir aşı yapacağız " dediğinde Scorpio kafasını salladı ve odaya geri girdi, geri geldiğinde elinde bir poşet vardı, lucy'ye" getirdim içinde yaklaşık 7 kilo kadar akrep zehri var! 3 yılda topladım, ama kesinlikle kullanabilirsiniz! " dediğinde Lucy scorpio'ya sarıldı ve teşekkür ederek poşeti aldı, laboratuvara dönerken poşeti ben almıştım, içeri girdiğimizde direk aşının yapımına başladım...
Aşı bittiğinde kadına biraz verdim, kadın hala uyanmamıştı, şırıngayı geri çektikten sonra bir pamuk ile yara sandı yapıştırdım, şimdi sadece beklemem gerekiyor.
Kadının açık yanağındaki kas ve dokular birleştiren ben hayretler içinde izliyordum, eğer bu kadar kısa süre içinde etki ediyorsa bu harika olurdu, acaba antidot ile bunu birleştirebilir miyim?!
Beklediğim tepkime olmadığında rahatladım, tepkime olmazsa birleşmiş demektir, Gajeel bana getirdiği zombinin ellerini ve ayaklarını zoktan bağlamıştı, ağzını da bağladığında, antidot'u kolu yerine boynundaki atar damara enjekte ettim, diğerinden çok daha kısa sürede iyileştiğinde işe yaradığını anladım!birşeyler başarmış olmanın duygu paha biçilemezdi...
Yaptığım antidot'u çoğaltıp (gerçekten çok fazla çoğaltıp) tankerlere doldurmuştuk, macao-san uçakla tankerin içindeki sıvıyı etrafa püskürtürken onun gidişini izliyordum.
İki saat sonra gelen ses ile kapıyı açtım, macao-san geri gelmişti bana "bütün şehre püskürttüm" dediğinde ona teşekkür ettim, artık herşey çok güzel olacaktı! Hissediyorum!
3 yıl sonra
- Levy'den -
Market'in içinde meyve reyonundatdım, meyveleri bir poşete doldurdum ve onların parasını ödedikten sonra marketten çıktım o sırada evimize doğru yola çıkmıştım bile, ne olduğunu sorarsanız antidot'um ile bütün dünya eski haline dönmüştü, ölenler gömülmüş ya da yakılmıştı, 2 yıl içerisinde düzen yeniden sağlanmış ve ben ise artık doktor değil bilim kadınıydım! Evde ulaştığımda lu-chan'ın rüyasını hatırladım, bize anlatmıştı ve cidden şu an onun rüyasını yaşıyorduk, Lucy ve natsu'nun bir kızı ve bir oğlu olmuştu, gray ve juvia'nın iki oğlu ve bir kızı vardı, ben ise hamileyim! 2 hafta sonra bir kızım olacak! Adı konusunda hala emin değiliz tabi, neyse mira ve laxus'un nova adında bir kızı ve thunder adın bir oğlu var, gerçekten hepimiz mutluyduk, eve ulaştığımda karnım ağrımaya başladı, belki de kendimi çok yoruyordum, Gajeel beni öptükten sonra elimdeki poşetleri aldı ve benim hamile halimle birşeyler gitmemem gerektiği konulu konulmasına devam etti ben ise kitabımı açmış onu okuyordum.
Kapının çalınmasına ayağa kalkıp kapıyı açtım, karşımda gördüğüm lucy'ye sarıldığımda çocuklar çoktan etrafımı sarmıştı şuna "Levy teyze kızının adını ne koyacaksın?" dediğinde nash "evet ne koyacaksın?!" Dedi ben de "henüz belli değil bence siz bir de Gajeel'e sorun" dedim ve onları Gajeel'e yolladım, onlar onunla uğraşırken biz de Lucy ile konuşuyorduk.
1 yıl sonra
Küçük canavarı Gajeel'e verdiğimde kendimi yatağa attım ve uyumaya çalıştım, bizi bir türlü uyumuyordu, sürekli ağlıyordu ve bu çok can sıkıcıydı Gajeel'e "şu Junior canavarı sustur!" dediğimde Gajeel "Kuzenime Junior canavar demeyi bırakır mısın?!" Dedi bense "peki" diyip uyumaya devam ettim.
Hepimiz pikniğe gittiğimizde çocuklar etrafta koşuşturuyordu erkekler mangal yapıyor biz kızlar da masayı hazırlıyorduk, Lucy etrafı göstererek "baksana herkes hemen eski düzenine dönmüş ve mutlular" dediğinde kafamı salladım ve "evet herkes mutlu ve buna biz de dahiliz" dedim.
- Lucy'den -
Evet hepimiz eski düzenimize dönmüştük, hipimizin bir ailesi vardı hâlâ birlikte ve 'gerçekten mutluyduk' sanırım böyle olmaya devam edecek...
Ve bir kitabım daha final verdi!
Finalleri nasıl, buldunuz?
Oy vermeyi, düşüncelerinizi yorum olarak yazmayı, diğer kitaplarıma da bakmayı ve bu kitapları arkadaşlarınıza tavsiye etmeyi ve özelliklede gününüzü iyi geçirmeyi unutmayın ve hoşçakalın!