Chapter 1: The Girl Who Wore A Red Beanie
[Paul Trevor's POV]
[Bro, you just have to buy that teddy bear for me. Gusto ni Aimee yung mga ganoon.]
"Bakit? I have a lot of things to buy for Rhianne. Besides, you have your own two f*cking feet to buy them yourself."
[The fudge Trev? Alam mo nga ba kung bakit ako humihingi ng favor?]
"... why?"
[Hmm... let me think for a moment... Oh, yeah, I remember now... I'M IN BATANGAS, IDIOT! I JUST TOLD YOU LIKE YESTERDAY!]
"You can buy teddy bears from there, Greg! Just find a goddamn store."
[I can't, Trev. Remember, that I went here for a business trip with my Dad. Ewan kung anong trip at sinama ako. Alam mo naman gaano siya ka-strict sa akin. Ewan sa'yo bro! Malamang, puro Rhianne na lang nasa utak mo! Sabihin mo nga saken, bestfriend mo ba talaga siya, o baka naman crush mo na?!]
"She's my bestfriend Greg. I just want her to be happy that's all. After all it's her birthday."
"Like bro, nagpapabili lang ako ng stuff toy na kasing liit lang ata ng ulo mo na kaya mo naman bitbitin, tsaka bakit ang dami naman ata ng ireregalo mo? Are you crazy?! Magagalit niyan Papa mo sa'yo."
"I don't even care bro if he'll be. Don't worry, I'll... just... buy that bear for you."
[Nice. Kala ko kailangan mo pa ako padalan dito ng Stresstabs.]
"Hahaha! Ingat ka diyan, and please stop looking for chicks kahit nandyan ka.."
[Yeah, yeah, everytime Trev. Bye.]
Beep.
I turned off my phone, and immediately sliding it back on my right pocket. Tiningnan ko muna yung sarili ko sa harap ng standing mirror sa kwarto ko. I looked perfect with my faded, jet black hair, wearing a royal blue long-sleeved buttoned shirt paired with camo pants and nike shoes.
Lumabas ako ng bahay, at umalis sakay ng motor ko papunta ng mall.
Minutes later, ay nanduon na nga ako, pumasok sa loob passing the guard na nasa harap ng pinto na usually tumutusok lang ng bag. Dumiretso agad ako sa department store banda sa may second floor to buy some snacks before my gifts for Rhianne.
Katulad ng nasabi ko kanina, bestfriend ko si Rhianne. Since Grade 7, we would always greet each other and talked even if magkaiba kami ng sections. We share the same dreams, hobbies and even food. What I really liked about her was, her love for computers. Bibihira lang kasi yung mga babaeng mahilig sa ganoon, especially, when talking about computer hardware. She was so ecstatic about it na siya pa ang gumawa ng build ng gaming desktop ko.
At nang makatapak na nga kami ng Grade 11, we both chose ICT as out strand, kaya parehas kaming section as of now.
Kung itatanong man sa akin if I liked her, or if I had feelings for her, ang masasagot ko ay wala. I already told Rhianne about it, and she felt the same. Bestfriends lang kami, nothing more, nothing less. One of us would confess kung meron na ngang nararamdaman sa isa't isa as we promised. There was an instance kase na kumalat ang isang rumour sa school namen na 'kami' na daw, dahil parehas kaming magkasama araw-araw. Sikat kasi siya, at halos maraming lalakeng nagkakandarapa sa kanya, pero hindi sila makalapit sa kanya dahil daw sa aken.
I don't usually mind those things, hinahayaan ko naman kasi siyang makipag-socialize sa boys, pero minsan, yung iba kase eh nambabastos na. Sumosobra. Minsan kase gusto rin niyang nakikisosyo sa mga girl bestfriends niya. Pero, gusto ko siyang kasama kase sa kanya ko lang nasasabe ang mga problema ko.
In short, I had a lot of things to thank her for.
I picked out some chocolates and lot of chips for later since after ng party, eh binalak naming mag-sleep over with friends. Hindi ko na piniling bilangin pa kung ilan yung kinuha kong mga sitsirya. Mauubos kasi nila iyon ng ilang minuto kung konti lang ang bibilhin ko. I picked out Lays, Cheetos, Pringles, anything I see na pwede nilang makain.
Pagkatapos kong makuha lahat ng kailangan ko at pagbabayad sa cashier, pumunta ako ng second floor para naman bumili na ng mga regalo ko. Hindi naman kasi 'gaanong' materialistic si Rhianne, to be honest. She likes things that shows... art. Creativity. Those kind of things.
Naisip ko muna siyang bilhan ng perfume kaya pumunta ako sa mga perfume stores around the floor to buy her one. Any brand would do for her basta wag lang mabagsik ang amoy. Nang makabili na nga, pumunta naman ako sa isang clothing store para bilan siya ng dress. There were so many, and I can't even choose one para sa kanya.
Hindi naman engrande ang party niya, pero I want to thank her kaya ganito kadami ang mga regalo ko for her.
Habang namimili pa ako ng damit, a received a text sa phone ko. Setting down the stuff I already bught, tiningnan ko kung sinong nagmessage, and it's none other that my other bestfriend, Kylie.
From: Kylie
'San ka na Trev? Tagal mo ah. Nandito na 'ko kina Rhianne kaso wala ka pa. Bagal mo keysa sa pagong, bruh. Wag kang magalala, di pa naman nagstastart yung party, kaya handa handa kana rin. Dito na rin pala dumiretso si other bruh. See you laterz.
"Yeah, yeah, Kyle." I mumbled to myself, putting back my phone in my pocket.
Isa ko pang close friend si Kyle, or Kylie. She is a boyish girl na ni minsan ay hindi nag-makeup, at adik sa BMX at skateboard. Hindi naman siya nagsusuot ng baggy shirts o tingga, but she doesn't like the idea of dresses or skirts. She liked wearing baseball caps though. Kapatid siya ng bestfriend ko rin, na si Jayvee Guevarra. Twins sila, pero hindi magkamukha.
To say it once, I have some friends, but Rhianne, Greg, Jayvee and Kyle were my closest. I met the Guevarra siblings noong Grade 8 ako, and I met Greg or Gregorio since childhood.
Since Kylie isn't that patient para maghintay, ako na 'tong nag-adjust to think what to buy next. Though, I decided to rest first, at pumunta sa isang kainan to buy some brunch. I ordered cheeseburger and coke and ate immediately.
Since it's for the best, habang kumakain, I dialed Kyle's number.
CALLING...
Kylie Guevarra
In a millisecond, she answered immediately.
[Trev?! 'Langya ka may nalalaman ka pang hindi pa-reply reply!]
"May sinabi ka bang mag-reply ako?! Musta pala diyan?"
[Okay lang naman, buhay pa kami rito ni Rhianne.]
"Baliw ka talaga, Kylie!"
[Matagal-tagal na, Trev.]
Sheesh. Kylie talaga!
"May mga bisita na ba?"
"Mmm... Kalahati pa lang naman ata ng mga expected visitors nandito na."
"O si Rhianne?"
"Natural nanduon sa kwarto niya. Bahay niya 'to muret."
"Tinatanong ko lang, masyado ka namang galit."
[Eh panong hindi ako magagalit? Naii-stress na 'ko dito! Tanong ng tanong kung nasaan ka, kung pupunta ka! Diyos ko, pakibilis na lang kase yung pagbili ng gifts! Daig ka pa ni Jay, kakagaling lang ng States, pero dito ang diretso at talagang may dalang regalo para sa kanya. Good news na rin yung pagdating niya kase dito na rin siya magiistay sa Pilipinas para mag-aral.]
"Wait, dito na siya mag-aaral??" there was a hint of surprise sa tono ko.
[Wow Trev, nabingi?]
I swear kung hindi ko lang talaga siya kaibigan!
[Pumayag na si Daddy. Maraming nangyari, pero finally it happened. Buti na nga lang eh, para hindi lang ako yung sinesermonan ni Mama dito. Mag-ta-transfer niyan sa sa Monday.]
Hindi maikakaila ang tuwa ko ng marinig ko iyon mula kay Kylie. Palagian na lang kasing nasa States si Jayvee dahil seperated ang parents nila ni Kylie. Pinili ng tatay ni Jayvee na mag-aral siya sa ibang bansa, pero nagkakaroon ng conflict kase ayaw naman ng nanay niya (pati si Kylie) doon. Ewan lang ngayon at bakit pinayagan siya. Atleast, mas magiging masaya ang barkada. He's actually the coolest one in our peers.
"Alright, alright. That's good! Alam mo... I'll go off now to buy that gift for her to end that misery of yours." sarkastiko kong sinabe.
[Osige, pakibilis huh? Kung hindi bibigay mo yung eardrums mo saken! Bye na bruh.] Beep.
Saktong pagbaba nga niya ng call, ay inubos ko na ang kinakain ko para mabili ko na ang regalo ko sa kanya't makapunta na sa bahay nila. Nag-stroll muna ako, looking at shops, store and anything that might interest me.
Kylie can handle 30 minutes of that, right?
As I continued walking along the long hallway of stores, with few people around, I stopped on my tracks, seeing a very interesting bear na nakadisplay sa harap ng isang store na nagngangalang 'Perisians'. When I entered the store, I looked around, seeing different looking teddy bears, each with different color, sizes and types of wool used.
"Good afternoon, Sir! Pick any bear you like!" bati ng isang saleslady na kung hindi ako magkakamali, ay mga nasa 30's na.
I turned my attention to the bear I saw at the window of the shop.
Malaki ito, kasing laki ng isang 4 years old na bata. Kulay beige ito, at medyo fluffy ang tekstura ng mismong teddy bear. Maitim ang nakapamilog nitong mga mata, at may nakatahi sa isang maliit na unan na nakadikit sa tiyan nito. May nakaukit na mga salita rito that says: HUG ME!
I smiled upon looking at it, and I think it would make Rhianne smile too.
Hinanap ko sana yung kaninang saleslady na bumati sa akin, but I saw her talking to another customer na bumibili rin sa store, same with the cashier, taking care of a customer that bought a bear too. Okay, I'll just take it then, at buy it from the cashier.
I took hold of it's head, and it felt really soft. My smile got wider when I think of her seeing it. Pero bago ko pa man makuha iyon, ay napako ang mga mata ko sa isa pang kamay na nakahawak sa ulo nito.
I looked up, only to see a girl holding it. I got curious when my eyes scanned her whole figure. She's wearing a red beanie, black hoodie jacket, and faded jeans. Her black hair was loose, that lengths upto her shoulders, and her lips were pinkish. Her eye color were a mixture of green and blue, which I find.. very intriguing. But in any way I look to her face, wala akong nakikitang emosyon rito.
"O-Oh, t-take it." even if I never wanted to, I urged her to take a bear. I can choose another one though, but There was a hint of sadness inside me that wanting to buy the bear.
Pero bago ko pa man bitawan ang hawak ko, nagulat ako nang siya ang bumitaw sa pagkakahawak, dahilan para magtama ang mga mata namin, pero hindi ko inaasahan ang kakaibang nararamdaman na idinulot noon. Nagtitigan lang kami noon, at habang tumatagal iyon, hindi ko makakaila na may... nababasa akong kung ano sa mga mata niya.
Sa mga sandaling iyon, kita ko ang bahagyang paggalaw ng mga mata niya, na para ba niya akong pinag-aaralan. Para akong nanigas na estatwa dahil sa hindi maipaliwanag na naramdaman sa ginagawa niya.
Ngunit napakurap ako ng bigla siyang tumalikod at tuluyang lumabas ng tindahan. Tatawagin ko pa sana yung babae ngunit walang lumabas na boses sa aking bibig.
What was... that Trev?
Napa-iling ako sa mga sandaling iyon. I was weirded out.
"Umm... Sir?"
Biglang nagsalita ang saleslady sa likuran k. Natingin ako sa kanya at inilipat sa kamay kong nakahawak pa rin sa teddy bear.
"Bibilhin niyo po?"
"A-Ah opo."
Mabilisan naman ang naging pagbabayad ko sa cashier kaya ganoon na lang ang naging reaksyon ko ng kumaripas ako ng takbo papalabas ng store, pilit na hinahanap ng mg mata ang babaeng may suot na beanie. Ngunit wala na nga siya.
Akala ko ba bibili iyon? Eh bakit biglaang umalis? Nahiya ba siya kanina? Sa itsura naman niya kanina eh parang ako ang mahihiya sa kanya.
Sandali kong nilibot ang mall para makita kung nandiyan pa rin nga siya, ngunit hindi na siya nakita ng mga mata ko. Napapikit tuloy ako dahil sa dumarami na nga ang mga tanong sa isip ko. Binalikan ko ng saglit ang babaeng saleslady kanina sa Perisians, at ngiting-ngiti itong nilapitan ako.
"Umm... Nakita niyo ba kanina yung babae dito na... may suot na pulang beanie?"
"Ah, yung kaharap niyo kanina Sir?"
Okay. Hindi nga siya multo, I can confirm that.
"Yes. Regular... ba iyon dito?"
"Hindi ko masasabing regular Sir, pero bibili iyon dito Sir kapag may mga naka-display kaming mga bagong disenyo ng mga teddy bears, madalas pag okasyon Sir. Halos lahat ng binibili niya Sir, pinapa-gift wrap."
Hmm... Interesting.
"Umm... Pwede bang malaman yung pangalan noon?"
Agad sumimangot ang saleslady. "Naku Sir, bawal po kasi ipaalam. Rules po kasi. Customer rights."
Kahit hindi ko ma-gets ang sinabi niya, nagets ko ang puntong hindi niya pwedeng sabihin iyon. Ngumiti na lang ako pabalik. "Salamat na lang po."
"Thank you rin Sir! Come again!"
Pagkalabas ko ng mall, nag-check agad ako ng time, just to see I have a few minutes left para makarating in time sa bahay nina Rhianne. Tiningnan ko lahat ng pinamili ko, just to see their enough. Pero biglang napako ang tingin ko doon sa teddy bear na nahawakan ng babaeng iyon. Naalala ko sa mga itim na mga mata nito, ang mga mata niyang... maraming sinasabi.
Totoo kung sasabihin kong... my minds occupied because of her eyes. Parang misteryo iyon sa akin. I mean I'm sure she's some girl na iba ang lahi dahl sa ibang kulay ng mata niya, pero nasisigurado kong walang nakakabasa sa mata. But the moment we stared like that, I felt like I've just read her eyes. Hindi ko man mantindihan, pero alam kong marami 'tong nais ipaalam.
And not like other girls na madadaanan ko, I could say na hindi siya na-starstruck sa'kin. Turns out, ako pa ang nastarstruck. Ganoon ang sinasabi ng mga mata niya, not caring to know if who I was. Parang na-misteryuhan naman siya sa'kin. I guess we're on the same boat, only I never got the chance to know your name.
Umiling na lang ako, at nilagay ang mga pinamili sa motor, at sumakay na rin doon para makapunta na sa bahay nina Rhianne.
---
a.n // edited.