CHAPTER NINETEEN:
Don't Breathe
Zch
Now we are here. Trying to get a corpse. Di ko na imagine na gagawin ko to sa buong buhay ko.
Nasa may pintuan kami ngayon, surprisingly, wala masyadong malapit sa aming zombies pero trust me, sobrang dami nila sa paligid. Parang may rally sa labas ng tree house.
"Zch, ayusin mo naman." utos sa akin ni Charle. Hawak-hawak ko ang gasera upang ilawan si Charle. Medyo malayo-layo pala ang bangkay ng zombie sa may pinto kaya pilit itong inaabot ni Charle.
"Zch, tulungan mo ako." sabi niya.
Sabi ko na nga ba e.
"Alice oh." ibinigay ko kay Alice ang gasera para siya ang maghawak nito. ikinalang naman iya ang kanyang isang kama para manatiling bukas ang pinto.
Umupo ako sa tabi ni Charle at pilit na inabot kahit ang paa lang ng bangkay. Ang baho sa totoo lang.
Naabot naman namin ang paa nito, bumilang si Charle ng tatlo at tsaka namin hinila papasok ito. Medyo nagcause kami ng ingay kaya dali-daling lumapit sa amin ang mga zombies. Agad naman isinara ni Alice ang pintuan at kinandado ito.
"Kadiri kayo." sabi ni Alice habang tinitingnan ang bangkay na nakahiga ngayon sa lapag ng tree house. Tumayo si Charle at sumilip sa maliit na butas sa dingding ng treehouse.
"Anong plano?" tanong ko.
"Maglalakad tayo palabas." sabi niya. Hiningi nya sakin ang isa sa mga dagger ko at hinati ang tiyan ng bangkay.
Kadiri.
Maging si Alice ay napalayo.
Paano to natatagalan ni Charle.
Isinawsaw niya ang kamay niya at nagsimula ng ipahid sa katawan niya. Seryoso nga si Charle sa plano niya.
Wala naman akong choice kundi gawin ang sinasabi ni Charle at sa nakikita ko ito lang ang way para makaalis kami dito.
"Nakakadiri kayo." sabi ni Alice habang nagpapahid din ako sa katawan ko.
"HELL NO! Hindi ko gagawin yan Charle, masyadong nakakadiri." sabi bigla ni Alice.
"Wala tayong choice" sagot ko.
"Saksakin mo na lang ako." sabi niya at naupo sa isang gilid.
"Choice mo naman yan eh, magpapahid ka nito or maiiwan ka dito?" tanong ni Charle.
"Wala" sagot ni Alice.
"So maiiwan ka dito?" tanong muli ni Charle.
"Hindi, wala ka ba ba talagang maisip na ibang plano?" Tanong ni Alice.
"Wala na Al, kaya gawin mo na lang." sabi ko. Nandidiri ako sa sarili ko ngayon. Ang baho.
"Ah! Nakakaani kayo letse" sabi ni Alice at unti-unti na ring nagpahid sa katawan nya. "Damihan mo" sabi ni Charle at winisikan si Alice sa mukha.
"Gago ka ba!?" Sigaw ni Alice. Napatawa naman ako dahil nalagyan si Alice sa mukha. Napatigil naman ang tawa ko ng winisikan din ako ng dugo ni Charle kaya gumanti ako.
"Tama na kasi, kadiri na." sabi ni Alice.
Noong matapos kami, tumayo na kami at inihanda ang mga gamit namin.
"Charle?" tanong ko.
"Hmm?"
"Paano kung di ito magwork?"
"Edi, tatakbo tayo." sabi niya habang inaayos ang maliit na bag na nakita namin dito. Naglagay siya ng kaunting tubig at pagkain.
"Teka di ba nila tayo maririnig, like yung pahinga natin ganon? kasi for sure di sila nahinga." sabi Alice.
"Pag may malapit satin, don't breathe." sabi ni Charle at unti-unting binuksan ang pinto.
Bumungad sa amin ang gubat, marami ang zombies dito, tulad nga ng sinabi ko, parang may rally dito. Dikit-dikit sila.
Hinawakan ni Alice ang kamay ko at dahan-dahan kaming naglakad sa gitna ng dagat ng zombies.
Maraming zombies ang nabangga sa amin pero hindi nila kami pinansin.
Our plan worked.
We roamed around the chase, entering each structures there for supplies and continuing to stop breathing when there is a zombies too near from us.
"Kailangan na nating makalabas dito." bulong sa amin ni Alice.
Charle gestured to us to follow him and we did, we successfully found the exit but unfortunately, there are swarm of zombies blocking the way as they eat a lifeless body.
Nagkatinginan kaming tatlo at nagtatanungan kung ano ng gagawin namin.
"Shit" Alice silently cursed which triggered the zombies, who turned their attention to our way.The zombies started slowly walking forward to us.
"Don't move" Charle whispered, barely audible. "And Don't breathe" he continued.
The swarm of zombies circled around us, some bumping us and pressing their ears to us.
Alice put her two small hands to cover her mouth and stopped her sobs on escaping.
We held our breaths, our lungs lacking of oxygen and we started suffocating, We desperately feel the urgent need of air, but the swarm of zombies seemed endless.Hand in Hand, we walk against the swarm of klunks and successfully made it to the exit.We caught our breaths and sat on the grass.
"That was so close" I said, gasping for air.
"Anng baho nila" Alice added.
"Baka nakalimutan mong kaamoy mo sila ngayon?" pangaasar ni Charle.
"Ikaw din naman, mabantot." ganti ni Alice.
"Let's stick to the original plan and find a safe hiding place" Charle replied. After almost three hours, we found a cave, far from where the Chase is.
"Safe ba tayo dito?" Tanong ni Alice.
"We'll check it" Charle replied.
Pumasok kami sa kweba na aming nakita, muka namang safe kaya naggawa na kami ng apoy.
When the fire finally illuminated the full place, nagulat kami sa aming nakita. There are so many human bones scattered everywhere and the gigantic walls inside the cave was made by human bones.
"What the hell is this place?" I asked.
Our irises explored the whole cave, finding more and more bones.
"Maybe this is where they put the remains" Charle guessed.
"It seems more of a grave yard or a mass grave to me" Alice said, her eyes can't stop wandering and finding that even the ceiling was made of human bones.
"Are we going to stay the night here?" Tanong ko.
"Yes, we can't risk going out now, its been hours of wandering in this place" Charle replied.
Nakakita ako ng bukal sa loob ng kweba. "May bukal dito!" Tawag ko sa kanila.
"O? Gagawin natin dyan?" Tanong ni Alice.
"Maglilinis duh, o baka nagustuhan mo na rin yang amoy na yan?" Tanong ni Charle tsaka lumapit papunta sa bukal.
Lininis namin ang aming mga sarili at pagkatapos ay bumalik na kung nasaan ang bonfire na aming ginawa.
We made a semi comfortable sleeping positions on the ground with the bones beside us and tried drifting to sleep.
But before we finally rest, we heard a twig snapped."Ano yun?" Tanong ni Alice.
Tumayo agad kaming tatlo at dinala ang aming mga paralim, nay dalawang zombie na naglalakad lakad lamang sa kweba.
Palapit na ito ng palapit sa kanila.
And Charle stabbed the zombie on its chest but after a while, it got up and started attacking them.
"It's not dying!" He exclaimed as he stabbed the other klunk multiple times.
"Aim on its head!" Alice said and shot an arrow to the zombies head.
They successfully killed the two klunks amd they relaxed a bit.
"Go on, sleep, I'll take the first watch" Alice offered.
"Are you sure?" Charle and I asked at the same time.
"Wag nyo kong minamaliit." Alice bragged and playfully rolled her eyes.
"Gisingin no na lang ang isa sa amin if you're sleepy" sabi ko and drifted to sleep as well as charle.
Alice sat on the opening of the cave and watched the stars and the brightest full moon she has ever seen.
"So beautiful" she whispered to herself "but I miss the sun tho" she added.
After a few hours, she's sleepy but when she saw how peaceful the two is on their slumber, she fought it and stay awake.
"I need a pay back for this" she said to herself as she watched the two guys sleeping.
She saw different night predators but it seemed like it doesnt want to go anywhere near the cave, which is suspicious.
Lumipas ang ilang araw nagpapapalit palit lang kami ng pagbabantay tuwing matutulog na. Isa na ata ito sa pinakasafe na lugar na aming napagtaguan dito.
"Alice, ikaw na ngayon diba?" Tanong ni Charle habang inaayos ang tulugan nya.
"Oo" sagot ni Alice at umupo na sa pwesto nya. Natulog na kami.
Ilang sandali pa, may narinig kaming kakaibang sigaw na sinundan ng sigaw at sipa ng Alice "Gumising kayo!" Sigaw nya.
At mayroon kaming nakita na isang grupo ng tao na nakasuot lamang ng bahag at pinintahan ng itim ang kanilang mukha, mayroon silang mahahabang matitigas na buhok mapa babae man o lalake.
"Wa U Du He!? (What are you doing here)" The masculine voice said.