CHAPTER EIGHTEEN:
Long Night
Hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako. Nagising na lang ako sa ingay ni Alice. Nakanta kasi siya at si Charle naman ay pinapatigil sa pagkanta si Alice.
"Tumigil ka na, ansakit sa tenga." sabi ni Charle.
Umupo na ako at tumingin sa kanilang dalawa, wala pa ako sa wisyo dahil kakagising ko lang. Hinayaan ko na lang silanh dalawa.
Won't you turn around and please look at me?
For everything we are, everything we've been.
May talent pala si Alice sa pagkanta? Ngayon ko lang to nalaman ah. Well, masarap sa tenga yung boses niya.
I promise I'll be good if you stay with me.
Charle
"Ay, wala ka talagang plano tumigil?" sabi ko sa kaniya. Inirapan niya lang ako at itinuloy ang pagkanta.
Hindi naman sa pangit yung boses ni Alice, maganda naman sa totoo lang. It's just I dont like the song she is singing.
Malungkot na nga yung atmosphere tapos makungkot pa kakantahin niya, kung di naman sira ulo nitong babaeng to eh.
But everything we are it just went away;
With the slide of a tongue and a sour taste;
I can not recall, I can explain.
Hindi ko na lang siya pinansin at hinayaan na lang sa kung ano man ang gusto niyang gawin. Nakita ko naman si Zch na parang tangang nakatulala sa isang sulok. Binato ko siya ng dahon na nakita ko at tiningnan niya lang ako ng masama.
But I remember the nights when you'd lie with me,
Where we'd talk and we'd touch and we'd fall asleep,
I wake up in your arms and I feel at ease;
It's gonna be a long night.
Pumunta ako sa isang sulok at nahiga na din. Nakinig lang ako sa kanta ni Alice.
Long night huh? Ang ironic. Talagang mahaba ang gabi dito. Nice song choice.
I still have your shirt in my dresser drawer
The one with the stripes that you liked in store
Oh everything has changed, I wanted more.
Upon hearing the last few lines ng kinakanta ni Alice, a certain white-haired girl crossed my mind.
Everything has really changed. Eversince napunta kami dito sa lugar na to, which supposed to be our second trial. At first , I was determined to finish this as fast as I could pero I found home.
And I know it'll be selfish if I say I wanted more.
Oh how it's raining
Oh how the water falls
Into the safe things
We try to set in stone
I can't replace you
I can't escape you, now
I really haven't thought about it. Noong nasa Chase kami, all is well. I can't help but to feel guilty when I started thinking a lot of what ifs.
What if we stayed?
What if we lived there?
What if we forger that our world outside exist?
The feeling of home I longed for were found in the Chase.
Kay Alice, Kay Zch.
Kay Max.
But now it's just me and I lie awake
And I toss and I turn and I see your face
When I wake from a dream it won't go away
Oh It's gonna be a long night.
Tumigil na ang pagkanta ni Alice. Alam ko na hindi pwedeng dito na lang kami. Iminulat ko ang mata ko at nakita si Alice at Zch na naguusap.
Kailangan naming matapos ang trials. Ito naman ang dahilan kung bakit kami nandito. Nothing more.
I don't want to be selfish.
Bumangon ako mula sa pagkakahiga ko at naupo. Tumingin lang sila sa akin.
"Ano?" tanong ko.
"Panget mo." sabi ni Alice.
"Kung panget ako, ano ka pa?" pang-aasar ko kay Alice.
"Maganda ako." sabi ni Alice.
"Saang banda?" nagulat ako ng biglang sabi ni Zch. Napatawa naman ako. Hindi ko inexpect na dadating ang oras na mangaasar din si Zch. Napikon naman si Alice at sinuntok ang balikat ni Zch.
"Sama ugali nyo." pagmamaktol ni Alice.
"Kasing sama ng mukha mo." sabi ko. Tumawa naman kami ni Zch at nagapir pa. Hinamapas naman kami ni Alice. Noong mapagod siya sa pananakit samin, kumalma naman na siya at naupo sa isang tabi.
"So seryoso na, aalis na tayo dito." sabi ko. Kailangan naming makalabas dito, kaming tatlo. Buhay.
"Huh?" tanong ni Alice.
"Aalis na tayo dito at hahanapin- " hindi ko naituloy ang sasabihin ko ng magsalita si Alice.
"Si Max?" inirapan ko na lang siya. Kasasabi ko lang. Ayokong maging selfish. Gagawin ko ang dapat na gawin at wala si Max doon.
"Hahanapin ang exit. Para matapos na ang trials na to." pagtatama ko kay Alice.
"Pano tayo aalis dito? Andaming zombie sa labas." tanong ni Zch.
Paano nga ba.
Kung tama ako, mas matalas ang pangamoy at pandinig ng mga zombies.
Naalala ko ang bangkay ng zombie na nasa may labas lang, medyo malapit sa may pintuan nag treehouse. Kaya naming kunin yun ng hindi masyadong nalabas.
"Matalas ang pangamoy at pandinig nila diba?" tanong ko. Tumango naman si Zch.
Sinabi ko naman sa kanila ang plano ko. Kukunin namin ang bangkay ng zombie at ipapahid ang dugo nito sa samin para naman mangamoy zombie din kami. Sa ganoong paraan ay hindi namin makukuha ang atensyon nila.
"Nakakadiri ka." sabi ni Alice.
"Wala tayong choice, masyado silang madami. Hindi natin kakayanin kung lalabanan natin sila." sabi ko.
"Kailan tayo aalis?" tanong ni Zch.
"Mamaya."