Habang kumakain kami nakita kong sinusubuan ni Mika si Carlo kaya napaiwas ako ng tingin, lalo na ng mapatingin si Carlo sa akin.
Ang sakit padin pala.
Kahit ang tagal na panahon na yung lumipas.
"So Tine kamusta ka naman? Balita namin may boyfriend kana daw ah?" Tanong sa akin ni Jelo.
"A-ah o-okay naman. Oo, si Daniel. Kakacelebrate lang namin ng anniversary namin last week." Sagot ko.
Napansin kong napatigil sa pagkain si Carlo.
"Wow!! Ang tagal nyo na pala!!" Singit naman ni Khate.
"Kailan mo naman sya balak ipakilala sa amin?" Usisa pa ni Mae.
"Oo nga. Invited pa naman sya pero hindi sya pumunta." Pagtatampo pa ni Abby.
"Babe bakit parang excited ka atang mameet yung boyfriend ni Tine??" Usisa naman ni Charlie sa girlfriend nya. Kaya nagtawanan kami. Hahahaha! Ang cute lang nilang dalawa.
"Talagang excited ako babe!! Balita ko kasi sobrang gwapo ni Daniel e!" Kinikilig pang sabi ni Abby.
"Actually gustong gusto nya talagang sumama ngayon kaya lang wrong timing. May tournament kasi sila bukas kaya general practice nila ngayon. But he'll try to come here para daw mameet nya kayo. Tutal one week pa naman ako dito e." Paliwanag ko sakanila.
"Looking forward to meet him tho." Seryosong sabi ni Carlo kaya napabaling yung atensyon namin sakanya.
"Bakit parang ang seryoso mo naman ata babe?" Biglang tanong ni Mika sakanya.
"Hindi naman. Pero bestfriend nya padin naman ako e, kaya kailangan ko muna syang makilala. Diba Tine??" Sabi nya ng nakatingin direkta sa mata ko.
"Wag kang magalala Carlo, hindi naman sya katulad ng ibang lalake dyan na bigla bigla nalang nangiiwan sa ere. Si Daniel? Kaya nya akong panagutan." Seryoso kong sagot sakanya.
Napaiwas sya ng tingin at nilagok yung beer nya.
"Alam nyo ba guys ang ganda daw ng mga beach sa Bataan. Maybe we can set up para naman makacatch up tayo." Pagiiba ni Mark ng pinaguusapan. Trying to light up the mood.
I don't want to mess up tonight pero hindi ko alam bat ganito yung inaasta nya ngayon.
"Oo nga naman. Then tell Daniel to come home, para makilatis pa namin sya lalo." Sabi naman ni Mae.
Ngumiti lang ako.
Feeling ko kasi may something nadin sa dalawang to e.
After ng program at kainan nagsimula ng kaming uminom.
Habang nagkwekwentuhan kami nagring yung phone ko. Pagtingin ko si Daniel pala.
"Guys, excuse lang saglit ha?" Paalam ko sakanila para masagot yung tawag. Tinanguan lang nila ako.
Lumayo lang ako ng konti sakanila tapos sinagot ko na yung tawag.
"Hello bob? Are you okay? Ang tagal mong sumagot ng tawag." Ito kaagad yung bungad nya pagsagot ko. Hahahaha! My very praning na boyfriend.
"Bob I'm totally fine and I'm sorry kasi lumabas pa ako bago sinagot yung tawag mo. Maingay kasi sa loob." Paliwanag ko sakanya.
"Good. Boooooooob?" Lumambing na yung boses nya.
"Yes my bob?" Sagot ko ng nakangiti kahit hindi nya ako nakikita.
"Imissyou! I really want to go there just to hug and kiss you and say how much Iloveyou!" Kinilig ako. Hahahahaha! Hindi naman kami magkasama pero ramdam na ramdam ko parin yung presensya nya sa tabi ko.
"Imissyoutoo bob! So much! Please do send me a virtual hugs and kisses. Iloveyoutoo!" Paglalambing ko rin sakanya. Miss ko na nga sya kahit isang araw palang kaming hindi nagkikita.
"I'll go there as soon as I can. See you my gorgeous Bob. Wish me luck for my game tomorrow. That game is for you." Awwwwwwwwwwwww!! My sweetest as always.
"Goodluck my handsome Bob! Iloveyou to the moon and back!" Then I kissed my phone. Tanga lang. Hahahahha!
After some habilin and paalala we ended the call then naglakad na ako pabalik sa loob.
"You really love him that much, do you?" Nagulat ako sa nagsalita mula sa likod ko.
"Geez! You startled me!!" Si Carlo pala. Hindi padin pala sya nagbabago. Hilig nya paring manggulat.
Kaya pala ginulat nya din ako ng mabalitaan ko nalang na may girlfriend sya.
Sad.
"I'm happy for you." Sunod nyang sabi.
"Me too, I'm happy to the both of you. Love her unconditionally." Bilin ko.
Tumingin sya sa mga mata ko.
Di ko sila mabasa.
Wala akong kahit na anong emosyong nakikita.
"I'm sorry." Malungkot nyang sabi.
"We're still bestfriends. Nothing has changed." Paalala ko sakanya.
Tumalikod na sya sakin at napansin kong pinunasan nya yung mga mata nya.
Is he crying??
Pero bakit??
Sya pa ba talaga yung iiyak sa aming dalawa?
I can't even see that he's really sorry sa ginawa nya.
Pagpasok ko nagkatinginan kaming dalawa pero ako na ang unang nagiwas ng tingin.
He looked uneasy.
"Babe, are you really okay?? Kanina ka pa parang wala sa sarili mo." Pagtatanong ni Mika sakanya.
Hindi sya sumagot, inom lang sya ng inom nung beer nya.
"Can't you see that I'm freakin' worried here?!" Medyo tumaas na yung boses ni Mika.
Nabaling na ang atensyon namin sakanila.
"Pare, sagutin mo naman yung girlfriend mo, nagaalala na sayo yan." Pakiusap ni Lawrence kay Carlo.
Tinignan lang sya ni Carlo tapos lumagok nanaman dun sa beer nya.
"Guys siguro wag nalang tayong masyadong maginom ano?" Request naman ni Khate.
Natahimik nalang kami.
"Bakit naman? We can be drunk here since it's Abby's debut." Medyo nakainom narin si Jelo.
"Babe umuwi na tayo." Seryosong sabi ni Mika kay Carlo tapos pilit na nya itong pinapatayo.
"Mika can you please just sit down there and just fucking just shut up!!?" Hiyaw ni Carlo sa girlfriend nya kaya napalayo sya, na ikinagulat namin.
Nilapitan ko si Mika.
"Are you okay? Sorry for what he did." Ako na ang nanghingi ng pasensya sakanya.
"Now I know the reason why he really can't move on to you." Pagkasabi non ni Mika umalis na sya.
Naiwanan akong nakatulala lang.
Nageecho sakin yung mga sinabi nya.
"Carlo stop this non sense and go run after her." Bilin ni Mark sakanya.
Nilingon nya ako.
I don't know but I saw pain in his eyes.
"You don't know how hard it is for me Tine." Pagkasabi nya non may tumulo ng luha sa mga mata nya tapos nagsimula na syang maglakad palayo.
I ran after him.
Tangina ni hindi ko alam bakit hinabol ko sya.
"What did you just say?!" Hinawakan ko sya sa braso at tumigil sya sa paglalakad.
Hindi padin nya ako hinaharap.
"Kung meron mang dapat na mas nasasaktan dito hindi ikaw yon Carlo! Ako!" Sigaw ko sakanya. Nagiinit na yung mga mata ko.
Hindi sya umimik.
"Wala kang idea kung gaano ako naging miserable simula noong iniwan mo nalang ako bigla sa ere." Naiyak na ako. Malimit ko silang pinunasan. Kasi in the first place dapat hindi na ako nasasaktan at hindi ko na sya dapat pang iyakan.
Tinignan nya ako.
"Hindi mo alam kung anong pinagdaanan ko Tine. And I'm really sorry if you're hurting." Tapos umalis na sya. Iniwan nya akong umiiyak.
"Tine, okay ka lang ba??" Nagaalala nilang tanong nang pumasok na ako ulit.
"Tine, please do understand him. Carlo has reasons." Tinap ni Charlie yung balikat ko.
"I can't understand him." Umiiyak kong sabi.
"Just give him time." Sunod pa nyang sabi.
Naguguluhan na ako.
May alam ba sila??
Urgh!!
I'm really sorry Daniel.
Ilang sandali lang at napagpasyahan na naming magsiuwi.
"Mark, pakihatid nalang si Tine. Ako ng maghahatid sa mga friends nya." Bilin ni Lawrence.
Tinanguan lang nya ito.
Nagpaalam lang kami sa isa't isa at pinagbuksan na ako ng pinto ng kotse ni Mark.
"Wow! May pasasakyan kana." Biro ko sakanya.
"Baliw wala to." Tumatawa nyang sagot.
Naging tahimik lang yung byahe namin pauwi.
"Gusto mo ba munang magcoffee?" Biglang tanong nya sakin.
"H-ha?? Okay lang." Utal kong sabi.
Since SB lang yung malapit na coffee shop on the way dun nalang din ang bagsak namin.
"Mark, may alam ka ba sa mga nangyayari?" Tanong ko sakanya. Napatigil tuloy sya sa paginom nya ng kape nya.
"Sa tingin ko sakanya dapat manggaling ang lahat. You two need to talk" Seryoso nyang sabi tapos ininom na ulit yung kape nya.
Hindi nalang din ako nagtanong pa ulit.
"It doesn't matter anyway, but atleast you'll understand him." Out of the blue he said those words.
I looked at him.
"I really don't know Mark." Tipid kong sabi.
Nung pauwi na kami may nadaanan kaming lalake na nakahandusay sa daan.
"Mark, stop the car. Tignan mo oh?" Tinuro ko yung lalake kaya itinabi nya yung kotse.
"Stay here." Bilin nya at sya nalang yung lumabas.
Tinitignan ko lang sila, pero nang maaninag kong si Carlo pala yon bumaba ako ng sasakyan.
I saw him. Lasing na lasing sya. Hindi ko nga alam kung may malay tao pa sya.
"Tine, open the backseat door. We'll take him home." Utos ni Mark sakin.
Dali dali ko naman iyong binuksan, pagkatapos ay tinulungan ko siya sa pagbuhat kay Carlo.
"Gago talaga sya, naglasing nanaman." Singhal ni Mark tapos tinignan nya ito sa rareview mirror ng sasakyan nya.
Nakahiga yung ulo ni Carlo sa lap ko.
There's a familiar feeling that I missed.
Tinignan ko sya.
Pumayat sya, ang lalim ng mga eyebags.
Ibang iba yung Carlo na kilala ko noon.
I really want to know what happen way back then.
Gusto kong malaman yung mga reasons nya.
Pagdating namin sa bahay nila sinalubong kami kaagad nung batang babae.
Nagulat din ako kasi iba nadin yung bahay nila.
"Ah Tine si Drei kapatid ni Carlo." Pagpapakilala ni Mark.
"Ikaw pala si ate Tine." Nakangiti nyang bati. Niyakap nya ako kaya nashock ako.
"Hi." Tapos nagbeso kami.
"Sorry po ha? Kung inabala nanaman kayo ni kuya. Palagi nalang syang lasing kung umuwi e." Paghingi ng pasensya nung kapatid nya.
"May kasama ba kayo dito Drei? Bakit parang ang dilim ng bahay nyo?" Nagaalalang tanong ni Mark.
"Wala kuya, umalis kasi si papa at mama may importanteng inasikaso sa business. Out of the country sila." Sagot ni Drei habang ipinanghahanap ang kuya nya ng damit.
"Ganon ba? Okay ganito. Tine okay lang ba kung samahan na muna natin sila dito ngayon? Magpapaumaga lang tayo." Pakiusap ni Mark sa akin.
Hihindi sana ako pero naisip ko na walang kasama si Drei lalo na lasing pa yung kuya nya.
Kaya hindi na ako nagisip pa.
"Okay sige. Imemessage ko nalang sila mama." Sagot ko.
Pagkatapos ko silang imessage pumasok na ako sa loob ng bahay nila.
Napalitan na pala ng damit ni Mark si Carlo habang si Drei naman pinupunasan sya ng bimpo.
"Drei magpahinga ka na. Sobrang late na, may pasok ka pa bukas." Bilin ni Mark.
"Thank you po ha? Mauuna na po ako." Paalam nya tapos lumabas na sya ng kwarto ni Carlo.
Nung magpapahinga na sana kami nagring yung phone ni Mark kaya lumabas na muna sya.
Pagbalik nya halata ko yung pagaalala sa mukha nya.
"Tine kasi tumawag si mommy, may emergency daw sa bahay. Okay lang ba kung iwan na muna kita dito?" Nagaalala nyang sabi.
"S-sige. Magingat ka ha?" Bilin ko. Tapos umalis nadin sya.
Lalabas narin sana ako ng kwarto ni Carlo ng marinig ko syang magsalita.
Pagtingin ko nakapikit padin sya, nananaginip nanaman siguro sya.
"Mahal na mahal parin kita. Ikaw lang talaga." Mahina nyang sabi.
Tapos nakita kong pumatak yung mga luha sa mata nya.
Parang may kung anong pumasok sa isip ko at pinunasan ko yung mga luha nya.
"Ikaw parin Tine." Pagkadinig ko nung sinabi nya agad na kumawala yung mga luha sa mata ko.
Ang sakit.
Tumayo na ako at agad na lumabas sa kwarto nya.
Pagkasara ko nung pinto doon ko lahat ibinuhos yung mga luha ko.
Hinayaan ko lang silang bumagsak.
Ang traydor ng puso ko para masaktan ulit sya ng ganito.
Ang tagal kong pinahilom yung sugat pero isang salita lang nya tanga nanaman ako ulit.
Ang sakit...
Ang sakit parin pala talaga.
-Kettlekorn❣️