Para akong hinihipnotismo ng magaganda niya'ng mata, hindi ako makatanggi kahit may inis pa rin akong nararamdaman sa kanya kaya naman heto at nakita ko nalang ang sarili ko na nakasakay sa isang kotse.
But wait, Devin has a car?
"You surprised me with this." Nakangisi'ng sabi ko habang pinag-mamasdan ang loob ng kotse. Mabango at mukha'ng bago.
"Nakaramdam yata ako ng inggit." Sambit niya kaya naman napatingin ako sa kanya.
"What?" Natawa ako. Siya? Nakaramdam ng inggit? The guy with no reaction?
Hindi na niya ako sinagot. Pinaandar nalang niya ang kotse at tahimik na bumyahe. Ngayon lang siya nagka-kotse pero marunong na agad siya'ng mag-maneho. Nakaka-amazed naman...
But Queenie, don't forget that you're still annoyed with him okay?
"Can you sleep for a while?"
Hindi siya tumingin sakin. Ramdam ko ang pagod ko kanina pa kaya naman isinandal ko nalang ang ulo ko sa bintana at pumikit.
I'm with Devin... I'm safe.
Nagising ako ng maramdaman ko'ng huminto na ang sasakyan. Naalarma pa ako ng makita'ng wala si Devin sa tabi ko at worst ang dilim ng paligid. Shit! What happened?! Where am I?!
Kinakabahan man ay dahan-dahan ako'ng bumaba. Nasa isang gubat ako. Ano'ng ginagawa ko dito? Kaliwa't-kanan ang mga puno at hindi ko maiwasang matakot.
Wala naman sigurong cannibal dito, right?
"Devin?"
Dahan-dahan lang akong humahakbang. Wala akong ibang makita kundi dilim at mga punong matataas. Napalunok ako ng umihip ang malamig na simoy ng hangin. Damn it devin where the hell are you?!!
Lumakas ang kabog ng dibdib ko ng may marinig akong mabigat na yapak mula sa kabilang side ko which is sa loob ng gubat. Para bang nag-mamadali yun kaya naman wala pang isang segundo ay kumaripas na ako ng takbo sa loob ng kotse. Naitakip ko ang mga kamay ko sa mukha ko at doon umiyak.
Nakakaramdam ako ng takot. I'm damn scared! Feeling ko may hahabol sakin dito, ra-rapin or cho-chop chopin ako! Shit!
Lalo akong naiyak ng marinig kong mag-bukas ang pintuan ng driver's seat. Ang lakas lakas ng tibok ng puso ko at pede'ng-pede na talaga akong himatayin anytime.
Bullshit Devin where are you?!?
"Why are you crying?!"
Tinanggal niya ang mga kamay ko sa nakatakip kong mukha. Nakita ko ang pag-babago sa reaksyon ng mukha niya, kunot ang noo at titig na titig sakin. Bigla ay nakaramdam ako ng kaligtasan. Hindi sinasadyang napayakap ako sa kanya at doon umiyak muli.
"I'm scared." Sambit ko habang nakayakap.
"I didn't leave you..." Sabi niya at naramdaman ko naman ang kamay niya sa likod ko.
Ang kaninang takot ay napalitan ng nakakatuwang pakiramdam dahil sa ginagawa niya.
Kumalas ako sa yakap at nag-punas ng pisngi. "San ka ba nag-punta?! Ayoko ng ganitong pakiramdam." Sabi ko.
"Hindi kita hahayaan'g mapahamak." Seryosong anito.
Gusto ko ngumiti. Damn it! Pero gusto kong ipakita na tinakot niya ako at naiinis pa rin ako sa kanya. Afterall, he's not making a way para maalis ang inis ko 'no!
"Bumaba ka muna." Utos niya. Bago pa man ako makapag-tanong ay mabilis na siya'ng bumaba kaya naman bumaba nalang rin ako at sumunod sa kanya.
"Where are we going?" Tanong ko pero hindi niya ako sinagot.
Hanggang sa ma-realize ko kung nasaan na kami...
Para kaming nasa isang bundok kung saan tanaw namin ang nag-tataasang buildings. Mula rito ay tanaw rin ang mahabang kalsada at ang mga dumadaan na sasakyan. Maraming ilaw na nag-mumula sa mga gusali kaya naman hindi na ganon kadilim at aaminin ko'ng gumaan ang pakiramdam ko.
Nakangiti ko'ng pinag-masdan ang mga ito.
"Stop being mad at me."
Napatingin ako kay Devin dahil sa narinig. Seryoso siya'ng nakatingin sakin, naka-cross arm at nakasandal sa railings. Nakakakilig ang mga tingin niya pero ayoko ipakita 'yon.
"Bawi na ba 'ko?" Tanong niya.
This time, hindi ko na napigilan ang ngumiti. Ang cute niya! Ni wala man lang nag-bago sa reaksyon niya. "Isang linggo kang hindi nag-pakita ah..." Sabi ko.
"Because I know you're mad at me." Sagot naman niya.
"No I'm not. I'm annoyed."
"Why?"
"Dahil hindi mo iniisip na may taong nag-aalala rin sa'yo."
Hindi siya sumagot. Nakatingin lang siya sakin na nilalabanan ko naman. Medyo madilim naman kaya ang lakas ng loob ko'ng makipag-titigan sa kanya.
"I can't let you go in jail. I don't want you to die..." Mahinang sambit ko.
"That'll never happen." Sagot naman niya. Umiling ako, "Hindi mo masasabi." Sabi ko pa.
"Nothing will happen don't worry."
Napabuntong hininga nalang ako. Ayaw pa rin makinig.
"Listen, I... I don't know why it makes you happy killing people but I'm sure one day if you didn't stop killing it will lead you to danger." Giit ko pa. Sabi sakin ni Seinji kaya pumapatay si Devin hindi dahil sa bored siya or dahil sa kasiyahan niya, pero dahil sa kapangyarihan na hindi ko maintindihan.
"Still it's fun to kill..." Mahinang sambit nito.
"Devin..."
"Why do you care at all?" Mabilis na tanong niya. Hindi naman ako agad nakasagot.
"I'm here just to protect you, I'm here because I do what I love and it's by slaying someone's life." Ani pa niya.
"Nandito ka ba para mag-higanti?" Tanong ko. Siya naman ang hindi nakasagot agad.
"I hope it's not... Sabi mo sakin nung una wala kang balak na pag-higantihan ang daddy ko." Pilit na ngiting sabi ko pa.
Hindi siya tumingin sakin. Nakatingin lang siya sa nag-lalakihang building.
"Just stop caring..." Mahina ngunit serysong sambit niya.
Bakit ganon? Kanina lang nakaramdam ako ng takot nang iwan niya 'ko pero nang dumating siya ay nakaramdam ako ng tuwa, pero ngayon nararamdaman ko ang hapdi sa loob ko. Para bang nasaktan ako sa sinabi niya...
"I can't." Sabi ko habang nakatingin sa baba.
"Why?" Tanong niya.
"Because..." Napalunok ako. Is this the right time to tell him how I feel? Wala naman sigurong mawawala. "I love you devin..." Sabi ko.
Umangat ang tingin ko sa kanya at nakita ko'ng nakatingin na siya sakin. Wala akong mabasang reaksyon sa mukha niya. Ngayon palang pakiramdam ko na-basted ako.
"That's why I don't want you to be in danger..." Dagdag ko.
Hindi siya nag-sasalita. Nakatingin lang siya sakin at hindi ko makuha ang ibig sabihin 'nun. Sa mga tingin niya ay para akong sinasaksak.
"You heared me?" Tanong ko kahit na alam ko namang narinig niya. Hindi kasi siya nag-rereact.
Huminga siya ng malalim bago muling tumingin sakin. "Bati na ba tayo? If yes then I'll take you home."
Para akong pinompyang sa sinabi niya. Isa lang naman ang ibig sabihin non eh, I'm damn busted! Hindi niya man lang sinagot ang sinabi ko. Wala ba siya'ng sasabihin sa inamin ko? Didn't he know that it's hard for me to confess that bullshit?!
"Wala ka man lang bang sasabihin? I said I love you..." Kunwaring natatawang sabi ko pa.
"Come on," Akmang hahawakan niya ako sa braso pero iniwas ko. Gusto ko'ng sagutin niya ang sinabi ko.
"Devin I'm serious. Mahal kita! Can't you feel it?" Shit! Bakit nanlalabo ang mga mata ko? Don't cry for earth's sake queenie!
"I guess bati na tayo. Now let's go." Blangko'ng sabi niya pero nailing nalang ako. Ang tigas niya. Ang tigas tigas niya!
"Why can't you answer?!" Naiiyak nang tanong ko.
"Dahil masasaktan ka lang!"
Natahimik ako. Masasaktan? Ako? Bakit? Hindi ba pedeng mahalin siya? I don't understand.
Saglit pa kaming nagka-titigan bago siya unang umiwas. "I'm done here. Uuwi ka o' iiwan kita dito?" Walang emosyon niyang tanong.
Gusto ko umiyak. Gusto kong pag-mumurahin ang sarili ko sa ginawa kong pag-tatapat. Gusto kong bawiin yun dahil napahiya lang ako. I can't believed that he will just dumped me.
Nauna na siya'ng mag-lakad papunta ng sasakyan. Kaya naman naiiyak man ay sumunod nalang ako. Buong byahe ako tahimik at ganon din siya, hindi ko alam na mali pala na mag-tapat ako ng nararamdaman sa kanya. Sana pala hindi ko nalang ginawa. Assuming lang pala ako na kaya niya ako nililigtas parati dahil akala ko importante ako sa kanya, although I know nauna niya akong nakilala. The fact na palagi siya'ng nandian for me, nag-bibigay pag-asa sakin yun na baka gusto niya rin ako. But I guess Grey's right, Devin doesn't know the meaning of love...
Idiot, Queenie.
"Thanks for dumping me." Sabi ko at akmang bababa na nang hawakan niya ako sa braso.
"I'm sorry."
Two words that brokes my heart. Suddenly the tears fell down in my cheek, Hindi ko kinaya. Gusto ko siya'ng sampalin sa sinabi niya pero sino ba 'ko? Kasalanan ko naman eh, I confessed. He dumped me. Tapos.
Hindi na ako lumingon pa at hinatak ko nalang ang braso ko tska mabilis na bumaba ng sasakyan. Damn it! Ang sakit nun ah! First time ko na nga lang narinig na mag-sorry, nakasakit pa. Fucking sorry. Humagulgol ako ng marating ang loob ng gate ni Grey. Napayuko nalang ako at tinakip ang mga palad sa bibig upang walang makarinig pero hindi ko mapigilan. Ganito pala masaktan, sobrang hirap pala ng one sided love lalo kapag pinamukha sa'yong ako lang talaga ang may gusto non.
Sa mga oras na 'to ay wala akong ibang maramdaman kundi sakit at inis. Ni hindi ko nga maisip na magalit sa kanya dahil ano nga ba naman ang kasalanan niya kung nag-sabi lang siya ng totoo? He's Devin anyway... He's a criminal. He has no heart. He kills just the way he likes. He doesn't know the word love. And it fucking hurts me!
"Queenie..."
Hindi ko na kailangan pang tignan kung sino 'yon. I know he's still waiting for me. May usapan kaming susunduin niya 'ko pero mas pinili ko ang masaktan.
Naramdaman ko ang mainit niya'ng palad na humawak sa kamay kong nakatakip sa bibig ko. Tinanggal niya 'yon at hinawakan. Hindi ko siya matignan sa mata. Nahihiya ako sa nangyari sakin.
"What happened?" Nag-aalalang tanong niya. Umiling ako at muling humagulgol.
"Sshh... C'mon it's fine."
Naramdaman ko ang bisig niya na yumakap sakin. Wala na akong nagawa kundi ang yumakap pabalik. Sa tingin ko ito ang kailangan ko ngayon, Hindi ko din alam pero nakaramdam ako ng kaginhawaan sa yakap ni Grey... Umiyak lang ako ng umiyak sa bisig niya habang siya ay hinahaplos ang buhok ko.
"H'wag mo na siya'ng iyakan, Please..." Mahinang sambit niya sa tenga ko.
To be continued...