Ysh's POV
It's summer vacation already! Andito ko ngayon sa bahay ni Ate. From condo to bahay. Yaman-yamanan din tong kapatid ko.
Nakikigulo ako sa kanila kasi wala rin akong ginagawa dun sa bahay namen.
"Ate nagtataka lang ako bakit wala tayong masyadong picture nung mga bata tayo. Lagi na lang akong mag-isa sa mga birthday parties ko. Tapos ikaw wala ka ding baby album. Yung totoo? Ampon ka ba?" curious kong tanong.
She smirked at me.
"Ate I was just joking. You're taking everything too seriously. Hindi na ba ko pwede magjoke?" paliwanag ko.
"So what if ampon nga ako? Hindi mo ko tanggap na Ate mo?" she asked.
"Huh? Hindi naman. I grew up you being my Ate tanggap kita kahit ano ka pa." - Ako.
Bigla siyang lumapit sakin.
"Whatever happens Ysh you'll always be my little sister, our princess." she said.
Naramdaman kong medyo naiiyak siya.
"Ate ang drama mo! Ganyan ba talaga pag nagiging independent? Miss na miss mo ko no! Ikaw ha!" I joked habang pinipigilan kong maiyak.
"Basta kahit anong malaman mo princess hindi magbabago tingin mo sakin. Ate mo pa din ako at ikaw lang ang nag-iisang kapatid ko." - Ashley.
May iba akong nararamdaman sa bawat salitang binabanggit ni Ate. Kinakabahan ako. Nag-iiba yung pakiramdam ko. Feeling ko may mali. Feeling ko may hindi pa ako alam sa kanya.
"Uhm Ate aalis muna ko may aasikasuhin pa pala ko. Babalik din ako. I'll cook, for our dinner. That's a promise!" I said as I kiss her goodbye.
Lumabas ako ng bahay niya pero hindi ko alam saan ako pupunta.
*RIIIIIIINNNNGGGG*
*Dada Calling*
(Ysh asan ka ba? Kanina pa ko hanap ng hanap sa'yo.)
"Dada can you do me a little favor. I know madami pa kong utang sa'yo pero tulungan mo naman ako."
(Everything for you my princess.)
"Samahan mo ko sa NSO."
(Antayin mo ko sa field dun kita susunduin.)
*TOOOOOOOOOOOOT*
*BEEP*
1 new message receive
From: Tamtam <3
Hi babe I miss you. :)
---end---
*sigh* What's happening? I'm always lost. I thought everything will be alright but everything's getting more complicated. Instead na pa-better pa-worse ng pa-worse yung sitwasyon ng bawat isa.
"Di mo ba rereplyan yung boyfriend mo at titigan mo na lang yung text niya?" biglang sumulpot si Andrei.
"Dada. Do you know anything about Ate? Ampon ba siya? Or what? Ano tell me?" - Ako.
"Who told you that crap?" - Andrei.
"She did." - Ako.
"Dada you promised na magiging honest ka na sakin. Anything you know about Ate just tell me." I added.
Hindi ako sabik sa katotohanan pero truth will set us free.
"I really know nothing princess. Wala akong alam sa identity ng Ate mo. Ikaw nga clueless ano pa ako? Diba?" - Andrei.
"Nararamdaman kong may laman ng lahat ng sinabe niya sakin kanina. Hindi yun random thought. Dada help me." - Ako.
Nagmadali kameng umalis and I've decided to go back to our house. Feel ko lang umuwi.
"Akala ko ba hahanap tayo ng sagot sa mga tanong mo ba't nagpauwi ka?" Andrei asked.
"I just feel like going home. Nakakapagod na din Dada mag-isip. Stress out na ko sa paligid ko. Gusto ko na lang matulog."
*DING-DONG* (A/N: DOORBELL)
"Ma'am nakauwi na pala kayo." Bungad ng kasambahay namin.
Hindi po statwa lang ako. Clone ko to eh. -_____-
"Oh manang para saan yang kandilang dala mo?" tanong ko.
"Ah magtitirik po kasi death anniversary nung ex boyfriend ni Ma'am Ashley." paliwanag ni Manang.
Huh? May namatay palang boyfriend si Ate? Teka asan ba kong planeta nung nangyare yun?
"Baka na kay Manang yung sagot sa mga tanong mo." bulong ni Andrei.
Bright idea!
"Sige Manang itirik niyo na yan baka multuhin pa tayo tapos magdala kayo ng juice sa taas." dumiretso na ko ng pasok sa bahay namen.
"Tam." nabigla akong nasa sala pala si Carl.
"Oy Carl. Andito ka pala." - Ako.
"Obvious naman diba. Walang sagot sa tawag. Walang reply sa mga text. Puro unread messages sa facebook. Ysh ano ba? Ayokong gawing big deal to pero wag naman ganito. Sabihin mo nga boyfriend mo pa ba ako? O baka naman ako na lang nag-iisip nun?" - Carl.
Tam hindi ba pwedeng ipagpalipas muna natin tong away na to? Kahit bukas na lang. Pagod lang talaga ako ngayon.
"Bahala ka na kung anong gusto mo. Okay na? Aakyat na ko ha." yan yung tanging mga salitang lumabas sa bibig ko. Maski ako nagulat sa kinilos ko pero bigla niyang hinawakan yung wrist ko.
"Ano ba Carl nasasaktan ako!" - Ako.
"Carl nasasaktan daw." sumingit si Andrei.
Salamat Dada nakatulong ka. Sulpot pa kung kelan dapat nag eevaporate ko na lang.
Hindi na nagsalita si Carl at tuluyang lumabas. *sigh* Oh sige ako na naman ang mali. Ako na sa akin na lahat ng kasalanan. Pati pagpatay kay Rizal sa akin niyo na po isisi.
"How long are you trying to keep everything from him? Hindi ba mas magandang kayong dalawa ang humaharap ng problema niyo? Hindi mo dapat inaangkin yan. Tapos ako aabalahin mo." - Andrei.
"Ah de umalis ka din. Jusko. Ang dali-dali kong kausap. Kung ayaw then go. Dada ang laki ng pintuan ng kwarto ko. O kaladkarin kita palabas?" - Ako.
Bigla siyang natigilan. Wala namang makakaintindi ng ginagawa ko ngayon dahil kung ano mang reasons ko for ignoring Carl akin na lang yun.
*TOK TOK TOK* (A/N: Kumakatok)
"Pasok!" utos ko.
"Ma'am yung juice niyo po." - Manang Misa.
"Manang Misa alam kong matagal na kayo dito samin. Wala pa si Ate andito na kayo sa bahay namen. May itatanong lang ako pero gusto ko sumagot kayo sa abot ng makakaya niyo yung pawang katotohanan lang ha." - Ako.
"Opo Ma'am." - Manang Misa
"Nung nanganak ba si Mommy kay Ate nakita niyo? Nakita niyo bang nagbuntis si Mommy?" tanong ko.
"Nako Ma'am yan po ang hindi ko masasagot." - Manang Misa.
Parehong gulat yung reaksyon namen ni Dada. May tinatago talaga tong mga taong to sakin.
"Nung panahon po kasing yun pinagbakasyon kame ng Daddy niyo. Dalawang taon din po yun at pagbalik na lang po namin nandito na si Ma'am Ashley. Mga isang taong gulang na siya nun."
-______________________________-
Wala rin naman pala akong mapapala. Hay nako manang. Di ko rin pala kayo maaasahan.
"Sige Manang forget about that. Eto na lang. Sino yung ex boyfriend ni Ashley na namatay?" tanong naman ni Andrei.
Chismoso lang Dada? Hindi naman yun ang kailangan kong malaman eh. Ang layo-layo.
"Alam ko yung pangalan nun eh. Yung mahirap bigkasin. Carlos. Carlito. Basta C yun Ma'am eh malapit sa pangalan ni Sir Carl. Car-- Cal-- Basta Ma'am C yun. C talaga yung umpisa."
"Eh yung apelyido manang?" tanong ulit ni Andrei.
"Severino? Selena? Sev--"
"Sevilla." sabat ko bigla.
"Ayun nga Ma'am tama kayo! Alam niyo naman po ata bakit niyo pa sakin tinatanong? Ay ang galing pala Ma'am kapangalan ni Sir Carl. Sevilla din...............May tatanong pa ba kayo Ma'am kung wala po aalis na ko may mga gagawin pa po kasi ako."
"Sige Manang okay na." utos ni Andrei.
*eeeeeeeeeeeekkkk* (A/N: Pinto)
"Carlisle Sevilla ba Manang? Tama po ba yung hula ko?" tanong ko ulit bago pa man makalabas si Manang Misa.
Napalingon si Manang Misa.
"Ang galing niyo Ma'am. Ayun tama si Sir Carlisle Sevilla yun." after that tuluyan ko na siyang pinalabas ng kwarto.
@________________________________________@
Pwede bang ibalik yung oras na hindi ko pa alam?
"Gahd Dada what is this all about. Ganun ba kaliit ang mundo para maging si Ate at ang Kuya ni Carl?"
"Parehas lang kayong tanga ng Ate mo at sa magkapatid pa nainlove." - Andrei.
So today is his death anniversary. Baka kaya andito si Carl. Tapos inaway ko lang siya.
"Dada ipagdrive mo naman ako papuntang Sta. Rosa." - Ako.
"Ano namang gagawin mo dun?" tanong niya.
"Malamang andun si Carl. Sinama na niya ko isang beses dun sa puntod ng Kuya niya. Baka nandun siya. Sige na Dada. Please." - Ako.
Almost an hour travel mula dito hanggang Sta. Rosa.
Maya-maya pa andito na pala kame.
"Dada thanks for the ride. Kaya ko na naman umuwi. Tatawagan na lang kita kapag nagkaproblema." - Ako.
Sana andito nga si Carl kasi kung hindi.....Ay basta andito yun.
*Dialing Tamtam <3*
"Tam pick up please. Sagutin mo naman please." unti-unti na kong nababaliw at kinakausap ang sarili ko. I-push ko to.
(Hello.)
"Nasan ka ngayon?"
(Kung saan wala ka.)
"Tam naman eh sorry na. Asan ka nga?"
(Sinusundan mo ba ko?)
"So nakikita mo ko? Asan ka na nga? Tam natatakot na ko. Alam mo namang di ako sana'y sa mga ganitong lugar."
(Matuto kang maghanap. Tumalikod ka lang.)
Pagharap ko sa liko------
"WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHH!" Holy shit.
"Aray ko naman ang sakit sa tenga ng boses mo. Magigising yung mga patay sa'yo eh." bungad ni Carl.
Napayakap ako sa kanya ng wala sa oras. Akala ko multo potek. Nagulat ako yung gulat ko lagpas ulo ano ba yan.
"Ano yun nakikipagbreak ka lang kaninang tanghali tapos ngayon yayapos-yapos ka? Boyfriend mo lang ba ko kung kelan mo gusto?" - Carl.
Hindi na ko nakaimik pa sa sinabi niya at dahan-dahan akong kumalas sa pagkakayakap ko sa kanya.
"Guilty ka na? Alam mo yung miss na miss na kita pero pinipilit ko pigiling wag magtext kasi baka magalit ka." reklamo niya.
"Irish kung may problema naman pwede mong sabihin pero wag ganito. Unti-unti mo kong pinapatay sa ginagawa mo." - Carl.
"I'm s-sorry Tam." - Ako.
Bigla niyang hinawakan yung kamay ko at naglakad kami. Sumusunod lang ako kahit hindi ko alam saan kame papunta. Tapos ayan tahimik at wala na namang nagsasalita.
"Galit ka pa ba? Sorry na talaga." pagpapaliwanag ko.
"Okay na. Wala na yun. Move on ulit. Paano mo ba nalaman na andito ako?" tanong niya sakin.
"Uhm hula ko lang. Di kasi kita mahanap kahit saan." palusot ko.
"Fourth death anniversary na ni Kuya. Di na nga siguro naalala ni Mama kaya pinilit ko na lang pumunta mag-isa. Kaya andun ako sa inyo kanina kasi magpapasama ako tapos sinungitan mo lang at inaway mo ko. Maguilty ka nga sa ginagawa mo sakin. Tssss." - Carl.
"We're here again Kuya." - Carl.
*sniff* (A/N: singhot)
Napatingin tuloy sakin si Carl.
"Bakit ka umiiyak?" o__________________________o ganitong-ganito yung reaksyon niya.
"Ah wala *sniff* feeling ko *sniff* kasi *sniff* namimiss mo *sniff* siya ng sobra *sniff*"
"Sira. Sapat lang minsan nalulungkot pero tanggap ko na naman." - Carl.
Panandalian na namang natahimik.
"Baka dumalaw dito Mama mo. May bulaklak sa gilid oh." sabay turo ko sa mga bulaklak sa tabe ng puntod ng Kuya niya.
Sinilip ni Carl yung bulaklak.
"Medyo lanta na rin to mukhang kahapon pa. Wala ring note to." - Carl.
Baka kay Ate galing yun?
"Tara na. Kuya alis na kame. Next week ule." paalam niya.
Natatakot talaga ako ng bahagya. Ano ba tong lalaking to parang di nakakaramdam na natatakot ako.
"Takot ka talaga? Kanina ka pa nanlalamig." sabi niya sakin sabay hawak sa pisngi ko.
"Ah hindi naman. Bilisan na lang natin nagugutom na din kasi ako." makapagpalusot na lang ako.
Tumigil siya sa paglalakad. Nakahang tuloy mga kamay namin. Tumingin lang ako sa kanya at biglang....
Hinigit niya ko at niyakap.
@________________________________@
"Namiss ko yung ganito. Namiss kita. Namiss ko lahat sa'yo." - Carl.
Tam naman lalo mo lang pinaparamdam sakin yung guilt. -______- Guilty na nga. Guilty-ng guilty na ko.
"Sorry talaga kanina. Sorry nung nakaraan. Sorry wala ako sa tabi mo kung kelan mo ko mas kailangan." sabi ko sa kanya at lalo kong hinigpitan yung yakap ko.
Dito man lang makabawi ako. Dito man lang maparamdam kong hindi siya nag-iisa na andito pa din ako.
"Wag mo ng uulitin yung kanina. Paiyak na ko nung sinabe mong bahala na ako tapos biglang sumingit si Andrei ayun nagalit ako umakyat bigla yung luha ko." he explained.
"HAHAHAHAHAHAHAHAHA. Nagpapaligsahan pa rin kayong dalawa. Carl for the nth time we're just friends." Natatawa na lang din talaga ko.
"Oo sa'yo friends kayo pero sa kanya?" balik niyang tanong sakin.
"Friends. Bestfriends." - Ako.
"Sigurado ka?" - Carl.
"Oo bakit may doubt ka pa din ba sakin?" - Ako.
"Sa'yo wala pero kay Andrei meron............. Iba pa din yung mga tingin niya sa'yo. Ibang-iba." - Carl.
"Ganun yung mga tingin ko sa'yo nung nagsisimula palang tayo." he added.
May mga ganung datingan talaga? Ganun ba ko kamanhid para hindi ko mapansin? Siguro isa na ring dahilan yung wala akong nararamdaman para kay Andrei kaya hindi ko yun napapansin.
-______________-
*BEEP*
"Iyo ba yun?" tanong ko sa kanya.
Tinignan niya phone niya at binasa yung nagtext.
"Si Bela...........Okay na daw yung anak ni Saab." - Carl.
Inagaw ko bigla yung cellphone niya at ako mismo ang bumasa. Thank God. Magiging maayos na ata ang lahat. Sana. Sana talaga.
"Gosh Tam. Si Ate pala! Nangako akong ako magluluto ng dinner nila. Shit. Ihatid mo ko sa bahay niya. Dun ka na din kumaen." - Ako.
"Okay na ba ko sa Ate mo?" tanong niya bigla.
"Ayaw man niya o hindi wala siyang magagawa dahil boyfriend kita. Hehehe. Just don't mind her kapag sinungitan ka niya." - Ako.
Pwede bang hayaan na lang nila kameng maging masaya? Please naman oh.
---------------------------------------------------------------------------------------
(A/N: CarlYsh is back. Mehehehehehe~ May mga itinatago pa ba si Ashley? Ewan ko guys naguguluhan na din ako. Hhaha. :) (c) babaengfragile)