A/N:
Warning: SPG! 40 votes & 35 comments = UPDATE!
_____________________________
STARRING 85
GB
Iginala ko ang paningin ko sa paligid. Ang daming petals ng roses ang nagsabog sa condong pinuntahan namin. Sa gitna ng sala ng condo ay may malaking portrait pa noong ikinasal kami. Sa itsura ay mukhang sa west lang. Bakit kaya hindi kami nagpakasal sa simbahan? Mas maganda sana kung sa simbahan dahil iyon ang pangarap ko. Sana kung ikakasal ako ulit, pagkatapos naming magpa-annul, ay sa simbahan naman na.
Sa dining area ay may nakahandang candle light dinner pa. Mukhang pinaghandaan talaga ni Franz ito. Para bang siguradong-sigurado siya na maisasama niya ako dito ngayong gabi.
"What do you want to do?" Tanong ni Franz.
Medyo napatalon ako ng maramdaman ko ang mainit niyang palad sa braso kong nakalabas sa dress na suot ko. Ang lakas ng kabog ng puso ko na pakiramdam ko ay tatalon na palabas ng dibdib ko.
Agad akong nagiwas ng tingin at tinalikuran siya. Pumunta ako sa dining table at tiningnan ang mga nakahanda doon. T-Bone Steak, Beef with Brocolli, at Chicken Barbeque. Mayroon ding cake at leche flan. Sa tabi noon ay red wine.
Amazing!
"Ikaw ang nagprepare ng lahat ng ito?" Tanong ko sa kanya habang nakatayo at ipinapatong ang kamay ko sa ibabaw ng sandalan ng isang upuan at tinitingnan ang paligid ng condo. Hindi pamilyar sa akin ang paligid. Wala akong maalala na nakarating na ako dito. Sa amin ba talaga ito dati ni Franz?
Halos mapatalon ako ng maramdaman ko ang presensya ni Franz sa may likod ko. "Hindi." Sagot niya at napatawa. Ano bang nangyayari sa pandinig ko at pati simpleng pagtawa niya ay parang ang sexy sa akin?
"Nagpatulong ako kay Manang Linda." Dagdag pa niya.
Kilala ko si Manang Linda. Siya ang yaya ni Franz simula ng maging magkakilala na kaming dalawa. Ilang taon na rin iyong loyal na nagsisilbi sa kanila.
"Ahh.." Tanging nasabi ko at lumayo ako agad doon. Umikot ako sa kabilang side ng table at umupo sa harap noon. Hindi kasi mapakali ang puso ko kapag malapit siya. Nagwawala ito at parang gustong umalis sa tamang pwesto.
Hinila ni Franz ang upuan sa harap ko. Iyong upuang sinasandigan ko kanina ay inipuan na niya. "Kakain pa ba tayo?" Tanong niya sa akin.
Galing kami sa debut party ko at kakain lang namin doon. "Ayoko, Franz. Busog pa ako." Sagot ko na hindi makatingin ng diretso sa mata niya. Sa buhok niyang bahagyang tumatakip sa mata niya ako nakatitig.
"Ako din eh." Sagot niya kasabay ng isang buntong hininga. "Then what are we going to do now?" Tanong pa niya.
Umiling ako. Hindi ko din alam kung anong gagawin namin sa lahat ng nakahaing ito. Busog pa ako at ayoko namang uminom ng wine. Nakainom na kasi ako ng hard liquior kanina at wala akong planong mawindang.
Nagangat ako ng tingin kay Franz ng tumayo siya at may parang remote na kinuha sa lamesa. Nang pindutin niya iyon ay tumunog agad ang intro ng Everything I Do, I Do it For You ni Brandy sa speakers ng condo.
(A/N: Play youtube video on your right ------>>>>)
"Can we dance?" Tanong ni Franz habang nakalahad ang kamay sa harap ko. Nakatitig lang siya sa mga mata ko at halata ko ang takot niya na tanggihan ko siya. Kaya parang nababato-balani akong napatayo at kumapit sa kanya.
Look into my eyes, you will see
What you mean to me
Halos mapasinghap ako nang ang kamay niyang nakahawak sa isang kamay ko ay ipinangkawit niya ng kamay ko sa leeg niya. I was trying to maintain a distance, pero hindi ako nagtagumpay. Lalo na ng ipinalibot na niya ang mga kamay niya sa aking bewang.
"Steph, look at me.." Parang nakikusap pang sabi niya. Napansin niya marahil na hindi ako makatingin ng diretso sa kanya. Pakiramdam ko kasi kanina ay lalabas na ang mga paru-paro sa tiyan ko dahil sa kanilang walang sawang paglipad!
Hindi ko magawa, kaya siya na mismo ang nagangat ng aking baba at itinapat sa kanya. Nang ginawa niya iyon ay nahirapan naman akong huminga. Hindi ako makahinga ng ayos dahil sa kaba.
Nagtama ang aming paningin. Tama ang kanta! When I look into his eyes, I saw what I meant to him. Parang hulog na hulog na din siya sa akin. Iyong kinang ng kanyang mga mata habang nakatitig sa akin..
Search your heart, search your soul
And when you find me there you'll search no more
"Natagpuan mo na ba ako sa puso mo, Steph?" Makahulugang tanong ni Franz. Napakagat-labi pa siya na tila ba kinakabahan.
Ngumiti ako sa kanya. "Oo. Sa maniwala ka at sa hindi, hindi man kita matandaan pero.... ewan ko ba! Pero sadya atang nakikilala ka pa rin ng puso ko." Sagot ko sa kanya.
Unti-unting umangat ang kanyang mga labi at sumilay ang isang napakagandang ngiti. Isang ngiti na nakakadala ng naguguluhang damdamin na tulad ng akin. Hinaplos pa niya ang pisngi ko at mas inilapit pa ako sa katawan niya. Napapakurap na lamang ako dahil tumatama na sa aking mukha ang mabango niyang hininga. Nakakakaba talaga!
Look into your heart, you will find
There's nothin' there to hide
Take me as I am, take my life
I would give it all, I would sacrifice
"Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya." Nakangiting sabi niya.
'I know, Franz! Ako din ay masaya.' Bulong ng utak kong bulag na ata kung umibig. Ayokong maging makasarili dahil sa natuklasan ko. Pero siguro naman, hindi masama na kahit hanggang ngayong gabi lang, isipin ko ang kaligayahan ko. Sisiguraduhin ko naman na bukas, kaya ko nang magsakripisyo alang-alang sa pagmamahal ko sa kanya.
"Hindi mo lang alam kung gaano kita kamahal, Steph." Sabi pa niya sabay hawak sa magkabilang pisngi ko at nginitian ako ng ubod ng tamis.
"Ako din. Mahal na mahal din kita, Franz." Madamdaming sabi ko. Nangingilid na ang luha ko. Hindi ko mapigilan. Lalo na at naiisip ko na magkakaanak na siya sa iba. Masakit sa akin iyon. Hindi ko kayang ipagdamot siya sa mag-ina niya.
Halos manglambot ang tuhod ko nang dahan-dahan siyang lumapit sa mukha ko. Hanggang sa hinalikan niya ako ng buong ingat. Ikinapit ko pa lalo ang mga kamay ko sa batok niya para mas mailapit pa siya sa akin. Grabe ang halik niya. Nakakalasing!
Don't tell me it's not worth fightin' for
I can't help it, there's nothin' I want more
You know it's true
Everything I do, I do it for you
Oh yeah
"I love you so much, Steph! So so much!" Sabi niya habang bakas ko ang kaligayahan sa kanyang seryosong mga mata nang saglit kaming maghiwalay at sumagap ng hangin.
"I love you, too." Sabi ko hanggang sa tumulo na ang luha ko. Gusto ko kasi sanang idugsong na, 'sa sobrang pagmamahal ko sa iyo, kaya kong ipaubaya ka sa iba, huwag ka lang mahirapan sa pamimili.' Pero pinili ko ang huwag nang ituloy. Mas mabuti ang ganito. Maliligayang memories na lang ang pagsaluhan namin.
Nang sinabi ko iyon ay kinarga niya ako ng bridal style. Binuhat niya ako patungong kama. Habang pumapasok kami sa kwarto ay nakatitig lang kami sa isa't-isa. Maingat niya akong binubuhat, habang ako ay malumanay na nakayapos sa leeg niya.
Pagkalapat pa lang ng likod ko sa kama ay agad na siyang dumapa sa akin. Hinalikan niya ako ng nagaalab na halik sa mga labi. Sa sobrang init ay pati ako ay nadadarang. Gumanti ako na katulad na intensidad, lalim at pusok ng mga halik niya. Hindi na ako mahihiya na iparamdam kung gaano ko siya kamahal... kahit ngayon lang.
Naramdaman ko na lang ang unti-unti niyang pagmasahe sa aking dibdib. Napasinghap ako at napaliyad sa kanyang ginawa. May libo-libong mga switch sa katawan ko ang biglang nag-ningas. Nag-iinit ako sa ginagawa niya.
Dala ng pagkakadarang ko ay naihimas ko ang kamay ko sa dibdib niya papuntang abs niya. Kaya madaming nalolokong babae sa kanya eh. Napaka-ganda ng katawan ni Franz!
Kasabay ng pagalis ko ng butones ng kanyang suit na suot ay ang paghila niya ng zipper ng dress ko mula sa likod. Natanggal na namin ang saplot ng bawat isa habang patuloy ang pagpapalitan ng nakakalasing at nakakawindang na halik sa isa't-isa.
Halos manginig ang buong katawan ko ng maramdaman ko ang mainit niyang kamay na dumampi sa loob ng underwear ko sa baba. "Franz.." Halos halinghing na lang iyan ng lumabas sa bibig ko.
"I want you now, Steph." Bulong niya sa tenga ko at pagkatapos ay hinalikan ang balikat ko, papunta sa aking leeg, at bumaba sa aking dibdib.
Alam kong pagsisisihan ko ito pagdating ng araw, pero ayos lang. Ang importante ay maibigay ko sa kanya ang pinakaimportanteng regalo ng isang babae sa kanyang asawa..... Bago man lamang kami maghiwalay.
"T-Take me now, Franz." Padaing na sabi ko.
Hinawi niya ang panty ko at maingat na ipinasok ang kanya sa akin. Noong umpisa ay halos bumaon ang mga kuko ko sa braso niya, pero nang maglaon ay may kakaibang sensasyon na akong nararamdaman. Sarap na walang kapantay!
Hanggang sa bumilis ng bumilis ang ritmo ng aming mga katawan.
"Oohh.."
"Ahh.."
"Steph..."
"Franz.."
At narating namin ang tagumpay. Naramdaman ko na lang na parang nagsabog ng libo-libong liwanag ang langit. Napapagod at hinihingal siyang humiga sa tabi ko.
"I'm sorry for hurting you." Sabi niya sa akin at hinalikan ako sa noo.
Ngumiti ako habang pinupunasan niya ang luha ko. Hindi ko namalayan na napaiyak na pala ako kanina sa sakit ng unang pagniniig.
"Ok lang. Masaya akong sa iyo ko inihandog ang sarili ko." Madamdaming sabi ko. Ang mga luha ko tuloy ay ayaw ng maampat sa pagtulo.
Pinahid niya ito sa pamamagitan ng halik ng kanyang mga labi. Niyakap niya ako ng mahigpit at kinumutan ang aming mga hubad na katawan. "Huwag ka namang umiyak." Concern na sabi niya.
"I'm sorry. I'm just happy and hurt...down there." Sagot ko sabay nguso sa ibabang bahagi ng pagkatao ko.
Hinalikan niya ako ng isang mabilis at magaan na halik sa labi. "Salamat at pinagkatiwala mo sa akin ang iyong puso...ang iyong katawan. I love you!" Seryosong sabi pa niya sa akin.
"I love you, Franz!" Sagot ko naman at sumiksik na sa kanyang dibdib. Ang sarap humilig sa kanyang dibdib. Para itong unan na masarap sandigan.
"Matulog na tayo. Alam kong napagod kita." Bulong pa niya at binigyan ako ng isang mabilis na halik muli sa mga labi. Tumango ako at yumakap na ng mahigpit sa kanya.
Masakit ang buong katawan ko, lalo na ang ibabang bahagi ko. Wala akong pinagsisihan dahil mahal na mahal ko naman si Franz. Mahal na mahal na ngayong sumasagi sa isipan ko ang batang malapit nang magmana ng kanyang apelyido mula sa ibang babae at handa akong magparaya. Ayokong pahirapan si Franz sa pamimili sa akin at sa anak niya sa darating na mga panahon.
Naniniwala ako na kung hindi kami para sa isa't-isa sa ngayon, baka pagdating ng araw ay kami pa rin. Baka pagtanda namin ay gumawa ang tadhana ng pagkakataon na magkrus muli ang mga landas namin. Kaya ko namang magintay. Pero ang bata na matutunghayan ang liwanag ng mundo ay hindi pwedeng ipagpaliban at pag-antayin. Hindi ko naman kayang magpakamartir na ampunin ang anak niya sa iba.
Alam kong hindi ako ganoon ka matured para makayanan na tanggapin ang anak niya sa iba. Alam kong mahal ko siya, pero ang anak niya sa iba ay hindi ko kayang mahalin. Siguro ay dala ng kabataan ko, pero hindi ko talaga iyon matatanggap.
**
Medyo napapaidlip na ako ng konti nang makaramdam ako na naiihi ako kaya maingat na kumawala ako sa yakap ni Franz. Madaling araw pa lang at madilim pa sa labas kaya tanging ilaw ng lampshade sa gilid ang nagsisilbing liwanag sa kwarto niya. Tumayo na ako at binalot ang sarili ko sa nakita kong extra comforter sa paanan ng kama.
Napangiti ako ng makita ang mantsa ng dugo sa takip ng kama. Isa itong patunay na nabasag na niya ako at buong puso ko nang naisuko ang kainosentehan ko sa kanya. Wala akong bakas ng pagsisisi. Para sa akin, walang ibang lalaki akong dapat paghandugan noon kundi siya lamang.
Lumapit ako sa kanyang damitan para kumuha ng t-shirt niyang pwede ko munang pansamantalang suotin. Napangiti pa ako nang makita ang repleksyon ko sa salamin. Ang cute tingnan na suot ko ang oversized sa akin na t-shirt ni Franz. Para akong naka-duster.
Ginawa ko na ang pakay ko sa restroom at naghugas. Nang lumabas ako nang kanyang banyo ay muli akong napangiti ng makita ko ang gwapo niyang mukha na panatag na natutulog sa kama. Parang ang sarap na tuwing gigising ka sa umaga ay mukha niya ang iyong makikita. Nakaka-good vibes!
Dahan-dahan akong humiga sa tabi niya at hinaplos ang kanyang buhok. Tinitigan ko lang ang kanyang buong mukha. Ang gwapo niyang talaga. Hindi ko lubos maisip ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mahagilap sa aking memorya ang aming nagdaang pagmamahalan.
"Steph, matulog ka pa, Baby." Paos ang boses na sabi at niyakap ako sa tabi niya.
"Sorry kung nagising kita. Matutulog na ako." Nahihiyang sabi ko sa kanya. Nahihiya ako kasi nagising ko siya. Baka isipin niyang naghanap pa ako ng damay porke't hindi ako makatulog.
"Sleep tight, Baby." Bulong pa niya at isiniksik ang mukha niya sa aking leeg.
Napangiti ako sa ka-sweetan niya. Nakangiting ipinikit ko na lamang ang aking mga mata. Hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.
(Later..)
Pawis na pawis ako nang magising ako. Madilim pa rin sa labas at nasulyapan ko sa wallclock na alas-kuwatro pa lang ng umaga. Binangungot ako. Napanaginipan ko ang uha ng isang bata. Napaiyak ako ng pati si Fatima ay napanaginipan ko at nakita kong inaaway niya si Franz dahil ayaw panagutan ang kanyang dinadala dahil sa akin. Sa sobrang pagiyak ni Fatima sa aking panaginip ay hindi ko maiwasang maiyak na din. Napahagulgol ako nang wirdong magsalita daw iyong bagong panganak na bata. Iniyakan ako ng bata at nakikiusap siyang ipaubaya ko ang kanyang ama sa kanilang mag-ina.
Napabalikwas ako ng bangon. Hindi ko kaya ang usig ng kunsensya na ganito. Dahan-dahan akong umalis sa yakap ni Franz at nagbihis. Mabuti na lamang at nagising ako mula sa masamang panaginip. Kung hindi ay baka namatay na ako dahil sa sobrang kunsensya.
Nang makapagbihis ako ay lumapit ako sa mahimbing na si Franz. Tinitigan ko ang kanyang mga mukha at sinaulo ang bawat detalye noon. Maingat na hinalikan ko siya ng isang mabilis sa labi. Tumalikod na ako kasabay ng pagbuhos ng luha ko. Kailangang kayanin ko ito. Kailangan kong magparaya sa mag-ina.
Nakita ko sa ibabaw ng drawer niya ang wala pang sulat na annulment papers namin. Hindi ko na iyon binasa. Basta ko na lang dinampot ang ballpen na natanaw ko sa di kalayuang lamesa. Pinirmahan ko iyon at tuluyan nang impit na umiyak ng makalabas na ako ng condo unit.
Kailangan kong gawin ito.
Paulit-ulit na kinukumbinsi ko ang sarili ko na tama ang desisyon ko.
Nagbyahe ako at nakarating ng bahay. Naabutan kong nagdidilig na ng halaman si Mama. Nagmano ako nang makalapit ako sa kanya.
"Kasama mo si Franz magdamag?" Tanong niya sa akin na nakangiti. Wala man lamang akong makitang galit sa kanyang mukha.
"Opo." Nahihiyang sagot ko. Kahit na alam ko namang hindi ko kailangang mahiya dahil asawa ko naman si Franz, pero nahihiya pa rin ako na tiyak na alam ni Mama kung ano ang ginawa namin sa magdamag.
"Mabuti." Sagot niya. "Maalala ko, magpaalam ka sa kanya na baka sa probinsya na kita pag-aralin, Anak. Hindi na namin kaya ng Papa mo na dito ka magpatuloy ng pag-aaral. Baka gusto niya kasing siya ang magpaaral sa iyo para lang huwag kang mahiwalay sa kanya." Malungkot ang tono na sabi ni Mama. Alam kong nahihirapan na sila ni Papa sa problemang pinansyal ng pamilya namin ngayon.
Nagulat si Mama ng bigla ko siyang yakapin. "M-Mama, hihiwalay muna ako kay Franz. Gusto kong mag-isip hangga't hindi ko natatagpuan ang sarili ko." Basag ang boses na sabi ko. Iyon ang naisip kong dahilan. Hindi ko gustong ako ang maghatid ng masamang balita na nakabuntis siya ng iba sa aking mga magulang.
"Ha?" Nagulat na sabi ni Mama at pilit sinilip ang mukha ko kung seryoso ba ako. "Ang akala ko ba ay tinanggap mo na siya?" Nagtatakang tanong pa ni Mama.
Umiling ako. "Iyon po ang problema. Hindi ko po alam ang gusto ko. Kaya pabayaan na muna ninyo ako sa probinsya, Mama. Saka pakiusap lang po, huwag na pong lalabas sa ating apat nina Dale at Papa kung saan ako naroroon. Gusto ko po talagang matagpuan ang sarili ko." Seryosong sabi ko habang nangingilid ang luha ko. I know, I lied. Pero ok lang iyon. Para sa akin ay white lie lang naman iyon.
Naiiyak ako. Pakiramdam ko, hindi ko na kayang mahiwalay kay Franz. Pero hindi ko na gusto pang pagdaanan ang isa pang bangungot tulad ng kanina. Nakakatakot. Nakakakilabot.
Nagsalubong ang kilay ni Mama at halatang hindi kumbinsido sa paliwanag ko. Pero sa huli, "Paguusapan namin ni Papa mo. Magpahinga ka na muna sa kwarto pagkatapos mong kumain." Bilin ni Mama bago ako nagpaalam at pumasok na ng bahay namin.
Paghiga ko sa kama ko ay tulalang nakatitig lang ako sa kisame. 'Goodbye Franz na ba talaga ako?' Tanong ko sa puso ko.
___________________________________
A/N:
40 VOTES + 35 COMMENTS = UPDATE!