A/N: Good Reads!------------------- Isla La Fuentes, Way Back into Love and A Night With Mr. Arrogant
----
Chapter 16
--Gossip Girl here. Look who's ALSO back in the hospital? The one that got away. Hayan, nasa iisang lugar na naman ang bipolar twins.
You can't really see one without the other these days. :D
Xian left Mahren and her cousin sa out-patient department upang ipacheck-up ang huli. Siya naman ay dumalaw sa ward ng kanyang ama. Tatlo tatlo ang nag-aalaga ditong nurse; bukod doon, halinhinan din itong binabantayan ng kanilang mga security personnel.
Mahigit isang buwan na itong comatose at hindi pa rin nagigising.
Hindi naman masyadong mabigat ang bearing ng pagkakacomatose ni Lauro Sy sa lahat ng kanilang business. Salamat sa matalino at organisadong phantom executive na walang iba kundi si Yuan.
Pinaalis ni Xian ang lahat ng tao na nasa loob ng ward. Sumunod ay naupo siya sa isang armchair kaharap ang nakaratay na ama.
"Fu qin, gigising ka pa ba?"
Siraulo lang. Hindi naman sasagot ang tatay niya. Pero ang sabi nila nakakarinig pa naman daw ang mga taong comatose.
"Alam mo, matagal ko na itong gusto itanong sayo, kaso natatakot akong magtanong.." huminga muna siya ng malalim. "Bakit pinapahirapan mo ng husto si Yuan? Bakit ako hindi?"
Nakikita niya dati kung paano pagmalupitan ng ama ang kanyang kakambal. Nakakatrauma. Kaya siguro pag natatakot siya dati, dinadaan na lang niya sa kain. Hayun, tumaba siya ng husto.
"Dahil ba kay Liu Wei?"
Paboritong anak si Liu Wei. Natural, first love kasi ng tatay nila ang nanay nito. Yun nga lang, maagang namatay ang nanay ni Liu.
Kahit siguro mabigat ang ginawang kasalanan ni Liu noon ay papatawarin pa rin ito ng ama nila. Nagpakamatay nga lang ito.
"--Pero alam mo, kahit ganyan ka, mahal ka ni Yuan. Pinapasan niya ngayon ang responsibilities na hindi naman para sa kanya--"
Humikbi siya. "--Kaya lang, naiisip ko na dapat alam natin kung ano ang mga limitasyon. Isang araw bibigay din si Yuan. Tao lang din siya hindi ba?
Alam mo kasi Fu qin-- gusto ko nang pirmahan yung waiver. Pagod na tayong lahat eh."
Nineteen years old pa lang siya. Isang Music student. Kaya na nga ba niyang manahin ang pamumuno sa angkan nila?
Eh kung hindi ngayon, kailan pa?
"Makinig ka Fu qin-- kung kaya mong makinig. Kapag hindi ka pa gumising, ipapatanggal ko na ang life support mo. Walang sisihan."
Lumapit siya at pinagmasdan ang ama. Malaki na ang ibinagsak ng timbang nito.
Kaunti lang ang naitutulong ng mga therapist para masustain ang mga kalamnan ng ama. Sabi pa ng doktor ay posibleng magka-muscle athropy ito sanhi ng matagal na pagkakaratay.
Hindi na yata niya kakayanin ang mas malala pang sasapitin ng ama sa hinaharap.
Ang euthanasia.. Kakayanin din ba niya?
'God bakit ba ako lagi ang naiipit sa mga tough desicions?'
Finally, he stood up and went out of the door.
----
--beeep!
--Gossip Girl here. Have you seen the it-girl lately? Ang tsika ko ay tumatambay si girl ngayon sa ward ng kanyang super sikat-sikatang sweetheart na nainvolve DAW sa isang accident.
So now that they're back together again, ang bali balita ay magpapaka-couple sensation na rin sila like JAMICH.
Siguradong matutuwa ang JABITCH simply because they are the maldito and maldita of the year.
And rest assured JABITCHES, their age is REALLY 19 and 18. :D
"--Yuu di ka pa ba kakain? Iinom ka pa ng gamot eh."
Naiinis na si Charm dahil ginagawa siyang plush doll ng asawa. Paano'y nakayakap na naman si Yuan sa kanya.
'Squeeshy na ako? IT CAN'T BE!'
'AHHHHHHHHH!' tili niya.
Kumalas si Yuan sa kanya at tinitigan siya. "Napano ka d'yan?"
Tinitigan din niya si Yuan. "Yuan, magsabi ka ng totoo--" seryoso niyang sabi.
"Ano? Kinabahan ata ako bigla-- sige sige try ko magsabi ng totoo."
"Tumaba ba ako or something? Did I gain some weight? Kinain ko yung Meiji mo diyan sa fridge, pero swear, KONTI lang talaga yun!"
Natanga si Yuan sa tanong niya. "HA? Seryoso na yan?"
Automatic na nagsalubong ang kilay ni Charm inambahan niya ang asawa ng sampal--
"Oy, Oy TEKA! May pasa ako oh! Ang laki oh-- tas sasaktan mo pa ako. Ano'ng klaseng nurse ka ba."
"ANG SABI KO MAGSABI KA NG TOTOO DI'BA?!"
"Oo nga-- ano ba kasi--"
"TAHIMIK! Kasalanan mo kung bakit nakakain ako ng chocolate! Bakit ka may chocolate sa fridge ng ward in the first place?! Sino ang nagbigay sa'yo nun? BABAE MO?!"
Napakamot ng ulo si Yuan. Ibang klase ang mga babae, handang makipagdigmaan kapag nasasaling ang weight.
Sige na nga, kailangan ng Pro moves.
Hinawakan niya ang dibdib ng asawa. "C-cup ka pa rin naman oh, pero mas mganda kung magiging D yan--"
Sinunod niya ang bewang. "--Eto, twenty three pa rin naman. At yung--"
Sinuntok siya ni Charm sa sikmura. "IDEDEMANDA KITA NG SEXUAL HARASSMENT!"
'Aray. Takte. Ako nga ang hinaharass mo.' he thought.
"--Okay, sorry na po, bati na tayo." sabi na lang niya. Masakit ang masuntok sa tyan ah.
"Ako na lang ang yayakap sayo-- pag ikaw, feeling ko kasing taba ko ang unan. Kung makayakap ka wagas eh." ani Charm.
She hugged him and rested her head on his chest.
"Ma, wag mo na akong iiwan ulit ha?" he said out of the blue.
Nag-angat ng ulo si Charm to see his expression. He smiled broadly.
"Wag kang ngingiti, ampanget ng ngipin mo. Parang exam, one seat apart."
"Panget ba talaga? Haha! Don't worry magpapa-implant ako pag nawala na ang pamamaga."
"Bandang huli, useless naman pala ang pagpapaalaga mo ng ngipin sa dentist. Sa implants ka din pala babagsak."
Ngumiti uli si Yuan. Parang nananadya na. Kaya kinuha niya ang bago niyang phone, this time, a Nokia Lumia. "Tara picture? Para may souvenir yang winning smile mo! Ipaprimary ko sa Facebook!"
Tinakpan naman ni Yuan ang bibig. "AYOKO! Baka bukas magtrending pa yan sa Gossip Girl!"
--beeep!
--Come on Y, smile though your smile is breaking.. Smile though your tooth is aching..
I'm itching to have that picture of you na. Don't worry, gagawin ko lang page banner. Promise! :D
Anyway, let's head down to the Orthopedics. So tell me Doc? Sesementohan na ba?
"--Based on the X-ray, wala naman akong nakitang any cracks or fractures sa kanyang paa. Minor sprain lang. Pero sa ngayon, huwag munang galaw-galawin, okay? Reresetahan ko siya ng para sa kirot at pamamaga.."
"Salamat po." sagot ni Mahren sa doktor na tumingin sa kanyang pinsan.
"You do understand what he said, right? Let's go--"
Lara pouted. "Where's Xian?" she had a strong French accent but somehow ay comprehensible naman.
"Nakakaintindi ka ng Tagalog at nakakapag English ka naman ang dami mo pang arte! Mabuti nga yang nangyari sa'yo."
"Bitch." tuya ni Lara.
"--Aba't talagang--"
"Mga Miss, wag po kayo dito mag-away sa department ko. Hayun, malawak ang corridor." Anang doktor sa kanila.
Bumukas ang pinto. Pumasok si Xian.
"Doc, kamusta na po ang pasyente?" nakangiti niyang tanong.
"Still kicking." inulit uli niya kay Xian ang mga bagay na sinabi niya sa dalawang dalagita.
"--Lara, comment allez-vous?"
"CUT THAT F^CKING FRENCH OUT WILL YOU?! SHE CAN UNDERSTAND TAGALOG AND ENGLISH!" Mahren exploded.
Gulat na napatitig sa kanya si Xian pati na ang doktor.
"Mahren what's wrong with you lately?! You're being childish!"
She puffed and threw her hands violently to express her annoyance. "EH DI KAYO NA ANG MAGALING MAG-FRENCH! Sige bagay kayong magsamang dalawa!" pagkasabi nun, she darted out of the room.
He would definitely go after her, kung hindi lang nahawakan ni Lara ang wrist niya.
"Where are you going? Don't leave me here."
Oh right!
He transfered her on a wheelchair at siya ang tagatulak sa likod. They went inside the elevator and pressed the lobby.
Puno ang isip niya ng kung ano ba talaga ang pinagmamaktulan ni Mahren.
Nagseselos ba? Pinagseselosan si Lara?
He glaced down on Lara. From his line of sight, tutkok ng ulo lang nito ang dominant na nakikita niya.
She was thirteen alright. Only thirteen.
Wala naman siyang balak pumatol sa girl na malayo ang age gap sa kanya.
Tiningala siya ni Lara. She caught him staring down at her.
Kaagad siyang nagbawi ng paningin when she smiled.
This is not so bad after all. Astig pala ang feeling kapag pinag-aawayan ka ng dalawang babae.
He shook the idea immediately, thinking na HINDI siya si Yuan.
At ang mga taong babaero, may kinalalagyan!
Ting!
Bumukas na ang elevator. Nasa lobby na sila. Inilibot niya ang paningin at nagbabakasakaling hindi pa nakakalayo ang gf.
Muli niyang itinulak ang wheelchair at itinabi sa isang empty couch.
"What are you doing?" si Lara.
"Just stay here for a minute. I'll be back--"
"HEY! Where are you going! Don't leave me here!"
Hindi niya pinansin ang sigaw ni Lara at nagtuloy-tuloy siyang lumabas ng lobby.
He had this instant bad feeling about something.
Ano kaya yun? Bakit?
Pagkalabas niya, may umpukan ng tao sa may di kalayuan.
Pabilis ng pabilis ang tibok ng kanyang puso habang papalapit siya sa mga tao.
He was tall kaya agad niyang nakita kung sino ang babaeng nakasalampak sa cobbles at inaatake ng matinding hika.
"Wag ka mag-alala hija, may tumawag na ng tulong sa loob." anang isang ginang na nakaupo at hinahagod ang likod ng dalaga.
"MAHREN?!" sigaw niya. Napatingin ang lahat.
Kaagad siyang dumulog at binuhat ang dalaga pabalik sa loob ng ospital.
--beeep!
--Another casualty of a war called love. However, that war doesn't even have an ending. It always begins.
And who am I? That's a secret I'll never tell.
You know you love me, XOXO Gossip Girl.